ارادهٔ قدرت (به آلمانی: Der Wille zur Macht) مفهومی است در فلسفه فردریش نیچه. ارادهٔ قدرت چیزی است که به عقیدهٔ نیچه نیروی محرک اصلی انسان‌ها برای زندگی است.
در اوایل سال ۱۸۷۲ نیچه به مطالعه کتاب راجر جوزف بوشکوویچ بنام Theoria Philosophia Naturalis یا ایدهء فلسفی طبیعت یرداخت.[۱] نیچه تنها اشاره به بوسکویچ را در فراسوی نیک و بد می کند.[۲]
