شهادت ثالثه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شیعه}}
{{شیعه}}
'''شهادت ثالثه'''، یعنی سومین گواهی دادن؛ که بعد از [[شهادتین]](دو گواهی دادن: شهادت دادن به [[توحید]] و [[نبوت]])، شهادت دادن به [[امامت]] و [[ولایت]] [[علی بن ابی طالب]] است.
'''شهادت ثالثه'''، یعنی سومین گواهی دادن؛ که بعد از [[شهادتین]](دو گواهی دادن: شهادت دادن به [[توحید]] و [[نبوت]])، شهادت دادن به [[امامت]] و ولایت [[علی بن ابی طالب]] است.


[[شهادتین]]، یا گواهی دادن به این‌که «خدایی جز خدای یکتا نیست» و «[[محمد]] رسول خداست» در مواضع مختلفی مطرح است:
[[شهادتین]]، یا گواهی دادن به این‌که «خدایی جز خدای یکتا نیست» و «[[محمد]] رسول خداست» در مواضع مختلفی مطرح است:
خط ۱۲: خط ۱۲:
* '''در مورد اذان:''' مراجع تقلید همه در رساله [[توضیح المسائل]] شان نوشته اند: «اشْهَدُ انَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللّٰهِ» جزء اذان و اقامه نیست -و گفتن آن به قصد جزئیّت، بدعت و حرام است- ولی خوب است بعد از «اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰهِ»، بدون [[قصد ورود]] و جزئیت، به قصد قربت و به عنوان ذکر مطلق گفته شود؛ مانند صلوات بعد از «اشهد انّ محمّدا رسول اللّه».<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹؛ رساله صلاتیه، محمد تقی رازی نجفی اصفهانی، ص ۱۹۷.</ref> برخی مراجع تقلید معتقدند که این عبارت باید طوری گفته شود که شبیه جملات اذان و اقامه نگردد:
* '''در مورد اذان:''' مراجع تقلید همه در رساله [[توضیح المسائل]] شان نوشته اند: «اشْهَدُ انَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللّٰهِ» جزء اذان و اقامه نیست -و گفتن آن به قصد جزئیّت، بدعت و حرام است- ولی خوب است بعد از «اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰهِ»، بدون [[قصد ورود]] و جزئیت، به قصد قربت و به عنوان ذکر مطلق گفته شود؛ مانند صلوات بعد از «اشهد انّ محمّدا رسول اللّه».<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹؛ رساله صلاتیه، محمد تقی رازی نجفی اصفهانی، ص ۱۹۷.</ref> برخی مراجع تقلید معتقدند که این عبارت باید طوری گفته شود که شبیه جملات اذان و اقامه نگردد:
:* [[سید موسی شبیری زنجانی]]: خوب است که پس از «اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰه» به قصد تیمن و تبرّک، شهادت به ولایت و امامت بلا فصل حضرت امیر المؤمنین و سایر معصومین علیهم السلام به نحوی که شبیه جملات اذان و اقامه نگردد؛ ذکر گردد.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[سید موسی شبیری زنجانی]]: خوب است که پس از «اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰه» به قصد تیمن و تبرّک، شهادت به ولایت و امامت بلا فصل حضرت امیر المؤمنین و سایر معصومین علیهم السلام به نحوی که شبیه جملات اذان و اقامه نگردد؛ ذکر گردد.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[ناصر مکارم شیرازی]]: به قصد تبرّک گفته شود، لکن به صورتی که برای شنونده معلوم شود جزءِ آن نیست؛ مثلا با تغییر تعداد یا کیفیت بیان آن.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹؛ العروة الوثقی (المحشی)؛ ج‌۲، ص ۴۱۲.</ref><ref>[http://makarem.ir/websites/farsi/compilation/book.php?bcc=2320&itg=11&bi=61&s=ct&sw=%D8%A7%D8%B0%D8%A7%D9%86 رساله آیت‌الله مکارم شیرازی]</ref> یا مثلا گاهی بگویند و گاهی ترک نمایند تا جزئیّت از آن انتزاع و فهمیده نشود.
:* [[ناصر مکارم شیرازی]]: به قصد تبرّک گفته شود، لکن به صورتی که برای شنونده معلوم شود جزءِ آن نیست؛ مثلا با تغییر تعداد یا کیفیت بیان آن.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹؛ العروة الوثقی (المحشی)، ج‌۲، ص ۴۱۲.</ref><ref>[http://makarem.ir/websites/farsi/compilation/book.php?bcc=2320&itg=11&bi=61&s=ct&sw=%D8%A7%D8%B0%D8%A7%D9%86 رساله آیت‌الله مکارم شیرازی]</ref> یا مثلا گاهی بگویند و گاهی ترک نمایند تا جزئیّت از آن انتزاع و فهمیده نشود.



* '''در مورد تشهّد:''' در پاسخ به استفتایی در مورد جایز بودن شهادت دادن به ولایت امام علی در تشهد نماز،
* '''در مورد تشهّد:''' در پاسخ به استفتایی در مورد جایز بودن شهادت دادن به ولایت امام علی در تشهد نماز،
خط ۲۰: خط ۱۹:
:* [[میرزا جواد تبریزی]] می‌نویسد: «بنابر احتیاط واجب در نماز شهادت بر ولایت ترک شود، و اگر خواستند بگویند باید بعد از سلام آخر نماز بگویند.»
:* [[میرزا جواد تبریزی]] می‌نویسد: «بنابر احتیاط واجب در نماز شهادت بر ولایت ترک شود، و اگر خواستند بگویند باید بعد از سلام آخر نماز بگویند.»


البته همراه با بیان این‌که شهادت به ولایت و امامت علی بن ابی طالب جزء اذان نیست، [[مراجع تقلید]] شیعه یادآوری کرده اند که امامت و ولایت [[امامان معصوم]] در تشیع از [[اصول شیعه|ارکان دین]] است، و اقرار و شهادت به آن [[شیعه#علایم ظاهری شیعیان|شعار شیعه]] است:
البته همراه با بیان این‌که شهادت به ولایت و امامت علی بن ابی طالب جزء اذان نیست، [[مراجع تقلید]] شیعه یادآوری کرده اند که امامت و ولایت [[امامان معصوم]] در تشیع از [[اصول تشیع|ارکان دین]] است، و اقرار و شهادت به آن [[شیعه#علایم ظاهری شیعیان|شعار شیعه]] است:
:* [[سید موسی شبیری زنجانی]]: ...البته ولایت امیر المؤمنین و [[معصومین|ائمۀ معصومین]] علیهم السلام از [[اصول تشیع|ارکان ایمان]] است...<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[سید موسی شبیری زنجانی]]: ...البته ولایت امیر المؤمنین و [[معصومین|ائمۀ معصومین]] علیهم السلام از [[اصول تشیع|ارکان ایمان]] است...<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[حسین نوری همدانی]]: ...چون در امثال زمان ما، [[شعار]] تشیع محسوب می‌شود، در هر جا که اظهار این شعار، مستحسن و لازم باشد، گفتن آن هم مستحسن و لازم است.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[حسین نوری همدانی]]: ...چون در امثال زمان ما، [[شعار]] تشیع محسوب می‌شود، در هر جا که اظهار این شعار، مستحسن و لازم باشد، گفتن آن هم مستحسن و لازم است.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[محمدتقی بهجت فومنی]]: امّا اقرار به ولایت، اگر چه در غیر اذان باشد خوب است... و کاملترین عبارتی که در اینجا گفته می‌شود آن است که اقرار به خلیفه بودن یا وصی بودن حضرت امیر المؤمنین علیه السلام و ائمۀ طاهرین علیهم السلام در آن باشد.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[محمدتقی بهجت فومنی]]: امّا اقرار به ولایت، اگر چه در غیر اذان باشد خوب است... و کاملترین عبارتی که در اینجا گفته می‌شود آن است که اقرار به خلیفه بودن یا وصی بودن حضرت امیر المؤمنین علیه السلام و ائمۀ طاهرین علیهم السلام در آن باشد.<ref>توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.</ref>
:* [[حسین وحید خراسانی]]: ولی چون ولایت آن حضرت مکمّل دین است، شهادت به آن در هر حال و از جمله بعد از «اشهد انّ محمّدا رسول اللّه» از أفضل قربات است. <ref>توضیح المسائل(وحید)، ص ۱۸۵.</ref>
:* [[حسین وحید خراسانی]]: ولی چون ولایت آن حضرت مکمّل دین است، شهادت به آن در هر حال و از جمله بعد از «اشهد انّ محمّدا رسول اللّه» از أفضل قربات است. <ref>توضیح المسائل(وحید)، ص ۱۸۵.</ref>
:* [[سید علی خامنه ای]]: گفتن «اشهد ان علیاً ولی اللّٰه» به عنوان شعار تشیع خوب و مهم است.<ref>أجوبة الاستفتاءات (فارسی)، ص ۹۲.</ref>
:* [[سید علی خامنه ای]]: گفتن «اشهد انّ علیاً ولی اللّٰه» به عنوان شعار تشیع خوب و مهم است.<ref>أجوبة الاستفتاءات (فارسی)، ص ۹۲.</ref>
:* [[میرزا جواد تبریزی]]: شهادت بر ولایت علی علیه السلام و اولاد طاهرینش، جزء اذان و اقامه نیست، ولی شعار مذهب شیعه است. <ref>استفتاءات جدید، ج ۱، ص ۷۰.</ref>
:* [[میرزا جواد تبریزی]]: شهادت بر ولایت علی علیه السلام و اولاد طاهرینش، جزء اذان و اقامه نیست، ولی شعار مذهب شیعه است. <ref>استفتاءات جدید، ج ۱، ص ۷۰.</ref>

<br>
*'''در مورد اسلام آوردن:''' از دیدگاه [[شیعه|شیعیان]] برای مسلمان شدن شهادتین کافیست<ref>[http://makarem.ir/websites/farsi/compilation/book.php?bcc=2215&itg=11&bi=61&s=ct&sw=&ww=1 رساله آیت‌الله مکارم شیرازی]</ref><ref>[http://www.sistani.org/html/far/menu/2/books/5/s03.html#link32 رساله آیت‌الله سیستانی]</ref> اما علاوه بر شهادتین، [[شیعه|شیعیان]] گواهی می‌دهند، که
*'''در مورد اسلام آوردن:''' از دیدگاه [[شیعه|شیعیان]] برای مسلمان شدن شهادتین کافیست<ref>[http://makarem.ir/websites/farsi/compilation/book.php?bcc=2215&itg=11&bi=61&s=ct&sw=&ww=1 رساله آیت‌الله مکارم شیرازی]</ref><ref>[http://www.sistani.org/html/far/menu/2/books/5/s03.html#link32 رساله آیت‌الله سیستانی]</ref> اما علاوه بر شهادتین، [[شیعه|شیعیان]] گواهی می‌دهند، که
{{عربی|اشهد ان علی ولی الله}}. البته شیعیان در جامعه مسلمان تفاوت حقوقی با مسلمانان غیر شیعه ندارند، و این گواهی ارزش حقوقی ندارد و صرفاً ارزش اعتقادی و معنوی دارد. به علاوه بر خلاف دو گواهی بالا، فرد می‌تواند بدون بر زبان راندن این عبارت و صرفاً با نیت قلبی آن شیعه شود.
«{{عربی|اشهد انّ علیّا ولی الله}}». البته شیعیان در جامعه مسلمان تفاوت حقوقی با مسلمانان غیر شیعه ندارند، و این گواهی ارزش حقوقی ندارد و صرفاً ارزش اعتقادی و معنوی دارد. به علاوه بر خلاف دو گواهی بالا، فرد می‌تواند بدون بر زبان راندن این عبارت و صرفاً با نیت قلبی آن شیعه شود.

=جستارهای وابسته=
* [[شهادتین]]
* [[امامت]]
* [[چهارده معصوم]]


=منابع=
=منابع=

نسخهٔ ‏۱۱ مهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۸:۲۶

شهادت ثالثه، یعنی سومین گواهی دادن؛ که بعد از شهادتین(دو گواهی دادن: شهادت دادن به توحید و نبوت)، شهادت دادن به امامت و ولایت علی بن ابی طالب است.

شهادتین، یا گواهی دادن به این‌که «خدایی جز خدای یکتا نیست» و «محمد رسول خداست» در مواضع مختلفی مطرح است:

  1. هنگام اسلام آوردن، و گفتن شهادتین برای این کار
  2. در تشهد نمازهای واجب و مستحب
  3. در اذان و اقامه، پیش از نمازهای واجب

همه مسلمانان، از جمله شیعیان، معتقدند که گفتن «اشهد ان لا اله الا الله» و «اشهد انّ محمداً رسول الله» برای ورود به اسلام کفایت می‌کند، و نیز همین دو عبارت جزء اذان و اقامه و نیز تشهد نماز هستند.

مراجع تقلید شیعه هم معتقدند «اشهد انّ علیا ولی الله» جزء شهادتین اسلام، و نیز جزء تشهد و اذان نیست؛[۱] ولی در مورد این‌که آیا گفتن آنها به عنوان استحباب جایز است یا نه:

  • در مورد اذان: مراجع تقلید همه در رساله توضیح المسائل شان نوشته اند: «اشْهَدُ انَّ عَلِیّاً وَلِیُّ اللّٰهِ» جزء اذان و اقامه نیست -و گفتن آن به قصد جزئیّت، بدعت و حرام است- ولی خوب است بعد از «اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰهِ»، بدون قصد ورود و جزئیت، به قصد قربت و به عنوان ذکر مطلق گفته شود؛ مانند صلوات بعد از «اشهد انّ محمّدا رسول اللّه».[۲] برخی مراجع تقلید معتقدند که این عبارت باید طوری گفته شود که شبیه جملات اذان و اقامه نگردد:
  • سید موسی شبیری زنجانی: خوب است که پس از «اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّٰه» به قصد تیمن و تبرّک، شهادت به ولایت و امامت بلا فصل حضرت امیر المؤمنین و سایر معصومین علیهم السلام به نحوی که شبیه جملات اذان و اقامه نگردد؛ ذکر گردد.[۳]
  • ناصر مکارم شیرازی: به قصد تبرّک گفته شود، لکن به صورتی که برای شنونده معلوم شود جزءِ آن نیست؛ مثلا با تغییر تعداد یا کیفیت بیان آن.[۴][۵] یا مثلا گاهی بگویند و گاهی ترک نمایند تا جزئیّت از آن انتزاع و فهمیده نشود.
  • در مورد تشهّد: در پاسخ به استفتایی در مورد جایز بودن شهادت دادن به ولایت امام علی در تشهد نماز،
  • ناصر مکارم شیرازی در بیان می‌دارد: «نظر به اینکه ائمه معصومین (علیهم السلام) اجازه اضافه کردن شهادت ثالثه را نداده‌اند، این کار صحیح نیست و وظیفه ما در اینگونه موارد تبعیّت از دستورات معصومین (علیهم السلام) است.»
  • روح الله خمینی بیان می‌دارد: «باید تشهد نماز به همان طور که وارد شده و متعارف است خوانده شود.»
  • میرزا جواد تبریزی می‌نویسد: «بنابر احتیاط واجب در نماز شهادت بر ولایت ترک شود، و اگر خواستند بگویند باید بعد از سلام آخر نماز بگویند.»

البته همراه با بیان این‌که شهادت به ولایت و امامت علی بن ابی طالب جزء اذان نیست، مراجع تقلید شیعه یادآوری کرده اند که امامت و ولایت امامان معصوم در تشیع از ارکان دین است، و اقرار و شهادت به آن شعار شیعه است:

  • سید موسی شبیری زنجانی: ...البته ولایت امیر المؤمنین و ائمۀ معصومین علیهم السلام از ارکان ایمان است...[۶]
  • حسین نوری همدانی: ...چون در امثال زمان ما، شعار تشیع محسوب می‌شود، در هر جا که اظهار این شعار، مستحسن و لازم باشد، گفتن آن هم مستحسن و لازم است.[۷]
  • محمدتقی بهجت فومنی: امّا اقرار به ولایت، اگر چه در غیر اذان باشد خوب است... و کاملترین عبارتی که در اینجا گفته می‌شود آن است که اقرار به خلیفه بودن یا وصی بودن حضرت امیر المؤمنین علیه السلام و ائمۀ طاهرین علیهم السلام در آن باشد.[۸]
  • حسین وحید خراسانی: ولی چون ولایت آن حضرت مکمّل دین است، شهادت به آن در هر حال و از جمله بعد از «اشهد انّ محمّدا رسول اللّه» از أفضل قربات است. [۹]
  • سید علی خامنه ای: گفتن «اشهد انّ علیاً ولی اللّٰه» به عنوان شعار تشیع خوب و مهم است.[۱۰]
  • میرزا جواد تبریزی: شهادت بر ولایت علی علیه السلام و اولاد طاهرینش، جزء اذان و اقامه نیست، ولی شعار مذهب شیعه است. [۱۱]
  • در مورد اسلام آوردن: از دیدگاه شیعیان برای مسلمان شدن شهادتین کافیست[۱۲][۱۳] اما علاوه بر شهادتین، شیعیان گواهی می‌دهند، که

«(به عربی: اشهد انّ علیّا ولی الله)». البته شیعیان در جامعه مسلمان تفاوت حقوقی با مسلمانان غیر شیعه ندارند، و این گواهی ارزش حقوقی ندارد و صرفاً ارزش اعتقادی و معنوی دارد. به علاوه بر خلاف دو گواهی بالا، فرد می‌تواند بدون بر زبان راندن این عبارت و صرفاً با نیت قلبی آن شیعه شود.

جستارهای وابسته

منابع

  1. توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۱۲۵ و ۵۱۹؛ العروة الوثقی (المحشی)، ج‌۱، ص ۲۷۳‌.
  2. توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹؛ رساله صلاتیه، محمد تقی رازی نجفی اصفهانی، ص ۱۹۷.
  3. توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.
  4. توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹؛ العروة الوثقی (المحشی)، ج‌۲، ص ۴۱۲.
  5. رساله آیت‌الله مکارم شیرازی
  6. توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.
  7. توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.
  8. توضیح المسائل ۱۲ مرجع، ج‌۱، ص ۵۱۹.
  9. توضیح المسائل(وحید)، ص ۱۸۵.
  10. أجوبة الاستفتاءات (فارسی)، ص ۹۲.
  11. استفتاءات جدید، ج ۱، ص ۷۰.
  12. رساله آیت‌الله مکارم شیرازی
  13. رساله آیت‌الله سیستانی