اسامة بن زید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اسامه بن زید
Usama ibn Zayd Masjid an-Nabawi Calligraphy.png
زادهٔ۶۱۲[۱]
مکه، حجاز، عربستان
درگذشت۶۸۰ (۶۸ ساله)[۲]
مدینه
پیشهنظامی
شناخته‌شده برایصحابه محمد پیامبر اسلام
همسر(ها)فاطمه بنت قیس فهریه
فرزندانمحمد بن اسامه
والدینزید بن حارثه (پدر)
ام ایمن (مادر)

اسامه بن زید (به عربی: أُسَامَة ٱبْن زَيْد) صحابه و از یاران محمد پیامبر اسلام بود. محمد او را، که بیست سال بیشتر نداشت، به فرماندهی سپاهی برای جنگ با روم به شام فرستاد.

زندگی[ویرایش]

پدر اسامه زید غلام آزادشده و فرزند خوانده محمد بود که در جنگ موته کشته شد. مادرش ام ایمن نام داشت.[۳] ۹ سال پیش از هجرت و در مکه به دنیا آمد. او نیز مانند پدرش بسیار مورد علاقه پیامبر اسلام بود و پیامبر او را، که بیست سال بیشتر نداشت، به فرماندهی سپاهی برای جنگ با روم به شام فرستاد.

ماجرای سپاه اسامه[ویرایش]

محمد در اواخر عمر سپاهی را به فرماندهی اسامه بن زید، که در آن زمان جوانی نورس بود، برای جهاد با امپراتوری روم (بسوی منطقه ابنی در بلقای شام جایی که پدرش در آنجا کشته شده بود) اعزام کرد. محمد افرادی را که از پیوستن به سپاه اسامه سر باز زدند را لعن کرده بود. سپاهیان همواره به جوانی اسامه اعتراض داشتند و به بهانه بیماری محمد از گرویدن به سپاه وی خودداری کردند و پس از رحلت پیامبر هم بر اعتراض خویش باقی ماندند. ابوبکر پس از رسیدن به خلافت، سپاه اسامه را تجهیز کرد. اسامه با این لشکر به شام رفت و بعد از به چنگ آوردن غنایمی به مدینه بازگشت.

درگذشت[ویرایش]

وی پس از پیامبر مدتی در وادی القری سکونت داشت، و در ایام خلافت معاویه مدتی در شام بود سپس در مدینه اقامت گزید. او به بیماری سختی دچار شد و در سال ۵۴ هجری قمری در (جرف) حوالی مدینه در شصت وسه سالگی درگذشت. جسدش را به مدینه انتقال دادند و حسین بن علی بر جنازه‌اش کفن پوشاند و نماز گذارد.

منابع[ویرایش]

  1. Muhammad al-Jarir al-Tabari, Al-Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. Translated by Ella Landau-Tasseron (1998). Volume 39: Biographies of the Companions and Their Successors (Albany: State University of New York Press), 65. "Usama was twenty years old when the Prophet died."
  2. Muhammad al-Jarir al-Tabari, Al-Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. Translated by Ella Landau-Tasseron (1998). Volume 39: Biographies of the Companions and Their Successors (Albany: State University of New York Press), 65.
  3. Baladhuri, vol.1, p. 96

پیوند به بیرون[ویرایش]