بچاقچی
| کل جمعیت | |
|---|---|
| نامشخص | |
| مناطق با جمعیت چشمگیر | |
| استان کرمان، ایران | |
| زبان‌ها | |
| زبان فارسی و زبان ترکی بچاقچی | |
| دین | |
| شیعه | |
| قومیت‌های وابسته | |
| مردم آذری و دیگر مردمان ترک |
بچاقچی، یکی از بزرگ‌ترین ایلات استان کرمان است. ایشان شیعه‌مذهب هستند و در گذشته عشایر و به گویش قره‌داغی از ترکی صحبت می‌کردند ولی امروزه اکثراً شهرنشین شده و به فارسی صحبت می‌کنند. واژهٔ بچاقچی در ترکی به معنای چاقوکش هست که به اشتباه چاقوساز معنی شده و گویا از لقب یکی از روسای گذشتهٔ ایل گرفته شده‌است. بچاقچی‌ها در گذشته به پرورش اسب مشغول بودند و در سوارکاری شهره بودند، حتی در دورهٔ رضاشاه، واحدهای سواره‌نظام ارتش در کرمان را تشکیل می‌دادند. امروزه اما مردان به دامپروری و باغداری و در معادن مشغول‌اند و زن‌ها قالی، جاجیم و گلیم می‌بافند، غیر از آن بز معروف فارسی راینی نیز پرورش می‌دهند. ایشان به تدریج آبادی‌نشین شده‌اند و امروزه بیشترشان در دهستان بلورد شهرستان سیرجان ساکن‌اند. پیشینهٔ این ایل در گذشته نواحی شمال غرب کشور بوده و در سفرنامه ابن بطوطه سخنی از این ایل در حوالی تبریز شده است. در ۱۹۱۷ در جریان جنگ جهانی اول بچاقچی‌ها به رهبری حسین‌خان بچاقچی با انگلیسی‌ها به جنگ پرداختند و با نیروهای پلیس جنوب درگیر شدند. وی در سال بعد به آلمانی‌هایی که از دست ژنرال سایکس گریخته بودند پناه داد. همچنان در سال ۱۳۲۲ ه.ش ارتش ایران به مدت سه ماه با سواران وی درگیر بود. از مهم‌ترین طوایف این ایل می‌توان به طایفهٔ های ، قره سعدلو ، صار سعدلو ، ارشلو ، خرسلو ، عباسلو و انکلو اشاره کرد.
منابع
- خسروی، خسرو. «جبال بارزی». [[دانشنامه جهان اسلام]]. دریافت‌شده در ۲۹ مارس ۲۰۱۳. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)