پرش به محتوا

سید جمال‌الدین گلپایگانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جمال‌الدین گلپایگانی، دهه ۱۹۵۰م

سیّد جمال‌الدّین موسوی گلپایگانی مرجع تقلید و از عرفای شیعه در سال ۱۲۹۵ (قمری) در روستای سعیدآباد گلپایگان به دنیا آمد.

گفته شده نسبتش با ۲۷ واسطه، به موسی کاظم می‌رسد. وی ۱۲ ساله بود که نزد برادرانش، درس را آغاز کرد. برای ادامه تحصیل، راهی گلپایگان شد و عمده علوم عربی و منطق را از علمای گلپایگان آموخت.

در سال ۱۳۱۱ (قمری) در سن ۱۶ سالگی، به اصفهان و بعد از آن به نجف رفت.

سید جمال‌الدین گلپایگانی علاوه بر فراگیری علوم اسلامی، تألیفاتی را داشته و شعر نیز می‌سروده‌است.

استادان

[ویرایش]

در فقه

[ویرایش]

در فلسفه و عرفان

[ویرایش]

شعر

[ویرایش]

وی هنگام بازدید از حرم علی بن ابی‌طالب چنین سروده‌است:

از ازل ای میر حق سرّ الهکل من قال بلی شد مبتلا
بندگی‌ات عرضه بر ماسویتا که عمرم رفت و گشتم رو سیا
شد مطاف من حریم کوی توکعبه مقصود من شد روی تو
بر همین بگذشت بر من سالهابر درت ای ذوالکرام با ناله‌ها
آرزو دارم که ای زیبا صنمآنکه وقت مرگ آیی در برم
تا ببینم روی حق در روی توعاشقانه جان دهم در کوی تو

آثار

[ویرایش]

آثاری که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:

  1. رساله فی جواز البقاء علی تقلید المیت
  2. رساله فی اجتماع الامر و النهی

۳. رساله استدلالی در غیبت (رساله‌های یاد شده همراه ۲۰ مسئله مهم استدلالی فقهی، در سال ۱۳۷۰ ه‍. ق، در چاپخانه حیدریه نجف اشرف چاپ شد)

  1. تقریرات درس اصول مرحوم نائینی
  2. یک دوره اصول فقه به قلم خود ایشان
  3. یک دوره فقه، شامل ابواب: طهارت، صلات، وصایا، اجاره، مکاسب، طلاق، قضا (ناتمام)، اطعمه و اشربه و حج

شاگردان

[ویرایش]

از روحانیون معاصری که شاگردان وی بوده‌اند، از جمله:

درگذشت

[ویرایش]

سید جمال‌الدین گلپایگانی در عصر روز دوشنبه ۲۹ محرم ۱۳۷۷ (پنجم خرداد ۱۳۳۷)، در سن ۸۲ سالگی درگذشت و جسدش در وادی السلام نجف دفن گردید.

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]