کیت وینسلت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو

کیت وینسلت
Kate Winslet March 18, 2014 (headshot).jpg
وینسلت، ۱۸ مارچ ۲۰۱۴
زمینه فعالیت هنرپیشه، خواننده
تولد ۵ اکتبر ۱۹۷۵(۱۹۷۵-10-0۵) ‏(۴۲ سال)
برکشایر، انگلستان
ملیت  انگلستان
سال‌های فعالیت ۱۹۹۱ - تاکنون
همسر(ها) جیم تریپلتون (۱۹۹۸–۲۰۰۱)
سام مندس (۲۰۰۳–۲۰۱۰)
ند راکنرول (۲۰۱۲–تاکنون)
فرزندان میا هانی (۲۰۰۰)
جو الفی (۲۰۰۳)
بر (معادل انگلیسی خرس)[۱] (۲۰۱۳)
صفحه در وب‌گاه IMDb

کِیت الیزابت وینسْلِت (به انگلیسی: Kate Elizabeth Winslet) با تلفظ صحیح وینزلت (زادهٔ ۵ اکتبر ۱۹۷۵، برکشیر) هنرپیشه و خواننده اهل انگلستان و برنده جایزه اسکار، جایزه امی، سه جایزه گلدن گلوب و جایزه گرمی است. او جوان‌ترین فردی است که شش بار نامزد جایزه اسکار و یکی از معدود بازیگران زنی است که موفق به دریافت سه جایزه از چهار جایزه مهم جوایز سرگرمی آمریکا (که شامل یک جایزه امی، یک جایزه اسکار و یک جایزه گرمی می‌شود) شده‌است.[۲][۳] او هم‌چنین برنده جایزه‌های متعددی از انجمن بازیگران، آکادمی فیلم و تلویزیون بریتانیا و انجمن مطبوعات خارجی هالیوود و جایزه سزار در سال ۲۰۱۲ به صورت افتخاری شده‌است.

او از کودکی به یادگیری نمایش‌پردازی پرداخت و در سال ۱۹۹۱ کار خود را در تلویزیون بریتانیا آغاز کرد. اولین فیلم سینمایی بلند که وینسلت در آن ایفای نقش کرد موجودات آسمانی (۱۹۹۴) بود که برای بازی در این فیلم مورد توجه و ستایش بسیاری قرار گرفت. او همین‌طور برای بازی در نقش مکمل در فیلم عقل و احساس (۱۹۹۵) مورد توجه بسیار قرار گرفت تا اینکه با بازی در فیلم تایتانیک به هنرپیشه‌ای با شهرت جهانی تبدیل شد؛ تایتانیک در آن زمان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ شد.

از سال ۲۰۰۰ به بعد بازی وینسلت برای فیلم‌هایی نظیر قلم‌پرها (۲۰۰۰)، آیریس (۲۰۰۱)، درخشش ابدی یک ذهن پاک (۲۰۰۴)، در جستجوی ناکجاآباد (۲۰۰۴)، بچه‌های کوچک (۲۰۰۶)، کتاب‌خوان (۲۰۰۸) و جاده انقلابی (۲۰۰۸) همواره نظر مثبت منتقدین را به خود جلب کرده‌است. عملکرد او در فیلم‌هایش باعث شد که دیوید ادلستین، منتقد مجله نیویورک از او به‌عنوان «بهترین بازیگر انگلیسی‌زبان نسل خود» یاد کند.[۴] او در سال ۲۰۰۸ برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم کتاب‌خوان و در سال ۲۰۱۱ برنده جایزه امی برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن در سریال کوتاه میلدرد پیرس برای بازی در نقش میلدرد پیرس شده‌است. هم‌چنین بزرگترین موفقیت حرفه‌ای–تجاری وی، فیلم کمدی رمانتیک تعطیلات (۲۰۰۶)، انیمیشن بر آب رفته (۲۰۰۶) و فیلم علمی تخیلی سنت‌شکن (۲۰۱۴) بوده‌اند.

علاوه بر بازیگری، وینسلت گوینده و راوی برنامه‌های مستند و کتاب‌های کودکان هم بوده‌است. در سال ۲۰۰۰ برنده جایزه بهترین آلبوم شنیداری کودکان برای روایت به قصه‌گو گوش کن شد. هم‌چنین او به‌عنوان خواننده در بعضی از موسیقی‌های متن فیلم به همکاری پرداخته است و در سال ۲۰۰۱ تک‌آهنگی به نام «چه می‌شد اگر»[پانویس ۱] (برگرفته از موسیقی متن سرود کریسمس ساخته ۲۰۰۱) منتشر کرد که در میان تک‌آهنگ‌ها محبوبیت زیادی پیدا کرد. وینسلت قبلاً از جیم تریپلتون و سام مندس طلاق گرفته و هم اکنون با ند راک اند رول ازدواج کرده‌است.

اوایل زندگی[ویرایش]

کیت وینسلت در ۵ اکتبر ۱۹۷۵ در ریدینگ برکشایر، انگلستان به دنیا آمد[۵] و دومین فرزند از چهار فرزند سالی آن (موسوم به بریجز) و جان وینسلت بود. مادر او پیشخدمت و پدرش یک سازنده استخر بود. بث و آنا، خواهران کیت، و جوس وینسلت برادر وی است.[۶][۷] او که در خانواده‌ای از اهل تئاتر، از جمله عمویش، به دنیا آمده بود، از اوایل زندگی خود از پدربزرگ و مادربزرگش، که در یک تئاتر محلی اجرا می‌کردند، الهام گرفته بود.[۸]

کیت وینسلت تحصیل در رشتهٔ نمایش‌پردازی را از سن ۱۱ سالگی در مدرسه تئاتر ردروفس[پانویس ۲] آغاز کرد، که یک مدرسه مختلط در میدن‌هد، برکشایر بود. وینسلت در آنجا یک دانش‌آموز نماینده[پانویس ۳] هم بود.[۹] در سن ۱۲ سالگی، وینسلت در یک تبلیغ تلویزیونی که توسط تیم پاپ کارگردانی شده بود، بازی کرد. این تبلیغ محصول جدید کمپانی شوگر پاف[پانویس ۴] بود. تیم پاپ پس از دیدن بازی او اعتقاد داشت که بازیگری از ابتدا در طبیعت او وجود داشته‌است.[۱۰] در طول سال‌های نوجوانی او، وینسلت در بیش از ۲۰ صحنه نمایش در لندن در مدرسه نمایش‌پردازی ستاره‌ساز[پانویس ۵] در نقش اصلی حضور پیدا کرده‌است که می‌توان به خانم هانیگان در آنی، مادر گرگ در کتاب جنگل و لنا مارلی در باگزی مالون اشاره کرد.[۱۱][۱۲]

زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

۱۹۹۱–۱۹۹۷[ویرایش]

وینسلت حرفهٔ بازیگری خود را با بازی در سریال علمی–تخیلی تلویزیونی فصل تاریک (۱۹۹۱) که توسط بی‌بی‌سی پخش می‌شد، آغاز کرد؛ مخاطب این سریال بیشتر کودکان بودند.[۱۳] این نقش باعث شد که وی در ادامه در تله‌فیلم نگرش انگلوساکسون (۱۹۹۲)، سریال کمدی برگرد (۱۹۹۲) و هم‌چنین یک قسمت از سریال درام پزشکی تلفات (۱۹۹۳) به ایفای نقش بپردازد.[۱۳]

پس از ترک مدرسه برای ادامه حرفه بازیگری و حضور در تولیدات مختلف فیلم‌های بریتانیایی، در سال ۱۹۹۲، وینسلت در هنرآزمایی برای فیلم موجودات آسمانی پیتر جکسون حضور پیدا کرد.[۸] وینسلت برای بازی در نقش جولیت هولم، دختر نوجوانی که در قتل مادر بهترین دوستش، پالین پارکر (با بازی ملانی لینسکی) دخیل بوده‌است، تست بازیگری داد، که سرانجام از میان ۱۷۵ دختر دیگر، او نقش را از آن خود کرد. پیتر جکسون در گفتگویی با مجله انترتینمنت ویکلی، نقشی که کیت وینسلت در قسمت‌های کم‌اهمیت‌تر تست بازیگری بازی می‌کند را دلیلی بر قدرت او در مقایسه با دیگر بازیگران دانست.[۸] این فیلم شامل اولین خوانندگی وینسلت نیز بود، که در آن آهنگ سونو آداتی(یک اریتا اثر لا بوهِم)[۱۴] را بدون آهنگ پس‌زمینه خوانده و در موسیقی متن فیلم هم قرار گرفته‌است.[۱۵] این فیلم که در سال ۱۹۹۴ منتشر شد، با نقدهای بسیار مثبتی همراه بود. هم‌چنین فیلم نامزدی اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی را برای جکسون و همکارش فرن والش به ارمغان آورد.[۱۶] وینسلت نیز برنده جایزه امپایر و انجمن منتقدان فیلم لندن به‌عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.[۱۷] دژان تامسون، نویسنده و منتقد فیلم روزنامه واشینگتن پست، اظهار داشت:

” وینسلت در نقش جولیت، مانند یک توپ آتشین بود که در همه صحنه‌های فیلم درخشید. او در این فیلم همراه لینسکی که در نقش پالین به شکلی ظریف و آرام آرام می‌سوخت، کاملاً هماهنگ بود و با موفقیت رابطه خطرناکشان در فیلم را به تصویر کشید.[۱۸] “
” بازیگری در خانواده من است. من همیشه می‌دانستم که این چیزی است که خودم می‌خواهم انجام دهم. “

—کیت وینسلت در گفتگویی با نیویورک تایمز، ۱۹۹۵[۸]

در همان سال، از ۷ آوریل تا ۷ مه، او در نقش جرالدین بارکلی در نمایش آنچه خدمتکار دید[پانویس ۶] برای تئاتر رویال اکسچینج حضور پیدا کرد.[۱۹][۲۰] عملکرد وی در این نمایش باعث شد که او نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن توسط جوایز تئاتر منجستر نیوز ایوینینگ[پانویس ۷] شود.[۲۱][۲۲]

در سال بعد، او برای بازی در نقش کوچک اما محوری لوسی استیل برای فیلم حس و حساسیت که اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته جین آستین است، تست بازیگری داد. اما در نهایت وی در نقش دوم فیلم، همراه با اما تامسون، هیو گرانت و آلن ریکمن به ایفای نقش ماریان داشوود پرداخت.[۲۳] انگ لی، کارگردان فیلم، ابتدا از نحوهٔ بازی وینسلت در موجودات آسمانی ابراز نگرانی کرد. به همین خاطر او را به انجام ورزش تای چی ترغیب کرد و به او گفت که باید برای ایفای نقش، آثار ادبی سبک گوتیک معاصر آستین را مطالعه کند؛ هم‌چنین با یک معلم پیانو هم به تمرین بپردازد تا با نقشش هماهنگ شود.[۲۳] بودجه این فیلم معادل ۱۶٫۵ میلیون دلار آمریکا بود. این فیلم پس از اکران به موفقیت تجاری بسیار خوبی رسید و منتقدین نیز نقدهای بسیار مثبتی دربارهٔ آن نوشتند. تاد مک‌کارتی، از مجله ورایتی، وینسلت را باعنوان «فوق‌العاده مانند بلند پرواز عاشقانه‌ای که بال‌هایش سوخته است» و فیلم را باعنوان «تقریباً بیش از حد از یک چیز خوب» توصیف کرد.[۲۳] فیلم نزدیک ۱۳۵ میلیون دلار آمریکا فروش کرد، و جوایز مختلفی را برای وینسلت به همراه داشت. او برنده یک جایزه بفتا و یک جایزه انجمن بازیگران فیلم و هم‌چنین نامزد دریافت جایزه اسکار و گلدن گلوب برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن نیز شد.[۱۷][۲۴]

در سال ۱۹۹۶، وینسلت به بازی در دو فیلم جود و هملت پرداخت. در فیلم جود به کارگردانی مایکل وینترباتم که اقتباسی از رمان جود گمنام، اثر توماس هاردی در دوره ویکتوریایی بود؛ وی به ایفای نقش سو برایدهد می‌پردازد. زن جوانی که طرفدار حقوق زنان است و در ادامه عاشق پسر عموی خود (با بازی کریستوفر اکلستون) می‌شود. گرچه این فیلم مورد تحسین بسیاری از منتقدین قرار گرفت اما در گیشه موفقیت چندانی بدست نیاورد و به سختی ۲ میلیون دلار فروش کرد.[۲۵][۲۶] در سال ۱۹۹۶، وینسلت در فیلم هملت ساخته کنت برانا در نقش اوفلیا، معشوقه هملت به نقش آفرینی پرداخت. فیلم که اقتباسی از نمایش‌نامهٔ هملت نوشته ویلیام شکسپیر بود، نقدهای بسیار خوبی را از منتقدان دریافت کرد و هم‌چنین وینسلت نیز دومین جایزه امپایر خود را به خاطر بازی در این فیلم دریافت کرد.[۱۷][۲۷] در ادامه همان سال، وینسلت به‌عنوان یکی از پنجاه نفر زیبای دنیا از دیدگاه وب‌گاه پیپل انتخاب شد.[۸]

تایتانیک[ویرایش]

در سپتامبر ۱۹۹۶، کیت وینسلت شروع به نقش آفرینی در کنار لئوناردو دی کاپریو در فیلم تایتانیک، به کارگردانی جیمز کامرون کرد.[۲۸] در ابتدا نیکول کیدمن، مدونا، جودی فاستر، کامرون دیاز، گوئینت پالترو، کلیر دینز و گابریله انور کسانی بودند که برای این نقش در نظر گرفته شده بودند؛[۲۹][۳۰][۳۱][۳۲] ولی وقتی آن‌ها این نقش را نپذیرفتند، وینسلت به سختی برای گرفتن این نقش مبارزه کرد. او هر روز از انگلستان به جیمز کامرون نامه می‌نوشت و بالاخره به لطف مدیر برنامه‌های خود هیلدا کووالی، کامرون از او برای شرکت در تست‌های اولیه دعوت نمود.[۳۳] کامرون شخصیت رز (شخصیت اصلی زن فیلم تایتانیک) را به نوعی به آدری هپبورن شبیه می‌دانست و از بازیگر اجراکننده این نقش، حتی بعد از اینکه تحت تأثیر اجرای وینسلت در تست بازیگری قرار گرفت، مطمئن نبود.[۲۹] پس از اینکه وینسلت همراه با دی کاپریو تست بازیگری را انجام داد، به شدت تحت تأثیر بازی دی کاپریو قرار گرفت، به‌طوری‌که به کامرون گفته بود که بازی دی کاپریو فوق‌العاده بوده و حتی اگر خودش موفق به گرفتن نقش رز نشد، کامرون حتماً نقش جک را به دی‌کاپریو بدهد.[۲۹] هم‌چنین وینسلت یک شاخه گل رز را برای کامرون فرستاد که یادداشتی روی آن قرار داشت که در آن نوشته شده بود: «از طرف رز شما» و حتی یک روز که کامرون در اتومبیل هامر خود بود با او تماس گرفت و گفت: «من رز هستم! من حتی نمی‌فهمم چرا شما هنوز از بقیه تست بازیگری می‌گیرد!» در نهایت پشتکار او و هم‌چنین استعدادش باعث شد که کامرون را برای دادن نقش رز به او متقاعد کند.[۲۹]

وینسلت باید در این فیلم نقش رز دِویت بوکاتر هفده ساله را بازی می‌کرد که در جریان غرق شدن کشتی آرام‌اس تایتانیک در سال ۱۹۱۲ نجات می‌یابد. این شخصیت، یک دختر از طبقه اشرافی است که شخصیتی بسیار احساساتی دارد و به همین دلیل وینسلت نیز می‌بایست با احساس بازی می‌کرد.[۳۴] در جریان فیلم‌برداری، وینسلت یکی از معدود بازیگرانی بود که خواهان پوشیدن لباس مخصوص داخل آب برای گرم شدن، در طول صحنه‌های فیلم‌برداری فیلم در آب نبود، که باعث شد وی به سینه‌پهلو دچار شود.[۳۲] در صحنه‌های داخل آب فیلم، که رز در حال یخ زدن است و می‌لرزد، وینسلت به اجرای نقش نمی‌پرداخت؛ بلکه وی در حال یخ زدن در صحنه واقعی بود. وینسلت در دفتر خاطرات خودش، که در زمان فیلم‌برداری فیلم به نوشتن آن می‌پرداخت، این گونه نوشته بود: «من به‌طور کامل در حال لرزیدن هستم. کمد لباس‌هایم من را به پوشیدن لباس مخصوص داخل آب (که برای گرم شدن است) تشویق می‌کند؛ ولی من نمی‌توانم. چون [در صورت پوشیدن] از وجود آن آگاه هستم و درضمن، لباس من برای آن بیش از حد نازک است. جیم (جیمز کامرون) نمی‌خواهد که این لباس معلوم باشد و می‌گوید که این تی‌شرت مرطوبی برای فیلم نیست. هم‌چنین او نمی‌خواهد که لباس من وقتی که خیس هستم، به من بچسبد. ما تمام انواع تست‌های دوربین را برای این کار انجام داده‌ایم. (هوا) خیلی سرد است، ولی... به این معنی است که امیدوارم واکنش‌های من طبیعی و واقعی باشند.»[۳۵]

در نهایت برخلاف همه انتظارها، این فیلم تنها فیلمی شد که در گیشه به رکورد ۱٫۸۴۳ میلیارد دلار رسید[۳۶] و هم‌چنین وینسلت نیز به یک ستاره فیلم تجاری تبدیل شد.[۳۷] پس از آن، او نامزد دریافت جایزه‌های بسیار و برنده یکی از جوایز فیلم اروپا نیز شد.[۱۷][۳۸] در سال ۱۹۹۷، نویسنده استرالیایی گزیده‌ای از دفتر خاطرات وینسلت، که از زمان فیلم‌برداری فیلم تایتانیک بود، به چاپ رساند. وینسلت در این دفتر دربارهٔ اتفاقات فیلم که در طول فیلم‌برداری رخ داده بود، از جمله اولین ملاقات او با جیمز کامرون، که در آن کامرون به او یک مدل از کشتی تایتانیک و چگونگی فیلم‌برداری جلوه‌های ویژه با استفاده از یک دوربین کوچک را نشان داد، نوشته بود. او در یک گفتگوی تلویزیونی، در مورد چگونگی تحت تأثیر قرار گرفتنش برای توجه کامرون به جزئیات فیلم، معتقد بود که تمام چیزهایی که در فیلم انجام دادند (هر صحنه، هر فضا، هر دیوار و حتی هر قطعه از کارد و چنگال) دقیقاً چیزی بود که در کشتی واقعی انجام شده و کپی کامل شده بود.[۳۹]

نقاشی برهنه رز که توسط کامرون طراحی شده بود، توسط شرکت متخصص آمریکایی در حراج یادگاری‌های امروز (شنبه) و یکشنبه به مزایده گذاشته شده بود و انتظار می‌رفت که حدود ۷٬۵۰۰ تا ۱۰٬۰۰۰ پوند به فروش برسد، اما در نهایت این نقاشی در سال ۲۰۱۱، به مبلغ ۱۶٬۰۰۰ دلار به فروش رفت. در مارس ۲۰۱۴، و در جریان پیش‌نمایش فیلم سنت‌شکن در شهر لس آنجلس، طرفداران وی یک نسخه از نقاشی برهنه رز در فیلم تایتانیک را به وی نشان دادند و از او خواستند تا نقاشی را امضاء کند؛ ولی وی نپذیرفت. وینسلت در گفتگویی با وب‌گاه یاهو! فیلم‌ها گفت: «من آن (نقاشی) را امضاء نمی‌کنم. این احساس بسیار ناراحت‌کننده‌ای است. چرا شما این کار را می‌کنید؟... بسیاری از مردم از من می‌خواهند تا نقاشی را امضاء کنم. نقاشی هنوز برای من فراموش نشدنی است.»[۴۰]

۱۹۹۸–۲۰۰۳[ویرایش]

وینسلت در سال ۱۹۹۸، به بازی در فیلم کم بودجه و عاشقانه هیپی مو فرفری زشت پرداخت، که پیش از تایتانیک فیلم‌برداری شده بود.[۴۱] هم‌چنین وینسلت بازی در نقش مکمل فیلم شکسپیر عاشق (۱۹۹۸) و آنا و شاه (۱۹۹۹) را نپذیرفت و در عوض، نقش مادری جوان اهل انگلستان، به نام جولیا را در فیلم مو فرفری زشت پذیرفت، که در این فیلم به همراه دخترانش به امید شروع یک زندگی جدید، از لندن به مراکش مهاجرت می‌کنند.[۴۱] فیلم مو فرفری زشت در کل نقدهای مختلفی دریافت کرد و به صورت محدود توزیع شد[۴۲] و در سطح جهان ۵ میلیون دلار فروش کرد.[۴۳] این فیلم تنها فیلم وینسلت در سال ۱۹۹۸ بود. در سال ۱۹۹۹، وینسلت در کنار بازیگر مشهور، هاروی کایتل در فیلم دود مقدس! (۱۹۹۹) به ایفای نقش پرداخت.[۳۴] او که پس از بازی در فیلم تایتانیک خودش را تحت فشار می‌دانست، دراین‌باره گفت:

” من هرگز تایتانیک را به عنوان سکوی پرشی برای گرفتن نقش در فیلم‌های بزرگ تجاری و گرفتن دستمزدهای بیشتر نگاه نکردم. این چیزی است که من انتخاب کردم، هرچند که ممکن است باعث نابودی من شود.[۴۴] “

وینسلت در همان سال به اجرای صدای شخصیت بریگید در انیمیشن کامپیوتری پری‌ها پرداخت.[۴۵]

در سال ۲۰۰۰، او به بازی در فیلم قلمِ پرها به همراه جفری راش و خواکین فینیکس پرداخت. فیلم اقتباسی از زندگی فیلسوف و شاعر معروف فرانسوی، مارکی دوساد بود. وینسلت در این فیلم نقش یک خدمتکار که در دیوانه خانه‌ای که مارکی دوساد در آن قرار داشت بازی می‌کند، کسی که به دوساد کمک می‌کرد تا کتاب‌هایش را به صورت مخفیانه چاپ کند.[۴۶] پس از انتشار، فیلم مورد ستایش بسیاری از منتقدین قرار گرفت و جوایز بسیاری را برای وینسلت به ارمغان آورد که شامل نامزدی یک جایزه انجمن بازیگران فیلم و یک جایزه ستلایت بود.[۱۷] این فیلم یک موفقیت هنری نیز محسوب می‌شود و در اولین آخر هفته‌ای که به بازار عرضه شد، به‌طور میانگین ۲۷٫۷۰۹ هزار دلار فروش کرد، و در کل در جهان ۱۸ میلیون دلار فروش کرد.[۴۷]

وینسلت در سال ۲۰۰۱، به بازی در فیلم معما پرداخت. او در این فیلم نقش زن جوانی را بازی می‌کند که عاشق یک کد شکن جوان در دوران جنگ جهانی دوم شده‌است.[۴۸] فیلم که اولین تجربه وینسلت در زمینه بازی در ژانر جنگی بود؛ از آن به‌عنوان «تجربه‌ای درخشان» یاد می‌کند. وی هنگام بازی در این فیلم پنج ماهه حامله بود و کارگردان فیلم، مایکل اپتد مجبور شد با استفاده از حقه‌های سینمایی او را لاغرتر جلوه دهد.[۴۸] در کل فیلم نقدهای بسیار مثبتی از سوی صاحب نظران دریافت کرد[۴۹] و وینسلت برای عملکردش در فیلم یک «جایزه مستقل فیلم و سینمای بریتانیا» را دریافت کرد.[۱۷] هم‌چنین مجله نیویورک تایمز در نقد خود وی را شایسته‌تر و پیروزتر از همیشه دانست.[۵۰]

” قبل از تایتانیک بله... من نامزد دریافت جایزه اسکار شده بودم، اما من هرگز به‌عنوان فردی مشهور در دنیا شناخته نمی‌شدم. وقتی که من در مورد حضور در حرفه بازیگری فکر می‌کردم، هرگز توهماتی در مورد تبدیل شدن به یک ستاره جهانی فیلم نداشتم. “

—کیت وینسلت در گفتگویی با نیویورک تایمز، ۱۹۹۹[۵۱]

در همان سال، وینسلت به بازی در فیلم تحسین‌شده آیریس، ساخته ریچارد ایره در نقش رمان‌نویس معروف، آیریس مرداک پرداخت. او در این فیلم نقش خود را با جودی دنچ تقسیم کرد و وینسلت در نقش آیریس جوان و جودی دنچ در نقش آیریس سالخورده بازی می‌کرد.[۵۲] این فیلم باعث شد که هم وینسلت و هم دنچ نامزد دریافت اسکار شوند، که این سومین نامزدی اسکار وینسلت نیز محسوب می‌شد.[۱۷] هم‌چنین در همین سال، او در انیمیشن سرود کریسمس که براساس رمانی به همین نام نوشته چارلز دیکنز است، در نقش بل به ایفای نقش پرداخت. برای این فیلم، او تک‌آهنگ چه می‌شد اگر را ضبط کرد و آن را در نوامبر سال ۲۰۰۱ منتشر کرد.[۵۳] وینسلت همه پولی را که از فروش این تک‌آهنگ بدست آورد، به دو سازمان مورد علاقه‌اش یعنی انجمن ملی جلوگیری از ظلم به کودکان و بنیاد مبارزه با سرطان کودکان اهدا کرد.[۵۳][۵۴] این آهنگ در جدول ده آهنگ پرفروش اروپا، رتبه یک را در کشورهای اتریش، بلژیک و ایرلند[۵۵] و در جدول تک‌آهنگ‌های بریتانیا رتبه ششم را بدست آورد؛[۵۶] هم‌چنین در سال ۲۰۰۲ برنده جایزه سازمان حمایت از طرفداران یوروویژن در بخش موسیقی شد.[۵۷]

فیلم بعدی وینسلت در سال ۲۰۰۳، زندگی دیوید گیل (۲۰۰۳) بود که وینسلت در این فیلم درام نقش یک روزنامه‌نگار مصمم برای موفقیت‌های بیشتر را بازی می‌کند که در هفته‌های پایانی زندگی یک پروفسور محکوم به اعدام، با بازی کوین اسپیسی، به مصاحبه با وی می‌پردازد. این فیلم چه در گیشه و چه در بین منتقدین یک شکست محسوب شد، چرا که تنها نیمی از بودجه ۵۰٫۰۰۰٫۰۰۰ دلاری خود فروش کرد[۵۸][۵۹] و راجر ایبرت، نویسنده شیکاگو سان-تایمز از این فیلم به‌عنوان «فیلمی افتضاح» یاد کرد.[۶۰]

۲۰۰۴–۲۰۰۶[ویرایش]

کیت وینسلت در جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۰۶

پس از فیلم زندگی دیوید گیل، وینسلت همراه جیم کری به بازی در فیلم درخشش ابدی یک ذهن پاک (۲۰۰۴) پرداخت. این فیلم به سبک فراواقع‌گرایی–درام بود و توسط کارگردان معروف فرانسوی میشل گوندری کارگردانی شد. وینسلت در این فیلم، نقش کلمنتاین کروچینسکی را بازی می‌کند که دختری پرحرف، خود سر و تاحدی عصبی است و تصمیم می‌گیرد خاطرات دوست پسر سابقش را از ذهن خود پاک کند.[۶۱] این نقش از سایر نقش‌هایی که وی بازی کرده بود، کاملاً متفاوت بود. به‌طوری‌که خود وینسلت در مصاحبه‌ای با مجله ورایتی گفت: «این نقشی نبود که من بتوانم آن را ارائه بدهم [...] من فقط از این خوشحال بودم که او (کارگردان فیلم) در من چیزی دیده بود که باعث می‌شد فکر کند که من توانایی بازی در نقش کلمنتاین را دارم.»[۶۲] این فیلم پس از اکران به موفقیت بسزایی در گیشه و در میان منتقدان رسید.[۶۳] وینسلت نیز برای بازی با احساسش، چهارمین نامزدی اسکار خود را کسب کرد. هم‌چنین پیتر ترورس، منتقد مجله رولینگ استون، در نقد خود وینسلت را «درخشان و به شدت آسیب‌پذیر» توصیف کرد.[۶۴]

آخرین بازی او در سال ۲۰۰۴، فیلم در جستجوی ناکجاآباد بود. این فیلم داستان نویسنده معروف اسکاتلندی جیمز بری (با بازی جانی دپ) و رابطه عجیبش با سیلویا لویلِن دیویس (با بازی وینسلت) را به تصویر می‌کشد. این رابطه باعث می‌شود که جیمز نمایش‌نامه معروف پیتر پن را با الهام از پسران سیلویا بنویسد.[۶۵] در طول فیلم برداری‌های نهایی فیلم، وینسلت دربارهٔ نقش خود در این فیلم گفت:

” بازی در نقش سیلویا برای من بسیار مهم بود چرا که خود من نیز یک مادرم. چون من فکر می‌کنم که اگر من نمی‌دانستم که مادر بودن چه احساسی دارد و داشتن فرزند مسئولیت‌هایی دارد و یک مادر چه عشقی به فرزندانش ابراز می‌کند، نمی‌توانستم این نقش را بازی کنم [...] و همیشه کودکِ درونِ من در جایی خود را نشان می‌دهد، حتی گاهی اوقات در صورتم.[۶۵] “

این فیلم نقدهای بسیار مثبتی دریافت کرد و موفقیت‌های بین‌المللی زیادی کسب کرد، و با فروش بیش از ۱۸۰ میلیون دلاری‌اش در جهان، به پرفروش‌ترین فیلم وینسلت پس از تایتانیک بدل شد.[۶۶][۶۷]

در سال ۲۰۰۵، وینسلت در یک قسمت از سریال کمدی اکستراس، ساخته بی‌بی‌سی و اچ‌بی‌او و کارگردانی ریکی جرویس و استیون مرچنت ظاهر شد. در این قسمت او نقش یک راهبه، به نام مگی را بازی می‌کرد که از طریق سکس تلفنی در حال راهنمایی جنسی یکی از شخصیت‌های فیلم بود. بازی در این قسمت از سریال، اولین نامزدی وی برای دریافت جایزه امی را نیز به همراه داشت.[۱۷] در سال ۲۰۰۵، وینسلت به بازی در فیلم کمدی-رمانتیک و موزیکال عشق و سیگار، به نویسندگی و کارگردانی جان تورتورو پرداخت. او در این فیلم نقش تولا را بازی می‌کرد که خودش این شخصیت را به‌عنوان «زنی شلخته بددهن، بدرفتار و کسی که نمی‌داند چگونه لباس بپوشد» توصیف می‌کند.[۶۸] تورتورو که پس از مشاهده رقصیدن وینسلت در فیلم دود مقدس تحت تأثیر قرار گرفته بود، او را برای این نقش برگزید.[۶۸] هم‌چنین وینسلت در این فیلم شعر معروف کانی فرانسیس به‌نام آیا همان اندازه که مرا می‌بوسی دوست داری؟ را خواند.[۶۹] دِرِک اِلی از مجله ورایتی در نقد خود نوشت:

” هرچند نقش او در فیلم کوتاه بود، اما نقشش در این فیلم بسیار درخشان و یکدست بود و لهجه فوق‌العاده خنده دار لانکاشری که در این فیلم داشت، عالی بود. مشخص است که وینسلت دارد خودش را در نقش‌های کثیف قرار می‌دهد.[۷۰] “

در سال ۲۰۰۵، وینسلت پس از نپذیرفتن دعوت وودی آلن برای بازی در فیلم امتیاز نهایی، اعلام کرد که می‌خواهد زمان بیشتری را با کودکانش صرف کند.[۷۱] سپس در سال ۲۰۰۶، وینسلت در فیلم همه مردان پادشاه به کارگردانی استیون زایلیان، همراه با شان پن و جود لا حضور پیدا کرد. وینسلت در این فیلم نقش آنه استانتون، یار دوران کودکی جک باردن (با بازی جود لا) را ایفا کرده‌است. فیلم چه در گیشه و چه در بین منتقدین ناموفق بود.[۷۲][۷۳] تاد مک‌کارتی، منتقد مجله ورایتی، فیلم را باعنوان «بسیار بد بازی شده [...] نبود هیچ نقطه‌ای از تعامل و درگیر شدن شخصیت‌ها با یکدیگر، احساس مرده فیلم و نبود هیچ هیجانی برای تحریک کردن احساس بینندگان» توصیف کرد.[۷۴]

وینسلت در ادامه همان سال، با بازی در فیلم بچه‌های کوچک به کارگردانی تاد فیلد، شانس دوباره‌ای پیدا کرد. او در نقش سارا پیرس، یک زن خانه‌دار بی‌حوصله که بسیار مشتاق به عشق‌بازی با همسایه متاهلش (با بازی پاتریک ویلسون) است، به ایفای نقش پرداخت. عملکرد وینسلت و هم‌چنین فیلم، نقدهای فوق‌العاده‌ای را دریافت کردند. ای. او. اسکات، منتقد آمریکایی مجله نیویورک تایمز در نقد خود نوشت:

” در بسیاری از فیلم‌های اخیر، هوش و ذکاوت بسیار کم ارزش شده‌است و این ویژگی -حتی بیشتر از زیبایی قابل توجه آن- است که بچه‌های کوچک را از سایر فیلم‌ها متمایز می‌کند. نتیجه فیلم این است که [افراد را] به چالش می‌کشد، در دسترس و بسیار سخت برای جلوگیری از فکر کردن در موردش است. خانم وینسلت، همانند هر کدام از بازیگرهای زن عالی که امروزه در حال بازی در فیلم‌ها هستند، غرور سارا را به اهتزار درمی‌آورد، به خودش شک دارد و تمایل‌گراست، الهام بخش ترکیبی از به رسمیت شناختن است، ترحم و نگرانی‌اش بسیار است و در آخر فیلم، چیزی شبیه به عشق را داراست. دوست‌داشتی بودن خانم وینسلت باعث می‌شود که کمبود عشق در زندگی سارا، بیشتر از همه دردناک‌تر نشان دهد.[۷۵] “

برای کار وی در این فیلم، او با جایزه انگلیس برای هنرمند انگلیسی سال بفتا/ال‌ای، یک شاخه از جوایز بفتا که در لس‌آنجلس مستقر است، مفتخر شد.[۷۶] هم‌چنین وینسلت نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش زن شد و در سن ۳۱ سالگی، جوان‌ترین بازیگر زن در طول تاریخ شد که نامزد پنج جایزه اسکار شده‌است.[۷۷]

او پس از فیلم بچه‌های کوچک در فیلم کمدی–رمانتیک نانسی مایرز به‌نام تعطیلات، به همراه کامرون دیاز، جود لا و جک بلک به ایفای نقش پرداخت. در این فیلم او نقش آیریس، یک زن انگلیسی که به‌طور موقت با یک زن آمریکایی (با بازی دیاز) در حال مبادله خانه است، ایفا کرده‌است. فیلم پس از انتشار، نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریافت کرد.[۷۸] این فیلم بزرگ‌ترین موفقیت تجاری وینسلت در نه سال اخیر شد و در سراسر جهان بیش از ۲۰۵ میلیون دلار فروش کرد.[۷۹] هم‌چنین در سال ۲۰۰۶، از صدای وینسلت در چند پروژه کوچک‌تر استفاده شد. در انیمیشن کامپیوتری بر آب رفته، او به اجرای صدای شخصیت ریتا، یک موش فاضلاب که به رودی (با بازی هیو جکمن) کمک می‌کند تا از رتروپولیس فرار کند و به اصل و نسب کنزینگتونی خود برسد، می‌پردازد. فیلم از لحاظ منتقدان و هم‌چنین از لحاظ تجاری موفق بود و در باکس آفیس جهانی ۱۷۷ میلیون دلار فروش کرد.[۸۰]

۲۰۰۷–۲۰۱۱[ویرایش]

وینسلت در هشتاد و یکمین دوره جوایز اسکار، فوریه سال ۲۰۰۹

در سال ۲۰۰۷، وینسلت دوباره با لئوناردو دی‌کاپریو در فیلم جاده انقلابی (۲۰۰۸) به کارگردانی سام مندس، همسر آن زمان وینسلت، هم‌بازی شد. وینسلت پیشنهاد کرده بود که هردوی آن‌ها باید با وی در این فیلم، که اقتباسی از رمانی به همین نام نوشته ریچارد یتس است و جاستین هیت مسئولیت خواندن فیلم‌نامهٔ آن را برعهده داشت، بازی کنند.[۸۱] در نتیجه در هر دوی آن‌ها «برکت، رحمت و فشار اضافه» روی صحنه این فیلم بوجود آمد و برای وینسلت این فیلم اولین تجربه کار او با مندس بود.[۸۲] فیلم که داستان زن و شوهری را که در دهه ۱۹۵۰ در ازدواجشان شکست خوردند را به تصویر می‌کشد. دی کاپریو و وینسلت برای آماده کردن خودشان برای بازی در این فیلم، فیلم دوره‌های ترویج زندگی در حومه شهر را تماشا کردند،[۸۲] که هردو بررسی‌های مطلوبی را با تماشای این فیلم‌ها، بدست آوردند.[۸۳] عملکرد وینسلت در این فیلم باعث شد که وی برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام شود، که هفتمین نامزدی وی در جوایز گلدن گلوب محسوب می‌شود.[۱۷] در طول سخنرانی‌اش در مراسم گلدن گلوب، وینسلت که گریان و شوکه شده بود، از نامزدهای دیگر این جایزه، مریل استریپ، ان هتوی، کریستین اسکات توماس و آنجلینا جولی، عذرخواهی کرد. وی درحالی که از عملکرد دی‌کاپریو تحسین می‌کرد، گفت: «من خیلی خوشحالم که می‌توانم اینجا بایستم و به شما بگویم که دوستتان دارم، و برای ۱۳ سال است (که دوستتان دارم)»[۸۴] دیوید ادلستین، منتقد مجله نیویورک در نقد خود اظهار داشت که

” یک لحظه پیش پاافتاده در عملکرد وینسلت وجود ندارد - نه ژستی، نه کلمه‌ای - آیا وینسلت در حال حاضر بهترین بازیگر زن انگلیسی‌زبان فیلم‌ها در نسل خودش است؟ من که این‌طور فکر می‌کنم.[۴] “
وینسلت در شصت و هشتمین جشنواره فیلم ونیز، سال ۲۰۱۱

در اواخر سال ۲۰۰۸، وینسلت در فیلم کتاب‌خوان، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر برنهارد شلینک (۱۹۹۵) است، به همراه رالف فاینس و داوید کروس و با کارگردانی استیون دالدری حضور پیدا کرد. در ابتدا اولین بازیگر انتخاب‌شده برای نقش وینسلت، به دلیل این‌که برنامه‌های وی در ابتدا با فیلم جاده انقلابی مغایرت داشت و قادر به پذیرفتن نقش نبود، نیکول کیدمن بود.[۸۵] پس از یک ماه از آغاز فیلم‌برداری و قبل از فیلم‌برداری نقش کیدمن در فیلم، او به علت بارداری از فیلم را ترک کرد و موجب شد تا وینسلت دوباره قادر باشد تا به فیلم محلق شود.[۸۵] وینسلت در این فیلم نقش هانا اشمیتز، نگهبان سابق اردوگاه نازی‌ها را بازی می‌کند که با یک نوجوان (با بازی داوید کروس)، به‌عنوان یک فرد بزرگسال، رابطه‌ای عاشقانه و جنسی برقرار می‌کند و پس از سال‌ها هانا را در حال محاکمه در دادگاه جنایت‌کاران جنگی نازی می‌بیند.[۸۶] وینسلت بعدها گفت که این نقش برای او دشوار بود، چراکه او به‌طور طبیعی قادر نبود که از گارد اس‌اس طرفداری کند.[۸۷] از آنجا که وینسلت می‌بایست در فیلم به‌طور کامل از جلو برهنه می‌شد، برای او مرکین ساخته شده بود.[۸۸][۸۹] درحالی فیلم به‌طور کلی نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریافت کرد،[۹۰] عملکرد وینسلت نقدهای زیادی را دریافت کرد.[۹۰] وب‌گاه فیلم‌میسری در فهرستی از بهترین ۱۰۰ عملکرد بازیگران زن در طی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۰، عملکرد وینسلت در فیلم کتاب‌خوان را در جایگاه ۴۷ام قرار داد.[۹۱] در سال بعد، وینسلت برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد که ششمین نامزدی وی در اسکار محسوب می‌شد. علاوه‌برآن او برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن، جایزه بفتای بهترین بازیگر نقش اول زن و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد.[۱۷] در طول سخنرانی‌اش در مراسم اسکار، وینسلت گفت: «اولین باری که وانمود کردم که جایزه اسکار را برنده شدم، ۸ ساله بودم که بطری شامپو را در دست گرفته بودم. خب، الان که بطری شامپو نیست.»[۸۴] در اواخر سال ۲۰۱۰، وب‌گاه پاپ‌کرانچ در فهرستی ۱۰۰ نفره از جذاب‌ترین زنان سال ۲۰۱۰، وینسلت را در رتبه ۱۰۰ام قرار داد و نوشت:

” کیت وینسلت یکی از خواستنی‌ترین هنرپیشه‌های زن هالیوود و هم‌چنین یکی از جذاب‌ترین آن‌ها است. او نه تنها در حرفه بازیگری‌اش فوق‌العاده است، بلکه یک خواننده موفق نیز محسوب می‌شود. کیت افتخارات زیادی در فیلم‌ها دارد که ما می‌توانیم درباره‌اش صحبت کنیم، ولی درعوض، اجازه دهید فقط نگاهی به تصاویر شگفت‌انگیزش بیندازیم![۹۲] “

در سال ۲۰۱۱، وینسلت در سریال کوتاه شبکه اچ‌بی‌او به نام میلدرد پیرس، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر جیمز کین (۱۹۴۱) است، به همراه گای پیرس و ایوان ریچل وود و با کارگردانی تاد هینز حضور پیدا کرد.[۹۳] او نقش یک مادر فداکار در طول رکود بزرگ را به تصویر می‌کشد که از شوهر خویش جدا شده و عاشق یک مرد جدید می‌شود؛ در حالی که همه تلاشش را می‌کند تا از دختر خودشیفته‌اش عشق و احترام کسب کند. وینسلت دربارهٔ نقش خود در این سریال کوتاه گفت: «من می‌دانم که باید چه مقدار زیادی را روی صحنه نمایش اجرا کنم که خود آن یک چالش محسوب می‌شد.»[۹۴] مجموعه پنج فصلی میلدرد پیرس، به‌طور کلی نقدهای مختلفی را از سوی منتقدان دریافت کرد.[۹۵] وب‌گاه سالون فیلم را «ساکت، آرام و شاهکار اندوه‌آور» توصیف کرد.[۹۶] هم‌چنین وینسلت برای عملکردش در این سریال، برنده جایزه امی، جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش زن برای سریال کوتاه یا فیلم تلویزیونی[۹۷] و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش زن برای سریال کوتاه یا فیلم تلویزیونی شد.[۹۸]

هم‌چنین در سال ۲۰۱۱، وینسلت در فیلم مهیج شیوع به همراه ماریون کوتیار، مت دیمون، گوئینت پالترو، جود لا و با کارگردانی استیون سودربرگ حضور پیدا کرد. داستان فیلم، ویروس کشنده‌ای را روایت می‌کند که با سرعت زیادی همه‌گیر شده و حتی بدون تماس مستقیم به فردی منتقل می‌شود و او را در عرض چند روز می‌کشد. وینسلت نقش افسر خدمات اطلاعات بیماری‌های همه‌گیر را به تصویر می‌کشد که در طول تحقیقات خود بر روی این بیماری، آن را دریافت کرده و آلوده به آن شده‌است.[۹۹] فیلم دیگر وینسلت در سال ۲۰۱۱، فیلم کشتار به کارگردانی رومن پولانسکی و به همراه جودی فاستر، جان سی ریلی و کریستوف والتس بود که پیش‌نمایش آن در جشنواره فیلم ونیز سال ۲۰۱۱ بر روی پرده رفت. فیلم که اقتباسی از نمایش‌نامهٔ خدای کشتار اثر یاسمینا رضا (۲۰۰۶) است، داستان دیدار دو زوج را روایت می‌کند که به‌خاطر دعوای فرزندانشان در یک پارک با یکدیگر به گفتگو می‌پردازند. وینسلت برای عملکردش در این فیلم، نامزد جایزه توسط انجمن مطبوعات خارجی هالیوود شد که دومین نامزدی وی توسط این انجمن در همان سال است.[۱۰۰]

۲۰۱۲–اکنون[ویرایش]

کیت وینسلت در مراسم جوایز سزار سال ۲۰۱۲، پاریس

در سال ۲۰۱۲، کتاب گویای وینسلت که اجرای رمان ترز راکن از نویسنده فرانسوی، امیل زولا است، در وب‌گاه آدیبل.کام انتشار یافت.[۱۰۱] اولین فیلم او در سال ۲۰۱۳ فیلم ۴۳ بود که یک مجموعهٔ فیلم مستقل کمدی سیاه بود که ۱۴ داستان مختلف و هر بخش یک کارگردان جداگانه‌ای داشت.[۱۰۲] بخش وینسلت، که عنوانش گرفتن بود، توسط پیتر فارلی کارگردانی شد و و داستان آن حول محور یک بازرگان مجرد به نام بث (با بازی وینسلت) بود که با واجد شرایط‌ترین کارشناس شهر (با بازی هیو جکمن) قرار کاری می‌گذارد و زمانی شوکه می‌شود که بث روسری او را از سرش کنار می‌زند، و یک جفت بیضه آویزان از گردنش می‌بیند.[۱۰۳] این فیلم دومین همکاری وینسلت با هیو جکمن، پس از فیلم بر آب رفته در سال ۲۰۰۶ است. روزنامه شیکاگو سان-تایمز در نقدی آن را «همشهری کین افتضاح» توصیف کرد.[۱۰۴]

در سال ۲۰۱۳، وینسلت در فیلم روز کارگر، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر جویس مینارد (۲۰۰۹) است، به همراه جاش برولین و با کارگردانی جیسون رایتمن حضور پیدا کرد، که او فیلم را باعنوان «فیلمی بسیار عاشقانه، هرچند عجیب و غریب» توصیف کرد.[۱۰۵][۱۰۶] در حالی که به‌طور کلی فیلم با نقدهای مختلفی از سوی منتقدان مواجه شد،[۱۰۷] عملکرد وینسلت در نقش ادل، زنی با ذهنی شکننده و سرکوب مادر یک پسر ۱۳ ساله که در طول آخر هفته یک تابستان طولانی، سرپناهی به یک زندانی موفق به فرار و تحت تعقیب پلیس محلی می‌دهد، نقدهای زیادی را دریافت کرد.[۱۰۸] برای عملکردش در این فیلم، وینسلت دهم نامزدی گلدن گلوب خود را برای جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام بدست آورد.[۱۰۵][۱۰۹] در اواخر سال ۲۰۱۳، مجله امپایر در فهرستی از ۱۰۰ بازیگر سکسی سال ۲۰۱۳، وینسلت را در رتبه ۳۱ این فهرست قرار داد و نوشت:

” شما ممکن است به این بچه شیطان مجموعه تلویزیونی فصل تاریک مشکوک نشده باشید که روزی به‌عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین افراد و تصاویر جنسی در بریتانیا برسد. ولی در حالی که او قطعاً دوست داشتنی است و قادر به جنباندن لباس صحنه‌های درام می‌باشد، [وینسلت] قطعاً بیش از چیزی مانند رز پژمرده انگلیسی است. او خنده‌دار، صریح و عاشقانه است، و همه چیز را زمانی که در نقش درستی قرار گیرد، به ارمغان می‌آورد که کلمنتاین در درخشش ابدی یک ذهن پاک یکی از آن‌هاست.[۱۱۰] “

وب‌گاه رنکر نیز در فهرست زیباترین زنان تمام ادوار، وینسلت را در جایگاه ۴۸ام و در فهرست جذاب‌ترین بازیگران مو قرمز زن در جایگاه ۷ام قرار داد.[۱۱۱][۱۱۲] سپس وینسلت در سال ۲۰۱۴، در فیلم سنت‌شکن، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر ورونیکا راف (۲۰۱۱) است، به ایفای نقش پرداخت.[۱۱۳] وینسلت در این فیلم، نقش جینین متیوز، رهبر کارآزموده گروه را بازی می‌کند که وی را با «هیتلر» مقایسه می‌کنند.[۱۱۴] این در حالی بود که او تا قبل از آن هرگز نقش شخصیت‌های بد را بازی نکرده بود.[۱۱۵] عملکرد وینسلت در این فیلم، نقدهای مثبت زیادی را از طرف منتقدان دریافت کرد و در این نقدها عملکرد وی «قابل درک»،[۱۱۶] و «جینین متیوز را به‌عنوان سم خالص» توصیف شد.[۱۱۷]

وینسلت در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو، ۲۰۱۳
” او [وینسلت] توجه کامل و عالی‌ای به جزئیات [بازی در صحنه فیلم‌برداری] دارد. “

—آلن ریکمن، کارگردان فیلم هرج و مرج کوچک[۱۱۸]

در اواخر سال ۲۰۱۴، وینسلت به همراه ماتیاس اسچوئنائرتس در فیلم هرج و مرج کوچک، به کارگردانی آلن ریکمن به ایفای نقش پرداخت. داستان این فیلم دربارهٔ باغ‌هایی با چشم‌انداز زیبایی است که به دستور لوئی چهاردهم در آنجا شروع به احداث کاخ ورسای و تخریب آن‌ها شده‌است.[۱۱۹] باوجود کسب ستایش کمی از منتقدان، عملکرد وینسلت در نقش دستیار طراح سابینه د بارا نقدهای مثبتی بدست آورد.[۱۲۰] هم‌چنین مجله ونتی فر نوشت: «او با بلندپروازی و درد می‌درخشد. بازی در نقش یک زن با یک گذشته غم‌انگیز که به دنبال پناهگاهی است، از ظرافت و نوآوری کار اوست.»[۱۲۱] هم‌چنین در همان سال، وینسلت رمان کودکان رولد دال به نام ماتیلدا روایت کرد، که آدیوفایل در بررسی خود گفت: «او (وینسلت) خودنمایی خودش را برای خصوصیاتش رهایی بخشید. در حالی که ماتیلدای وینسلت به میزان متوسطی با گفتار لطیفی است، وینسلت صدای خودش را برای والدین رجزخوان ورم‌وود می‌سنجد؛ صدای کلفتش برای خانم ترانچبال و صدای نازکش برای خانم عسل.»[۱۲۲] هم‌چنین وینسلت جایزه اودیسی را برای عملکردش در این کتاب گویا بدست آورد.[۱۲۳]

وینسلت سال ۲۰۱۵ را با بازی در دومین قسمت از سری سنت‌شکن به نام سنت‌شکن: شورشی، که اولین فیلم دنباله‌داری است که تابه‌حال در حرفه‌اش در آن حضور داشته‌است، شروع کرد.[۱۲۴][۱۲۵] مجله فوربز در نقد خود عملکرد وینسلت را به‌عنوان یک «دیکتاتور قاتل» توصیف کرد؛[۱۲۶] درحالی که وب‌گاه درپ گفت که فیلم در طول صحنه‌های او «قدرت پردازش بیشتری» را داراست.[۱۲۷]

از مارس سال ۲۰۱۵، وینسلت پروژه‌های مختلفی را در حالت‌های تولید داشت. او فیلم درام–جنایی جان هیلکات به نام تریپل ناین را به اتمام رساند.[۱۲۸] وینسلت در این فیلم نقش یک زن جوان روسی-اسرائیلی که گروه‌های مافیایی است، بازی می‌کند و هیلکات او را باعنوان «واقعاً محسورکننده، تکه تند و زننده کار» توصیف کرد.[۱۲۹] هم‌چنین وینسلت در فیلم خیاط زنانه، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر روسالیئه هام (۲۰۰۰) است، با کارگردانی جوسلین مورهوس حضور پیدا کرد، که در آن او نقش یک زن افسونگر که خیاط زنانه نیز هست، بازی می‌کند.[۱۳۰][۱۳۱] علاوه بر این، وی در کنار مایکل فاسبندر در فیلم کارگردان انگلیسی، دنی بویل با نام استیو جابز به ایفای نقش می‌پردازد.[۱۳۲] هم‌چنین وینسلت قرار است در فیلم کمدی–درام جولیت، برهنه، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر نیک هورن‌بای (۲۰۰۹) است، با کارگردانی جسه پرتز حضور پیدا کند.[۱۳۳]

زندگی شخصی[ویرایش]

روابط و کودکان[ویرایش]

وینسلت در پیش نمایش فیلم روز کارگر، جشنواره فیلم تورنتو ۲۰۱۳

ویسنلت زمانی که سر صحنه مجموعهٔ تلویزیونی سال ۱۹۹۱ فصل تاریک بود، بازیگر و نویسنده انگلیسی استیون تردرا را ملاقات کرد، که نتیجه‌اش چهار و نیم سال رابطه با وی بود.[۱۳۴] وینسلت از او به‌عنوان «مهم‌ترین چیز در زندگی‌اش بعد از خانواده وی» یاد می‌کرد.[۸] آن‌دو تا سال ۱۹۹۵ و پس از جدایی‌شان در اثر مرگ تردرا با هم بودند.[۱۳۵] تردرا بر اثر سرطان استخوان و درطول هفته پخش فیلم تایتانیک درگذشت، و باعث شد که وینسلت پیش‌نمایش فیلم را که دست لس‌آنجلس اکران می‌شد برای حضور در مراسم تشییع جنازه تردرا در لندن، از دست بدهد.[۱۳۴]

در سال ۲۲ نوامبر ۱۹۹۸، وینسلت با کارگردان انگلیسی جیم تریپلتون، که سر صحنه فیلم مو فرفری زشت در سال ۱۹۹۷ بود، آشنا شد.[۱۳۶][۱۳۷] آن‌دو در یک میخانه در زادگاه وینسلت در ردینگ، انگلستان ازدواج کردند.[۸] در اکتبر ۲۰۰۰ در لندن،[۱۳۶] او صاحب یک دختر به نام میا هانی شد.[۱۳۷] در نهایت وینسلت و تریپلتون در تاریخ ۱۳ دسامبر ۲۰۰۱ از یکدیگر جدا شدند.[۱۳۸] وینسلت نیز در مصاحبه‌ای با مجله پیپل گفت که «کینه‌ای بین ما وجود ندارد و من و جیم احترام زیادی برای یکدیگر قائلیم.»[۸]

پس از جدایی او از تریپلتون، وینسلت رابطه‌اش را با کارگردانی انگلیسی، سام مندس در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد.[۱۳۸] وینسلت او را در جشنواره فیلم نیویورک برای آخرین فیلمش در همان سال، به‌نام آیریس ملاقات کرد.[۸] سپس در ۲۳ مه ۲۰۰۳، وینسلت و مندس در جزیره آنگویلا با هم ازدواج کردند.[۱۳۶] پسر آن‌ها، به نام جو الفی وینسلت مندس در ۲۲ دسامبر ۲۰۰۳ در شهر نیویورک به دنیا آمد.[۱۳۶] وینسلت و مندس جدایی خود را از هم در مارس ۲۰۱۰ اعلام کردند،[۱۳۹] و سرانجام در سال ۲۰۱۱ و پس از ۷ سال زندگی مشترک از یکدیگر طلاق گرفتند.[۱۴۰]

در اوت ۲۰۱۱، وینسلت به همراه فرزندان و دوست پسر مانکنش، لوئیس دولر، در جزیره نکر، جزیره‌ای خصوصی برای گروه ویرجین که مؤسس آن ریچارد برانسون است، اقامت داشتند. یک آتش‌سوزی آسیب قابل توجهی به خانه وارد کرد اما آسیبی به افراد مقیم آن‌جا وارد نکرد.[۱۴۱]

در طول اوت همان سال در تعطیلات جزیره نکر، وینسلت با ند راک اند رول ملاقات کرد و آن‌ها پس از این ملاقات شروع به رابطه و قرارگذاشتن کردند.[۱۴۲] نام اصلی راک اند رول، ند ابل اسمیت بود که بعدها به صورت قانونی نام خود را به ند راک اند رول تغییر داد.[۱۴۳] او که خواهرزاده ریچارد برانسون است، برای گروه ویرجین کار می‌کند.[۱۴۲][۱۴۴] راک اند رول قبلاً با الیزا پیرسون، دختر ویسکانت مودری ازدواج کرده بود.[۱۴۵] در تابستان سال ۲۰۱۲، وینسلت و راک اند رول بایکدیگر نامزد شدند.[۱۴۶] در سپتامبر ۲۰۱۲ اعلام شد که وینسلت و راک اند رول از نیویورک به بریتانیا نقل مکان کرده‌اند تا به‌طور دائم در آن‌جا زندگی کنند. آن‌دو تصمیم گرفتند تا به خانه به ارث رسیده‌شان در پارک ملی سوت داونز در غرب ساسکس نقل مکان کنند.[۱۴۷][۱۴۸] سرانجام وینسلت در دسامبر ۲۰۱۲ با راک اند رول در یک مراسم خصوصی در نیویورک ازدواج کرد. در این مراسم دو فرزند کیت و تعداد بسیار اندکی از دوستان او از جمله لئوناردو دی‌کاپریو و اعضای خانواده‌اش شرکت داشته‌اند.[۱۴۶][۱۴۹][۱۵۰] وینسلت در گفتگویی با روزنامه دیلی میرور گفت: «من یک مرد عالی در زندگی‌ام دارم که حمایت‌کننده فوق‌العاده‌ای است. من یک خانواده فوق‌العاده دارم. همه ما [در خانواده] خندان هستیم.»[۱۵۱] در ۷ دسامبر ۲۰۱۳، پسر این زوج، بئر وینسلت، در شهر ساسکس در انگلستان متولد شد.[۱۵۲][۱۵۳]

در سال ۲۰۱۴، وینسلت در گفتگویی با مجله ماری کلر گفت: «لئو (لئوناردو دی‌کاپریو) عشق زندگی من است. من فکر می‌کنم به این دلیل (روابط ما) فقط مختص دوستی است، زیرا هیچ چیز عاشقانه‌ای (بایکدیگر) نداشتیم. فهمیدن این مطلب برای مردم خیلی ناامیدکننده است، چرا که در داستان کیت و لئو در سریال آبکی، ما در نگاه اول عاشق شدیم و میلیون‌ها بار بوسه و نوازش عاشقانه داشتیم؛ ولی در حقیقت ما هرگز این کار را واقعاً انجام ندادیم.»[۱۵۴] وینسلت در مراسم جایزه گلدن گلوب سال ۲۰۰۹، پس از دریافت این جایزه در سخنرانی‌اش رو به دی‌کاپریو گفت: «دوستت دارم لئو»[۱۵۵]

کارهای بشردوستانه و علایق[ویرایش]

نوسانات وزن وینسلت در طول سال‌های مختلف به‌خوبی توسط رسانه‌ها، مستند شده‌است.[۱۳۴][۱۳۶] او به صراحت در مورد امتناعش به اجازه دادن هالیوود برای دیکته کردن وزنش برای بازی در فیلم‌ها، اعلام کرده بود.[۴۴][۱۵۶] در فوریه ۲۰۰۳، نسخه بریتانیایی مجله جی‌کیو عکس‌هایی از وینسلت منتشر کرد که وی به صورت دیجیتالی تغییر کرده بود تا وینسلت به صورت چشم‌گیری لاغرتر نشان داده شود.[۱۳۶] وینسلت با صدور بیانیه‌ای که تغییرات بدون رضایت او ساخته شده بودند، گفت: «من فقط نمی‌خواستم که مردم فکر کنند که من فرد ریاکاری هستم که ناگهان ۳۰ پوند یا هرچقدر دیگر [از وزنم] کم کرده‌ام.»[۱۵۷] جی‌کیو پس از آن از وینسلت برای این اتفاق عذرخواهی کرد.[۴۴] در سال ۲۰۰۷، وینسلت برنده دادخواست تهمت مجله گرازیا به او شد که ادعا کرده بود که وینسلت نزد دکتر رژیم غذایی رفته‌است.[۱۵۸] هم‌چنین، وینسلت برنده دادخواست تهمت دیلی میل در سال ۲۰۰۹ به او شد که این روزنامه ادعا کرده بود که وینسلت در مورد رژیم ورزشی خود دروغ گفته بود.[۱۵۹] وینسلت اظهار داشت که او درخواست عذرخواهی کرده بود که تعهد خود را به دیدگاهش که همواره در مورد مسائل بدن زنان بیان می‌کند، نشان دهد؛ یعنی اینکه زنان باید ظاهر خود را با غرور و افتخار بپذیرید.[۱۵۹]

با اینکه وینسلت گیاه‌خوار نیست، در سال ۲۰۱۰ ویدئویی را برای بنیاد مردمی رعایت اصول اخلاقی در برابر جانوران منتشر کرد که در آن سرآشپزها را به حذف جگر چرب از منوهای خود تشویق می‌کرد و از مشتریان درخواست می‌کرد تا رستوران‌هایی را که در آن جگر چرب سرو می‌شد، تحریم کنند.[۱۶۰][۱۶۱][۱۶۲]

وینسلت گوینده و راوی برنامهٔ مستند شجاعت مادر است. داستان این مستند دربارهٔ بازگشت اوتیسم به کلی تورستینسون است، که مبتلا به اوتیسم شده و مادرش مارگارت اریکسدوتیر نام دارد. این مستند در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۰، پس از پخش در شبکه اچ‌بی‌او در ماه آوریل همان سال منتشر شد. دخالت او در این فیلم مستند، به تأسیس سازمان غیرانتفاعی خودش، به نام بنیاد گلدن هت که مأموریتش از بین بردن موانع برای افراد مبتلا به اوتیسم است، منجر شد.[۱۶۳][۱۶۴] او هم‌چنین کتابی باعنوان کلاه طلایی: صحبت دربارهٔ بازگشت اوتیسم، که حاوی اظهارات و پرتره‌های شخصی از تعدادی از افراد مشهور از جمله لئوناردو دی‌کاپریو، ماریون کوتیار و مایکل کین است، نوشت.[۱۶۵] در سال ۲۰۱۱، وینسلت برای کارهایش با بنیاد گلدن هت، برنده جایزه یو دونا برای بهترین کار انسان‌دوستانه شد.[۱۶۶]

وینسلت که مدل لوازم آرایشی و بهداشتی خانه عطر لانکوم بود.[۱۶۷] در سال ۲۰۱۰، او به شرکت سازنده ساعت سوئیسی لونژین، به‌عنوان «سفیر ظرافت» آن‌ها پیوست.[۱۶۸] هم‌چنین وینسلت در تعدادی از کمپین‌های تبلیغاتی هر دو مارک حضور پیدا کرد.[۱۶۹] در سال ۲۰۱۱، شرکت لانکوم با بنیاد گلدن هت وینسلت، برای جذب سرمایه برای این سازمان و کمک به افراد مبتلا به اوتیسم، به هم پیوستند.[۱۷۰]

وینسلت همواره از پیری به‌صورت طبیعی حمایت می‌کند و آشکارا برضد جراحی پلاستیک و بوتاکس سخن گفته است.[۱۷۱][۱۷۲] در سال ۲۰۱۵، او در مصاحبه با مجله بازار هارپر گفت: «زندگی خیلی کوتاه است که آن را با تمرکز بر روی چیزهایی مانند آن [جراحی پلاستیک و بوتاکس] بگذرانی. من می‌خواهم سلامتی خودم و سلامتی عقلم را حفظ کنم، تغذیه خوبی داشته و شاد باشم.»[۱۷۳]

فیلم‌شناسی[ویرایش]

نوشتار اصلی: فیلم‌شناسی کیت وینسلت
سال عنوان نقش توضیحات بیشتر
۱۹۹۵ حس و حساسیت ماریان داشوود
۱۹۹۷ تایتانیک رز دویت بوکیتر دومین فیلم پرفروش تاریخ در فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ[۱۷۴]
۲۰۰۱ آیریس آیریس مرداک جوان
۲۰۰۴ درخشش ابدی یک ذهن پاک کلمنتاین کروچینسکی برگزیده شده به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های سال ۲۰۰۴ از سوی منتقدان[۱۷۵][۱۷۶][۱۷۷]
۲۰۰۶ بچه‌های کوچک سارا پیرس
۲۰۰۶ همه مردان پادشاه آن استانتون
۲۰۰۸ جاده انقلابی آوریل ویلر
۲۰۰۸ کتاب‌خوان حنا اشمیتز
۲۰۱۱ کشتار نانسی کوان
۲۰۱۱ میلدرد پیرس میلدرید پیرس سریال کوتاه
۲۰۱۳ روز کارگر ادل ویلر

جوایز و نامزدی‌ها[ویرایش]

نوشتار اصلی: فهرست جوایز کیت وینسلت

وینسلت برای عملکردش در فیلم کتاب‌خوان (۲۰۰۸)، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به‌دست‌آورد. او هم‌چنین برنده دو جایزه گلدن گلوب در همان سال شد، که یکی از آن‌ها جایزه بهترین بازیگر زن فیلم درام برای جاده انقلابی (۲۰۱۳) و دیگری جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای کتاب‌خوان (۲۰۰۸) بود، که باعث تبدیل شدن وی، پس از جوآن پلورایت و سیگورنی ویور به سومین بازیگری که به این افتخارات دست پیدا کرده‌است.[۱۷۸] وینسلت موفق به کسب دو جایزه بفتا شده است، که یکی جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن برای کتاب‌خوان (۲۰۰۸) و دیگری جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای حس و حساسیت (۱۹۹۵) بود. او در مجموع شش بار نامزد جایزه اسکار، ده بار نامزد جایزه گلدن گلوب، و هفت بار نامزد جایزه بفتا شده‌است.[۴۴][۱۷۹]

وینسلت جوایز متعددی را نیز از دیگر سازمان‌ها دریافت کرده‌است، که شامل جایزه انجمن منتقدان فیلم لس‌آنجلس برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم آیریس (۲۰۰۱) و جایزه انجمن بازیگران فیلم برای بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم حس و حساسیت و کتاب‌خوان می‌شود. مجله پریمیر عملکرد وینسلت در نقش کلمنتاین کروچینسکی در فیلم درخشش ابدی یک ذهن پاک را به‌عنوان هشتاد و یکمین از فهرست بهترین عملکردهای فیلم در تمام دوران خواند.[۱۸۰] در سال ۲۰۰۷، وینسلت موفق به دریافت جوایز بریتانیا از آکادمی هنرهای سینمایی و تلویزیونی بریتانیا (بفتا) شد.[۱۸۱] او در سال ۲۰۰۹، جایزه جشنواره بین‌المللی سنتا باربارا فیلم مدرن را برای رسمیت شناختن دستاوردهایش در صنعت فیلم از آن خود کرد.[۱۸۲]

وینسلت در جشنواره بین‌المللی فیلم پالم اسپرینگز سال ۲۰۰۷

نقاط عطف نامزدی جایزه اسکار[ویرایش]

وینسلت جوان‌ترین بازیگری است که در سن ۳۱ سالگی، نامزد دریافت پنج جایزه اسکار که آخرین آن برای فیلم بچه‌های کوچک (۲۰۰۶) بود، شده‌است. او از بت دیویس که در سن ۳۳ سالگی پنجمین نامزدی جایزه اسکارش را برای عملکردش در فیلم روباه‌های کوچک (۱۹۴۱) دریافت کرده بود، پیشی گرفته‌است.[۱۸۳] با نامزدی وینسلت برای بهترین بازیگر زن برای فیلم کتاب‌خوان، او به جوان‌ترین بازیگر زنی تبدیل شد که نامزد دریافت شش جایزه اسکار شده‌است.[۱۸۴]

وینسلت موفق شد تا نامزد جایزه اسکار، به‌عنوان نسخه‌های جوان‌تر شخصیت‌های پیر فیلم‌ها که شامل نقش رز به همراه گلوریا استوارت در دوران پیری وی در فیلم تایتانیک (۱۹۹۷)،[۱۸۵] و هم‌چنین جودی دنچ در نقش اریس مرداک در فیلم اریس شود.[۴۴] این تنها نمونه‌ای از نسخه‌های جوان و مسن‌تر از یک شخصیت در فیلم است که هر دو نامزد جایزه اسکار شده‌اند، که باعث شد وینسلت تنها بازیگری شود که دو بار نامزدی جایزه اسکار خود را با فردی دیگر که همان شخصیت را به تصویر می‌کشد به اشتراک بگذارد.[۱۸۵]

هنگامی که وینسلت برای عملکردش در جاده انقلابی نامزد دریافت جایزه اسکار نشد، به دومین بازیگری پس از شرلی مک‌لین تبدیل شد که بدون نامزدشدن برای همان نقش در جایزه اسکار، برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام شده‌است. قوانین اسکار به بازیگر اجازه نمی‌دهد که نامزد دریافت جایزه‌ای بیش از یک بار در یک رده معین شود؛ به‌همین دلیل فرایند نامزدی اسکار وینسلت را برای عملکردش در کتاب‌خوان به‌عنوان بازیگر نقش اول - برخلاف گلدن گلوب، که عملکرد او را به‌عنوان بازیگر نقش مکمل درنظر گرفت - انتخاب کرد. هم‌چنین او نتوانست نامزد جایزه بهترین بازیگر نقش زن برای جاده انقلابی شود.[۱۸۶][۱۸۷]

جوایز برای کارهای دیگر[ویرایش]

در سال ۲۰۰۰، وینسلت برای عملکردش در روایت به قصه‌گو گوش کن، برنده جایزه گرمی برای بهترین آلبوم شنیداری کودکان شد.[۱۸۸][۱۸۹] او هم‌چنین نامزد جایزه امی ساعات پربیننده برای بازیگر زن عالی مهمان در یک سری کمدی برای بازی در نقش خودش در یک قسمت از مجموعه اکستراس در سال ۲۰۰۵ شد.[۱۹۰] در جوایز امی ساعات پربیننده سال ۲۰۱۱، وینسلت برنده جایزه امی برای بازیگر برجسته نقش اول زن در یک سریال کوتاه یا یک فیلم برای عملکردش در نقش میلدرد پیرس در سریال به همین نام شد. در سال ۲۰۱۴، وینسلت موفق به دریافت جایزه اودیسی از انجمن کتابخانه آمریکا برای عملکردش در کتاب گویای رمان کودکان رولد دال به نام ماتیلدا شد.[۱۲۳]

افتخارات[ویرایش]

در سال ۲۰۱۱، موزه مادام توسو از مجسمه موم وینسلت در لباس ایلی صعب که او در جایزه امی ساعات پربیننده همان سال می‌پوشید، پرده‌برداری کرد.[۱۹۱] در سال ۲۰۱۲، وینسلت به‌عنوان فرمانده رتبه امپراتوری بریتانیا در تاریخ تولدش برای خدمات وی به درام، منصوب شد.[۱۹۲][۱۹۳] هم‌چنین او در همان سال با جایزه سزار افتخاری مفتخر شد.[۱۹۴]

در سال ۲۰۱۲، ستاره‌ای برای وینسلت در پیاده‌رو شهرت هالیوود،[۱۹۵] و در ۶۲۶۲ بلوار هالیوود نصب شد،[۱۹۶] که سرانجام در روز ۱۷ مارس ۲۰۱۴ و در روز سنت پاتریک توسط وینسلت به همراه کتی بیتس و جیمز کامرون به‌عنوان سخنران مهمان در مراسمی از آن رونمایی شد.[۱۹۷][۱۹۸][۱۹۹]

واژه‌نامه[ویرایش]

  1. ↑ What If
  2. ↑ Redroofs Theatre School
  3. ↑ head girl
  4. ↑ Sugar Puffs
  5. ↑ Starmaker school of drama
  6. ↑ What the Butler Saw
  7. ↑ Manchester Evening News Theatre Awards


منابع[ویرایش]

  1. ↑ «کیت وینسلت نام پسرش را «خرس» گذاشت». دویچه وله فارسی، ۲۵ دسامبر ۲۰۱۳. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۰۶ آوریل ۲۰۱۵. بازبینی‌شده در ۲۸ اسفند ۱۳۹۳. 
  2. ↑ “The Elusive EGOT – Who’s Got It? Who’s Close?”. Aftercredits.com, 23 August 2013. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  3. ↑ “EGOTs on deck: Who will win an Emmy, Grammy, Oscar and Tony award next”. Los Angeles Times. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ David Edelstein. “'Tis the Season...”. New York, 12 December 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  5. ↑ “Kate Winslet Biography (1975-)”. FilmReference.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  6. ↑ Nick Barratt. “50 Things about Kate Winslet”. boomsbeat, 19 March 2014. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  7. ↑ Nick Barratt. “Family detective: Kate Winslet”. London: The Daily Telegraph, 5 December 2005. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ ۸٫۶ ۸٫۷ ۸٫۸ “Kate Winslet”. People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015. 
  9. ↑ “Kate Winslet”. Redroofs Associates. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  10. ↑ Kevin Maher. “She’s got a titanic record, but can Kate put the win in Winslet?”. London: The Sunday Times. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  11. ↑ “Kate Winslet passed over for being too fat”. The Daily Telegraph, 21 February 2011. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  12. ↑ Emma Midgley. “Reading charity celebrates birthday with Winslet film”. BBC, 24 February 2011. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ “Profile: Kate Winslet”. BBC News Online, 23 February 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 19 March 2015. 
  14. ↑ Phil Powrie and Robynn Jeananne Stilwell. Changing tunes: the use of pre-existing music in film. Ashgate Publishing, Ltd., 2006. 163. ISBN ‎0-7546-5137-1. 
  15. ↑ James Croot. “C'mon Kate” (Proquest Document ID: 1646622251). The Press, 17 February 2009. 
  16. ↑ “Heavenly Creatures (1994)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ۱۷٫۳ ۱۷٫۴ ۱۷٫۵ ۱۷٫۶ ۱۷٫۷ ۱۷٫۸ ۱۷٫۹ “Kate Winslet”. Filmbug. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  18. ↑ Desson Thomson. “Heavenly Creatures”. The Washington Post, 25 November 1994. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  19. ↑ “What the Butler Saw”. Theatricalia. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  20. ↑ “PROJECTS”. Neil Stuke. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  21. ↑ “Profile & Interview: Kate Winslet”. Aboutfilm.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  22. ↑ Dominic Wills. “Kate Winslet - Biography”. TalkTalk. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ ۲۳٫۲ Justine Elias. “Kate Winslet: No 'Period Babe'”. The New York Times, 7 December 1995. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  24. ↑ “Sense & Sensibility”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  25. ↑ “Jude (1996)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  26. ↑ “Jude — Box Office Data”. The Numbers, 9 August 2007. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 15 March 2015. 
  27. ↑ “Hamlet (1996)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  28. ↑ “Kate Winslet wearing tiffany on the red carpet”. Zimbio, 22 October 2010. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ ۲۹٫۲ ۲۹٫۳ “Titanic. Man overboard! After a production as lavish and pricey as the doomed ship itself, James Cameron finally unveils his epic film. But will it be unsinkable?”. Entertainment Weekly, 7 November 1997. 1–7. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  30. ↑ “Star Misses. Nicole Kidman in "The Reader"? Gwyneth Paltrow aboard "Titanic"? How some of the biggest names in Hollywood lost out on some of its biggest roles.”. Forbes, 25 February 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  31. ↑ Ruby Warrington. “Claire Danes: the secretive starlet”. London: The Times, 29 November 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ Matt Stopera. “33 Things You Didn’t Know About The Movie “Titanic””. Buzz Feed, 30 March 2012. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015. 
  33. ↑ Ken Murray. “It's a long long way from Clare to here”. The Independent (Ireland), 16 February 2003. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ Alan Riding. “For Kate Winslet, Being a Movie Star Is 'a Bit Daft”. The New York Times. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  35. ↑ “Things you never knew about ‘Titanic’, the movie”. News.com.au, 28 January 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015. 
  36. ↑ “Worldwide Grosses”. Box Office Mojo. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  37. ↑ “Kate Winslet”. People Magazine. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 20 March 2015. 
  38. ↑ James Lipton (host) (14 March 2004). "Kate Winslet". Inside the Actors Studio. Season 10. Episode 11. Bravo. Archived from the original on 09 April 2015. http://www.webcitation.org/6XeuYshGS.
  39. ↑ “Kate Winslet In The Titanic”. Titanic-facts.com. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015. 
  40. ↑ “Kate Winslet Still Haunted By Nude 'Titanic' Portrait”. The Huffington Post, 4 March 2014. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 20 April 2015. 
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ Janet Maslin. “Life With Mother Can Be Erratic, to Say the Least”. The New York Times, 16 April 1999. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  42. ↑ “Hideous Kinky (1999)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  43. ↑ “Hideous Kinky”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  44. ↑ ۴۴٫۰ ۴۴٫۱ ۴۴٫۲ ۴۴٫۳ ۴۴٫۴ Paul Vallely. “Kate Winslet: The golden girl”. The Independent, 17 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015.  خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «golden» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  45. ↑ “Festive TV treat for Winslet fans”. BBC News Online, 18 November 1999. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  46. ↑ Rebecca Thomas. “Quills Ruffling Feathers”. BBC News Online, 28 December 2000. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  47. ↑ “Quills”. BoxOffice Mojo. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ “An English Enigma”. Tiscali, 8 December 2000. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  49. ↑ “Enigma (2001)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  50. ↑ A. O. Scott. “Among the Code Crackers Behind Egghead Lines”. The New York Times, 12 April 2000. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  51. ↑ “THE NEW SEASON/FILM: HOLLYWOOD; For Kate Winslet, Being a Movie Star iIs 'a Bit Daft'”. The New York Times, 12 September 1999. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 21 April 2015. 
  52. ↑ “IRIS (2001)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  53. ↑ ۵۳٫۰ ۵۳٫۱ “Kate Winslet tunes up for a singing career”. London: The Guardian, 25 June 2001. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  54. ↑ “Race on for Christmas number one”. BBC News Online, 18 December 2001. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  55. ↑ “Kate Winslet – 'What If' (SONG)”. Swisscharts. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  56. ↑ “What If”. Official Charts. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  57. ↑ “The winner takes it all”. Ogae Song Contest. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  58. ↑ “The Life of David Gale”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  59. ↑ “The Life of David Gale (2003)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  60. ↑ Roger Ebert. “The Life of David Gale”. Chicago Sun-Times, 21 February 2003. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  61. ↑ Louis Hobson. “Kate Winslet refutes Internet rumours”. Canoe Jam!. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  62. ↑ Lily Oei. “Kate Winslet: Eternal Sunshine of the Spotless Mind”. Variety, 3 January 2005. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  63. ↑ “Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)”. Metacritic. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  64. ↑ Peter Travers. “Eternal Sunshine of the Spotless Mind”. Rolling Stone, 10 March 2004. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 21 March 2015. 
  65. ↑ ۶۵٫۰ ۶۵٫۱ “Mother Superior”. The Age, 2 January 2005. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  66. ↑ “Finding Neverland (2004)”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  67. ↑ “Finding Neverland (2004)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  68. ↑ ۶۸٫۰ ۶۸٫۱ Stephen Schaefer. “Winslet swears by role”. Boston Herald, 27 November 2007. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  69. ↑ Stephen Holden. “Blue Collar Guy Loses His Heart and Ruins His Lungs”. The New York Times, 7 September 2007. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  70. ↑ Derek Elley. “Romance & Cigarettes”. Variety, 5 September 2007. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  71. ↑ Josh Horowitz. “Woody Allen Explains His Love For Scarlett Johansson, Why He Doesn't Do Broadway”. MTV, 17 January 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  72. ↑ “All the King's Men (2005)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  73. ↑ “All the King's Men”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  74. ↑ Todd McCarthy. “All the King's Men”. Variety, 10 September 2006. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  75. ↑ A.O. Scott. “Playground Rules: No Hitting, No Sex”. The New York Times, 29 September 2006. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  76. ↑ “The BAFTA Los Angeles Britannia Awards in 2007”. BAFTALA.org. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  77. ↑ Phil Gallo. “This year's Oscar fun facts”. Variety, 22 March 2015. Archived from the original on 06 April 2015. 
  78. ↑ “The Holiday (2006)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  79. ↑ “The Holiday”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  80. ↑ “Flushed Away”. The Numbers. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  81. ↑ Grace Wong. “DiCaprio reveals joys of fighting with Winslet”. CNN, 23 January 2009. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  82. ↑ ۸۲٫۰ ۸۲٫۱ “Interview: Kate Winslet on Revolutionary Road”. News Shopper, 28 January 2008. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  83. ↑ “Revolutionary Road (2008)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 22 March 2015. 
  84. ↑ ۸۴٫۰ ۸۴٫۱ “Kate Winslet”. People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 21 April 2015. 
  85. ↑ ۸۵٫۰ ۸۵٫۱ Ed Meza and Michael Fleming. “Winslet replaces Kidman in 'Reader'”. Variety, 8 January 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  86. ↑ Ariel Kaminer. “Translating Love and the Unspeakable”. The New York Times, 28 January 2008. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  87. ↑ Rob Carnevale. “Revolutionary Road — Kate Winslet interview”. indieLondon. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  88. ↑ Hannah Morrill. “Kate Winslet, Unscripted”. Allure. Archived from Kate Winslet, Unscripted the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  89. ↑ Hannah Morrill. “Your Bikini Line, Your”. Allure. Archived from Your Bikini Line, Your Business? the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  90. ↑ ۹۰٫۰ ۹۰٫۱ “The Reader (2008)”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  91. ↑ Casey Chapman. “Top 100 Best Performances by an Actress 2000-2010”. Filmmisery.com, 19 October 2011. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  92. ↑ Krystal Clark. “POPCRUNCH’S 100 HOTTEST WOMEN OF 2010”. ScreenCrave, January 5 2010. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015. 
  93. ↑ Krystal Clark. “Kate Winslet in HBO’s Mildred Pierce Trailer”. ScreenCrave, 13 September 2010. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  94. ↑ “Kate Winslet”. People. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 22 April 2015. 
  95. ↑ “Mildred Pierce”. Metacritic. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  96. ↑ Matt Zoller Seitz. “Mildred Pierce Is A Quiet, Heartbreaking Masterpiece”. Salon.com, 24 March 2011. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  97. ↑ “Mildred Pierce”. Hollywood Foreign Press Association. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  98. ↑ “The 18th Annual Screen Actors Guild Awards”. sagawards.org. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  99. ↑ “Kate Winslet on the script, Steven Soderbergh and her character in Contagion”. FilmOnAir.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  100. ↑ “Jodie Foster & Kate Winslet to star in Roman Polanski's God of Carnage”. Deadline London, 23 September 2010. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  101. ↑ Jessica Gelt. “Audiobooks are going Hollywood”. Los Angeles Times, 14 March 2012. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  102. ↑ Allan Ford. “MOVIE 43 TV Spot No3”. Film O Filia. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  103. ↑ Dave McNary. “Relativity shifts Farrelly/Wessler comedy”. Variety, 29 March 2012. Archived from the original on 06 April 2015. 
  104. ↑ Catherine Shoard. “Movie 43: why did so many Hollywood stars sign up for the humiliation?”. The Guardian, 29 January 2013. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 23 March 2015. 
  105. ↑ ۱۰۵٫۰ ۱۰۵٫۱ “Nominee Profile: Kate Winslet (Labor Day)”. GoldenGlobes.com. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  106. ↑ Anthony Breznican. “Kate Winslet and Josh Brolin to join Jason Reitman's drama 'Labor Day'”. Entertainment Weekly, 16 June 2011. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  107. ↑ “Labor Day (2014)”. Rotten Tomatoes. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  108. ↑ “Telluride Film Review: ‘Labor Day’”. Variety. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  109. ↑ “Making Sense of This Morning's Golden Globe Nominations and Snubs (Analysis)”. hollywoodreporter, 12 December 2013. Archived from the original on 06 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  110. ↑ “31:Kate Winslet”. Empire Online. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015. 
  111. ↑ “The Most Beautiful Women of All Time”. Ranker. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015. 
  112. ↑ “The Hottest Red Head Actresses”. Ranker. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 27 April 2015. 
  113. ↑ “Kate Winslet Joins Young Adult Adaptation 'Divergent' Alongside Shailene Woodley”. IndieWire, 24 January 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  114. ↑ “Kate Winslet on her Insurgent character: 'She is Hitler'”. EW. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  115. ↑ “On set of 'Divergent,' Kate Winslet is pregnant and mean”. USA Today. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  116. ↑ “Divergent”. Screen Daily. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  117. ↑ “REVIEW: Does 'Divergent' Have Legs?”. IndieWire. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  118. ↑ “Why Kate Winslet is the best person to have on a film set”. BBC, 17 April 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015. 
  119. ↑ Kevin Jagernauth. “Kate Winslet & Matthias Schoenaerts To Star in Alan Rickman Directed Period Drama 'A Little Chaos'”. IndieWire, 17 January 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  120. ↑ “A Little Chaos review – Louis XIV gardening romp borders on ridiculous”. The Guardian. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  121. ↑ “Anna Kendrick, Kate Winslet, Andrew Garfield, and Jennifer Aniston All Reveal New Depths in Toronto”. VanityFair. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  122. ↑ “Odyssey Award winners and honor audiobooks, 2008-present”. AudioFile. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  123. ↑ ۱۲۳٫۰ ۱۲۳٫۱ “Odyssey Award winners and honor audiobooks, 2008-present”. ala.org. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  124. ↑ Dave McNary. “‘Divergent’ Sequel ‘Insurgent’ To Begin Production in May”. Total Film, 3 February 2014. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  125. ↑ Matt Risley. “Divergent: Cast on most anticipated Insurgent scenes”. Variety, 4 April 2014. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  126. ↑ Scott Mendelson. “'Insurgent' Review: Shailene Woodley Is Sidelined In Her Own Franchise”. Forbes, 11 March 2015. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  127. ↑ Alonso Duralde. “‘Insurgent’ Review: Shailene Woodley Returns in YA Cinema’s Most Generic Franchise”. TheWrap, 11 March 2015. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  128. ↑ Mike Flemming Jr.. “Open Road Acquires Domestic On ‘Triple Nine;’ Michael B. Jordan, Aaron Paul, Gal Gadot, Michael Pena Join Killer Cast”. Deadline, 5 February 2014. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  129. ↑ “KATE WINSLET IS BAZAAR’S MARCH COVER STAR”. Harper Bazaar. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  130. ↑ Kevin Jagernauth. “Kate Winslet, Judy Davis to Star in Revenge Dramedy 'The Dressmaker'”. The Hollywood Reporter, 7 August 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  131. ↑ “Oscar winner Kate Winslet spotted out and about in Sydney as shooting for Aussie film begins”. Daily Tekegraph. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  132. ↑ Shara Tibken. “Lights, camera, Apple: Filming starts for new Steve Jobs biopic”. CNET. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  133. ↑ “KATE WINSLET TO LEAD JUDD APATOW-PRODUCED "JULIET, NAKED," FROM "ABOUT A BOY" AUTHOR”. Tracking-board.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  134. ↑ ۱۳۴٫۰ ۱۳۴٫۱ ۱۳۴٫۲ Vickie Reid. “Waving, not drowning”. London: The Guardian, 15 January 1999. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  135. ↑ Cole Moreton. “Film world acclaims writer's final act”. The Independent, 12 September 1999. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 24 March 2015. 
  136. ↑ ۱۳۶٫۰ ۱۳۶٫۱ ۱۳۶٫۲ ۱۳۶٫۳ ۱۳۶٫۴ ۱۳۶٫۵ “Kate Winslet Biography”. People. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  137. ↑ ۱۳۷٫۰ ۱۳۷٫۱ Carole Cadwalladr. “Life after Kate: a happier ending”. The Guardian, 19 August 2007. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  138. ↑ ۱۳۸٫۰ ۱۳۸٫۱ “Winslet's divorce finalised”. BBC News, 12 December 2001. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  139. ↑ “Kate Winslet and Sam Mendes split”. BBC, 15 March 2010. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  140. ↑ Ashley Reich. Kate Winslet Opens Up About Divorce From Sam Mendes In British Vogue. Huffington Post. First Posted: 3/8/11. Updated: 25 March 2015
  141. ↑ Gina Serpe. Kate Winslet and Family Escape Unscathed After Fire Breaks Out at Vacation Spot E! Online. 25 March 2015
  142. ↑ ۱۴۲٫۰ ۱۴۲٫۱ Natalie Finn. Ned Rocknroll: 5 Things to Know About Kate Winslet's Third Husband E! Online. 26 December 2012
  143. ↑ Adam Clark Estes. “How Kate Winslet's New Husband Got the Name Ned Rocknroll”. The Atlantic, 26 December 2012. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  144. ↑ Maggie Coughlan. Kate Winslet's New Husband, Ned Rocknroll: 5 Things You Should Know People. 25 March 2015
  145. ↑ “Jonathan Rhys Meyers' former girlfriend finds a man she can bank on”. Daily Telegraph, 18 January 2013. Archived from the original on 09 April 2015. 
  146. ↑ ۱۴۶٫۰ ۱۴۶٫۱ Mike Fleeman. Kate Winslet Marries in Secret People. 26 December 2012
  147. ↑ Richard Eden. Kate Winslet moves back to Britain to live with her Rocknroll lover The Daily Telegraph. 23 September 2012
  148. ↑ Richard Eden. Titanic battle for Kate Winslet over her 'suburban’ house plans The Daily Telegraph. 2 December 2012
  149. ↑ «کیت وینسلت، بازیگر انگلیسی، برای سومین بار ازدواج کرد». وب سایت خبری بی‌بی‌سی فارسی، ۷ دی ۱۳۹۱. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۰۹ آوریل ۲۰۱۵. بازبینی‌شده در ۵ تیر ۱۳۹۲. 
  150. ↑ “Kate Winslet marries Ned RocknRoll in private New York ceremony”. BBC News. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  151. ↑ Karen Rockett. “Kate Winslet has "never felt more confident and happy" as she approaches 40”. Daily Mirror, 26 April 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 28 April 2015. 
  152. ↑ Natalie Finn. “Kate Winslet Gives Birth to a Baby Boy, Her First Child With Husband Ned Rocknroll”. E! Online, 10 December 2013. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  153. ↑ Kate Winslet Names Her Son Bear – Moms & Babies – Celebrity Babies and Kids - Moms & Babies - People.com. Celebritybabies.people.com (2012-03-22). Retrieved on 25 March 2015.
  154. ↑ “15 things you may not know about Kate Winslet”. Swide.com, February 9 2015. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 24 April 2015. 
  155. ↑ “Kate Winslet Reveals Why She Never Dated Leonardo DiCaprio, Nixes Joint 40th Birthday Party Idea”. Eonline. Retrieved 24 April 2015. 
  156. ↑ Krista Smith. “Isn’t She Deneuvely?”. Vanity Fair, December 2008. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  157. ↑ Pete Norman. “Kate Winslet 'Furious' Over Body Airbrush Claims”. People, 4 November 2008. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  158. ↑ John Grossberg. “Kate Winslet Gets Big, Fat Apology”. E! Online, 9 March 2007. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  159. ↑ ۱۵۹٫۰ ۱۵۹٫۱ Simon Perry. “Kate Winslet Wins $40,000 in Libel Suit”. People, 3 November 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 25 March 2015. 
  160. ↑ “Kate Winslet a vegetarian”. About.com. Archived from the original on 9 April 2015. 
  161. ↑ “Winslet's Feathered Friends”. Vogue. Archived from the original on 18 April 2015. 
  162. ↑ “Celebrity Vegetarians: 50 Stars Who Won't Be Eating A Turkey Feast On Thanksgiving”. The Huffington Post, 20 November 2012. Archived from the original on 27 May 2015. Retrieved 15 May 2015. 
  163. ↑ “The Partnership with Virgin Unite”. Golden Hat Foundation. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  164. ↑ “A Mother’s Courage: Talking Back to Autism charts the journey of a mother searching to unlock her autistic son's mind when the documentary debuts 2 April, exclusively on HBO”. A Mother's Courage, 15 March 2010. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  165. ↑ “The Golden Hat: Talking Back to Autism”. Barnesandnoble.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  166. ↑ “Kate Winslet contra el autismo”. El Mundo. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  167. ↑ “Discover Lancôme - Kate Winslet”. Lancome-usa.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  168. ↑ “The magnificent actress and Oscar-winner Kate Winslet joined the Longines Family in 2010.”. Longines.com. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  169. ↑ “Youthful looking Kate Winslet rolls time Swiss watch advert”. Daily Mail. Retrieved 26 March 2015. 
  170. ↑ “Kate Winslet and Lancôme team up for charity”. Belfast Telegraph, 27 September 2011. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  171. ↑ “Meryl Streep, Kate Winslet, Jodie Foster and More Celebs Who Say They Will Never Get Plastic Surgery—Find Out Why!”. EOnline. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  172. ↑ “Kate Winslet on Turning 40: 'I've Earned It!'”. People. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  173. ↑ “Kate Winslet on Botox: ‘Oh f–k no!’”. Theglow.com.au. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  174. ↑ “All Time Worldwide Box Office”. Box Office Mojo. Archived from the original on 27 May 2015. 
  175. ↑ Roger Ebert. “ETERNAL SUNSHINE OF THE SPOTLESS MIND”. Rogerebert.com, January 2 2010. 
  176. ↑ “The 50 Best Movies of the Decade (2000-2009)”. Paste Magazine, November 3 2009. Retrieved 15 May 2015. 
  177. ↑ Geier, Thom; Jensen, Jeff; Jordan, Tina; Lyons, Margaret; Markovitz, Adam; Nashawaty, Chris; Pastorek, Whitney; Rice, Lynette; Rottenberg, Josh; Schwartz, Missy; Slezak, Michael; Snierson, Dan; Stack, Tim; Stroup, Kate; Tucker, Ken; Vary, Adam B. ; Vozick-Levinson, Simon; Ward, Kate (December 11, 2009), "THE 100 Greatest MOVIES, TV SHOWS, ALBUMS, BOOKS, CHARACTERS, SCENES, EPISODES, SONGS, DRESSES, MUSIC VIDEOS, AND TRENDS THAT ENTERTAINED US OVER THE PAST 10 YEARS". Entertainment Weekly. (1079/1080):74-84
  178. ↑ “Trivia”. Golden Globe. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  179. ↑ “Kate Winslet”. British Academy of Film and Television Arts. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  180. ↑ “Premiere Magazine's Top 100 Greatest Performances”. Empire. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  181. ↑ Staff. “Excellence Honour for Star Denzel”. Daily Star. Northern & Shell, 2 November 2007. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  182. ↑ “SBIFF - KATE WINSLET, MONTECITO AWARD”. Thearlingtontheatre.com. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  183. ↑ Katz, Ephraim (1994). The Film Encyclopedia (2nd ed.). New York: HarperPerrenial. pp. 332–33. ISBN 0-06-273089-4. 
  184. ↑ Mike Goodridge. “Benjamin Button Tops Oscar Nominations”. Screen Daily, 22 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  185. ↑ ۱۸۵٫۰ ۱۸۵٫۱ Joe Barber. “Test Your Knowledge of Academy Award History”. The Washington Post, 22 March 1998. Archived from the original on 09 April 2015. 
  186. ↑ Mark Graham. “Getting to the Bottom of Kate Winslet’s Unprecedented Oscar Snubs”. New York, 23 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  187. ↑ Brad Brevet. “Winslet Oscar Query Solved and 'The Dark Knight' Probably Wasn’t Snubbed”. RopeOfSilicon.com, 23 January 2009. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  188. ↑ “Kate Winslet Biography”. Tiscali. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  189. ↑ “Past Winners Search”. Grammy Awards. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  190. ↑ Greg Braxton. “For some, a chance to be themselves”. Los Angeles Times, 7 July 2006. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  191. ↑ “Kate Winslet wax figure on display”. Belfast Telegraph. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  192. ↑ The London Gazette: (Supplement) no. 60173. p. 8. 16 June 2012.
  193. ↑ “Honours for Branagh and Jowell”. BBC News Online, 15 June 2012. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  194. ↑ “PAST 2012-37 CÉRÉMONIE DES CÉSAR”. Académie des arts et techniques du cinéma. Archived from the original on 18 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  195. ↑ “Jennifer Aniston, Vin Diesel among Hollywood Walk of Fame class of 2012”. CBS News. Archived from the original on 09 April 2015. 
  196. ↑ “Kate Winslet to receive a star on the Hollywood Walk of Fame”. Get Reading. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  197. ↑ “Kate Winslet to receive star on the Walk of Fame”. USA today. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  198. ↑ “Kate Winslet to Become a True Hollywood Star”. Guardianlv. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 
  199. ↑ “Kate Winslet To Get Star On Hollywood Walk Of Fame”. MTV. Archived from the original on 09 April 2015. Retrieved 26 March 2015. 

پیوند به بیرون[ویرایش]

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کیت وینسلت موجود است.
نشان درگاهدرگاه زندگی‌نامه
نشان درگاهدرگاه فیلم
نشان درگاهدرگاه تلویزیون
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کیت_وینسلت&oldid=24008812»