مایکل کین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سِر
مایکل کین
CBE
Sir Michael Caine, 28th EFA Awards 2015, Berlin (cropped).jpg
کین در ۲۰۱۵
نام هنگام تولدموریس جوزف میکل‌وایت جونیور
زادهٔ۱۴ مارس ۱۹۳۳ ‏(۹۰ سال)
رودرهاید، لندن، انگلستان
تحصیلاتمدرسهٔ ویلسون
پیشهبازیگر
سال‌های فعالیت۱۹۵۳–اکنون
همسر(ها)
فرزندان۲
خویشاونداناستنلی کین (برادر)

سِر مایکل کین (انگلیسی: Sir Michael Caine؛ زاده ۱۴ مارس ۱۹۳۳ با نام موریس جوزف میکل‌وایت جونیور) بازیگر بریتانیایی است. او برای لهجهٔ متمایز خود شهرت دارد و در شش دهه فعالیت حرفه‌ای خود در بیش از ۱۳۰ فیلم ظاهر شده‌است.[۱] کین یکی از نمادهای سینمای بریتانیا محسوب می‌شود و در طول حرفه‌اش به افتخارات گوناگونی از جمله دو اسکار و سه گلدن گلوب رسیده‌است.[۲][۳]

زندگی‌نامه[ویرایش]

مایکل کین در ۱۴ مارس ۱۹۳۳ در لندن متولد شد. پدر مایکل یک باربر بازار ماهی‌فروشان بود. مایکل وقتی ۱۵ سال داشت، درس و مدرسه را کنار گذاشت و به ارتش انگلیس پیوست. پس از آن به بازیگری علاقه‌مند و به عنوان دستیار مدیر صحنه استخدام شد. او، فامیلی کین را به توصیهٔ مدیرش برای خود انتخاب کرد.

سپس در صد فیلم درام تلویزیونی بازی و به تئاتر راه پیدا کرد و کوتاه‌مدتی به عنوان بازیگر ذخیره پیتر اوتول برای نمایشی بلند انتخاب شد.

نخستین درخشش مایکل کین، بازی در زولو در ۱۹۶۴ بود که در آن در نقش اول، که یک افسر ثروتمند و ناتوان بود، بازی کرد. بازی در این فیلم فرصت‌های ارزش‌مندی را نصیب وی کرد. مایکل با بازی در پرونده ایپکِرِس و اَلفی در ۱۹۶۶ به شهرت خود افزود. وی به‌خاطر لهجه متفاوتش و این‌که چهره‌‌ای جدید از یک شهروند متوسط به نمایش می‌گذاشت، بسیار مورد استقبال قرار گرفت.

۱۹۶۷

فعالیت حرفه‌ای[ویرایش]

مایکل کین در ۱۹۸۶ به‌واسطهٔ درخشش روزافزون خود در سینما، در هانا و خواهرانش از وودی آلن بازی کرد و برای آن اسکار گرفت. پس از آن با بازی در فیلم‌هایی از جمله لیتل وُیس و قوانین خانه سیدر، به دههٔ ۹۰، که دوران پرافتخار بازیگری‌اش بود، وارد شد.

گزیدهٔ بازیگری‌ها[ویرایش]

زندگی خصوصی[ویرایش]

ازدواج اول مایکل کین با پاتریشیا هانیس بود که چندان دوام نیاورد. حاصل این ازدواج یک فرزند به نام دومینیک بود. سپس مایکل با شکیرا کین ازدواج کرد که تا امروز ادامه داشته‌است. حاصل این ازدواج نیز دختری به نام ناتاشا حلیمه است.

بخشی از جوایز[ویرایش]

مایکل کین در جشنواره کن ۲۰۱۵


مایکل کین در جایزه صلح نوبل ۲۰۰۸

منابع[ویرایش]

  1. ↑ CNN, Mairi Mackay For (2007-10-29). "Screening Room Special: Michael Caine". CNN.com (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.
  2. ↑ "Michael Caine 'not retiring' despite calling film role his 'last part'". The Independent (به انگلیسی). 2021-10-16. Retrieved 2021-12-28.
  3. ↑ "Sir Michael Caine - story of a British film icon". Yorkshire Post (به انگلیسی). Retrieved 2021-12-28.

پیوند به بیرون[ویرایش]


برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=مایکل_کین&oldid=37030048»