لئوناردو دی‌کاپریو

ویرایش پیوندها
صفحه با تغییرات در انتظار سطح ۱ حفاظت شده‌است
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«دی‌کاپریو» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای پدرش، جورج دی‌کاپریو را ببینید.
لئوناردو دی‌کاپریو
دی‌کاپریو در ۲۰۱۹
نام هنگام تولدلئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو
زادهٔ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ ‏(۴۹ سال)
لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده
پیشه
  • بازیگر
  • تهیه‌کنندهٔ فیلم
سال‌های فعالیت۱۹۸۹–اکنون
سازمان
آثارفهرست کامل
عنوانسفیر صلح سازمان ملل (از ۲۰۱۴)
شریک(های)
زندگی
والدین
جایزه(ها)فهرست کامل
وبگاه

لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو (انگلیسی: Leonardo Wilhelm DiCaprio؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴) بازیگر و تهیه‌کنندهٔ آمریکایی است. او برای بازی در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای و تاریخی مشهور است و افتخارات گوناگونی شامل یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ بفتا و سه جایزهٔ گلدن گلوب کسب کرده‌است. فیلم‌های او تا ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته و نام او هشت بار در رتبه‌بندی‌های سالیانهٔ بازیگران با بیشترین دستمزد در جهان قرار گرفته‌است.

دی‌کاپریو کارش را اواخر دههٔ ۱۹۸۰ با حضور در آگهی‌های تلویزیونی آغاز کرد. در آغاز دههٔ ۱۹۹۰، او در مجموعه‌های تلویزیونی مختلفی مانند سیت‌کام پدر و مادری نقش‌های تکرارکننده داشت و نخستین نقش سینمایی مطرح خود را با بازی در نقش مؤلف توبیاس وولف در زندگی این پسر (۱۹۹۳) گرفت. او برای بازی در نقش پسری معلول در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. دی‌کاپریو با بازی در نقش عاشقان بد طالع در فیلم‌های عاشقانهٔ رومئو + ژولیت (۱۹۹۶) و تایتانیک (۱۹۹۷) به شهرت بین‌المللی رسید. پس از اینکه تایتانیک پرفروش‌ترین فیلم آن زمان شد، حجم کاری او تا چندین سال کاهش یافت. دی‌کاپریو به‌منظور از بین بردن وجههٔ قهرمان رمانتیکش، به‌دنبال نقش‌هایی در سایر ژانرها شامل درام‌های جنایی سال ۲۰۰۲ اگه می‌تونی منو بگیر و دارودسته‌های نیویورکی بود؛ فیلم دوم نخستین همکاری او با کارگردان مارتین اسکورسیزی به‌شمار می‌رود.

دی‌کاپریو با نقش‌آفرینی در فیلم زندگی‌نامه‌ای هوانورد (۲۰۰۴)، تریلر سیاسی الماس خونین (۲۰۰۶)، درام جنایی رفتگان (۲۰۰۶) و درام عاشقانهٔ جاده انقلابی (۲۰۰۸) به جلب تحسین منتقدان ادامه داد. او بعدها به ساخت مستندهای محیط زیستی مشغول شد و در چندین پروژهٔ موفق از کارگردانان مطرح شامل فیلم اکشن سرآغاز (۲۰۱۰)، وسترن جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، زندگی‌نامه‌ای گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، درام بقا بازگشته (۲۰۱۵)—که برای آن برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر مرد شد—کمدی-درام‌های روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹) و بالا رو نگاه نکن (۲۰۲۱) و درام جنایی قاتلان ماه گل (۲۰۲۳) به ایفای نقش پرداخت.

دی کاپریو بنیان‌گذار اپین وی پروداکشنز—کمپانی تولیدی که برخی از فیلم‌هایش و مجموعهٔ مستند گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را ساخت—و بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو—یک سازمان غیرانتفاعی اختصاص داده‌شده به ارتقا آگاهی از محیط زیست—است. او اغلب از اهداف خیرخواهانه پشتیبانی می‌کند و چندین فیلم مستند در زمینهٔ محیط زیست ساخته‌است. او از ۲۰۱۴ به‌عنوان یکی از سفیران صلح سازمان ملل فعالیت می‌کند. دی‌کاپریو در ۲۰۰۵ به پاس مشارکت‌هایش در فعالیت‌های هنری، عضو ارشد نشان هنر و ادب نامیده شد و در ۲۰۱۶، نام او در فهرست مجلهٔ تایم از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان قرار گرفت. او در نظرسنجیِ ۲۰۲۲ خوانندگان مجلهٔ امپایر به عنوان یکی از ۵۰ بازیگر بزرگ تاریخ انتخاب شد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

لئوناردو، در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا متولد شد. پدرش جورج دی‌کاپریو نویسنده کتاب‌های کمیک و بازیگر، تهیه‌کننده فیلم‌های طنز و مادرش ایرملین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن است. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه چهارم دی کاپریو در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو دا وینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام اکو پارک[۱] که موسوم به زاغه‌های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد. پدر دی کاپریو یک دورگه آلمانی-ایتالیایی اهل الیف و باواریااست؛ و مادر بزرگ مادری دی کاپریو، هلن ایندربرکن، یک آلمانی متولد یلنا اسمیرنوا در روسیه است.

حرفه[ویرایش]

آغاز کار لئوناردو در ۱۹۸۹ با بازی در نقش گری بکمن در سریال تلویزیونی بود در همین هنگام بود که با یکی دیگر از بازیگران سینما توبی مگوایر آشنا شد و دوستی‌شان تا کنون در جایش باقی است. دی‌کاپریو در واقع در سال ۱۹۹۱ با فیلم ترسناک و علمی-تخیلی مخلوقات ۳ پا به عرصه سینما گذاشت. او بازیگری را در پنج سالگی با بازی در سریال تلویزیونی رامپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به‌طور جدی آغاز کند و به مدرسه جان مارشال پیوست. وی در سال ۱۹۹۲ پیشرفت چشم‌گیری کرد و توسط رابرت دنیرو از بین ۴۰۰ جوانی که برای تست بازی در فیلم زندگی این پسر شرکت کرده بودند، انتخاب شد و در آن فیلم در کنار الن بارکین و خود رابرت دنیرو به ایفای نقش پرداخت. در ابتدای دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامه‌هایش به او گوش زد کردند که نام «لئوناردو» بیش از حد غیرانگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد اما لئوناردو نپذیرفت و با بازی در فیلم زندگی این پسر در سال ۱۹۹۳ به صورت جدی‌تر وارد سینما شد.

دی‌کاپریو، فیلم دار و دسته نیویورکی‌ها، جشنواره کن ۲۰۰۲ جشنواره فیلم کن

دی‌کاپریو در اواخر سال ۱۹۹۳ با ایفای نقش یک معلول ذهنی در فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را می‌خورد در کنار جانی دپ قرار گرفت و خوش درخشید که موفق شد برای ایفای نقش گیلبرت گراپ کاندیدای جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سن ۱۹ سالگی شود. دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۶ در نقش رومئو در فیلم جدید رومئو و ژولیت اثر شکسپیر حاضر، و موفق به برنده شدن خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین شد.

دی‌کاپریو برای ایفای نقش مقابل کیت وینسلت در تایتانیک (۱۹۹۷) ساختهٔ جیمز کامرون، نقشی را در فیلم شب‌های عیاشی (۱۹۹۷) رد کرد. او و وینسلت در تایتانیک نقش افرادی از دو طبقهٔ اجتماعی متفاوت را ایفا می‌کنند که هنگام سفر در کشتی بدفرجام آرام‌اس تایتانیک عاشق یکدیگر می‌شوند.[۲] دی‌کاپریو ابتدا در مورد این نقش تردید داشت، اما در نهایت از سوی کامرون تشویق شد که این نقش را ایفا کند.[۳] این فیلم با بودجهٔ ساخت بیش از ۲۰۰ میلیون دلاری، پرهزینه‌ترین ساختهٔ آن زمان بود و فیلم‌برداری در روساریتو بیچ، که در آن که ماکتی از این کشتی ساخته شد، صورت گرفت.[۴] تایتانیک در آن زمان پرفروش‌ترین فیلم تاریخ شد که در نهایت بیش از ۲٫۱ میلیارد دلار در گیشهٔ جهانی فروش داشت.[۵][۶] نقش جک داوسون، دی‌کاپریو را به یک سوپراستار تبدیل کرد و به‌طور کلی از سوی دختران نوجوان زنان جوان تحسین شدیدی را به دنبال داشت که او مانند بیتلمانیا در دههٔ ۱۹۶۰، به «لئو-مانیا» معروف شد.[۷][۸] این فیلم ۱۱ جایزهٔ اسکار از جمله بهترین فیلم را کسب کرد که بیش از هر فیلم دیگری بود، اما ناکامی دی‌کاپریو در کسب نامزدی منجر به اعتراض بیش از ۲۰۰ طرفدار به آکادمی علوم و هنرهای سینما شد.[۹][۱۰] او نامزد دریافت جوایز برجستهٔ دیگری از جمله گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد شد.[۱۱]


از ۱۹۹۸ تا به حال[ویرایش]

بعد از موفقیت بزرگ تایتانیک او حضوری نه چندان دلچسب در فیلم ستاره مشهور وودی آلن داشت و بعد از آن نیز در سال ۲۰۰۰ یعنی چهار سال بعد از تایتانیک در مصاحبه‌ای با مجله تایم اقرار کرد که دوران تایتانیک برای او سخت‌ترین دوران بوده‌است. لئوناردو می‌گوید: «در زمان تایتانیک هیچ گونه رابطه‌ای با خود نتوانستم برقرار کنم، دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم و چیزی نیست که حالا دیگر به دنبالش باشم». بعد از آن لئو ناردو در فیلم ساحل ظاهر شد فیلمی که نه از نظر منتقدان و نه از نظر تماشاگران راضی‌کننده نبود و با شکست شدید تجاری مواجه شد. در سال ۲۰۰۲ دی‌کاپریو خود را کمی از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکس‌های کلیشه‌ای مجلات دور کرد و تمرکزش را به روی دو اثر موفق اگه می‌تونی منو بگیر[۱۲] به کارگردانی استیون اسپیلبرگ با بازی تام هنکس و دار و دسته‌های نیویورکی[۱۳] به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با بازی دانیل دی-لوئیس را در کارنامه‌اش قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدان قرار گرفتند و نمرات زیادی را دریافت کردند و هر دو نزدیک به هم اکران شدند. او برای ایفای نقش فرانک آبیگنل جونیور در فیلم اگه می‌تونی منو بگیر نامزد دریافت گلدن گلوب شد. بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگی واقعی هاوارد هیوز کارگردان و هوانورد معروف آمریکایی ساخته شده بود رسید. دومین کار مشترک اسکورسیزی دومین کاندیدایی جایزه اسکار را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد برای او به ارمغان آورد و همچنین موفق به دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد درام شد. همچنان دی‌کاپریو همکاریش را با اسکورسیزی ادامه داده به‌طوری‌که او جایگزین رابرت دنیرو در فیلم‌های هزاره جدید وی است.

دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۵ مشغول همکاری سومش با اسکورسیزی به نام رفتگان[۱۴] با حضور ستارگان دیگری چون جک نیکلسون، الک بالدوین، مت دیمون و مارک والبرگ شد. در ضمن هنوز دو همکاری دیگر مارتین اسکورسیزی و دی‌کاپریو باقی مانده‌است. وی در سال ۲۰۰۶ برای بازی در فیلم الماس خونین جلوی دوربین ادوارد زوئیک رفت. دی‌کاپریو برای سومین بار برای بازی در فیلم الماس خونین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد. لئوناردو با موفقیت در سال ۲۰۰۶ به استراحتی کوتاه پرداخت و مشغول ساختن فیلمی دربارهٔ محیط زیست شد و این فیلم را به جشنواره فیلم کن برد. دی‌کاپریو ۲۰۰۸ را با بازی در فیلم یک مشت دروغ ریدلی اسکات آغاز کرد.

دی‌کاپریو و کیت وینسلت در درام جادهٔ انقلابی (۲۰۰۸) که به‌دست همسر وینسلت، سم مندس، کارگردانی شد، برای بار دوم با یکدیگر کار کردند. از آنجایی که هر دو بازیگر تمایلی به ساخت فیلم‌های عاشقانهٔ مشابهٔ تایتانیک نداشتند، این وینسلت بود که پیشنهاد کرد که دی‌کاپریو و مندس با او بر روی اقتباسی سینمایی از رمان به همین نام چاپ ۱۹۶۱ اثر ریچارد یتس کار کنند. هنگامی که وینسلت فیلم‌نامهٔ آن به نویسندگی جاستین هایث را مطالعه کرده بود، پی برد که داستان این فیلم‌نامه شباهت چندانی با فیلم پرفروش تایتانیک در سال ۱۹۹۷ ندارد.[۱۵] دی‌کاپریو و وینسلت برای بازی در نقش زن و شوهری در طول یک ازدواج در حال فروپاشی در دههٔ ۱۹۵۰، مدتی را در حین آماده‌سازی با هم سپری کردند و دی‌کاپریو در صحنهٔ فیلم‌برداری کوچکی که استفاده می‌کردند احساس تنگناهراسی داشت.[۱۶][۱۷] او شخصیت خود را «ناقهرمانانه»، «اندکی بزدل» و فردی «مایل به اینکه فقط محصول اطرافیان خود باشد» می‌دید.[۱۸] پیتر تراورز از جفت شدن دی‌کاپریو با وینسلت و به تصویر کشیدن چندلایه او از شخصیتی آشفته تحت‌تأثیر قرار گرفت،[۱۹] در حالی که مارشال سلا از جی‌کیو آن را «بالغ‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین اجرای دوران زندگی‌اش» نامید.[۱۷] دی‌کاپریو برای هفتمین بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.[۲۰] جادهٔ انقلابی بیش از ۷۵ میلیون دلار در مقابل بودجهٔ ۳۵ میلیون دلاری فروش داشت.[۲۱] او دههٔ ۲۰۰۰ را با تهیه‌کنندگی تریلر وحشت روان‌شناختی یتیم (۲۰۰۹) به کارگردانی ژاومه کویت-سرا و با بازی ورا فارمیگا، پیتر سارسگارد و ایزابل فورمن به اتمام رساند. اگرچه بازخورد این فیلم ضد و نقیض بود، اما با موفقیت تجاری همراه بود.[۲۲]

در سال ۲۰۱۰ او در دو فیلم جزیره شاتر و تلقین حضور یافت که هردو پرفروش‌ترین فیلم‌های سال شناخته شدند و هر دو فیلم در لیست ۲۵۰ فیلم برتر آی‌ام‌دی‌بی حضور دارند. درآمد او در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ میلیون دلار تخمین زده شد. این دو فیلم پشت سر هم جزو فیلم‌های موفق او و کارگردان‌های کار بوده‌است. دی‌کاپریو همکاری خود با اسکورسیزی را در فیلم روان شناختی مهیج جزیره شاتر که بر اساس رمانی با همین نام نوشته دنیس لهان بود ادامه داد. جزیره شاتر با بودجه‌ای معادل ۴۱ میلیون دلار آمریکا فروش بی نظیری در گیشه‌ها داشت و بیشترین موفقیت دی‌کاپریو و اسکورسیزی در گیشه‌ها تا آن زمان نام گرفت. همچنین دی‌کاپریو در فیلم علمی-تخیلی تلقین ساخته کریستوفر نولان نیز که دربارهٔ رویاهای فردی و وارد کردن رؤیا به ذهن بود، بسیار درخشید. لئو، در نقش دام کاب یک خارج‌کننده اطلاعات و واردکننده رویاهای خاص به ذهن افراد بود. او اولین بازیگری بود که برای ایفای نقش در این فیلم توسط نولان انتخاب شد. این فیلم بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت و در روز اول اکران ۲۱ میلیون و در آخر همان هفته ۶۲٫۷ میلیون دلار آمریکا فروش داشت. لئوناردو در سال ۲۰۱۱ به استراحت پرداخت و در سال ۲۰۱۲ درفیلم جنگوی آزاد شده ساختهٔ کوئنتین تارانتینو به بازی پرداخت و در سال ۲۰۱۳ در دو فیلم گتسبی بزرگ که بر اساس رمانی به همین نام ساختهٔ باز لورمان و گرگ وال استریت ساختهٔ مارتین اسکورسیزی که براساس کتاب دلال بزرگ جردن بلفورت ساخته شده بود جلوی دوربین رفت و بازی درخشانی را به نمایش گذاشت، او که در این فیلم به عنوان تهیه‌کننده نیز حضور داشت پنجمین همکاری خود را با اسکورسیزی تجربه کرد. برای لئوناردو بازی در گرگ وال استریت چهارمین نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و همچنین به دلیل آنکه یکی از تهیه‌کنندگان این فیلم بود پنجمین نامزدی جایزه اسکار برای بهترین فیلم را به ارمغان آورد. همچنین دی‌کاپریو جایزه سینمایی ام‌تی‌وی بهترین لحظه را نیز به دست آورد و در سال ۲۰۱۳ تهیه‌کنندگی دو فیلم رانر رانر و خارج از کوره را بر عهده گرفت. دی‌کاپریو در سال ۲۰۱۵ با فیلم بازگشته آلخاندرو گونزالز اینیاریتو بار دیگر به عنوان یک بازیگر قدرتمند مورد توجه قرار گرفت و در ابتدا جایزه گلدن گلوب، جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو، جایزه بفتا و جایزه ستلایت را از آن خود کرد. او در ادامه برای ششمین بار نامزد جایزه اسکار شد و توانست این بار برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. پیام تبریک به او در توییتر رکورد بیشترین پیام اختصاصی را شکست و به مرز دو میلیون رسید و همچنین در اکثر نقاط کشورهای مختلف پس از دریافت اسکار وی دست به خوشحالی و شادی زدند. در سال ۲۰۱۶ فعل Leo به معنی «به‌دست آوردن چیزی پس از سال‌ها تلاش» به گنجینهٔ دیکشنری آکسفورد اضافه گردید که این فعل برگرفته از نام لئوناردو دی‌کاپریوست که توانست پس از سال‌ها تلاش در این سال برندهٔ جایزهٔ اسکار شود.[۲۳]

پس از تهیه‌کنندگی و گویندگی مستند گرمایش جهانی یخ در آتش (۲۰۱۹)،[۲۴] دی‌کاپریو در پی وقفه‌ای چهارساله به بازیگری بازگشت. او در کمدی-درام روزی روزگاری در هالیوود ساختهٔ کوئنتین تارانتینو، نقش بازیگر تلویزیونی رو به افول به‌نام ریک دالتون را ایفا می‌کند که رابطه‌اش با بدلکارش، کلیف بوث (برد پیت) را به تصویر می‌کشد.[۲۵] او و پیت برای کمک به تأمین بودجهٔ فیلم، با کاهش دستمزدشان موافقت کردند و هر کدام ۱۰ میلیون دلار دریافت کردند.[۲۶] دی‌کاپریو علاقه داشت با پیت کار کند و تارانتینو آن را هیجان‌انگیزترین زوج پس از رابرت ردفورد و پل نیومن توصیف کرد.[۲۷][۲۸] دی‌کاپریو مجذوب ادای دین این فیلم به هالیوود و تمرکز بر دوستی بین شخصیت‌های خود و پیت بود. او برای این نقش از تجربیات زندگی واقعی از مبارزات و طرد دوستان بازیگرش در این صنعت استفاده کرد.[۲۸] این فیلم در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹ به نمایش درآمد که در آن منتقدان نقش‌آفرینی او و پیت را تحسین کردند.[۲۹] نویسنده‌ای در بیزنس اینسایدر آن را یکی از بهترین اجراهای دوران فعالیت دی‌کاپریو نامید.[۳۰] ایان سندول از دیجیتال اسپای به طرزِ خاصی شیمی این دو بازیگر را دوست داشت، که به گفته او به اصالت ارتباط شخصیت‌هایشان کمک می‌کند.[۳۱] دی‌کاپریو نامزد دریافت جوایز اسکار، گلدن گلوب و بفتای بهترین بازیگر مرد شد.[۳۲] این فیلم بیش از ۳۷۰ میلیون دلار فروش داشت.[۳۳]

سفیر صلح سازمان ملل و فعالیت‌ها[ویرایش]

او فعالیت‌های وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگه‌داری گوریلها انجام می‌دهد و نیز تقبل بخشی از کمک‌های بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی‌است را به عهده دارد. وی در سپتامبر ۲۰۱۴ به سمت سفیر صلح سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان در امور تغییرات جوی برگزیده شد. وی از سال ۱۹۹۸ تاکنون همواره برای حفظ محیط زیست تلاش کرده‌است و در بنیادی که با نام او راه‌اندازی شده، فعالیت می‌کند. او در اکتبر ۲۰۱۴ برای ایجاد و گسترش مناطق حفاظت شده دریایی و همچنین متوقف کردن صید غیرقانونی در دریاها و ۵ اقیانوس زمین، ۲ میلیون دلار کمک کرد، مجموع کمک‌های مالی وی در این زمینه به بیش از ۳ میلیون دلار می‌رسد.[۳۴] دی‌کاپریو در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶ در واتیکان با پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیان جهان، به صورت خصوصی دیدار کرد. این دو نفر در مورد نگرانی‌ها در زمینه محیط زیست سخن گفتند و لئوناردو دی‌کاپریو از طرف مؤسسه خیریه‌اش چکی را به پاپ اهدا کرد. او همچنین کتاب هیرونیموس بوش، نقاش قرن پانزدهم میلادی را به پاپ هدیه داد. در عوض پاپ هم نسخه‌ای جلد چرمی از لوداتو سی، بخشنامه‌ای که در خصوص محیط زیست نوشته، و کتاب پیشینش «لذت تعالیم مسیح» را به لئوناردو دی‌کاپریو تقدیم کرد.[۳۵]
فعالیت‌های وی منتقدانی نیز دارد که او را به دورویی و ریاکاری متهم کرده‌اند و بیان داشتند که: «دی‌کاپریو از حفظ محیط زیست و گرمایش زمین سخن می‌گوید در حالی که خودش در یاتهای عظیم مهمانی می‌گیرد و با جتهای خصوصی‌اش مسافرت می‌کند که مصرف سوخت بالایی داشته و برای محیط زیست مضرند.»[۳۶][۳۷][۳۸][۳۹][۴۰]

زندگی شخصی[ویرایش]

DiCaprio at the London premiere of 'Body of Lies' in 2008
دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۸

زندگی شخصی دی‌کاپریو مورد پوشش گسترده رسانه‌ها قرار گرفته‌است. او به ندرت مصاحبه می‌کند و نسبت به زندگی خصوصی خود کم صحبت می‌کند، اما موضوع اصلی چندین مقاله بوده‌است که جزئیات کامل رابطه‌هایش با زنان ۲۵ ساله یا کمتر را پرداخته‌اند.[۴۱][۴۲] دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۹ با ژیزلی بینچنی، مدل برزیلی، آشنا شد و تا سال ۲۰۰۵ با او قرار می‌گذاشت.[۴۳] او از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ با بار رافائلی، مدل اسرائیلی، رابطه عاشقانه داشت. در این مدت او با شیمون پرز، رئیس‌جمهور اسرائیل ملاقات کرد و از شهر زادگاه رافائلی، هود هشارون دیدن کرد.[۴۴][۴۵] در سال ۲۰۰۵، صورت دی‌کاپریو هنگامی که مدلی به نام آرتا ویلسون در یک مهمانی هالیوود با یک بطری شکسته به سرش ضربه زد، به شدت آسیب دید. ویلسون مجرم شناخته شد و در سال ۲۰۱۰ به دو سال زندان محکوم شد.[۴۶] او از ژوئیه ۲۰۱۳ تا دسامبر ۲۰۱۴ و سپس در سال ۲۰۱۷ با تونی گارن، مدل آلمانی، قرار می‌گذاشت.[۴۷] دی‌کاپریو از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ با کامیلا مورون، مدل و بازیگر آرژانتینی-آمریکایی در رابطه بوده‌است.[۴۸][۴۹][۵۰]

دی‌کاپریو صاحب یک خانه در لس آنجلس و یک آپارتمان در بتری پارک سیتی است.[۵۱] او در سال ۲۰۰۹ جزیره‌ای به نام بلکادور کی را در قطعهٔ بلیز خریداری کرد—که قرار است در آن یک اقامتگاه زیست‌محیطی افتتاح کند.[۵۲][۵۳] او در سال ۲۰۱۴ محل اقامت اصلی داینا شور در پام اسپرینگز، کالیفرنیا که توسط دونالد وکسلر طراحی شده‌است را خریداری کرد.[۵۴]

فیلم‌شناسی و افتخارات[ویرایش]

مقاله‌های اصلی: فیلم‌شناسی لئوناردو دی‌کاپریو و فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های لئوناردو دی‌کاپریو

موفق‌ترین و تحسین‌شده‌ترین آثار دی‌کاپریو بنا به گفتهٔ پورتال آنلاین باکس آفیس موجو و نظر منتقدان وبگاه راتن تومیتوز، فیلم‌های چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳)، رومئو + ژولیت (۱۹۹۶)، تایتانیک (۱۹۹۷)، اگه می‌تونی منو بگیر (۲۰۰۲)، دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲)، هوانورد (۲۰۰۴)، رفتگان (۲۰۰۶)، الماس خونین (۲۰۰۶)، جزیره شاتر (۲۰۱۰)، سرآغاز (۲۰۱۰)، جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، گتسبی بزرگ (۲۰۱۳)، گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، بازگشته (۲۰۱۵) و روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹) هستند. فروش فیلم‌های او تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار بوده‌است.[۵۵][۵۶]

دی‌کاپریو از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینما برای نقش‌آفرینی در آثار زیر به رسمیت شناخته شده‌است.[۵۷][۵۸]

دی‌کاپریو سه جایزهٔ گلدن گلوب برنده شده‌است: بهترین بازیگر مرد — فیلم درام برای هوانورد و بازگشته و بهترین بازیگر مرد — فیلم موزیکال یا کمدی برای گرگ وال استریت.[۵۹] او همچنین برای بازگشته برندهٔ یک جایزهٔ بفتا و یک جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شده‌است.[۶۰]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ eco park
  2. ↑ Wight 2012, pp. 9–10.
  3. ↑ "'Titanic'". Entertainment Weekly. November 7, 1997. p. 3. Archived from the original on March 28, 2010. Retrieved January 24, 2010.
  4. ↑ Torres, Gaby (May 4, 2012). "The Town That Built the Titanic Is Sinking". Vice. Archived from the original on October 9, 2019. Retrieved March 2, 2022.
  5. ↑ "Titanic (1997)". Box Office Mojo. Retrieved April 11, 2022.
    Click on the drop-down menu to see the gross at the time of its original release and 3D re-release.
  6. ↑ Klady, Leonard (March 3, 1998). "'Titanic' Sails to All-Time Box Office Record". Variety. Retrieved April 11, 2022.
  7. ↑ Hiscock, John (December 4, 2004). "Leonardo DiCaprio's Magnificent Obsessive". The Daily Telegraph. London. Archived from the original on December 23, 2010. Retrieved August 3, 2010.
  8. ↑ Nash & Lahti 1999, pp. 74–83.
  9. ↑ Davis, Jason (March 24, 1998). "Love story that won the heart of the Academy". BBC News. Archived from the original on March 8, 2008. Retrieved October 8, 2019.
  10. ↑ Busch, Anita M. (March 6, 1998). "Leonardo DiCaprio: Robbed of a Titanic Nomination?". Entertainment Weekly. Archived from the original on July 15, 2015. Retrieved November 23, 2013.
  11. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام gilbert وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  12. ↑ Catch me if you can
  13. ↑ Gangs of New York
  14. ↑ The Departed
  15. ↑ Wong, Grace (January 23, 2009). "DiCaprio Reveals Joys Of Fighting With Winslet". CNN. Archived from the original on November 5, 2012. Retrieved January 23, 2009.
  16. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام deneuvely وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Sella, Marshall (November 1, 2008). "Leading Man: Leonardo DiCaprio". GQ. Archived from the original on March 20, 2018. Retrieved October 15, 2019.
  18. ↑ Guzmán, Rafer (December 18, 2008). "Leonardo DiCaprio, Kate Winslet in 'Revolutionary Road'". Newsday. Archived from the original on March 6, 2016. Retrieved August 11, 2015.
  19. ↑ Travers, Peter (December 25, 2008). "Revolutionary Road". Rolling Stone. Archived from the original on February 3, 2022. Retrieved February 3, 2022.
  20. ↑ "Complete List of Nominations for 2009 Golden Globes". E!. December 11, 2008. Archived from the original on July 25, 2015. Retrieved July 8, 2015.
  21. ↑ "Revolutionary Road". Box Office Mojo. Retrieved April 4, 2022.
  22. ↑ Ochoa 2011, p. 75.
  23. ↑ http://www.oxfordtimes.co.uk/news/14397572._Social_fleedia__and_to__Leo__among_new_words_added_to_Oxford_Dictionaries/
  24. ↑ Weissberg, Jay (June 11, 2019). "Film Review: 'Ice on Fire'". Variety. Retrieved April 4, 2022.
  25. ↑ Fleming, Mike Jr. (December 19, 2019). "Leonardo DiCaprio On 'Once Upon A Time In Hollywood' And Looking For Positives In Disruption That Has Turned The Movie Business On Its Ear – The Deadline Q&A". Deadline Hollywood. Retrieved April 11, 2022.
  26. ↑ Kroll, Justin (April 30, 2019). "Leonardo DiCaprio, Margot Robbie and More 2019 Star Salaries Revealed". Variety. Archived from the original on May 1, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  27. ↑ "Quentin Tarantino says Brad Pitt-Leo DiCaprio have 'most exciting star dynamic' since Robert Redford-Paul Newman". Firstpost. April 24, 2018. Archived from the original on October 6, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  28. ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ Lubomirski, Alexi (May 21, 2019). "Three Kings: Quentin, Brad, and Leo Take You Inside 'Once Upon a Time...In Hollywood'". Esquire. Archived from the original on October 4, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  29. ↑ "'Once Upon a Time in Hollywood': Could Brad Pitt finally win the elusive Oscar he so deserves?". The National. August 14, 2019. Retrieved April 11, 2022.
  30. ↑ Guerrasio, Jason (July 26, 2019). "Leonardo DiCaprio gives one of the best performances of his career in Quentin Tarantino's 'Once Upon a Time in Hollywood'". Business Insider. Archived from the original on February 6, 2020. Retrieved October 6, 2019.
  31. ↑ S, Ian (August 14, 2019). "Does Once Upon a Time in Hollywood succeed?". Digital Spy. Archived from the original on October 11, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  32. ↑ "Oscar Nominations 2020: The Complete List". Variety. January 13, 2020. Archived from the original on January 13, 2020. Retrieved January 13, 2020.
    "Golden Globes 2020: The Complete Nominations List". Variety. December 9, 2019. Archived from the original on December 9, 2019. Retrieved December 9, 2019.
    "Bafta Film Awards 2020: The nominations in full". BBC News. January 7, 2020. Archived from the original on January 9, 2020. Retrieved January 8, 2020.
  33. ↑ "Once Upon a Time in Hollywood (2019)". Box Office Mojo. Archived from the original on August 30, 2019. Retrieved March 2, 2022.
  34. ↑ Leonardo DiCaprio Donates $2 Million to Create Marine Reserves and Stop Illegal Fishing The Hollywood Reporter
  35. ↑ دیدار خصوصی دی‌کاپریو با پاپ
  36. ↑ http://www.dailymail.co.uk/news/article-3177965/Leonardo-DiCaprio-picks-award-environmental-work-spending-WEEK-sailing-round-Mediterranean-luxury-yacht.html#comments
  37. ↑ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3605779/Eco-warrior-hypocrite-Leonardo-DiCaprio-jets-world-partying-preaching-global-warming-Title-goes-here.html#comments
  38. ↑ http://www.dailymail.co.uk/news/article-3602023/Leonardo-DiCaprio-takes-private-jet-TWICE-pick-environmental-award-New-York-flying-party-France.html#comments
  39. ↑ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3044176/Leonardo-DiCaprio-eco-warrior-flew-private-jet-NY-LA-SIX-times-SIX-weeks-Sony-hack-documents-reveal.html#comments
  40. ↑ http://www.huffingtonpost.ca/cody-battershill/leonardo-dicaprio-activism_b_9025188.html
  41. ↑ James, Caryn (October 29, 2006). "The Baby-Faced Kid Has Developed Quite a Stare". The New York Times. Archived from the original on October 12, 2019. Retrieved October 12, 2019.
  42. ↑ Dowd, Vincent (February 27, 2016). "The enigmatic Mr DiCaprio". BBC News. Archived from the original on May 12, 2018. Retrieved October 12, 2019.
  43. ↑ Wallace, Francesca (September 27, 2018). "Gisele Bündchen Finally Opened Up About Why She and Leonardo DiCaprio Broke Up in 2005". Vogue Australia. Archived from the original on August 5, 2019. Retrieved August 5, 2019.
  44. ↑ Melamed, Edva; Cohen, Ziv (July 18, 2006). "Leo and Bar. What's Going On?". Ynetnews. Archived from the original on October 8, 2008. Retrieved August 15, 2008.
  45. ↑ Norman, Pete (March 19, 2007). "Israeli Leader Asks Leonardo DiCaprio for Help". People. Archived from the original on January 9, 2011. Retrieved January 7, 2011.
  46. ↑ Green 2015, p. 12.
  47. ↑ Saad, Nardine (December 11, 2014). "Leonardo DiCaprio, model Toni Garrn reportedly split". Los Angeles Times. Archived from the original on July 23, 2019. Retrieved July 23, 2019.
  48. ↑ Walsh, Savannah; Bailey, Alyssa (June 2, 2021). "All About Camila Morrone, Leonardo DiCaprio's Girlfriend of Over 3 Years". ELLE (به انگلیسی). Archived from the original on June 3, 2021. Retrieved June 15, 2021.
  49. ↑ Sanchez, Chelsey (January 3, 2021). "Leonardo DiCaprio & Camila Morrone Surprised Shoppers on New Year's Eve". Harper's BAZAAR (به انگلیسی). Archived from the original on June 16, 2021. Retrieved June 15, 2021.
  50. ↑ "Leonardo DiCaprio and Camila Morrone Break Up After More Than 4 Years Together: Sources". People.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-08-30.
  51. ↑ Brennan, Morgan. "Leonardo DiCaprio: Celebrity 100 Homes". Forbes. Archived from the original on June 29, 2013. Retrieved July 13, 2013.
  52. ↑ Satow, Julie (April 3, 2015). "Leonardo DiCaprio Builds an Eco-Resort". The New York Times. Archived from the original on July 5, 2017. Retrieved October 22, 2016.
  53. ↑ Bown, Jessica (May 31, 2019). "The sea-cooled eco-resort that's nearly mosquito-free". BBC News. Archived from the original on October 2, 2019. Retrieved October 29, 2019.
  54. ↑ Beale, Lauren (March 7, 2014). "Leonardo DiCaprio buys Dinah Shore's onetime desert home". Los Angeles Times. Archived from the original on July 6, 2015. Retrieved August 11, 2015.
  55. ↑ "Leonardo DiCaprio Movie Box Office Results". Box Office Mojo. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  56. ↑ "Leonardo DiCaprio" (به انگلیسی). Rotten Tomatoes. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  57. ↑ Dove, Steve (January 14, 2016). "Leonardo DiCaprio Gets Best Actor Nomination for 2016 Oscars". Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  58. ↑ "DiCaprio finally wins first Oscar". BBC News. February 29, 2016. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  59. ↑ "Leonardo DiCaprio". Hollywood Foreign Press Association. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  60. ↑ Lodderhose, Diana (February 15, 2016). "'The Revenant,' Leonardo DiCaprio Dominate BAFTA Awards". Variety. Retrieved October 10, 2019.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لئوناردو_دی‌کاپریو&oldid=38250982»