پرش به محتوا

بند میزان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بند میزان
میراث جهانی یونسکو
مکانایران ایران، استان خوزستان
معیار ثبتفرهنگی: i، ii، v
شمارهٔ ثبت۱۳۱۵
تاریخ ثبت۲۰۰۹ (طی نشست سی‌وسوم)
اطلاعات ثبت ملی
شماره ثبت ملی۲۳۳۱
تاریخ ثبت ملی۸ خرداد ۱۳۷۸
دیرینگیدوره ساسانی

بند میزان سدی است در شوشتر و ساختهٔ دست انسان، مربوط به دوره ساسانیان که تا امروز پابرجاست. ساختن بند میزان شوشتر را به شاپور اول ساسانی نسبت می‌دهند.[۱] بند میزان شوشتر در تاریخ ۸ خرداد ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۳۳۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.[۲] در سال ۲۰۰۹ نیز این بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با احراز معیارهای ۱، ۲ و ۵ با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو با شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسید.[۳]

بند میزان

این سد، آب کارون را به نسبتهای ۱ به ۲ بین رودهای گرگر و شطیط تقسیم می‌کند. رود گرگر را دودانگه یا مسرقان نیز گویند و رود شطیط را چهاردانگه هم خوانند. مصالح بکار رفته در بند میزان سنگ (تراشیده شده شوشتر) و ساروج هستند. در توصیف اهمیت این سد کافیست تاریخ شوشتر را مرور کنیم که، شکسته شدن این سد بمنزله ازدیاد فقر و بدبختی در شوشتر و پابرجا بودن به‌همراه دیگر سازه‌های آبی شوشتر باعث آبیاری ۴۰هزار هکتار دشت میان آب شوشتر بوده‌است. این بند از چند دهانه تشکیل شده‌است که مهمترین آنها دهانه‌ای است جدا که تنظیم آب دو شاخهٔ رودخانه را انجام می‌دهد به گونه‌ای که اگر دبی گرگر بیشتر از یک سوم دبی کل رودخانه باشد آن را به شاخهٔ شطیط انتقال می‌دهد و بالعکس و این خود از شاهکارهای معماری این بند است.

مشکلات و تهدیدها

[ویرایش]
مسدود شدن دهانه‌های بند میزان

این بند تاریخی، به دلیل بی‌توجهی مسئولان و وزارت میراث فرهنگی دچار مشکلاتی شده است. دهانه‌های این بند، مرتبا توسط شاخ‌وبرگ و تنهٔ درختانی که طغیان رودخانه به‌همراه آورده، مسدود می‌شود. این اتفاق نه تنها باعث افزایش فشار آب بر بدنه این سازه آبی شده، بلکه جریان آب به سمت رود گرگر و مجموعه آبشارهای شوشتر را نیز به شدت کند نموده‌است. در نتیجه تعدادی از کانالهای مجموعه آبشارها و آسیاب‌های آبی شوشتر کاملاً خشک شده‌اند و مکانی که از قرنها پیش تا امروز سالم مانده بود در حال تخریب است.

بعلاوه در سال‌های اخیر ترک‌هایی بر بدنه این بند تاریخی پدیدار شده که می‌تواند مقدمه‌ای برای تخریب این میراث جهانی باشد.[۴]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. روحانی، بیژن، آبشارهای شوشتر و فاضلاب شهری، رادیو زمانه، ۹ تیر ۱۳۸۷.
  2. «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
  3. «نظام آبی تاریخی شوشتر».
  4. «آیا برای ترکهای بندمیزان فکری شد؟». ایسنا.