اصالت آسایش
بخشی از سلسله مقالات در مورد |
فلسفه |
---|
درگاه فلسفه |
آسایش (انگلیسی: Quietism)، در مقابل تعب است، مقصود از آسایش نفس، سلامت نفس از اضطراب است.
اصالت آسایش
[ویرایش]اصالت آسایش (Quietism) شاخه ای از مسلک عرفانی و درویشی و بر این باور هستند که باید هواهای نفسانی را ترک کرده و مشکلاتی که در این راه به وجود خواهد آمد را با صبر و شکیبایی تحمل کرد.[۱]
فشارها و ناآرامیهای زندگی، هرچه بیشتر افراد را در جست و جوی آرامش، و بی یاوری انسان در برابر قدرتهای بزرگ، فلسفههای مختلفی را بهوجود آورد، و مفهوم فلسفه نه به صورت یک آرمان عقلی، بلکه بهصورت گریزگاهی از ضعف و یأس درآمد. و مذهب زهد اپیکوری (quietism of Epicurus) امکان ظهور یافت.[۲]
اصالت آسایش در الهیات صوفیانه، روشی است که انسان میتواند با خدا متحد شود و با حب همیشگی خداوند به سلامت مطلق دست یابد به نحوی که از هر جهد اخلاقی یا ممارست دینی بینیاز گردد.[۳]
دائو ده جینگ
[ویرایش]در فلسفه دائو ده جینگ مییابیم چوانگ ـ تزو که معنای هستی (existence) را میداند. و این معرفت ناشی از بینشی متافیزیکی (metaphysical insight) است که چوانگ ـ تزو آن را تسو وانگ (tso wang) = «آرامش در نسیان sitting in oblinion» مینامد، و این تجربهای است که در اتحادی خلسهای (ecstatic union) با حق (the Absolute) = طریق (the Way) حاصل میشود.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ قیصر خسروان (محمدکللی) (۱۳۸۷)، فرهنگ فلسفی و فلسفه سیاسی، تهران: پایان
- ↑ محمدرحیم عیوضی (۱۳۸۳)، اخلاق و سیاست، کتاب نقد شماره ۳۰
- ↑ جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶
- ↑ ایزوتسو، توشی هیکو ایزوتسو، حسین مریدی، تصوف ابن عربی و تائویسم(Sufism and Taoism) بررسی تطبیقی مفاهیم کلیدی فلسفی