هانس-گئورگ گادامر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هانس-گئورگ گادامر
زادهٔ۱۱ فوریهٔ ۱۹۰۰
ماربورگ، امپراتوری آلمان
درگذشت۱۳ مارس ۲۰۰۲ (۱۰۲ سال)
هایدلبرگ، آلمان
ملیتآلمانی
محل تحصیلدانشگاه برسلاو
دانشگاه ماربورگ
دورهفلسفه قرن بیستم
حیطهفلسفه غربی
مکتبفلسفه قاره‌ای
هرمنوتیک
پدیدارشناسی
محل کاردانشگاه ماربورگ (۱۹۲۸–۱۹۳۸)
دانشگاه لایپزیگ (۱۹۳۸–۱۹۴۸)
دانشگاه گوته فرانکفورت (۱۹۴۸–۱۹۴۹)
استاد راهنماپاول ناترپ
علایق اصلی
متافیزیک، معرفت‌شناسی، فلسفه زبان، هستی‌شناسی، زیبایی‌شناسی، هرمنوتیک
ایده‌های چشمگیر
فلسفه عملی، خودآگاهی

هانس-گئورگ گادامر (به آلمانی: Hans-Georg Gadamer) (زادهٔ ۱۱ فوریه ۱۹۰۰ – درگذشتهٔ ۱۳ مارس ۲۰۰۲) فیلسوف برجستهٔ آلمانی در سنت قاره‌ای و نویسندهٔ اثر مشهور حقیقت و روش (۱۹۶۰) بود.

زندگی[ویرایش]

گادامر در ماربورگ به دنیا آمد. پدرش شیمیدان بود. او بعدها در فرایبورگ با هایدگر آشنا شد. در آن زمان هایدگر دانشجو بود و هنوز به سمت استادی دانشگاه درنیامده بود. در افواه است که گادامر قبل از مرگش سخنرانی داشته است و در آن گفته است که همه عقاید و همه طرز فکرها از یک چیز سرچشمه می‌گیرد و همه و همه چیز و همه کس و همه رفتارها و همه پندارها و همه گفتارها یک مرکز دارند، ولی به صورت مستقیم به این موضوع اشاره نکرده است. نقل است که بعدها و بعد از مرگ گادامر نامه‌ای با برچسب "زاینده هر چیز" از او پیدا شده است که فقط یک کلمه در آن نوشته شده است ((خدا)). البته این گفته تایید نشده است و سند و مدرکی محکم مبنی بر وجودش وجود ندارد.[نیازمند منبع]

فلسفهٔ گادامر[ویرایش]

پیشینه هرمنوتیک

گادامر از پیشگامان هرمنوتیک فلسفی است و آن زمان که شلایرماخر به شیوه‌ای تأثیر گرفته از کانت رسالت هرمنوتیک را نه تعیین دستورالعمل‌هایی برای فهم بلکه کشف شرایطی عام معرفی کرد که اساساً فهم را امکان‌پذیر می‌سازند تصوری تازه از هرمنوتیک حاصل شد.

نوآوری گادامر در هرمنوتیک[ویرایش]

گادامر هرمنوتیک را فلسفی کرد و آن را به کمال رساند. او آن را از نظریه ادبی جدا کرد. اگر نظریه ادبی به قاعده درآوردن تاویل به مفهومی عام از ادبیات باشد در این صورت هرمنوتیک گادامر نظری یا نظریه پردازانه نیست.[نیازمند منبع]

دیدگاه‌ها[ویرایش]

دربارهٔ تاریخ[ویرایش]

از نظر گادامر فهم اثر تاریخ است و در نهایت نوعی فعل نیست بلکه انفعال است. گادامر می‌گوید که علم تاریخی ارزش شناختی دارد اگرچه قاعده مدار نیست.

دربارهٔ نبوغ[ویرایش]

از نظر گادامر ذوق و نبوغ از قواعدی که پیشاپیش ایجاد و تثبیت شده پیروی نمی‌کنند و از خود قواعدی بر جای نمی‌گذارند.

دربارهٔ استعاره[ویرایش]

گادامر اشاره کانت در کتاب نقد قوه حکم را برای نظریه استعاره از عمیق‌ترین اشارت می‌داند که طبق آن استعاره اصولاً دو محتوا را به هم مانند نمی‌کند بلکه تأمل را ورای موضوعی متفاوت انتقال می‌دهد مفهومی که چه بسا هیچ شهودی به‌طور بی واسطه با آن منطبق نباشد.

دربارهٔ سنت و عقل[ویرایش]

گادامر تعارض مطلق بین سنت و عقل را نمی‌پذیرد اما معتقد است که نیروی حقیقی اصول اخلاقی مبتنی بر سنت است. او می‌گوید که این اصول به راحتی اختیار نمی‌شوند و با بصیرتی آزاد پدید نمی‌آیند و بر دلایل عقلی استوار نیستند.

کتاب‌شناسی[ویرایش]

  • هرمنوتیک دین و اخلاق، ترجمه شهاب الدین امیرخانی، نشر کتاب پارسه، ۱۳۹۶
  • مثال خیر در فلسفهٔ افلاطونی-ارسطویی، ترجمه حسن فتحی، نشر حکمت، ۱۳۸۲
  • ادبیات و فلسفه در گفتگو، ترجمه زهرا زواریان، نشر نقش و نگار، ۱۳۹۳
  • دیالکتیک هگل (پنج جستار هرمنوتیکی)، ترجمه مهدی فیضی، نشر رخ داد نو، ۱۳۹۰
  • دیالکتیک هگل، ترجمه پگاه مصلح، ۱۳۹۸
  • آغاز فلسفه، ترجمه عزت‌الله فولادوند، نشر کتاب هرمس، ۱۳۹۲
  • هنر و زبان، ترجمه مهدی فیضی، نشر رخ داد نو، ۱۳۸۸
  • رازوارگی سلامت (هنر شفابخشی در عصر علم)، ترجمه نرگس تاجیک، نشر روزگار نو، ۱۳۹۴
  • مکتب فرانکفورت و نیچه، حامد فولاد وند، نشر مهرنیوشا، ۱۳۸۷
  • هنر بازی نماد فستیوال، ترجمه عبدالله انوار، نشر پرسش، ۱۳۹۴
  • هرمنویتیک، زبان، هنر (شش جستار هرمنویتیکی)، ترجمه عبدالله امینی، نشر پرسش، ۱۳۹۵
  • بنیان هستی شناسانه امر سببی و امر تزیینی در کتاب بازاندیشی معماری، گادامر و دیگران، ترجمه سپیده برزگر، نشر فکرنو، ۱۳۹۹

دربارهٔ گادامر

جستارهای وابسته[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • وایسنهایمر، جوئل (۱۳۸۱)، هرمنوتیک فلسفی و نظریه ادبی: مروری بر آراء گادامر در گستره هرمنوتیک، ترجمهٔ مسعود علیا، انتشارات ققنوس، تهران.
  • علیرضا اسمعیل زاد، «هانس گئورگ گادامر و دیالکتیک تفاهم»، نامه فلسفه، شماره بهار ۱۳۸۱ - شماره ۱۲.