پرش به محتوا

برنی سندرز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برنی سندرز
سناتور ایالات متحده
از ورمانت
آغاز به کار
۳ ژانویه ۲۰۰۷
همکار با پاتریک لیهی
پس ازجیم جفوردز
رئیس کمیته بودجه سنا
آغاز به کار
۲۰ ژانویه ۲۰۲۱
پس ازمایک انزی
عضو عالی‌رتبه کمیته بودجه سنا
دوره مسئولیت
۳ ژانویه ۲۰۱۵ – ۲۰ ژانویه ۲۰۲۱
پس ازجف سشنز
پیش ازTBD
رئیس کمیتهٔ امور کهنه سربازان سنا
دوره مسئولیت
۳ ژانویه ۲۰۱۳ – ۳ ژانویه ۲۰۱۵
پس ازپتی موری
پیش ازجانی ایزاکسون
عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده
از ورمانت حوزهٔ کلی
دوره مسئولیت
۳ ژانویه ۱۹۹۱ – ۳ ژانویه ۲۰۰۷
پس ازپیتر اسمیت
پیش ازپتر ولچ
۳۷مین شهردار برلینگتون، ورمانت
دوره مسئولیت
۶ آوریل ۱۹۸۱ – ۴ آوریل ۱۹۸۹
پس ازگوردون پکت
پیش ازپیتر کلاول
اطلاعات شخصی
زاده
برنارد سندرز

۸ سپتامبر ۱۹۴۱ ‏(۸۳ سال)
بروکلین،نیویورک سیتی
ایالات متحده آمریکا
دیگر عضویت‌های سیاسیاتحاد آزادی (پیش از ۱۹۷۹)
مستقل (۱۹۷۹–۲۰۱۵; ۲۰۱۶-اکنون)
دمکرات (۲۰۱۵–۲۰۱۶)
همسر(ان)دبرا شیلینگ (۱۹۶۶–۱۹۶۴)
جین اومرا دریسکول (۱۹۸۸ - اکنون)
فرزندانلیوای (از سوزان مات)
سه فرزندخوانده
اقامتگاهبرلینگتون، ورمانت
محل تحصیلکالج بروکلین
دانشگاه شیکاگو (کارشناسی)
پیشهدرودگر، فیلم‌ساز،
نویسنده و پژوهشگر
امضا
وبگاه

برنارد «برنی» سندرز (انگلیسی: Bernie Sanders؛ زادهٔ ۸ سپتامبر ۱۹۴۱) سیاستمدار آمریکایی و سناتور ایالات متحده از ورمانت است. او که بلندمدت ترین دوره حضور به عنوان یک مستقل در کنگره آمریکا را دارد نخستین بار در سال ۱۹۹۰ به نمایندگی مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا انتخاب شد. او در فراکسیون حزب دمکرات شرکت می‌کند. سندرز برای کسب نامزدی حزب دمکرات در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ رقابت کرد و شکست خورد. وی که برای دومین بار برای رسیدن به کاخ سفید دست به رقابت زده بود، بعد از یک سری شکست در مقابل جوزف بایدن، از رقابت‌ها کناره گرفت و بدین ترتیب بایدن کاندیدای مفروض برای انتخابات عمومی شد.[۱]

سندرز در بخش بروکلین شهر نیویورک زاده شد. او در همین منطقه بزرگ شده‌است. سندرز در بروکلین کالج تحصیل کرد و در سال ۱۹۶۴ از دانشگاه شیکاگو فارغ‌التحصیل شد. در سال ۲۰۰۶ او به عضویت در سنای ایالات متحده انتخاب شد. سندرز در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۸ مجدداً برای عضویت در سنا آرای لازم را کسب کرد.

سندرز یکی از نامزدهای حزب دموکرات برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا بود. او ۴۳ ٪ از آرای دلگت‌های انتخابات مقدماتی را کسب کرد. هیلاری کلینتون در مقابل ۵۵٪ دلگت‌ها را کسب کرد. سندرز در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۶ به نفع هیلاری کلینتون از رقابت‌ها کنار کشید.

سندرز که خود را یک سوسیالیست دمکراتیک و یک ترقی‌خواه می‌داند، حامی حقوق کارگران بوده و بر مقابله با نابرابری اقتصادی تأکید می‌کند.[۲] او مدافع مراقبت سلامت همگانی و تک‌پرداخت‌گر، مرخصی زایمان با حقوق، و نیز آموزش دانشگاهی بدون شهریه است. در سیاست خارجی، او حامی کاستن از هزینه کرد نظامی آمریکا، پی گرفتن بیشتر دیپلماسی و همکاری بین‌المللی و تأکید بیشتر بر حقوق کار و دغدغه‌های زیست‌محیطی در زمان مذاکره بر سر توافقات تجاری بین‌المللی است. سندرز در ۱۹ فوریه ۲۰۱۹ اعلام کرد برای دومین بار برای شکست دادن رئیس‌جمهور مستقر دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری رقابت خواهد کرد. اما وی در ۸ آوریل ۲۰۲۰ از این رقابت‌ها کناره‌گیری کرد، خروج سندرز از رقابت، جوزف بایدن معاون رئیس‌جمهور سابق را به عنوان کاندیدای مفروض برای به چالش کشیدن پرزیدنت ترامپ مشخص می‌کند.

سندرز روشن ساخت که بایدن را کاندیدای حزب در سال ۲۰۲۰ می‌داند اما گفت که در ایالاتی که هنوز انتخابات مقدماتی در آنها برگزار نشده به عنوان کاندیدا باقی خواهد ماند و به جمع کردن نمایندگانی که به او رأی می‌دهند ادامه خواهد داد، اقدامی که به وی در پلاتفرم دمکرات‌ها نفوذ می‌بخشد و پیام او را منتقل می‌کند.[۱] سندرز در ۱۳ آوریل حمایت رسمی خود را از جو بایدن اعلام کرد.[۳]

اوایل زندگی

[ویرایش]

برنی سندرز در سال ۱۹۴۱ در محله بروکلین نیویورک در خانواده‌ای یهودی متولد شد، پدرش از یهودیان مهاجر لهستانی و مادرش اهل نیویورک بود و بسیاری از بستگانشان را در جریان هولوکاست از دست داده بودند. سندرز به مدرسه عبری نیویورک رفت و حتی در مراسم جشن تکلیف یهودی شرکت کرد، هر چند از همان نوجوانی علاقه‌ای به دین و مذهب نداشت.[۴]

اوایل فعالیت سیاسی

[ویرایش]

سندرز در دانشگاه شیکاگو به اتحادیه سوسیالیستی خلق جوان، شاخهٔ جوانان حزب سوسیالیست آمریکا پیوست، و به عنوان یک سازمانده دانشجویان برای کنگره برابری نژادی و جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان آمریکا فعال بود. این جنبش که بخشی از حرکتها به رهبری مارتین لوترکینگ بود منجر به تغییرات قوانینی شد که برابری نژادی در ایالت‌های جنوبی آمریکا را تضمین می نمود.[۵][۶]

حزب اتحادیه آزادی

[ویرایش]

سندرز حرفهٔ سیاسی خود را در ۱۹۷۱ به عنوان عضوی از حزب اتحادیه آزادی که منشأ آن جنبش ضد جنگ و حزب خلق بود شروع کرد. او در سال‌های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۴ برای فرمانداری ورمانت و در ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ برای سناتوری ایالات متحده رقابت کرد.[۷] در انتخابات ۱۹۷۴ سنا او پس از پاتریک لیهی دادستان کل ۳۳ سالهٔ شهرستان چیتندن و دیک ملری نمایندهٔ جمهوریخواه مجلس نمایندگان از ورمانت سوم شد.[۸][۹]

شهردار برلینگتون

[ویرایش]

سندرز در سال ۱۹۸۰ به شهرداری برلینگتون، ورمانت، پرجمعیت‌ترین شهر این ایالت، برگزیده شد.[۴]

سندرز در دوران شهرداری خود را سوسیالیست خواند و در مطبوعات نیز چنین توصیف می‌شد.[۱۰][۱۱] در دور اول شهرداری او، هوادارانش ائتلاف ترقی خواه را شکل دادند که بعداً حزب ترقی خواه ورمانت جایگزین آن شد.[۱۲] ترقی خواهان هرگز بیش از ۶ کرسی در شورای ۱۳ نفره شهر را در اختیار نداشتند، ولی آن قدر کرسی داشتند که شورا را از شکستن وتوهای سندرز بازدارند. در دوران شهرداری سندرز، برلینگتون نخستین شهر کشور شد که به تأمین بودجهٔ صندوق مسکن در مالکیت جامعه پرداخت.[۱۳]

سندرز در طی دههٔ ۱۹۸۰ از منتقدان سرسخت سیاست خارجی ایالات متحده آمریکا در آمریکای لاتین بود.[۱۴] در سال ۱۹۸۵، تالار شهر برلینگتون میزبان سخنرانی نوآم چامسکی در خصوص سیاست خارجی بود. سندرز در سخنرانی خود در معرفی او، چامسکی را به عنوان «یک صدای صریح و مهم در برهوت حیات روشنفکری در آمریکا» تحسین کرد و گفت او از «خوشامدگویی به شخصی که فکر می‌کنم همگیمان به او افتخار می‌کنیم خشنود است.»[۱۵][۱۶]

مجلس ایالات متحده

[ویرایش]
سندرز در ۱۹۹۱

در ۱۹۹۰ او به نمایندگی حوزه انتخابیه کلی ورمانت در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا برگزیده شد. واشینگتن پست پیروزی او را به عنوان نخستین راهیابی یک سوسیالیست به مجلس نمایندگان توصیف کرد.[۱۷][۱۸] سندرز تا زمان انتخاب به سنا در سال ۲۰۰۷ در مجلس نمایندگان فعالیت کرد.

او نخستین سیاستمدار مستقلی بود که پس از ۴۰ سال به نمایندگی مجلس آمریکا برگزیده می‌شد.[۱۸] وی به مدت ۱۶ سال در مجلس نمایندگان فعالیت کرد و جز در انتخابات سال ۱۹۹۴ موسوم به انقلاب جمهوری‌خواهانه که با اختلاف ۳٫۳٪ برنده شد، سایر انتخابات‌ها را با اختلاف بالا برنده شد.[۱۹]

سندرز در سال‌های ۱۹۹۱ و ۲۰۰۲ علیه قطعنامه‌های صادرکنندهٔ مجوز استفاده از زور علیه عراق رای داد و با اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ مخالفت کرد. او به اجازهٔ استفاده از نیروی نظامی علیه تروریست‌ها در سال[۲۰] ۲۰۰۱ اغلب از آن به عنوان توجیه قانونی اقدامات نظامی مجادله‌برانگیز از حملات ۱۱ سپتامبر به بعد یاد شده‌است رأی موافق داد.[۲۱]

سنای ایالات متحده

[ویرایش]
سندرز در حال ادای سوگند به عنوان سناتور ایالات متحده در برابر معاون رئیس‌جمهور دیک چینی ژانویه ۲۰۰۷.

در سال ۲۰۰۵ پس از این که سناتور جیم جفوردز اعلام کرد برای انتخاب مجدد رقابت نخواهد کرد، سندرز کاندیداتوری خود را اعلام کرد. چاک شومر رئیس کمیته کمپین سناتوری دموکرات از وی حمایت کرد که در انتخاب وی مؤثر بود.

سندرز به عنوان یک سیاستمدار مستقل، توافقی با رهبری دموکرات‌های سنا کرد که طبق آن پذیرفت در همهٔ امور رویه‌ای به‌طور دموکرات رای بدهد. در عوض او ارشدیت خود را حفظ و کرسی‌های کمیته‌ها را که در صورت دموکرات بودن به وی تعلق می‌گرفت دریافت کند. او در سال‌های ۲۰۱۳–۱۴ رئیس کمیته امور کهنه سربازان سنای ایالات متحده بود.[۲۲]

رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۱۶

[ویرایش]

کمپین انتخاباتی برنی سندرز از ۲۶ می ۲۰۱۵ آغاز شد، سندرز برخلاف نامزدهای دیگر به جای حامیان مالی بزرگ از حمایت‌های کوچک طبقات متوسط و کارگر آمریکایی برای تأمین هزینه‌های تبلیغات انتخاباتی بهره می‌برد.[۲۳][۲۴]

سندرز در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۶ به نفع هیلاری کلینتون از رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده کنار کشید.

پس از پیروزی دونالد ترامپ حزب جمهوری‌خواه ایالات متحده آمریکا در انتخابات آمریکا بسیاری نتیجه را، منتسب به آنچه «خیانت حزب دموکرات به او» عنوان می‌شد می‌دانستند. چراکه نخبگان و اعضای ارشد حزب دموکرات جانب هیلاری کلینتون را گرفتند و این کار باعث دلسردشدن بخش عظیمی از جوانان و نخبگان دانشگاهی که بیشترشان طرفدار سندرز بودند شد و آن‌ها یا در انتخابات شرکت نکردند یا به سمت دونالد ترامپ رفتند. زدوبندهای پشت پرده در حزب دموکرات برای پیروزی کلینتون به جای سندرز حتی باعث استعفای رئیس کمیته ملی حزب دموکرات آمریکا شد.[۲۷] وی بعد از انتصاب استفان بانون به عنوان استراتژیست ارشد و معاون عالی رئیس‌جمهور آمریکا از سوی ترامپ به شدت واکنش نشان داد و اظهار داشت: «انتصاب فرد نژادپرستی همچون بانون در چنین سمتی توسط ترامپ کاملاً غیرقابل قبول است.»[۲۸]

رقابت‌های انتخاباتی ریاست جمهوری ۲۰۲۰

[ویرایش]
مقالهٔ اصلی: کمپین ریاست‌جمهوری برنی سندرز، ۲۰۲۰
سندرز در حال سخنرانی در کمپین ۲۰۲۰

برنی سندرز در تاریخ ۱۹ فوریه ۲۰۱۹ نامزدی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا اعلام کرد. این دومین شرکت او در انتخابات ریاست جمهوری است. او در نظرسنجی‌های اولیه جزو پیشتازان انتخابات مقدماتی حزب دموکرات بوده‌است.[۲۹] سندرز در هنگام اعلام کارزار انتخاباتی خود ۷۷ سال سن داشت، که ۵ سال بیشتر از سن دونالد ترامپ در زمان مشابه محسوب می‌شود. او به دلیل «سن بالا و فرصت ندادن به نامزدهای جوان‌تر» مورد انتقاد برخی هم‌حزبی‌های خود قرار گرفته‌است.[۳۰] از دیگر انتقادات به سندرز «وجود آزار جنسی در کارزار ۲۰۱۶» بوده‌است.[۳۱]

سندرز هنگام اعلام دومین نامزدی خود، کمپین ۲۰۱۶ خود را «انقلاب سیاسی» نامید و اعلام کرد کمپین ۲۰۲۰ فرصت آن است که او و طرفدارانش، «این انقلاب را پیش ببرند.»[۳۲]

وعده‌های انتخاباتی۲۰۲۰ سندرز شامل طرح‌های سوسیالیستی می‌شود.[۳۳] از جمله وعده‌های او می‌توان به «پوشش همگانی سلامت رایگان»،[۳۴] «دانشگاه‌های رایگان»[۳۵] و «شغل تضمین شده برای همه افراد»،[۳۶] اشاره کرد. سندرز همچنین یکی از هدف‌های کمپین ۲۰۲۰ خود را تک دوره ای کردن ریاست جمهوری دونالد ترامپ می‌داند و او را «دروغگو»، «نژادپرست»، «جنسیت پرست» و «همجنس‌گرا هراس» می‌داند.[۳۷] ترامپ در واکنش به نامزدی سندرز اعلام کرد که او «شانس خود را از دست داده» اما برای سندرز «آرزوی موفقیت می‌کنم.»[۳۸]

اعلام نامزدی سندرز مورد استقبال هوادران قرار گرفت و کمپین او در کمتر از یک روز موفق به دریافت بیش از ۴ میلیون دلار کمک مالی شد.[۳۹] رقبای اصلی سندرز در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات شامل کامالا هریس، کوری بوکر، الیزابت وارن و جو بایدن می‌شوند.[۴۰][۴۱]

به گزارش رویترز، سندرز، در کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری طی سه‌ماهه اول ۲۰۱۹، ۱۸٫۲ میلیون دلار از ۵۲۵ هزار فرد حقیقی کمک مالی جمع‌آوری کرده و به این ترتیب در زمینه جلب کمک مالی از سایر نامزدهای حزب دمکرات جلو افتاده است.[۴۲]

برنی سندرز در ۸ آوریل ۲۰۲۰، کمپین خود را برای انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۰ آمریکا تعلیق کرد.[۴۳]

مواضع سیاسی

[ویرایش]
سندرز در یک سخنرانی انتخاباتی در ایالت نیوهمپشر، آگوست ۲۰۱۵

سندرز خود را یک سوسیالیست دموکرات می‌داند،[۴۴] سوسیال دموکراسی مدل اسکاندیناوی را ستوده است[۴۵][۴۶] و حامی دموکراسی در محیط کار بوده‌است. وی به صراحت از لزوم تغییرات اساسی در مورد برابری دستمزدها، تأمین آموزش و بهداشت رایگان، افزایش مالیات ثروتمندان و مبارزه با تبعیض‌های نژادی و جنسیتی در ایالات متحده سخن می‌گوید.[۴۷] در حوزه سیاست خارجی وی معتقد است آمریکا باید اسراییل را برای به رسمیت شناختن حقوق فلسطینی‌ها تحت فشار بگذارد و طرفدار یافتن راهکاری سیاسی برای برقراری ارتباط بین ایران و آمریکاست.[۴] او بیش از هر نامزد دیگری دغدغه‌های زیست‌محیطی دارد.[۲۴]

سندرز معتقد است برای مهاجران تازه باید مسیری به سوی تابعیت ایجاد شود.[۴۸] او به طرح اصلاح جامع مهاجرتی در سال ۲۰۱۳ رأی موافق داد،[۴۹] و گفت برای من خیلی معنی نمی‌دهد هزاران کارگر [خارجی] را به این کشور بیاوریم تا با حداقل دستمزد کار کنند و با بچه‌های آمریکایی رقابت کنند. سندرز با برنامه‌های کارگر مهمان مخالف است[۵۰] در خصوص ویزاهای کارگران ماهر (ایچ-۱بی) نیز مردد است و گفته «سال گذشته ۱۰ کارفرمای با بیشترین کارگر میهمان ایچ-۱بی همه شرکت‌های خارجی برون سپار بودند. این شرکت‌ها مسئول انتقال شمار زیادی از کارهای فناوری اطلاعات آمریکا به هند و دیگر کشورها هستند.»[۴۸][۵۱] او در مصاحبه‌ای با وکس مخالفت خود را با سیاست مرزهای باز اعلام کرد و آن را طرحی دست راستی، که منجر به از دست رفتن مفهوم دولت ملی می‌شود دانست.[۵۲][۵۳]

سیاست خارجی

[ویرایش]

ایران

[ویرایش]

در ۱ دسامبر ۲۰۱۶ مجلس سنای آمریکا برای تمدید تحریم‌های ده ساله علیه ایران رأی‌گیری نمود. رهبر جمهوری اسلامی گفته بود که تمدید این تحریم‌ها نقض آشکار برجام است. این تحریم‌ها با اکثریت قاطع ۹۹ درصدی رأی آورد و تنها کسی که به این تحریم‌ها رأی نداد برنی سندرز بود.[۵۴]

در انتخابات سال ۲۰۱۶ در رابطه با سیاست خارجی ایالات متحده در قبال ایران، برنی سندرز تنها کاندیدای ریاست جمهوری بود که اعلام کرده پس از رئیس‌جمهور شدن، هر چه سریع‌تر روابط آمریکا با ایران را از سر خواهد گرفت. رقیب او هیلاری کلینتون، معتقد بود این موضوع باید به صورت مقطعی و گام به گام انجام شود، نه به سرعتی که سندرز معتقد است. سناتور سندرز ریشه یهودی دارد اما از برجام به‌طور کامل حمایت می‌کند، معتقد است در قضیه اسرائیل و فلسطینیان، ایالات متحده باید به‌واقع بی‌طرف باشد و از حمایت بی چون چرای اسرائیل دست بردارد و در نهایت خواهان ایجاد رابطه دیپلماتیک مابین جمهوری اسلامی ایران و آمریکا می‌باشد.[۵۵]

برنی سندرز در مناظره با هیلاری کلینتون، در نقد دخالت‌های سابق دولت ایالات متحده در امور کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، از سقوط دولت قانونی مصدق (کودتای ۲۸ مرداد،[۵۶] به عنوان نمونه ای از عملکرد ایالات متحده در ساقط کردن دولت‌ها یاد کرد و مصدق را نخست‌وزیر منتخب ملت ایران خواند که به خاطر منافع ایالات متحده و بریتانیا، از قدرت به زیر کشیده شد. او نتیجه این کودتا را دیکتاتور شدن شاه ایران و انقلاب ایران دانست.[۵۷]

مراقبت سلامت

[ویرایش]

سندرز حامی سرسخت یک نظام مراقبت سلامت همگانی است و گفته «اگر در مورد اصلاحات واقعی در مراقبت سلامت جدی هستید، تنها راه پیش رو نظام تک-پرداخت‌کننده‌ای است.» او مدافع پایین آوردن قیمت داروهایی است که تنها به این خاطر که سالها از نظر ثبت اختراع مورد حفاظتند قیمتشان بالاست. برخی از داروها که در آمریکا هزاران دلار در سال قیمت دارند در کشورهای دیگر در ازای چند صد دلار به عنوان یک داروی معمولی قابل ابتیاع هستند. سندرز به عنوان رئیس زیر کمیته سلامت ابتدایی و پیری، قانونی را برای تجدید و تحکیم لایحه آمریکاییان پیرتر ارائه کرده است که به سالمندان خدمات می‌دهد. او از لایحه مراقبت مقرون به صرفه حمایت کرده گرچه معتقد است این قانون کافی نیست.

زندگی شخصی

[ویرایش]
سندرز به همراه همسرش جین اومیرا در آیووا، ۲۰۱۶

سندرز در سال ۱۹۶۳ به اسراییل رفت و در کیبوتص شعار هاآماکیم که باشیوه‌های سوسیالیستی اداره می‌شد کار داوطلبانه و زندگی کرد تا یک زندگی ساده و بی‌پیرایه را تجربه کند. بعدتر برای تکمیل تحصیلاتش به دانشگاه شیکاگو بازگشت و در سال ۱۹۶۴ با همسر اولش دبرا شیلینگ مسینگ که در دانشگاه با او آشنا شده بود ازدواج کرد و دوباره به اسراییل و مزارع اشتراکی بازگشت.[۴] این دو در ورمانت خانه‌ای تابستانی خریدند، فرزندی نداشتند و در ۱۹۶۶ از یکدیگر جداشدند.[۵][۵۸][۵۹][۶۰] لیوای سندرز پسر سندرز در سال ۱۹۶۹ از سوزان کمپل مات به دنیا آمد.[۶۱] در سال ۱۹۸۸ سندرز با جین اومیرا دریسکول که بعدها رئیس کالج برلینگتون در برلینگتون، ورمانت شد، ازدواج کرد.[۶۲] این زوج یک روز پس از ازدواجشان به عنوان بخشی از هیأتی رسمی و در مقام شهردار برلینگتون، از اتحاد جماهیر شوروی دیدن کردند.[۶۳][۶۴] سندرز سه فرزند جین را فرزند خود می‌داند.[۵][۶۵] سندرز هفت نوه دارد.[۶۶]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Bernie Sanders Drops Out of 2020 Democratic Race for President
  2. ↑ Alex Seitz-Wald (November 19, 2015). "Bernie Sanders explains democratic socialism". MSNBC.
  3. ↑ Ember، Sydney؛ Glueck، Katie (۲۰۲۰-۰۴-۱۳). «Bernie Sanders Endorses Joe Biden for President» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۱۴.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ برنی سندرز: از کیبوتصی در اسرائیل تا رقابت با هیلاری کلینتون
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Kruse, Michael (July 9, 2015). "Bernie Sanders Has a Secret: Vermont, his son and the hungry early years that made him the surging socialist he is today". Politico. Archived from the original on 4 August 2017. Retrieved July 18, 2015. After he graduated from James Madison High School in 1959, he went to Brooklyn College for a year before transferring to the University of Chicago, where he joined the Congress of Racial Equality, the Student Nonviolent Coordinating Committee, the Student Peace Union and the Young People's Socialist League.
  6. ↑ NicholsTwitter, John (2015-07-06). "Bernie Sanders Speaks". The Nation (به انگلیسی). Archived from the original on 18 January 2020. Retrieved 2016-02-10. {{cite web}}: |نام خانوادگی= has generic name (help)نگهداری یادکرد:تاریخ و سال (link)
  7. ↑ Sen. Bernard Sanders (I-Vt.) RollCall.com. Retrieved August 19, 2015.
  8. ↑ "Election Results Search: 1974 Election Results" بایگانی‌شده در ۸ فوریه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, sec.state.vt.us; further: pdf for "1974GEUSSen.xls". Citation for votes (total for Leahy and percentages calculated from spreadsheet). Retrieved May 2, 2015.
  9. ↑ Nelson, Garrison, "Jim Jeffords: Reluctant Rebel" Section: "1974: Changing the Congressional Guard", vtdigger.org, September 14, 2014. Citation for other candidate's full names and brief bios. Retrieved May 2, 2015.
  10. ↑ Banks, Russell (October 5, 2015). "Bernie Sanders, the Socialist Mayor". The Atlantic. Retrieved January 21, 2016.
  11. ↑ "Self-Styled Socialist Takes Oath as Mayor of Burlington, Vermont". The Boston Globe. Associated Press. April 7, 1981.
  12. ↑ "Senator Bernie Sanders". Vermont Progressive Party. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved June 8, 2015.
  13. ↑ Dreier, Peter; Clavel, Pierre (June 4, 2015). "Bernie's Burlington: What Kind of Mayor Was Bernie Sanders?". The Huffington Post. Retrieved August 6, 2015.
  14. ↑ Zaid Jilani (May 18, 2015). Bernie Sanders Has Been Against CIA's Role in Destroying Democracy Since His Early Days in Politics (Video) بایگانی‌شده در ۳ آوریل ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine. AlterNet. Retrieved August 29, 2015.
  15. ↑ Bethania Palma Markus (August 11, 2015). The Bernie effect: Noam Chomsky says Sanders will push the Democratic Party to the left. The Raw Story. Retrieved August 21, 2015.
  16. ↑ "Chomsky Speech at Burlington City Hall – 1985". یوتیوب. Retrieved August 21, 2015.
  17. ↑ Daly, Christopher B. (November 11, 1990). "For Vermont's Sanders, Victory Followed Long Path; First Socialist Elected to House in Decades Gets Attention With Frank Talk of Class Conflict". The Washington Post. Archived from the original on 5 April 2016. Retrieved January 21, 2016. {{cite news}}: Unknown parameter |subscription= ignored (|url-access= suggested) (help)
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Pertman, Adam (November 11, 1990). "'The Times Caught Up' To Vermont Socialist". The Boston Globe. Archived from the original on 12 July 2012. Retrieved 28 July 2016.
  19. ↑ Carle, Robin H., ed. (May 12, 1995). "Statistics of the Congressional Election of November 8, 1994". Archived from the original on 14 November 2015. Retrieved 10 February 2016.
  20. ↑ "Final Vote Results for Roll Call 342". Office of the Clerk of the U.S. House of Representatives. Retrieved October 13, 2014.
  21. ↑ Johnsen, Gregory D. (January 16, 2014). "60 Words And A War Without End: The Untold Story Of The Most Dangerous Sentence In U.S. History". Buzzfeed. Retrieved October 13, 2014.
  22. ↑ "Bernie Sanders criticized for leadership in VA committee", سی‌ان‌ان (October 15, 2015).
  23. ↑ اعلام کاندیداتوری «برنی سندرز» در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ مورد عجیب برنی سندرز
  25. ↑ http://www.bbc.com/persian/world/2016/02/160201_u04_us_election_iowa
  26. ↑ برنی سندرز، هیلاری را در نیوهمپشایر شکست داد / ترامپ رقبای جمهوریخواه خود را پشت سرگذاشت
  27. ↑ «تاوان سنگین خیانت به "پیرمرد سوسیالیست "». عصر ایران. ۲۱ آبان ۱۳۹۵.
  28. ↑ «اعتراض سندرز به یک انتصاب ترامپ: انتصاب "بانون" نژادپرست در کاخ سفید قابل قبول نیست/ او را برکنار کن». عصر ایران. ۲۷ آبان ۱۳۹۵.
  29. ↑ "Bernie Sanders Running for President Again". Financial Tribune (به انگلیسی). 2019-02-19. Retrieved 2019-02-20.
  30. ↑ "Ahead of 2020, Democrats seem to be addicted to old age". Axios (به انگلیسی). Retrieved 2019-02-20.
  31. ↑ «عذرخواهی برنی سندرز از 'وجود آزار جنسی در کارزار ۲۰۱۶'» (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۰۱-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  32. ↑ «برنی سندرز نامزدی‌اش را برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اعلام کرد» (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۰۲-۱۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  33. ↑ Ember، Sydney (۲۰۱۹-۰۲-۱۹). «Bernie Sanders, Once the Progressive Outlier, Joins a Crowded Presidential Field» (به انگلیسی). The New York Times. شاپا 0362-4331. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  34. ↑ Dovere، Edward-Isaac (۲۰۱۹-۰۲-۱۹). «Bernie Sanders Is the Democratic Front-Runner». The Atlantic (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  35. ↑ «برنی سندرز ویدیوی کارزار انتخاباتی خود را ضبط کرد». همشهری آنلاین. ۲۰۱۹-۰۲-۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  36. ↑ "Bernie Sanders to announce plan to guarantee every American a job". Washington Post (به انگلیسی). Retrieved 2019-02-20.
  37. ↑ Moraes, Lisa de; Moraes, Lisa de (2019-02-19). "Bernie Sanders Announces Bid To Unseat "Pathological Liar, Racist, Sexist, Homophobe" Donald Trump". Deadline (به انگلیسی). Retrieved 2019-02-20.
  38. ↑ «ترامپ: برنی سندرز زمان خود را از دست داده‌است». ایسنا. ۲۰۱۹-۰۲-۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  39. ↑ «ستاد انتخاباتی برنی سندرز در کمتر از یک روز بیش از ۴ میلیون دلار کمک مالی دریافت کرد». صدای آمریکا. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  40. ↑ «برنی سندرز برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نامزد شد». رادیو فردا. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۲-۲۰.
  41. ↑ "Bernie Sanders enters 2020 presidential race: 'Complete the revolution'". NBC News (به انگلیسی). Retrieved 2019-02-20.
  42. ↑ Sanders raises $18 million in first quarter of presidential campaign
  43. ↑ «برنی سندرز کارزار انتخاباتی‌اش را متوقف کرد». BBC News فارسی. ۲۰۲۰-۰۴-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۴-۰۸.
  44. ↑ Bernie Sanders confirms presidential run and damns America's inequities. گاردین. 29 April 2015.
  45. ↑ Sanders, Bernie (May 26, 2013). What Can We Learn From Denmark? The Huffington Post. Retrieved August 19, 2013.
  46. ↑ Sasha Issenberg (January 9, 2010). Sanders a growing force on the far, far left. The Boston Globe. Retrieved August 24, 2013.
    • “You go to Scandinavia, and you will find that people have a much higher standard of living, in terms of education, health care, and decent paying jobs.'’ – Bernie Sanders
  47. ↑ «معجزه یک سوسیالیست در سرزمین کاپیتالیست ها/ برنی سندرز، مردی با شعارهای جذاب به جای موهای مرتب». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۸ فوریه ۲۰۱۶.
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ David Weigel (July 30, 2015). Bernie Sanders criticizes ‘open borders’ at Hispanic Chamber of Commerce. The Washington Post. Retrieved August 1, 2015.
  49. ↑ Aronsen, Gavin (June 27, 2013). "Here Are the 14 Republicans Who Voted for Immigration Reform". Mother Jones. Retrieved June 15, 2015.
  50. ↑ Jamieson, Dave (June 19, 2013). "Senator Sounds Alarm On Teen Unemployment". The Huffington Post. Retrieved June 15, 2015.
  51. ↑ Thibodeau, Patrick (May 1, 2015). "Meet Bernie Sanders, H-1B skeptic". Computerworld. Archived from the original on 17 June 2015. Retrieved June 15, 2015.
  52. ↑ [۱]
  53. ↑ Cory Massimino. "Bernie Sanders is wrong on open borders; they'd help boost the economy - Cory Massimino". the Guardian.
  54. ↑ «Senate, in 99-0 Vote, Sends Iran Sanctions Bill to Obama's Desk». yahoo. دسامبر ۲, ۲۰۱۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۲ دسامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در دسامبر ۲, ۲۰۱۶.
  55. ↑ موضوع رابطه با ایران در مناظره سندرز و کلینتون در نیوهمپشایر
  56. ↑ کیوان حسینی (جمعه ۱۴ خرداد ۱۳۹۵). «وقتی برنی سندرز پای محمد مصدق را به مناظره دموکرات‌ها باز کرد». radiofarda. دریافت‌شده در جمعه ۱۴ خرداد ۱۳۹۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی=،|تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  57. ↑ «Bernie Sanders on Foreign Policy: As President I Will Think of the Unintended Consequences». RealClearPolitics. فوریه ۱۱, ۲۰۱۶. دریافت‌شده در فوریه ۱۴, ۲۰۱۶.
  58. ↑ Wisloski, Jess; Galloway, Anne (July 9, 2015). "Bernie Sanders' Early Days in Vermont: His Life, Loves and Circuitous Route to Politics". VTDigger. Montpelier, Vermont. Retrieved May 23, 2017.
  59. ↑ Aderet, Ofer (February 4, 2016). "Mystery Solved? Haaretz Archive Reveals Which Kibbutz Bernie Sanders Volunteered On". Haaretz. Retrieved February 5, 2016.
  60. ↑ Leibovich, Mark (January 21, 2007). "The Socialist Senator". مجله نیویورک تایمز. Retrieved January 26, 2015.
  61. ↑ Talbot, Margaret. "The Populist Prophet", نیویورکر (October 12, 2015).
  62. ↑ Greenhouse, Emily (May 12, 2015). "Getting to Know Jane Sanders, Wife of Bernie". Bloomberg. Retrieved August 19, 2015.
  63. ↑ Cabaniss, Will (August 12, 2015). "George Will describes Bernie Sanders' Soviet Union honeymoon". PolitiFact.
  64. ↑ Bershidsky, Leonid (February 11, 2016). "How Bernie Sanders Spent His Soviet 'Honeymoon'". بلومبرگ نیوز.
  65. ↑ "Bernie Sanders Fast Facts". CNN. May 27, 2015. Retrieved August 19, 2015.
  66. ↑ "Bernie Sanders Is 'Fun Grandpa': 5 Things We Learned at His Home: People.com". People.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=برنی_سندرز&oldid=40428803»