نستور ماخنو
نستور ماخنو Не́стор Івáнович Махно́ | |
|---|---|
 نستور ماخنو در سال ۱۹۲۱ | |
| رهبر نظامی سرزمین آزاد نستور ماخنو | |
| دوره مسئولیت ۵ژانویه ۱۹۱۹ – ۲۸اوت ۱۹۲۱ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | Nestor Ivanovych Makhno ۲۶ اکتبر (گاهشماری میلادی)، ۷ نوامبر ۱۸۸۸ هولیایپوله، Yekaterinoslav Governorate، امپراتوری روسیه |
| درگذشته | ۶ ژوئیه ۱۹۳۴ (۴۵ سال) پاریس، جمهوری سوم فرانسه |
| حزب سیاسی | بدون حزب (آنارشیست) |
| همسر(ان) | Agafya "Halyna" Andreyevna Kuzmenko |
| فرزندان | Yelena |
| پیشه | آنارشیسم انقلابی، جنگ چریکی، نویسنده، خرده‌دهقان‌پیشه، نقاش، کارگردان پشت صحنه، زارع |
| شناخته‌شده برای | بنیان‌گذاشتن و رهبری قلمرو آزاد اوکراین |
نستور ایوانوویچ ماخنو (اوکراینی: Не́стор Івáнович Махно́؛ ۲۶ اکتبر۱۸۸۸–۶ ژوئیه ۱۹۳۴) ملقب به پدر ماخنو، یک انقلابی آنارشیست اوکراینی و از شخصیت‌های تاریخ انقلاب‌های آنارشیستی است.
در پی انقلاب اکتبر در امپراتوری روسیه دهقانان اوکراینی به ویژه در جنوب، با خودداری از پذیرش شرایط عهدنامه برست-لیتوفسک (منعقده در مارس ۱۹۱۸) که طی آن مقامات جوان بلشویک اوکراین را به امپراتوری اتریش-آلمان واگذار کردند، در قالب یک ارتش پارتیزانی گرد هم آمدند و ماخنو را از میان خودشان به فرماندهی ارتش برگزیدند.
نستور ماخنو توانست نظام تقسیم اراضی و قانون اساسی شوراها را به اجرا بگذارد. در این قانون، شوراها از جایگاه مجامع آزاد فدرال برخوردار بودند. به همین دلیل، پس از پیمان صلح ۱۱ نوامبر، ۱۹۱۸ او با نیروهای ملی‌گرای سیمون پتلیورا و سپس با روس‌های سفید به فرماندهی آنتون دنیکین که تحت حمایت نیروهای متفق فرانسوی و بریتانیایی قرار داشت به جنگ پرداخت؛ نیروهای متفق درصدد بودند که به هر قیمتی شده از گسترش جنبش انقلابی به سوی اروپای شرقی جلوگیری کنند.
ارتش پارتیزانی ماخنو ضمن حفظ استقلال خود پیمانی با ارتش سرخ در مقابل این دشمن مشترک به امضا رساند، اما بعدها به این ارتش پارتیزانی خیانت شد و جنبش از هم فروپاشید. از نظر تروتسکی، این ارتش فقط «شورشی با عناوین پوششی بود که تلاش می‌کرد حکومتی بورژوازی را به نفع کولاکها به قدرت برساند.» اما در واقع، مدافعین حکومت تک‌حزبی بلشویکی نمی‌توانستند تحقق عملی شعارهای استقلال و دموکراسی مستقیم را تحمل نمایند. ماخنو که تحت تعقیب قرار گرفته بود مجبور شد در اوت ۱۹۲۱ میدان نبرد را ترک کند و به کشور رومانی پناهنده شود. او سرانجام در سال ۱۹۲۵ به پاریس رسید، مدتی در شرکت رنو مشغول به کار شد و سرانجام در حالی که تقریباً از سوی همه به فراموشی سپرده شده بود در ژوئیه ۱۹۳۴ در اثر بیماری سل در گذشت.
منابع[ویرایش]
https://web.archive.org/web/20070927030139/http://cnt-ait.info/article.php3?id_article=957
(وضعیت حق تکثیر: Site developpé avec SPIP, un programme Open Source écrit en PHP sous licence GNU/GPL)
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نستور ماخنو موجود است. |
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
- آنارشیستها
- آنارشیستهای اهل اوکراین
- افراد انقلاب روسیه (۱۹۱۷)
- افراد جنگ داخلی روسیه
- امپریالیسم ستیزی
- انقلابیون اهل اوکراین
- انقلابیون
- اوکراینیهای مهاجرتکرده به فرانسه
- اهالی اوکراین در سده ۱۹ (میلادی)
- اهالی اوکراین در سده ۲۰ (میلادی)
- اهالی هولیایپوله
- بیخدایان اهل اوکراین
- بیخدایان سده ۱۹ (میلادی)
- بیخدایان سده ۲۰ (میلادی)
- چپهای ضد استالینیسم
- چریکهای اهل اوکراین
- درگذشتگان ۱۹۳۴ (میلادی)
- درگذشتگان سده ۲۰ (میلادی) به علت سل
- درودگران
- زادگان ۱۸۸۸ (میلادی)
- سوسیالیست‌های اهل اوکراین
- ضدسلطنتطلبان
- فرماندهان نظامی اهل اوکراین
- کمونیستهای آنارشیست
- مخالفان اهل اوکراین
- مخالفان سرمایه‌داری
- مخالفان شوروی
- مدفونان در پرلاشز
- نظریهپردازان آنارشیست
- نظریهپردازان جنگ چریکی
- هنرمندان آنارشیست
- زندانیان لهستان
- زندانیان روسیه
- افراد اوکراینی قزاقستانیتبار
- کمونیستهای اهل اوکراین
- نویسندگان مرد اهل اوکراین
- زندانیان خارج از کشور اهل اوکراین
- افراد جنگ اوکراین-شوروی اهل اوکراین
- زندانیان و بازداشتشدگان اهل اوکراین
- پناهندگان اهل اوکراین
- نویسندگان اهل اوکراین در روسی