ادهاکراسی
| بخشی از مجموعه مباحث دربارهٔ |
| سیاست |
|---|
 |
|
رشته‌های دانشگاهی |
|
ارگان‌های دولتی |
|
Subseries |
| درگاه سیاست |
اَدهاکراسی (انگلیسی: Adhocracy از اد هاک (Ad-hoc) به معنای تخصصی و موردی) نوعی از سازمان است که در نقطه مقابل بوروکراسی (کاغذبازی و تشکیلات اداری) قرار دارد. این واژه برای اولین بار در سالهای ۱۹۷۰ توسط آلوین تافلر بکار برده شد و از آن زمان به بعد در اغلب تئوری‌های مدیریت سازمان (به ویژه سازمان آنلاین) مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است که بعدها توسط محققین دیگری مانند هنری مینتزبرگ توسعه بیشتری یافت.
طبق طبقه‌بندی کامرون و کویین (۱۹۹۹) دربارهٔ فرهنگ سازمانی ۴ نوع گونه‌بندی شناسایی شده‌است که با با ماتریس ۲×۲ نشان داده‌اند، که شامل فرهنگ سلسله‌مراتبی، فرهنگ بازاری، فرهنگ قبیله‌ای (طایفه‌ای) و فرهنگ ادهوکراسی (موقتی) است. در فرهنگ ادهوکراسی بر انعطاف‌پذیری و بصیرت تأکید می‌شود و وجه مشخصه آن تمایزگرایی و برونگرایی است. هدف سازمان با این نوع فرهنگ، تولید محصولات/خدمات جدید است. در این سازمان‌ها، کارکنان به ریسک کردن، خلاقیت و نوآوری تشویق می‌شوند.[۱]
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون مدیریت است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- ↑ تئوری‌های مدیریت آموزشی دکتر علی شیرازی صفحهٔ ۲۰۰
