میمند (فارس)
 |
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
| میمند میمند |
|
|---|---|
 |
|
| کشور |  ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | میمند |
| نام(های) دیگر | دروازه بهشت- شهر عطرو گل و گلاب- شربتخانه شیراز- |
| نام(های) قدیمی | جمکان شهر سور |
| سال شهرشدن |
از پیش از اسلام تأسیس رسمی شهرداری سال ۱۳۴۰ |
| مردم | |
| جمعیت | ۴۰٬۰۰۰ نفر |
| رشد جمعیت | ۱٫۸ درصد |
| جغرافیای طبیعی | |
| مساحت | ۳۳٫۱۹۴۲کیلومتر مربع |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱۵۴۵ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۲۵ |
| میانگین بارش سالانه | ۴۵۰ میلیمتر |
| روزهای یخبندان سالانه | بین ۱۰ تا ۲۰ روز هوا به کمتر از ۵ درجه می‌رسد |
| اطلاعات شهری | |
| پیش‌شماره تلفنی | ۰۷۱۳۸۷۷ |
| وبگاه | www.meymand.com |
| تابلوی خوش‌آمد به شهر | |
| پانویس | سوغات= گلاب - انواع عرقیات گیاهی و داروئی- عسل- انگور - عطر |
میمند (فارس) نام شهری در استان فارس در جنوب ایران است. میمند در ۹۵ کیلومتری جنوب شرقی شیراز واقع شده است. میمند با رشد جمعیت ۱٫۸ درصد دارای جمعیت ۴۰ هزار نفره است. شهرداری میمند در سال ۱۳۴۰ بر اساس مصوبه وزارت کشور با اجماع میمند سفلی، میمند علیا و شبانکاره تأسیس شد و هم اکنون منوچهر دوزنده شهردار این شهر است.میمند تولیدکننده گلاب در ایران است و کشاورزی مهمترین شغل مردم این بخش به شمار می‌آید.
محتویات
روستاها و آبادی‌ها[ویرایش]
روستای امیرسالار
روستای گنگ
روستای آبگل
روستا صحراسفید
روستای پرزیتون
روستای شبانکاره
جغرافیا[ویرایش]
جغرافیای طبیعی[ویرایش]
این بخش در آخرین مناطق پیشرفتگی ارتفاعات زاگرس در منطقه‌ای تقریباً گرم و خشک جنوب قرار گرفته و موقعیت مذکور باعث شده‌است تا میمند دارای آب و هوایی معتدل و نسبت به مناطق همجوار خنک تر باشد. میمند در جلگه میان دو رشته کوه نسبتاً بلند از سلسله جبال زاگرس به نامهای سپیدار و پادنا (میمند) که بصورت دو رشته با جهت شمال غربی و جنوب شرقی کشیده شده‌اند، قرار گرفته‌است. کوه سپیدار در طرف شمال شهر میمند قرار دارد و دنباله کوه سبزپوشان شیراز است که دارای جنگل و منابع طبیعی فراوانی است و ارتفاع قله آن۳۱۶۷ متر از سطح دریامی‌باشد. در قسمت جنوب و جنوب شرقی میمند کوه پادنا (در اصطلاح محلی پیدنو و در فرهنگهای جغرافیایی میمند نیز گفته می‌شود) قرار دارد. در غرب نیز کوه کم ارتفاعی به نام قلات وجود دارد که از سیرزجان خواجه‌ای تا میمند به موازات پادنا قرار گرفته‌است. از مشرق نیز به خرمن کوه (یا کوه سور) که از میمند به شکل یک نیم دایره دیده می‌شود متصل است.
پوشش گیاهی جنگلهای کوهستانی بیشتر پسته کوهی (بنه) و بادام کوهی (اهلوک) می‌باشد. آب و هوای میمند از نوع معتدل کوهستانی است. تابستانهای نسبتاً معتدل و خشک و پاییز و زمستانها معتدل مرطوب می‌باشد. حداکثر دما بیشتر در مردادماه و حداقل دما در بهمن ماه رخ می‌دهد. بیشترین بارش فصلی نیز در بهمن ماه است و میانگین بارندگی سالانه به میزان ۴۵۰ میلیمتر است که در ارتفاعات بیشتر به صورت برف می‌باشد.
تقسیمات کشوری[ویرایش]
در تقسیمات کشوری بخش میمند در محدوده بین شهرستان کوار و شهرستان شیراز، بخش ارژن، خفر و سیمکان شهرستان جهرم، واقع شده‌است. این بخش شامل یک شهر به نام میمند و ۳ دهستان به نامهای خواجه‌ای به مرکزیت روستای جوکان، پرزیتون به مرکزیت روستائی به همین نام و دهستان دادنجان به مرکزیت روستای دادنجان و تعداد۴۴روستا و آبادی می‌باشد که برخی از آنهاعبارت‌انداز: چهاربیدسرتنگ، صحراسفید، گنک، آبگل، امیرسالار، پرزیتون، تنگریز، بنه خفرک، مرادآباد، اسماعیل‌آباد، جوکان، زنجیران، موک، سریزجان، دارنجان لر. مورجان. دادنجان، ساختمان رئیسی وگودکهلویه جانی آباد. مهکویه. ابراهیم‌آباد. کندران. قصرعاصم. باوریان. حنیفقان. بورزکان. خیرآباد. نجف آباد. وحدت آباد. همت‌آباد کره داشی. بیروکان. انارمهر. سمنگان. میگلی. خبره. آبسوراخ. چنارسوخته کوهمره. عزیزآباد. چنارسوخته خواجه‌ای. مهکویه علیا. له آب. بست دوراه.
مختصات جغرافیایی و مردم‌شناختی[ویرایش]
طول جغرافیائی ۴۵/۵۲ شرقی عرض جغرافیائی ۵۲/۲۸ شمالی ارتفاع از سطح دریا ۱۵۴۵ متر در شهر میمند که در کوه‌های اطراف تا ۳۲۰۰ متر می‌رسد. جمعیت بخش میمند بالغ بر۴۰۰۰۰ نفر جمعیت شهر میمند ۲۰۰۰۰ وسعت بخش ۳۳/۱۹۴۲ کیلومتر مربع وسعت شهر ۱۲ کیلومتر مربع
تاریخ[ویرایش]
در زمان ساسانیان سرزمین پارس که مقر اصلی حکومت بوده‌است به پنج ولایت یا کوره (خُرّه) تقسیم شده که هر کوره در واقع مجموعه‌ای از شهرهای یک مسیر است که به مرکز حکومت می‌رسد. ولایت اردشیرخوره یکی از مهمترین کوره‌های پنجگانه فارس بود که در مسیر شیراز تا دریای پارس و جزایر جنوبی قرار داشته و از آنجا مسیر مهم دیگری از کیش و قشم به هند و سراندیب (سریلانکا کنونی) برقرار بوده‌است.
نام میمند در منابع جغرافیایی تاریخی سده‌های نخستین اسلام به‌عنوان یکی از نواحی کوره اردشیر فراوان مشاهده می‌شود. آنچه در اغلب این منابع تکرار شده این است که: میمند شهری است در ناحیه گرمسیر فارس با هوای معتدل. دارای آب روان و انواع میوه. محصول عمده آن انگور و گلاب. شغل مردم بیشتر پیشه‌وری و تولید گلاب و عطریات. دارای کاروانسرا و مسجد جامع و مردمی بصلاح.
از قدیمی‌ترین نوشته‌های جغرافیایی در این مورد در کتاب صورالاقلیم نوشته ابوزید سهل بلخی (۳۲۲ هـ ق) از میمند به‌عنوان یکی از نواحی اردشیرخوره نام برده‌است که در مسیر عبور شاهراه مهمی قرار داشته‌است؛ و همچنین گوید: . . . گلاب پارس از آن خیزد و به بدریابار و حجاز و یمن و شام و مصرو مغرب و خراسان برند . . . ابن بلخی می‌نویسد: اسکندر چون می‌خواست شهر
گور (جور) را غرق سازد آب رودخانه را به طرف صحرای میمند منحرف کرد
همچنین حمدالله مستوفی در کتاب نزهة القلوب و اصطخری در المسالک و الممالک باز دربارهٔ مسیر شیراز تا کیش (کوره اردشیر) از میمند به‌عنوان یکی از نواحی و یکی از ایستگاه‌های مهم مسافران نام می‌برد.
به هر حال در آن زمان میمند بر سر یک شاهراه تجاری مهم از شیراز به بنادر و جزایرجنوبی و از آنجا به هند قرار داشته‌است و دارای کاروانسرا و بازار مهمی بوده است. پس از تغییر مسیر شاهراه فوق، از اهمیت اقتصادی میمند کاسته شد اما همچنان شهرت خود را به‌عنوان شهری زیبا و فرهنگی و صاحب تولیدات متنوع بویژه عطر و گلاب، حفظ نمود.
اوژن فلاندن جهانگرد مشهور فرانسوی در سال ۱۸۴۱ میلادی (۱۲۵۷هـ ق) با این که در یک زمستان سخت از میمند گذر کرده‌است، از مزارع و باغها و بناهای زیبا و مردمان باصفا و آزاد میمند تعریف نموده و می‌نویسد: «. . . این شهر کوچک در ایران نادر و بلکه منحصر به فرد است . . .» این شهر پرجمعیت، اطرافش را باغهای یسیار احاطه کرده است. زمینهایش حاصلخیز، منازلش دارای ساختمانهای خیلی قشنگ و مرتفع است. گمان می‌کنم رونق و شکوه این ده که زیاد به نظر من دلفریب آمد از این باشد که اداره‌اش زیر نظر کارگزاران شاه نیست. اداره این شهر کوچک مستقل که توسط یک ملا انجام می‌شود بهتر از سایر شهرهای ایران است. مردمانش سرشار از شادی، زمینهایش تمام مزروع و بناهایش همه پرشکوه است. در ایران نادر و بلکه منحصر بفرد است. هر صنفی کار خود را با شادمانی انجام می‌دهد و نه تنها خود استفاده می‌برد بلکه بر جلال و ابهت دهستان و شادی اهل دهستانش می‌افزاید. مردم هیچ کاری به عمال شاه نداشته و آزادانه زندگی می‌کنند. سرمای سختی که هرگز تصور آن را نمی‌کردیم باعث زحمت ما شد. فردایش هم مانند روز پیش هوا سخت سرد بود و بهتر دانستیم حرکت را به تعویق اندازیم. روز پانزدهم ژانویه حرکت کردیم. سرتاسر دشت را برف فراگرفته بود. بیش از پیش به دشتی که میمند در آن قرار گرفته است فرومی‌رفتیم. هر چقدر می‌رفتیم دره کم‌وسعت‌تر می‌شد.
ازدیگران مورخان معتبر که از میمند سخن گفته است ابن بطوطه مورخ و جهانگرد سرشناس معتبر جهان عرب است که دو بار به میمند سفر نموده او در سفر نامه خود نوشته است از بهترین نواحی اطراف شیراز منطقه جمکان است که مرکز آن میمند است او میمند را از شگفتی‌های خلقت ذکر نموده و می‌نویسد عجیب است که در میمند درختان سردسیری و گرمسیری یکجا و در کنار هم رشد نموده و سایه بر سر یکدیگر گسترانده‌اند این کتاب به ۹ زبان دنیا ترجمه شده است
نام قدیم منطقه میمند[ویرایش]
هرچند در کلیه اسناد تاریخی از شهر فعلی میمند به همان نام میمند نام برده شده اما در گذشته بخش یا بلوک یا بهتر بگوییم منطقه‌ای که میمند در آن قرار داشته است جمکان نام داشته است. جمکان در فارسی یک کلمه ترکیب یافته از دو کلمه جم به معنای شاهزاده و پادشاه و یا جمشید پادشاه اسطورهٔ ایران و کان که همان قید مکان است سرجمع می‌شود این نام را به جایگاه شاهزادگان یا جایگاه جمشید پادشاه معنا کرد.
بناهای تاریخی[ویرایش]
وجود بناهای تاریخی حکایت از پیشینه دراز این شهر دارد که به ۶۰۰۰ سال می‌رسد. با توجه به نزدیکی میمند به مرکز حکومتی ساسانیان در شهر گور چندین اثر باستانی مربوط به زمان ساسانیان وجود دارد. از آثار باستانی شهرگور که در ۵۰ کیلومتری میمند واقع شده‌اند می‌توان به قلعه دختر، آتشکده ساسانی (کاخ اردشیر بابکان)، پل ساسانی مهرنرسه، نقشهای برجسته صحنه پیکار و پیروزی ساسانیان، نقش تاجگذاری اردشیر بابکان (در تنگاب فیروزآباد) و منار مرکزی شهر گور اشاره نمود. آثار و بناهای زیادی نیز مربوط به دورانهای ساسانیان، صفویه، زندیه و قاجاریه در منطقه میمند وجود دارد که هر کدام نیازمند تحقیق و بررسی بیشتر و کشف تاریخ این دیار است. در میمند قدیم خانه‌ها با سنگ، ساروج، چوب و کاه گل معمولاً دارای اتاقهایی در دوطبقه بر گرداگرد یک حیاط ساخته می‌شد. در محله‌های قدیمی کوچه‌های پیچ در پیچ وجود داشت که گاه بصورت دالانی از زیر طبقه بالایی خانه‌ها عبور می‌کرد. متأسفانه چندین بنای ارزشمند و تاریخی منطقه طی سالهای اخیر به بهانه توسعه شهری و در سایه بی‌توجهی مسؤولان از میان برده شده است. درحال حاضر ۲۲ اثر تاریخی ثبت شده درمنطقه میمند وجود دارد که عبارتند از: امامزاده اسماعیل مسجد جامع میمند حمام تاریخی جنب مسجد منزل قدیمی خواجه محمد امین مظفری قلعه تل گاوی قلعه تاریخی امیرسالار قلعه تاریخی زنجیران قلعه تاریخی گنک دژ نظامی تنگ قلعه کاروانسرای عباسی کاروانسرای زنجیران کاروانسرای موک کاروانسرای بیرواکون کاروانسرای آبگل درخت سرو کهن مسجد ده بالا تپه تاریخی حسن‌آباد تپه تل قلعه خانه گبری‌ها معروف به سنگ سوراخ چهارطاقی اسلامی حمام صفوی قلعه سهره آسیاب بادی
دیدنی‌های طبیعی[ویرایش]
چهل چشمه حنیفقان جنگل طبیعی جاده قدیم میمند تنگ آتشگاه کوهستان سپیدار کوهستان پادانا تنگ خرسان باغستانهای گل میمند بوستان شقایق (پارک شهر)
جاذبه‌های فرهنگی و رویدادها[ویرایش]
گل چینی و گلابگیری کوچ عشایر از جمله مراسمات فرهنگی و مذهبی می‌توان به اجتماع هیئت مذهبی این شهر در روز تاسوعا که نشان از اتحاد مردم و بیعتشان با سید و سالار شهیدان است می‌باشد.
بناهای مذهبی[ویرایش]
امامزاده سید حسین>>در شهر میمند واقع شده و قبرستان عمومی شهر و گلزار شهدا در آن واقع شده است امامزاده اسماعیل>>در مرکز شهر میمند قرار گرفته و از قدیم محل برگزاری مراسم عزاداری امامان بوده است امامزاده دوبرادران>>در پنج کیلومتری میمند واقع شده و مزار دو تن از نوادگان امام موسی (ع) می‌باشد امامزاده شاه حسن غیاه>>در مسیر میمند به تنگریز قرار دارد امامزاده سید شاه نور>>بین میمند و میمندعلیا قرار داشته و مردم میمند نسبت به وی اردات ویژه‌ای دارند امامزاده سید صالح>>در شمال میمند واقع شده است امامزاده شاه عطاءالله>>در روستای گنک در بیست کیلومتری میمند قرار دارد امامزاده سید ابوالقاسم>>در باغهای جنوب میمند قرار دارد امامزاده سید علی جعفر>>واقع در میمندعلیا
هیئات مذهبی[ویرایش]
از جمله هیئات مذهبی این شهر می‌توان به هیئت فرهنگی مذهبی فاطمیون، هیئت منتظران مهدی واقع در بقعه متبرک امام زاده سید حسین (علیه السلام)، هیئت جان نثاران قمر بنی هاشم، عاشقان ثارالله، و همچنین هیئت‌های مذهبی مساجد (امیر المومنین، چهارده معصوم، مسجد جامع علیا، مسجد رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم علیه) و مهدیه علیا اشاره کرد.
کشاورزی[ویرایش]
به علت محدودیت شدید در منابع آبی منطقه، بیشتر اراضی میمند به صورت دیم زراعت می‌گردد. کشتهای آبی از طریق چشمه‌های موجود و بعلاوه در قدیم بوسیله تعداد زیادی قنات و هم اکنون از طریق چاه و تلمبه‌های کشاورزی انجام می‌شود. متأسفانه به دلیل خشکسالی‌های متوالی و برداشت بی‌رویه در حوزه آبهای زیرزمینی اکثر چشمه‌ها و قناتها از بین رفته یا دچار کم‌آبی شده‌اند. مجصولات کشاورزی میمند عبارت‌اند از: گندم، جو، حبوبات، بادام، گردو، انگور، سیب، انار، زردآلو، عسل، گلاب و سایر عرقهای گیاهی نام میمند از دو جزء می + مند تشکیل شده و بطور کلی به معنای محلی است که دارای انگور است. هم اکنون نیز باغستانهای انگور زیادی در میمند وجود دارد که بعد از گلاب و عرقیات از تولیدات عمده آن می‌باشد. گلابگیری و عرقیاتگیری از زمانهای بسیار قدیم در میمند رواج داشته‌است که هم اکنون نیز به دو روش سنتی و صنعتی رایج است.
باغات میمند با سطحی بالغ بر ۵۰۰۰ هکتار و دارای شرایط فصل کشاورزی منحصر یکی از مناطق مهم معتدل سرد استان است. عمده محصولات این مناطق عبارت‌اند از انگور، انار، سیب، گل سرخ، گل نسترن، گردو و بادام، انجیر که اکثراً در دهستانها و روستاهای بخش و شهر میمند قرار دارند. عمده‌ترین گونه‌های گیاهی میمند در مراتع کوهستانی و جنگلی را محصولات بنه- بادام- کهکم- زیتون- ارژن- سقز (کیالک) زالزالک- انجیر- آلبالو وحشی- کلختک- کنار- بنگرو- ارس- خوشک- ریش بز- کنگر- شبدر- یونجه- جاشیر- گاوزبان- شاطره- کاهو و زنبق وحشی- اسپند- لاله کوهی- پیاز و کرفس وحشی- بومارزان (سرزرد) شیبو و شنبلیله- گل بنفشه و .. تشکیل می‌دهند.
گلستان‌های محمدی[ویرایش]
عمده اهمیت میمند به گلستان‌های بزرگ گل‌های محمدی و رز است که باعث شده‌است که این شهر پس از کاشان، دومین تولیدکننده بزرگ گلاب در ایران به شمار رود.
بوی خوش گل‌های محمدی در فصل بهار از کیلومترها قابل استشمام است و هر ساله گردشگران بسیاری را به سمت میمند روانه می‌سازد.
صنایع[ویرایش]
به دلیل در محرومیت نگه داشتن منطقه و اینکه محور فعالیت مردم حول فعالیتهای کشاورزی و دامپروری می‌باشد، این منطقه به غیر از کارخانه سیمان متعلق به شرکت سیمان فارس نو که در ابتدای حوزه استحفاظی بخش میمند از سمت شیراز ودر منطقه دشت موک ودر مجاورت روستای موک قرار دارد ونیز ۱۰ واحد کارخانه صنعتی تولید عرقیات (گلاب)، که تنها۸ واحد ان اشتغال مستقیم بیش از ۳۰۰ نفر را یجاد کرده‌اند از وجود صنایع چشمگیری برخوردار نیست و صنایع موجود دیگر عبارت‌اند از حدود ۷۰ واحد کارگاه تولیدی سنتی انواع عرقیات و ۴ کارگاه زنبورداری و تولید و بسته‌بندی عسل ۲ واحد کارگاه پلاستیک سازی جهت بسته‌بندی گلاب و عرقیات و ساخت صنوق‌های پلاستیکی جهت بسته‌بندی میوه جات به ویژه انگور که مهمترین محصول شهر میمند است نا گفته نماند که طی چند سال گذشته با درایت دولت و تشکیل خوشه صنعتی گل و گلاب میمند گلابگیران میمند با تشکیل یک کنسرسیوم مشترک موفق شدند به عنوان برترین خوشه صنعتی کشور دست یابند. در کنار گلابگیری و برای ظروف گلاب و عرقها صنعت شیشه گری نیز دایر بوده‌است که در حال حاضر صرفاً بصورت تولید صنایع دستی نیمه فعال است. همچنین چند کارگاه پنیرسازی و ماست بندی سنتی نیز، در این شهر فعال است.
سدها وطرحهای آّبخیز داری[ویرایش]
جالب است بدانید که سد تنگاب فیروزآباد از نظر تقسیمات کشوری در حوزه جغرافیائی این بخش و در ابتدای حوزه ورودی این بخش از سمت فیروزآباد قرار دارد دو سد خاکی دیگردر این بخش وجود دارد که آبهای رودخانهای فصلی را مهار می‌کند این سدها عبارتند از: ۱- سد خاکی مراد آباد در غرب میمندو در ۱۰ کیلومتری جاده میمند به شیراز روبروی شهرک صنعتی میمند ۲- سدخاکی میمند در ابتدای جاده قدیم میمند به شیراز و فیروزآباد چند طرح آبخیزداری نیز به صورت حوزچه‌ای در میمند اجرا شده که مهمترین آنها پرزیتون در شرق حد فاصل روستای عزیز آباد و مراد آباد در غرب و شبانکاره در شمال شهر میمند است
دامپروری[ویرایش]
در میمند، پرورش گاو و گوسفند از دیرباز رواج داشته و در کنار کشاورزی شغل اکثری مردم شهرستان را شامل می‌شود. در حوزه تحت پوشش این شهرستان علاوه بر اکثر روستائیان، جامعه عشایری سیار و نیمه سیار نیز اقدام به پرورش و نگهداری دام می‌نمایند که اکثراً نیز بصورت سنتی می‌باشد و با توجه به وضعیت مراتع که اغلب کوهستانی بوده و همچنین وجود پسچرای زراعت به مقدار زیاد مساعد در پرورش گوسفند به شمار می‌رود. در این منطقه به جز پرورش گوسفند نسبت به پرورش گاو و گوساله، زنبور عسل نیز اقدام می‌گردد. تعداد دام موجود در شهرستان به ۰۰۰/۵۰۰ راس بالغ می‌شود و حدود ۶۰۰۰ کلنی زنبور عسل وجود دارد که تولید عسل هر کلنی بطور میانگین ۳۵ کیلوگرم می‌باشد. مضافاً تولیدات فراورده‌های دامی نظیر پوست- پشم- شیر- ماست- پنیر- دوغ- کره محلی- خامه و … نیز فراوان می‌باشد. همچنین اخیراً پرورش ماهی قزل آلا نیز در رودخانه زیبای آتشگاه انجام می‌گیرد.
منابع[ویرایش]
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ؛ و
- http://www.meymand.com/
- http://www.meymandcity.ir/
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
