کامفیروز

کامفیروز
کشور	ایران
استان	فارس
شهرستان	مرودشت
بخش	کامفیروز
سال شهرشدن	۱۳۸۲
مردم
جمعیت	۳٬۷۱۳ تن
جغرافیای طبیعی
ارتفاع از سطح دریا	۱۷۰۰ تا ۳۷۰۰ متر
اطلاعات شهری
پیش‌شماره تلفنی	۰۷۱
تابلوی خوش‌آمد به شهر
کامفیروز روی نقشه ایران ۳۰٫۲۷۹۲°شمالی ۵۲٫۲۹۸۳°شرقی / 30.2792; 52.2983

شهر کامْفیروز یکی از شهرهای لر نشین مرکز بخش کامفیروز و از توابع شهرستان مرودشت در شمال استان فارس می‌باشد، جمعیت این شهر بر ‍ایه سرشماری ۱۳۹۵ برابر با ۳٬۷۱۳ تن است و در فاصله ۸۰ کیلومتری شیراز مرکز استان فارس (از مسیر بیضا) واقع است. فاصله این شهر تا مرکز شهرستان یعنی شهر مرودشت ۱۱۰ کیلومتر می‌باشد. شهر کامفیروز در سال ۱۳۸۲ تأسیس و دارای شهرداری شد.

پیشینه

آنندراج در توصیف این شهر می‌نویسد: نام شهری بوده به فارس از ابنیهٔ پیروز یکم جد انوشیروان چون سال‌ها باران نمی‌آمد و او به دعای باران رفته در آن سرزمین باران ببارید و کام او برآمد آنجا شهری ساخته و کام‌فیروز نام نهاد. کام فیروز ناحیتی است بر کنار بیشهٔ عظیم که درختان بلوط و بید و زعرور بسیار دارد و آن بیشه معدن شیران شرزه‌است و هوای آن سردسیر نزدیک به اعتدال است و آب آن خوشگوار و از رود است.

در ارتباط با کامفیروز و پیشینه تاریخی آن ادعای دیگری نیز مطرح است، برای مثال در زمان هخامنشیان در کل ایالت بزرگ فارس سه مرکز مهم اداری سیاسی وجود داشته‌است که یکی از آن‌ها کامفیروز امروزی بوده‌است که البته نام آن کامفیروز نبوده و به آن کئوپریش می‌گفتند.

حمدالله مستوفی در ۷۴۰ هجری قمری کامفیروز را معدن شیر آسیایی توصیف کرده‌است. اما هم‌اکنون این‌گونه جانوری در کل ایران منقرض شده‌است.

دیدنی‌ها

بهشت گمشده که از مناظر طبیعی و بی‌نظیر استان فارس می‌باشد در این منطقه و در حوالی روستای منگان و مهجن آباد قرار دارد، کناره‌های سد درودزن که در اراضی این منطقه قرار گرفته و نیز آبشار «آب روا» که در ورودی کامفیروز از سمت شیراز قرار دارد از دیدنی‌های منطقه هستند. علاوه بر این کامفیروز در یک جلگه وسیع واقع شده‌است که اطراف آن را رشته کوه‌ها و دامنه‌های پوشیده از درختان بلوط فراگرفته و دارای چشمه‌های جوشان فراوان است.

چم ريز

به فاصلهٔ حدود 5 كيلومتری بعد از «سربست» درمسير جادهٔ اصلی روستای «چم ريز» قراردارد. «چم ريز» از نظر جغرافيايی در موقعيت محوری قرار گرفته‌است، چنان كه راه ارتباطی چندين روستا درهمين محل به هم متصل می‏شود، «چم ريز» از طرف مشرق به سر بست، از طرف شمال شرقی به درهٔ بادامی و تيغه ناری، از طرف غرب به رودخانهٔ « كُر» و روستای «چم سهراب خانی» از طرف شمال و شمال غرب به دره شور «چم چنار» و روستای «پير سبز علی» وصل می‏باشد. زيبايی و سرسبزی روستای «چم ريز» زبان زد همگان است .

  بنيان گذاران و مؤسسين اين روستا اشخاصی چون مرحوم مشهدی علی ميرزا خليلی، خان جان خليلی و ريحان محمدی می‏باشند، كه در سنه 1326 به دستور مالكين وقت كه عبارت بودند از زياد خان سترگ دره شوری و جهانگير خان كشكولی، برای اولين بار به صورت قلعه ساخته شد. بعدا سهميهٔ جهانگير خان كشكولی را حاج امراللّه قره قانی و سهميهٔ زيادخان سترگ را اسداللّه خان و سليمان خان امينی خريدند، تا زمان اصلاحات ارضی مالكيت شان برقراربود .

ساكنين اين روستا كلا ازطايفهٔ باصری، ازتيرهٔ «كافرهادی» می‏باشند وجه تسميهٔ باصری «پاسارگاد» بوده كه بعدا مخفف آن «پاساری» و كم كم به باصری معروف شده‌است. اين طايفه از مردم ايرانی الاصل بوده و در مناطق پاسارگاد وتخت جمشيد زندگی می‏كرده‏اند، وجزوايل باصری خمسه بوده‏اند. يك رشته ازنسب نامهٔ ساكنين اين روستا چنين است:

مصطفی، صادق، علی بخش، علی ميرزا، بنياد، علی مراد، بنيادبزرك، عبد خليل، كافرهاد – محمود.

كوه‏های اطراف محل عبارتند از: كوه «گر» در شمال شرقی - كوه «ساران»در جنوب غربی (رشته ی از سلسله جبال زاگرس) تنگه های معروف اين روستا عبارت اند از: تنگ تاريخی، تنگ آب، تنگ زرد و تنگ اسپيد. رودخانه ی «كُر» هم اكنون در فاصلهٔ يك كيلومتری غرب روستا در جريان است. وضعيت دام داری در روستای «چم ريز» خوب است. صنعت قالی بافی نيز كم وبيش رواج دارد .

پیوند به بیرون

• [۱]