کامفیروز
کامفیروز | |
---|---|
کشور |
![]() |
استان | فارس |
شهرستان | مرودشت |
بخش | کامفیروز |
سال شهرشدن | ۱۳۸۲ |
مردم | |
جمعیت | ۳٬۷۱۳ تن[۱] |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۷۰۰ تا ۳۷۰۰ متر |
اطلاعات شهری | |
شهردار | عبدالرحمن جوکار |
پیششماره تلفنی | ۰۷۱ |
تابلوی خوشآمد به شهر | |
شهر کامْفیروز یکی از شهرهای لر نشین مرکز بخش کامفیروز و از توابع شهرستان مرودشت استان فارس میباشد، جمعیت این شهر بر ایه سرشماری ۱۳۹۵ برابر با ۳٬۷۱۳ تن است[۱] و در فاصله ۸۰ کیلومتری شیراز مرکز استان فارس (از مسیر بیضا) واقع است. فاصله این شهر تا مرکز شهرستان یعنی شهر مرودشت ۱۱۰ کیلومتر میباشد. شهر کامفیروز در سال ۱۳۸۲ تأسیس و دارای شهرداری شد.
محتویات
پیشینه[ویرایش]
آنندراج در توصیف این شهر مینویسد: نام شهری بوده به فارس از ابنیهٔ پیروز یکم جد انوشیروان چون سالها باران نمیآمد و او به دعای باران رفته در آن سرزمین باران ببارید و کام او برآمد آنجا شهری ساخته و کامفیروز نام نهاد. کام فیروز ناحیتی است بر کنار بیشهٔ عظیم که درختان بلوط و بید و زعرور بسیار دارد و آن بیشه معدن شیران شرزهاست و هوای آن سردسیر نزدیک به اعتدال است و آب آن خوشگوار و از رود است.
در ارتباط با کامفیروز و پیشینه تاریخی آن ادعای دیگری نیز مطرح است، برای مثال در زمان هخامنشیان در کل ایالت بزگ فارس سه مرکز مهم اداری سیاسی وجود داشتهاست که یکی از آنها کامفیروز امروزی بودهاست که البته نام آن کامفیروز نبوده و به آن کئوپریش میگفتند.[نیازمند منبع]
حمدالله مستوفی در ۷۴۰ هجری قمری کامفیروز را معدن شیر آسیایی توصیف کردهاست. اما هماکنون اینگونه جانوری در کل ایران منقرض شدهاست.
دیدنیها[ویرایش]
بهشت گمشده که از مناظر طبیعی و بی نظیر استان فارس میباشد در این منطقه و در حوالی روستای منگان و مهجن آباد قرار دارد، کنارههای سد درودزن که در اراضی این منطقه قرار گرفته و نیز آبشار «آب روا» که در ورودی کامفیروز از سمت شیراز قرار دارد از دیدنیهای منطقه هستند. علاوه بر این کامفیروز در یک جلگه وسیع واقع شدهاست که اطراف آن را رشته کوهها و دامنههای پوشیده از درختان بلوط فراگرفته و دارای چشمههای جوشان فراوان است.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.