نسترن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسترن
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
(طبقه‌بندی‌نشده): گیاهان گلدار
(طبقه‌بندی‌نشده): دولپه‌ای‌های نو
(طبقه‌بندی‌نشده): رزیدها
راسته: گل‌سرخ‌سانان
سرده: رز
گونه: Rosa canina
انبوه بوته‌های نسترن در مراتع اراضی روستای عباس‌آباد منطقه ارسباران.

نَستَرَن (نام علمی: Rosa canina) یکی از گونه‌های وحشی رز و بومی اروپا، آسیای باختری و شمال خاوری آفریقا است. گونه‌های بسیاری از آن در جنگل‌های شمال، منطقه ارسباران، و ارتفاعات فوقانی مناطق دیگر ایران به صورت خودرو یافت می‌شود. گل‌های آن ریز هستند، که به رنگ‌های صورتی، سفید، قرمز و گاهی زرد یافت می‌شوند. بوی آن‌ها ملایم و مطبوع است.[۱]

نسترن‌ها در طول جنگ جهانی دوم در باغ‌های پیروزی آمریکا کاشته می‌شدند و هنوز هم در نواحی مرطوب و شنی نوار ساحلی خاوری یافت می‌شوند.[۲]

ویژگی‌های ظاهری[ویرایش]

نسترن درختچه‌ای برگریز است. ارتفاع آن از ۱ تا ۵ متر و ممکن بیشتر هم رشد کند. گل‌های نسترن کوچک و دارای پنج گلبرگ هستند. رنگ آن‌ها از صورتی تا سفید (معمولاً صورتی کمرنگ) متغیر است. این گیاه بر روی ساقه‌هایش تیغ‌های کوچک و تیزی دارد که در بالا روندگی کمکش می‌کنند.[۲]

استفاده‌ها[ویرایش]

قوزه (میوه) نسترن که تاجیک ها به آن خوج میگویند شامل برخی از آنتی‌اکسیدان‌ها است. بعلاوه، این میوه، بخاطر دارا بودن ویتامین سی در سطح بالا،[۲] در تهیه شربت، چای و نوعی مربا استفاده می‌شود. در بلغارستان گلبرگ‌ها را در تهیه شراب شیرین بکار می‌برند. در طبّ سنتی اتریش جوشیده میوه نسترن برای درمان عفونتهای ویروسی، نارسایی‌های کلیوی و مجاری ادراری مورد استفاده بود.[۳]

در طبّ سنتی ایران مورد توجه خاصی است.[۴] برای مثال، خواص زیر برای عرق نسترن ذکر شده‌است:[۵]

  • تقویت‌کننده قلب و اعصاب آرامبخش و رفع خستگی
  • برطرف‌کننده عوارض کمبود ویتامین ث
  • درمان ورم کلیه
  • درد معده و اسهال
  • دفع سنگ کیسه صفرا
  • رفع بی خوابی

در منطقه ارسباران آش نسترن غذایی محبوب است. نسترن وحشی را خیس کرده بعد از سه روز از آبکش رد می‌کنند. آب آبکش شده را جوشانده و کفّ آن را می‌گیرند. بعد برنج را اضافه می‌کنند. بعد از اینکه برنج پخت حبوبات پخته شده، میوه خشک را اضافه کرده بعد از یک ربع ساعت رشته و روغن را اضافه می‌کنند. وقتی که رشته پخت، آش آماده است.


میوه گل نسترن دارای ویتامین C ترکیبی از آسکوربیک اسید و هیدرو اسکوربیک اسید است ویتامین C میوه خشک شده که در بازار هست به مرور زمان از بین می‌رود پس حتما این میوه را تازه مصرف نمایید تا ویتامین C زیادی وارد بدنتان شود.

این گیاه دارای ویتامین‌های A1، B1، B2، B3 و K می‌باشد چای میوه گل نسترن برای بیماری‌های عفونی بسیار مفید است .

میوه گل نسترن هیچ عوارض خاصی ندارد و تا الان هیچ گزارشی دراین مورد در جهان کسی دریافت نکرده‌است افرادی که بیماری تنفسی دارند شاید آلرژی برای این افراد ایجاد نماید.

مهمترین خواص این میوه مسکن درد، درمان اسهال، ملین و ضد یبوست،مقوی اعصاب، ضد کرم، سرشار از ویتامین ث است دمنوش میوه گل نسترن برای بیماری‌های دهان و لثه بسیار مفید است.

بهتر است از میوه گل نسترن مربا تهیه نموده و افرادی که یبوست دارند در وعده‌های صبحانه از این مربا استفاده نمایند .

نسترن به مثابه بوته مزاحم[ویرایش]

بوته نسترن، گونه‌ای مهاجم است، و ممکن است جایگزین گیاهان بومی شده و تعادل زیستی را به هم بزند.[۶] بنابر این، هنگام کاشت تزیینی این بوته در یک محیط جدید باید احتمال مزاحمت محیط زیستی در نظر گرفته شود.

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ فوریه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۹ فوریه ۲۰۱۴.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ "Briar Rose" (به انگلیسی). University of Nebraska–Lincoln. 2007. Retrieved 5 August 2013.[پیوند مرده]
  3. Vogl S, Picker P, Mihaly-Bison J, Fakhrudin N, Atanasov AG, Heiss EH, Wawrosch C, Reznicek G, Dirsch VM, Saukel J, Kopp B. Ethnopharmacological in vitro studies on Austria's folk medicine - An unexplored lore in vitro anti-inflammatory activities of 71 Austrian traditional herbal drugs. J Ethnopharmacol.2013 Jun13. doi:pii: S0378-8741(13)00410-8. 10.1016/j.jep.2013.06.007. [Epub ahead of print] PubMed PMID 23770053. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23770053
  4. http://medplant.ir/6479/خاصیت-دم-نوش-میوه-نسترن
  5. http://hakimtehrani.com/747/عرق-نسترن.html
  6. Owen, S. J. (1997). Ecological weeds on conservation land in New Zealand: a database. Wellington: Department of Conservation.

منابع[ویرایش]

کتاب‌ها
  • میرحیدر، حسین (۱۳۷۳). معارف گیاهی. ج. ۳. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ص. ۳۹۷.
  • برنارد، رابرت، و دیگران، سیستماتیک ۱ و ۲، (ترجمه)، تهران.