ارسنجان
| ارسنجان ارسنجون | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | ارسنجان |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) دیگر | ارسنگان (یکی از نام‌های قدیم) |
| نام(های) پیشین | ارسنگان |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۷٬۷۰۶ تن[۱] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۶۳۸ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین بارش سالانه | ۳۵۰ |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | انار - آبنبات ارسنجان- حلوای سین - رب انار ارسنجان -انارارسنجان |
اَرسَنجان (به پارسی میانه: ارسنگان ) یکی از شهرهای استان فارس است و در فاصله ۱۱۴ کیلومتری شمال شرقی شیراز قرار دارد. این شهر در بخش مرکزی شهرستان ارسنجان قرار دارد.[۲] پیرامون ارسنجان را جنگلهای سرسبز بناب و کوه‌های سربلند با مناظر بدیع احاطه کرده‌است. از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به جنگلهای سرسبز طبیعی بناب، فیجان، خلیل بگ، تَنگ اِشکَن (تنگِشکَن) و چشمه سارها ارتفاعات دال‌نشین کوه‌های قلات، دریاچه طشک، غار ضحاک، چشمه شیرخون، پیر باصفا، تک درخت روییده بر سنگ (مروارید سبز) ودریاچه ارسنجان و باغ‌های سرسبز شمال و غرب جنوب ارسنجان اشاره کرد. با توجه به اینکه آب بناب از وسط جنگل با پوشش کانال در تمام فصول سال جاری است مکان مناسبی جهت توسعه تفرجگاه می‌باشد.[۳][۴]
محتویات
وجه تسمیه[ویرایش]
اسم اولیه این شهرستان ارسنگان بوده، که از دو بخش ارسن به معنای خوش آب و هوا و گان به معنای جا و مکان تشکیل شده. بعد از یورش اعراب به ایران و تغییر زبان ایرانیان نام این شهر به ارسنجان تغییر یافته‌است.
ویژگی‌های تاریخی[ویرایش]
شهر ارسنجان در کتب گذشته همچون فارسنامه ناصری، آثار العجم فرصت الدوله شیرازی، بستان السیاحه زین العابدین صوفی، دائرةالمعارف علامه دهخدا از آن نام برده‌اند، اما تاریخ صحیح و دقیقی که بتوان بر آن استناد جست و سال بنای این شهر را دانست در دست نیست.[نیازمند منبع]
شهرستان ارسنجان دارای چندین اثر باستانی، میراث فرهنگی و گردشگری مانند مسجد جامع، مدرسه سعیدیه، ایوان قدمگاه مربوط به دوره هخامنشی، قلاتخوار، جمال آباد، تل مهره‌ای (کمال‌آباد)، قصر منوچهر، مربوط به دوره ساسانی، تل تیموریان و تل کاخ، سد دختر، چشمه گمبان و…[نیازمند منبع]
شاعرانی چون میرزا محمود خان آغاز، میرزا مصطفی خان انجام، ناصر الدین خان سالار، سکینه آغازی ارسنجانی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی از شاعران کهن ارسنجان هستند.
زبان، فرهنگ و آداب و رسوم، قومیتها[ویرایش]
زبان مردم این شهرستان فارسی است. اقلیت ترک‌زبان نیز در منطقه خان آباد زندگی می‌کنند.
درختان و پوشش گیاهی ارسنجان[ویرایش]
درختان این منطقه شامل درختان کهن بنه، الوک، بلوط، انجیر کوهی، گز، تنگز را شامل می‌شود و گیاهانی چون جاشیر، آویشن برگ پهن، آویشن برگ نازک، کنگر، قارچ کوهی (هکل و دنبل)، بن سرخ، پیازوک، پونه، نعنای وحشی، گل یخ، زعفران و بسیاری از این قبیل می‌باشد.
آثار تاریخی[ویرایش]
از آثار تاریخی این شهرستان می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:
از دیگر آثار می‌توان به قلعهٔ گچی مربوط به زمان اسماعیلیه، آسیاب آبی تل سفید، تنوره و برج آسیاب ملکشاه و سد دختر نام برد.
جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]
از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
- جنگل بناب
- جنگل خلیل بیگ
- منطقه فیجان
- تنگ شکن
- دریاچه طشک
- غار ضحاک
- طاق پیر با صفا
- مروارید سبز ارسنجان
- غار سیده خاتون
- تل شرابی
- تل شنی
- تل روباهی
و باغ‌های سر سبز شمال، غرب و جنوب اشاره کرد.
ره آورد ارسنجان[ویرایش]
از سوغات ارسنجان می‌توان اقلامی چون رب انار، حلوای سین، آبنبات ارسنجان، زرد انار، سفیداب، بنه، اناردانه و تک را یاد کرد.[۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- گروه فیلم و عکس مردمک
- مسجد جامع ارسنجان
- مدرسه سعیدیه ارسنجان
- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان
- مروارید سبز
- طاق پیر با صفا
- غار سیده خاتون
- انجمن دانش آموختگان ارسنجان
گالری تصاویر[ویرایش]
- Https://web.archive.org/web/20160919005539/http://upload7.ir/index.php?module=thumbnail&file=56521098420302385223.jpg بکهدان جنگل سه دره
- Http://uploadtak.com/index.php?module=thumbnail&file=y132 Behnam235.jpg جنگل سه دره
باغات ارسنجان
مروارید سبزارسنجان در روز برفی
کوچه باغات ارسنجان در زمستان
فلکه گاز ارسنجان
فلکه انار ارسنجان
شهر ارسنجان در شب
منابع[ویرایش]
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
- ↑ مروارید سبز ارسنجان
- ↑ ارسنجان قلب سبز استان فارس
- ↑ زارعی، محمدمهدی (۱۳۹۱). سیمای گردشگری ارسنجان. انتشارات نوید شیراز.
- بلندا و جایگاه
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
