ارسنجان
| ارسنجان ارسنجون | |
|---|---|
 | |
| کشور |
 ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | ارسنجان |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) دیگر | ارسنگان (یکی از نام‌های قدیم) |
| نام(های) قدیمی | ارسنگان |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۷،۷۰۶ تن [۱] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱۶۳۸ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین بارش سالانه | ۳۵۰ |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | انار - آبنبات ارسنجان- حلوای سین - رب انار ارسنجان - |
اَرسَنجان (به پارسی میانه: ارسنگان ) یکی از شهرهای استان فارس است و در فاصله ۱۲۰ کیلومتری شمال شرقی شیراز قرار دارد. این شهر در بخش مرکزی شهرستان ارسنجان قرار دارد.[۲] پیرامون ارسنجان را جنگلهای سرسبز بناب و کوه‌های سربلند با مناظر بدیع احاطه کرده‌است. از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به جنگلهای سرسبز طبیعی بناب، فیجان، خلیل بگ، تَنگ اِشکَن (تنگِشکَن) و چشمه سارها ارتفاعات دال نشین کوه‌های قلات، دریاچه طشک، غار ضحاک، چشمه شیرخون، پیر باصفا، تک درخت روییده بر سنگ (مروارید سبز) و باغهای سرسبز شمال و غرب جنوب ارسنجان اشاره کرد. با توجه به اینکه آب بناب از وسط جنگل با پوشش کانال در تمام فصول سال جاری است مکان مناسبی جهت توسعه تفرجگاه می‌باشد. می‌توان گفت بهشتی زیبا و سرسبز با مردمانی گرم و مهماندوست و با آب و هوایی بسیار دلنشین است. قدمت این شهر به بیش از ۳۵۰۰ سال پیش برمیگردد.[۳][۴]
محتویات
وجه تسمیه[ویرایش]
اسم اولیه این شهرستان ارسنگان بوده، که از دو بخش ارسن به معنای خوش آب و هوا و گان به معنای جا و مکان تشکیل شده. بعد از یورش اعراب به ایران و تغییر زبان ایرانیان نام این شهر به ارسنجان تغییر یافته‌است.
ویژگی‌های تاریخی[ویرایش]
شهر ارسنجان در کتب گذشته همچون فارسنامه ناصری، آثار العجم فرصت الدوله شیرازی، بستان السیاحه زین العابدین صوفی، دائرةالمعارف علامه دهخدا از آن نام برده‌اند، اما تاریخ صحیح و دقیقی که بتوان بر آن استناد جست و سال بنای این شهر را دانست در دست نیست.[نیازمند منبع]
شهرستان ارسنجان دارای چندین اثر باستانی، میراث فرهنگی و گردشگری مانند مسجد جامع، مدرسه سعیدیه، ایوان قدمگاه مربوط به دوره هخامنشی، قلاتخوار، جمال آباد، تل مهره‌ای (کمال‌آباد)، قصر منوچهر، مربوط به دوره ساسانی، تل تیموریان و تل کاخ، سد دختر، چشمه گمبان و…[نیازمند منبع]
شاعرانی چون میرزا محمود خان آغاز، میرزا مصطفی خان انجام، ناصر الدین خان سالار، سکینه آغازی ارسنجانی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی از شاعران کهن ارسنجان هستند.
زبان، فرهنگ و آداب و رسوم، قومیتها[ویرایش]
زبان مردم این شهرستان فارسی است. اقلیت ترک‌زبان نیز در منطقه خان آباد زندگی می‌کنند.
درختان و پوشش گیاهی ارسنجان[ویرایش]
درختان این منطقه شامل درختان کهن بنه، الوک، بلوط، انجیر کوهی، گز، تنگز را شامل می‌شود و گیاهانی چون جاشیر، آویشن برگ پهن، آویشن برگ نازک، کنگر، قارچ کوهی (هکل و دنبل)، بن سرخ، پیازوک، پونه، نعنای وحشی، گل یخ، زعفران و بسیاری از این قبیل می‌باشد.
آثار تاریخی[ویرایش]
از آثار تاریخی این شهرستان می‌توان به آثار زیر اشاره کرد:
از دیگر آثار می‌توان به قلعهٔ گچی مربوط به زمان اسماعیلیه، آسیاب آبی تل سفید، تنوره و برج آسیاب ملکشاه و سد دختر نام برد.
جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]
از مناظر دیدنی ارسنجان می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:
- جنگل بناب
- جنگل خلیل بیگ
- منطقه فیجان
- تنگ شکن
- دریاچه طشک
- غار ضحاک
- طاق پیر با صفا
- مروارید سبز ارسنجان
- غار سیده خاتون
- تل شرابی
- تل شنی
- تل روباهی
و باغهای سر سبز شمال، غرب و جنوب اشاره کرد.
ره آورد ارسنجان[ویرایش]
از سوغات ارسنجان می‌توان اقلامی چون رب انار ارسنجان که زبانزد مردم در دنیاست را نام برد. از دیگر سوغات ارسنجان می‌توان از حلوای سین، آبنبات مشهور ارسنجان، زرد انار، سفیداب، بنه، اناردانه و تک یاد کرد.[۵]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- گروه فیلم و عکس مردمک
- مسجد جامع ارسنجان
- مدرسه سعیدیه ارسنجان
- دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان
- مروارید سبز
- طاق پیر با صفا
- غار سیده خاتون
- انجمن دانش آموختگان ارسنجان
گالری تصاویر[ویرایش]
- Http://upload7.ir/index.php?module=thumbnail&file=56521098420302385223.jpg بکهدان جنگل سه دره
- Http://uploadtak.com/index.php?module=thumbnail&file=v1763 DSC00508.jpg بکهدان؛ دشت سه دره
- Http://uploadtak.com/index.php?module=thumbnail&file=y132 Behnam235.jpg جنگل سه دره
باغات ارسنجان
مروارید سبزارسنجان در روز برفی
کوچه باغات ارسنجان در زمستان
فلکه گاز ارسنجان
فلکه انار ارسنجان
شهر ارسنجان در شب
منابع[ویرایش]
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵». مرکز آمار ایران.
- ↑ اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
- ↑ مروارید سبز ارسنجان
- ↑ ارسنجان قلب سبز استان فارس
- ↑ زارعی، محمدمهدی. سیمای گردشگری ارسنجان. انتشارات نوید شیراز، 1391.
- بلندا و جایگاه
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
