ابویعلی جعفری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابویعلی محمد بن حسن شریف جعفری، (درگذشته ۴۶۳ ق) از نوادگان جعفر طیار و از متکلمان شیعه در بغداد بود. او پس از تکمیل مقدمات نزد علمای خاندانش، به حوزه درس شیخ مفید ملحق گردید و از حواریین و اصحاب خاص شد. جعفری پس از مرگ شیخ مفید، کرسی تدریس و فتوی و رهبری شیعیان را در بغداد به دست گرفت. از او آثار بسیاری بر جای مانده که الحجة فی الامامة،[۱] نَزهةُ النّاظر و تنبیهُ الخاطر، اخبار المُختار و ایمان آباءُالنّبی و... از آن جمله‌اند.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. الحجة فی الامامة
  2. «راسخون - تقویم تاریخ - درگذشت "ابو یعلی محمدبن حسن شریف جعفری" عالم نامی قرن پنجم(463 ق)». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۲ مارس ۲۰۱۲.

قاضی ابویعلی از علمای معروف مذهب حنبلی بوده که نام کامل آن بزرگوار محمد بن حسین بن خلف بن احمد است وی مولف کتاب با ارزش " الاحکام السلطانیه" میباشند که توسط انتشارات دارابن قتیبه کویت به سال 1989 چاپ شده است.