خربزه
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (چگونگی و زمان حذف پیام این الگو را بدانید) |
خَربُزه گیاهی از تیره کدوییان که میوه‌اش درشت و شیرین و آبدار است. بوته آن کوتاه و ساقه‌هایش روی زمین می‌خوابد. خربزه گیاهی از خانواده Cucurbitaceae با نام علمی Cucumis melo var.inodorus است. خربزه جزو صیفی‌جات به‌شمار می‌آید.
خربزه دارای مقدار زیادی ویتامین A,C و سلولز است. به‌طورکلی خانواده خربزه شامل انواع گرمک و طالبی نیز می‌شود که البته این دو نوع کم‌آب‌تر از خربزه هستند. خربزه شیرین توصیه بخوردن می‌شود
معمولا هرچه رنگ خربزه زرد تیره مایل به نارنجی و خطوط سفید رنگ روی آن بیشتر باشد شیرین تر است
نحوه کاشت خربزه[ویرایش]
توصیه شده‌است که این گیاهان بر ردیف‌هایی از برآمدگی‌های خاکی و به صورت گروهی یا دسته‌ای کاشته شود. کاشت به صورت جوی و پشته‌ای و توسط بذر یا نشا انجام می‌شود. شهرستان‌های تایباد و جیم آباد مشهد در خراسان رضوی ، گرمسار، سمنان و سرخه از مکان‌های مهم کشت خربزه در ایران می‌باشد که در این بین خربزه تایباد و جیم آباد مشهد به لحاظ طعم و کیفیت و شهرت در رتبه بالاتر قرار دارد
ضرب‌المثل‌ها[ویرایش]
«زیر پای کسی، پوست خربزه گذاشتن.»
«خربزه شیرین مال شغاله.»
«خربزه که خوردی باید پای لرزش هم بشینی.»
«خربزه می‌خواهی یا هندوانه: هر دو وانه.»
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- سیستماتیک گیاهی، جلد ۱.
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با سبزی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
