خربزه
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
بهترین خربزه کشت شده در ایران در شهرستان تربت جام میباشد
خَربُزه گیاهی از تیره کدوییان که میوه‌اش درشت و شیرین و آب‌دار است. بوتهٔ آن کوتاه و ساقه‌هایش روی زمین می‌خوابد. خربزه گیاهی از خانوادهٔ Cucurbitaceae با نام علمی Cucumis melo var.inodorus است. خربزه جزو صیفی‌جات به‌شمار می‌آید.
خربزه دارای مقدار زیادی ویتامین A,C و سلولز است. به‌طورکلی خانوادهٔ خربزه شامل انواع گرمک و طالبی نیز می‌شود که البته این دو نوع کم‌آب‌تر از خربزه هستند. توصیه می‌شود خربزه شیرین را مصرف کنید.
معمولا هرچه رنگ خربزه زرد تیره مایل به نارنجی و خطوط سفید رنگ روی آن بیشتر باشد شیرین‌تر است.
محتویات
نحوه ومحل کاشت خربزه[ویرایش]
توصیه شده‌است که این گیاهان بر ردیف‌هایی از برآمدگی‌های خاکی و به صورت گروهی یا دسته‌ای کاشته شود. کاشت به صورت جوی و پشته‌ای و توسط بذر یا نشا انجام می‌شود. شهرستان‌های تربت جام و تایباد در خراسان رضوی ، گرمسار، سمنان و سرخه از مکان‌های مهم کشت خربزه در ایران هستند که در این بین خربزه تربت جام و تایباد به لحاظ طعم و کیفیت و شهرت در رتبه بالاتری قرار دارد.
ضرب‌المثل‌ها[ویرایش]
«پای فلانی روی پوست خربزه است.»
«خربزه شیرین مال شغاله.»
«خربزه که خوردی باید پای لرزش هم بشینی.»
«خربزه می‌خواهی یا هندوانه: هر دو وانه.»
خواص و فواید خربزه[ویرایش]
خربزه حاوی مقدار زیادی ویتامیل A , C , E, K و همچنین آهن و روی است.
در روایات اسلامی به خوردن خربزه سفارش زیادی شده‌است.[۱]
ماسک خربزه برای پوست صورت عالی است و از پرهیزات مهم خربزه، خوردن آن همراه با عسل است که منجر به مسمومیت شدید می‌شود.
خربزه در درمان سنگ کلیه و بیماری‌های مثانه و مجاری ادرار بی‌نظیر است. همچنین مادران باردار برای زیبا شدن جنین خود می توانند این میوه را مصرف کنند.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- سیستماتیک گیاهی، جلد ۱.
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با سبزی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
