خربزه

خَربُزه گیاهی از تیره کدوییان که میوه‌اش درشت و شیرین و آب‌دار است. بوتهٔ آن کوتاه و ساقه‌هایش روی زمین می‌خوابد. خربزه گیاهی از خانوادهٔ Cucurbitaceae با نام علمی Cucumis melo var.inodorus است. خربزه جزو صیفی‌جات به‌شمار می‌آید.

خربزه دارای مقدار زیادی ویتامین A,C و سلولز است. به‌طورکلی، خانوادهٔ خربزه شامل انواع گرمک و طالبی نیز می‌شود که البته این دو نوع کم‌آب‌تر و شیرینی کمتری نسبت به خربزه دارند. معمولاً هرچه رنگ خربزه زرد تیره مایل به نارنجی و خطوط سفید رنگ روی آن بیشتر باشد، شیرین‌تر است.

نحوه ومحل کاشت خربزه[ویرایش]

توصیه شده‌است که این گیاهان بر ردیف‌هایی از برآمدگی‌های خاکی و به صورت گروهی یا دسته‌ای کاشته شود. کاشت به صورت جوی و پشته‌ای و توسط بذر یا نشا انجام می‌شود. شهرستان‌های تربت جام و تایباد در خراسان رضوی، ایوانکی سمنان،شهرستان دامغان و سرخه از مکان‌های مهم کشت خربزه در ایران هستند که در این بین خربزه تربت جام و تایباد به لحاظ طعم و کیفیت و شهرت در رتبه بالاتری قرار دارد. خربزه زرد،سوسکی،زردجلالی و برگ نِی ای از خربزه های محلی شهر ایوانکی است. خربزه گرگاب وسین برخوار شیرین ترین نوع خربزه میباشد که به رنگاه های صورتی وسفید هستند. نوع دیگر از خربزه ها مجیدی، آتشی، اسرائیلی، گرگری هستند که به صورت محلی در منطقه گرگر در شهرستان جلفا و با روش غرق آبی یا قطره ای کاشته میشوند.

خربزه حاوی مقدار زیادی ویتامین A , C , E, K و همچنین آهن و روی است.^[۱]خربزه در درمان سنگ کلیه و بیماری‌های مثانه و مجاری ادرار مفید است.^[۲]