خربزه
 |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
خَربُزه گیاهی از تیره کدوییان که میوه‌اش درشت و شیرین و آبدار است. بوته آن کوتاه و ساقه‌هایش روی زمین می‌خوابد. خربزه گیاهی از خانواده Cucurbitaceae با نام علمی Cucumis melo var.inodorus است. خربزه جزو صیفی‌جات بشمار می‌آید.
خربزه دارای مقدار زیادی ویتامین A,C و سلولز است. به طورکلی خانواده خربزه شامل انواع گرمک و طالبی نیز می‌شود که البته این دو نوع کم‌آب‌تر از خربزه هستند. خربزه شیرین توصیه بخوردن می‌شود
معمولا هرچه رنگ خربزه زرد تیره مایل به نارنجی و خطوط سفید رنگ روی آن بیشتر باشد شیرین تر است
نحوه کاشت خربزه[ویرایش]
توصیه شده است که این گیاهان بر ردیف‌هایی از برآمدگی‌های خاکی و به صورت گروهی یا دسته‌ای کاشته شود. کاشت به صورت جوی و پشته‌ای و توسط بذر یا نشا انجام می‌شود. شهرستان‌های تایباد در خراسان رضوی ، گرمسار، سمنان و سرخه از مکان‌های مهم کشت خربزه در ایران میباشد که در این بین خربزه تایباد( که بعضاً به اشتباه خربزه مشهدی نامیده می‌شود) به لحاظ طعم و کیفیت و شهرت در رتبه بالاتر قرار دارد
ضرب‌المثل‌ها[ویرایش]
«زیر پای کسی، پوست خربزه گذاشتن.»
«خربزه شیرین مال شغاله.»
«خربزه که خوردی باید پای لرزش هم بشینی.»
«خربزه می‌خواهی یا هندوانه: هر دو وانه.»
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- سیستماتیک گیاهی، جلد ۱.
 |
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با سبزی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
