خربزه

خربزه

خَربُزه گیاهی از تیره کدوییان که میوه‌اش درشت و شیرین و آبدار است. بوته آن کوتاه و ساقه‌هایش روی زمین می‌خوابد. خربزه گیاهی از خانواده Cucurbitaceae با نام علمی Cucumis melo var.inodorus است. خربزه جزو صیفی‌جات به‌شمار می‌آید.

خربزه دارای مقدار زیادی ویتامین A,C و سلولز است. به‌طورکلی خانواده خربزه شامل انواع گرمک و طالبی نیز می‌شود که البته این دو نوع کم‌آب‌تر از خربزه هستند. توصیه می شود خربزه شیرین را مصرف کنید.

معمولا هرچه رنگ خربزه زرد تیره مایل به نارنجی و خطوط سفید رنگ روی آن بیشتر باشد شیرین تر است.

نحوه کاشت خربزه

توصیه شده‌است که این گیاهان بر ردیف‌هایی از برآمدگی‌های خاکی و به صورت گروهی یا دسته‌ای کاشته شود. کاشت به صورت جوی و پشته‌ای و توسط بذر یا نشا انجام می‌شود. شهرستان‌های تایباد در خراسان رضوی ، گرمسار، سمنان و سرخه از مکان‌های مهم کشت خربزه در ایران می‌باشد که در این بین خربزه تایباد (که بعضاً به اشتباه خربزه مشهدی نامیده می‌شود) به لحاظ طعم و کیفیت و شهرت در رتبه بالاتری قرار دارد.

ضرب‌المثل‌ها

«پای فلانی روی پوست خربزه است.»

«خربزه شیرین مال شغاله.»

«خربزه که خوردی باید پای لرزش هم بشینی.»

«خربزه می‌خواهی یا هندوانه: هر دو وانه.»

خواص و فواید خربزه

خربزه حاوی مقدار زیادی ویتامیل A , C , E, K و همچنین آهن و روی است.

در روایات اسلامی به خوردن خربزه سفارش زیادی شده است.

ماسک خربزه برای پوست صورت عالی است و از پرهیزات مهم خربزه، خوردن آن همراه با عسل است که منجر به مسمومیت شدید می شود.

خربزه در درمان سنگ کلیه و بیماری های مثانه و مجاری ادرار بی نظیر است. همچنین مادران باردار برای زیبا شدن جنین خود می توانند این میوه را مصرف کنند.

جستارهای وابسته

• به شرط چاقو
• دستنبو
• سردا

منابع

• سیستماتیک گیاهی، جلد ۱.