پرش به محتوا

لئوناردو دی‌کاپریو

ویرایش پیوندها
بررسی‌شده
صفحه با تغییرات در انتظار سطح ۱ حفاظت شده‌است
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

«دی‌کاپریو» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای پدرش، جرج دی‌کاپریو را ببینید.
لئوناردو دی‌کاپریو
دی‌کاپریو در ۲۰۱۹
نام هنگام تولدلئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو
زادهٔ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ ‏(۵۰ سال)
لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده
پیشه‌ها
  • بازیگر
  • تهیه‌کنندهٔ فیلم
سال‌های فعالیت۱۹۸۹–اکنون
سازمان‌ها
آثارفهرست کامل
عنوانسفیر صلح سازمان ملل (از ۲۰۱۴)
شریک‌های زندگی
پدرجورج دی‌کاپریو
جوایزفهرست کامل
وبگاه

لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو (انگلیسی: Leonardo Wilhelm DiCaprio؛ زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴) بازیگر و تهیه‌کنندهٔ آمریکایی است. او برای بازی در فیلم‌های زندگی‌نامه‌ای و تاریخی مشهور است و افتخارات گوناگونی شامل یک جایزهٔ اسکار، یک جایزهٔ بفتا و سه جایزهٔ گلدن گلوب کسب کرده است. فیلم‌های او تا ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار در جهان فروش داشته و نام او هشت بار در رتبه‌بندی‌های سالیانهٔ بازیگران با بیشترین دستمزد در جهان قرار گرفته است.

دی‌کاپریو کارش را اواخر دههٔ ۱۹۸۰ با حضور در آگهی‌های تلویزیونی آغاز کرد. در آغاز دههٔ ۱۹۹۰، او در مجموعه‌های تلویزیونی مختلفی مانند سیت‌کام پدر و مادری نقش‌های تکرارکننده داشت و نخستین نقش سینمایی مطرح خود را با بازی در نقش مؤلف توبیاس وولف در زندگی این پسر (۱۹۹۳) گرفت. او برای بازی در نقش پسری معلول در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شد. دی‌کاپریو با بازی در نقش عاشقان بد طالع در فیلم‌های عاشقانهٔ رومئو + ژولیت (۱۹۹۶) و تایتانیک (۱۹۹۷) به شهرت بین‌المللی رسید. پس از اینکه تایتانیک پرفروش‌ترین فیلم آن زمان شد، حجم کاری او تا چندین سال کاهش یافت. دی‌کاپریو به‌منظور از بین بردن وجههٔ قهرمان رمانتیکش، به‌دنبال نقش‌هایی در سایر ژانرها شامل درام‌های جنایی سال ۲۰۰۲ اگه می‌تونی منو بگیر و دارودسته‌های نیویورکی بود؛ فیلم دوم نخستین همکاری او با کارگردان مارتین اسکورسیزی به‌شمار می‌رود.

دی‌کاپریو با نقش‌آفرینی در فیلم زندگی‌نامه‌ای هوانورد (۲۰۰۴)، تریلر سیاسی الماس خونین (۲۰۰۶)، درام جنایی جدامانده (۲۰۰۶) و درام عاشقانهٔ جاده انقلابی (۲۰۰۸) به جلب تحسین منتقدان ادامه داد. او بعدها به ساخت مستندهای محیط زیستی مشغول شد و در چندین پروژهٔ موفق از کارگردانان مطرح شامل فیلم اکشن سرآغاز (۲۰۱۰)، وسترن جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، زندگی‌نامه‌ای گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، درام بقا بازگشته (۲۰۱۵)—که برای آن برندهٔ جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر مرد شد—کمدی-درام‌های روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹) و بالا رو نگاه نکن (۲۰۲۱) و درام جنایی قاتلان ماه گل (۲۰۲۳) به ایفای نقش پرداخت.

دی کاپریو بنیان‌گذار اپین وی پروداکشنز—کمپانی تولیدی که برخی از فیلم‌هایش و مجموعهٔ مستند گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را ساخت—و بنیاد لئوناردو دی‌کاپریو—یک سازمان غیرانتفاعی اختصاص داده‌شده به ارتقا آگاهی از محیط زیست—است. او اغلب از اهداف خیرخواهانه پشتیبانی می‌کند و چندین فیلم مستند در زمینهٔ محیط زیست ساخته است. او از ۲۰۱۴ به‌عنوان یکی از سفیران صلح سازمان ملل فعالیت می‌کند. دی‌کاپریو در ۲۰۰۵ به پاس مشارکت‌هایش در فعالیت‌های هنری، عضو ارشد نشان هنر و ادب نامیده شد و در ۲۰۱۶، نام او در فهرست مجلهٔ تایم از ۱۰۰ شخص تأثیرگذار در جهان قرار گرفت. او در نظرسنجیِ ۲۰۲۲ خوانندگان مجلهٔ امپایر به عنوان یکی از ۵۰ بازیگر بزرگ تاریخ انتخاب شد.

آغاز زندگی

[ویرایش]

لئوناردو ویلهلم دی‌کاپریو در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در لس‌آنجلس، کالیفرنیا زاده شد.[۱] او تنها فرزند ایرملین ایندربرکن (منشی وکلای حقوقی) و جورج دی‌کاپریو (توزیع‌کننده و هنرمند کامیک‌های زیرزمینی) است؛ آن‌ها هنگام تحصیل در کالج با یکدیگر آشنا شدند و پس از فارغ‌التحصیلی به لس آنجلس نقل مکان کردند.[۲][۳] مادرش آلمانی است و پدرش تبار ایتالیایی و آلمانی دارد.[۴] پدربزرگ مادری‌اش، ویلهلم ایندربرکن، آلمانی بود[۵] و مادربزرگ مادری‌اش، هلن ایندربرکن، مهاجر روس بود که در آلمان زندگی می‌کرد.[۶] دی‌کاپریو به‌عنوان کاتولیک پرورش یافت.[۷] منابع به اشتباه مادربزرگ مادری او را متولد اودسا، اوکراین معرفی کرده‌اند؛ هیچ مدرکی مبنی بر اینکه دی‌کاپریو دارای خویشاوندان متولد یا دارای نسب اوکراینی باشد وجود ندارد.[۸]

والدین دی‌کاپریو نام او را لئوناردو نهادند زیرا مادرش در دورهٔ بارداری هنگام تماشای نقاشی لئوناردو داوینچی در موزهٔ اوفیتزی در فلورانسِ ایتالیا برای نخستین بار لگدهای او را در شکم خود احساس کرد.[۹] هنگامی که دی‌کاپریو یک ساله بود، والدینش پس از اینکه پدرش عاشق زن دیگری شد و از خانه رفت، طلاق گرفتند.[۱۰][۱۱] والدینش برای بزرگ کردن دیکاپریو با یکدیگر، به کلبه‌های دوقلو با یک باغ مشترک در اکو پارک، لس آنجلس نقل مکان کردند.[۱۰][۱۲] پدر دی‌کاپریو به‌همراه دوست‌دخترش و پسر دوست‌دخترش به‌نام آدام فارر زندگی می‌کرد. دی‌کاپریو با آدام فارر رابطهٔ نزدیکی برقرار کرد.[۱۳] دی‌کاپریو و مادرش بعدها به محله‌های دیگری مانند لوس فلیس نقل مکان کردند.[۱۴] او پدر و مادرش را «به معنا واقعی کلمه بوهمین» و «افرادی که بیش از همه در دنیا بیشتر به آن‌ها اعتماد دارم» توصیف کرده است.[۱۵] به گفتهٔ دی‌کاپریو، او فقیرانه در محله‌ای — که دچار فحشا، جنایت و خشونت بود — بزرگ شد.[۱۶] او به‌مدت چهار سال در مرکز مطالعات غنی لس آنجلس و بعدها در مدرسهٔ ابتدایی سیدز شرکت کرد. او سپس برای دبیرستان جان مارشال نام‌نویسی کرد.[۱۷][۱۸] دی‌کاپریو علاقه‌ای به مدارس دولتی نداشت و در عوض قصد داشت برای شغل‌های بازیگری تست بدهد.[۱۶] او بعدها دبیرستان را رها کرد و در نهایت مدرک دیپلم معادل عمومی گرفت.[۱۹]

دی‌کاپریو در کودکی تمایل داشت یا زیست‌شناس دریایی شود یا بازیگر؛ او در نهایت بازیگری را برگزید. او به بازی کردن در نقش شخصیت‌ها و تقلید مردم علاقه داشت و از دیدن واکنش آن‌ها نسبت به بازی خود لذت می‌برد.[۲۰] به‌گفتهٔ دی‌کاپریو، علاقهٔ او به اجرا از دو سالگی آغاز شد، زمانی که در جشنوارهٔ اجرا به روی صحنه رفت و به‌صورت خودجوش رقصید که با واکنش مثبت تماشاچیان مواجه شد.[۲۱] همچنین زمانی که آدام فارر از یک آگهی تلویزیونی ۵۰٬۰۰۰ دلار به‌دست آورد، او برای یادگیری بازیگری انگیزه گرفت.[۲۲] دی‌کاپریو در مصاحبه‌هایی گفته که نخستین حضور تلویزیونی او در مجموعهٔ کودکانه رامپر روم بود و اینکه به‌دلیل ایجاد اختلال از نمایش اخراج شد. مجری برنامه در این خصوص ادعای برکناری بچه‌ها از این برنامه را تکذیب کرده است.[۲۳][۲۴] در ۱۴ سالگی، او در چندین آگهی تبلیغاتی برای اتومبیل‌های مچ‌باکس حضور یافت و آن را نخستین نقش خود می‌نامد.[۲۳] دی‌کاپریو بعدها در آگهی‌های تبلیغاتی کرفت سینگز، بابل یام و اپل جکز ظاهر شد.[۲۵] او در سال ۱۹۸۹ نقشی را در دو قسمت از برنامهٔ تلویزیونی د نیو لسی بازی کرد.[۲۶]

دی‌کاپریو در ابتدای کارش در یافتن مدیر برنامه با مشکل مواجه بود. هنگامی که مدیر برنامه‌ای را پیدا کرد، او به دی‌کاپریو پیشنهاد داد نام خود را به لنی ویلیامز تغییر دهد تا برای مخاطبان آمریکایی جذابیت داشته باشد، اما او از انجام این کار خودداری کرد.[۲۷] دی‌کاپریو به مدت یک سال و نیم بیکار ماند، هرچند که ۱۰۰ بار تست‌های بازیگری انجام داد. به دنبال فقدان موفقیت، او قصد داشت بازیگری را کنار بگذارد اما پدرش او را متقاعد کرد تا استقامت به‌خرج دهد. به موجب نصیحت پدرش و چشم‌داشت تضمین مالی، او به انجام تست‌های بازیگری ادامه داد. پس از اینکه یک مأمور استعدادیابی که دوستِ مادرش را می‌شناخت، او را به مسئولان انتخاب بازیگر معرفی کرد، دی‌کاپریو نقش‌هایی در حدود ۲۰ آگهی تبلیغاتی به‌دست‌آورد.[۲۸]

تا اوایل دههٔ ۱۹۹۰، دی‌کاپریو به‌طور منظم در تلویزیون به بازیگری پرداخت، و نقشی را در قسمت آزمایشی بیگانگان (۱۹۹۰) و یک قسمت از سانتا باربارا (۱۹۹۰) بازی کرد. او در سانتا باربارا نقش نوجوان الکلی را ایفا کرد.[۲۹] چشم‌انداز شغلی دی‌کاپریو با گزینش او در مجموعهٔ پدر و مادری که بر پایهٔ فیلم کمدی محصول ۱۹۸۹ به همین نام بود، بهبود یافت. او به‌منظور آماده‌سازی برای نقش نوجوان مشکل‌داری به‌نام گری باکمن، اجرای واکین فینیکس در فیلم اصلی را مورد بررسی قرار داد.[۳۰] کار او در آن سال منجر به دو نامزدی در دوازدهمین مراسم جوانان در فیلم شد — بهترین بازیگر جوان در مجموعهٔ روزانه برای سانتا باربارا و بهترین نقش‌آفرینی بازیگر جوان در مجموعهٔ تلویزیونی جدید برای پدر و مادری.[۳۱] در این زمان، او یکی از شرکت‌کنندگان برنامهٔ بازی کودکانه فان هاس بود که در آن چندین بدلکاری — شامل گرفتن ماهی درون استخر کوچکی با استفاده از دندان‌هایش — انجام داد.[۳۲][۳۳]

حرفه

[ویرایش]

۱۹۹۱–۱۹۹۶: اوایل کار و پیشرفت

[ویرایش]

دی‌کاپریو نخستین نقش سینمایی خود را در سال ۱۹۹۱ با بازی در نقش فرزندخواندهٔ یک صاحب‌خانهٔ بی‌مرام در فیلم ترسناک کم‌بودجهٔ مخلوقات ۳ گرفت. او بعدها این نقش را «حد وسط خودت، بدون عمق، کودکی معمول با موی بلوند» توصیف کرد.[۳۴] دی‌کاپریو گفته که ترجیح می‌دهد مخلوقات ۳ را به یاد نیاورد و آن را «احتمالاً یکی از بدترین فیلم‌های تمام ادوار» و گونه‌ای از نقش که تمایل داشت در آینده از آن پرهیز کند در نظر گرفت.[۳۵] بعدها در ۱۹۹۱، او عضو گروه بازیگران تکرارکننده سیت‌کام مسائل اولیه شد و در آن نقش لوک بروور — پسری بی‌خانمان که که به‌وسیلهٔ خانواده اصلی این مجموعه به فرزندی گرفته می‌شود — را ایفا کرد.[۳۶] هم‌بازی جوانا کرنز یادآوری می‌کند دی‌کاپریو «در قبال سنش باهوش و صمیمانه» بود اما خاطرنشان کرد که او در صحنه فیلم‌برداری نیز شیطنت و شوخ بود، و غالباً هم‌بازی‌هایش را مورد تمسخر قرار می‌داد.[۳۷] دی‌کاپریو به‌وسیلهٔ تهیه‌کنندگان برای بازی در این مجموعه انتخاب شد تا مخاطبان زن جوان را جذب کند، اما ورودش باعث بهبود آمار بینندگان نشد و او پیش از پایان پخش مجموعه، آن را ترک کرد.[۳۸] او نامزد جایزه هنرمند جوان در رشتهٔ بهترین بازیگر جوان با نقش‌آفرینی مشترک در مجموعهٔ تلویزیونی شد.[۳۹] دی‌کاپریو همچنین در یکی از قسمت‌های سال ۱۹۹۱ مجموعهٔ روزان نقش نامشخصی داشت.[۴۰]

در سال ۱۹۹۲، دی‌کاپریو نقش کوتاهی در قسمت نخست مجموعهٔ سینمایی پیچک سمی داشت، و به‌وسیلهٔ رابرت دنیرو از فهرست نهایی ۴۰۰ بازیگر جوان برای هم‌بازی‌شدن با او در زندگی این پسر برگزیده شد.[۴۱] این فیلم با اقتباس از خاطرات توبیاس وولف، بر رابطهٔ میان نوجوانی سرکش به‌نام توبی (دی‌کاپریو) و مادرش (الن بارکین) و ناپدری بدزبان (دنیرو) متمرکز است.[۲۳][۴۲][۴۳] کارگردان مایکل کاتن-جونز گفت دی‌کاپریو نمی‌داند چگونه سر صحنه فیلم‌برداری رفتار کند. نتیجتاً، کاتن-جونز نوعی شیوهٔ راهبری سختگیرانه به کار گرفت که پس از آن رفتار دی‌کاپریو رو به بهبودی رفت.[۳۷] بیلگه ابیری از رولینگ استون متوجه شد که پیوند قدرتمند میان بارکین و دی‌کاپریو باعث ارتقای فیلم شده و نحوهٔ رشد پیچیدهٔ شخصیت دی‌کاپریو از یک نوجوان شورشی به یک مرد جوان مستقل را ستایش کرد.[۴۱] زندگی این پسر نخستین فیلمی بود که نگاه‌ها را به او جلب کرد.[۴۴]

دی‌کاپریو نقش برادر معلول شخصیتِ جانی دپ را در کمدی-درام چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳) بازی کرد. دی‌کاپریو به‌وسیلهٔ کاتن-جونز به کارگردان لاسه هالستروم معرفی شد. هالستروم در ابتدا مردد بود، زیرا عقیده داشت دی‌کاپریو برای این نقش بیش از حد خوش‌ظاهر بود. هالستروم پس از اینکه دی‌کاپریو به‌عنوان «حواس‌جمع‌ترین» شرکت‌کننده در تست بازی مطرح شد، او را برای این نقش برگزید.[۳۴][۳۷] دی‌کاپریو به‌منظور اطمینان از صحت نقش‌آفرینی خود، در مورد کودکان به همین‌گونه آسیب‌دیده و طرز رفتارهای آن‌ها به تحقیق و مطالعه پرداخت.[۴۵] این فیلم موفقیتی هنری بود.[۴۶] دی‌کاپریو در ۱۹ سالگی جایزهٔ هیئت ملی بازبینی را به‌دست آورد و نامزد جوایز گلدن گلوب و اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. او هفتمین نامزد جوان اسکار در این رشته شد.[۴۷][۴۸] جانت ماسلین، منتقد نیویورک تایمز، اجرای دی‌کاپریو در سرتاسر فیلم را تأثیرگذار عنوان کرد.[۴۹] کارین جیمز، دیگر منتقد نیویورک تایمز، دربارهٔ اجراهایش در زندگی این پسر و چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد گفت: «او حاجت خام و عاطفی آن پسرها را کاملاً طبیعی و قدرتمند ساخت.»[۵۰]

نخستین نقش سال ۱۹۹۵ دی‌کاپریو در وسترن سریع و مرده ساختهٔ سم ریمی بود. هنگامی که سونی پیکچرز در خصوص انتخاب دی‌کاپریو مشکوک شد، هم‌بازی‌اش شارون استون خودش دستمزد دی‌کاپریو را پرداخت.[۵۱] این فیلم عملکرد ضعیفی در گیشه داشت و منتقدان آن به آن نظر مثبتی ندادند.[۵۲][۵۳] دی‌کاپریو در ادامه نقش جیم کرولِ نوجوان (بازیکن بسکتبال و نویسندهٔ رو به رشد معتاد به مواد مخدر) را در فیلم زندگی‌نامه‌ای خاطرات بسکتبال بازی کرد.[۵۴] او در درام شهوانی کسوف کامل (۱۹۹۵) ایفای نقش کرد که بر تمایل نمایش اجرایی استثنایی متکی بود. این فیلم بیشتر بر استعداد بازیگری دی‌کاپریو تمرکز می‌کرد تا جذابیت جسمانی مورد بحث او.[۵۵] این فیلم به کارگردانی آگنیشکا هولاند، روایتی تخیلی از رابطه همجنس‌گرایانهٔ آرتور رمبو (دی‌کاپریو) و پل ورلن (دیوید تیولیس) است. دی‌کاپریو زمانی برای این نقش انتخاب شد که ریور فینیکس پیش از آغاز فیلم‌برداری درگذشته بود.[۱۰] اگرچه این فیلم از نظر تجاری شکست خورد، اما در کاتالوگ بایگانی وارنر (که فیلم‌های کلاسیک و دارای مخاطب خاص از برادران وارنر را در ویدئوی خانگی منتشر می‌کند) گنجانده شده است.[۵۶][۵۷] سان فرانسیسکو کرونیکل دی‌کاپریو را «وعدهٔ بازیگری عالی نسل خودش» خواند، اما از عدم تطابق بین لهجهٔ بریتانیایی «متمدن» تیولیس و «صدای تو دماغی کالیفرنیای جنوبی» دی‌کاپریو انتقاد کرد.[۵۸]

دی‌کاپریو سپس در رومئو + ژولیت (۱۹۹۶) ساختهٔ باز لورمن مقابل کلر دینز به ایفای نقش پرداخت، که مدرن‌سازی مختصری از تراژدی رمانتیک به همین نام اثر ویلیام شکسپیر بود که دیالوگ اصلی وابسته به آثار شکسپیر در آن حفظ شده است. دی‌کاپریو ابتدا از اقتباس دیگر رومئو و ژولیت مردد بود، اما به پیشنهاد پدرش، موافقت کرد که کار لورمن را با دقت بیشتری امتحان کند. سپس دی‌کاپریو و لورمن یک جلسهٔ دو هفته‌ای را صرف تبادل نظر کردند که منجر به این هم‌کاری شد.[۵۹] رومئو + ژولیت دی‌کاپریو را به‌عنوان بازیگری برجسته در هالیوود معرفی کرد. به گفتهٔ موری پومرنس، محقق سینما، محبوبیت تازه کشف‌شدهٔ دی‌کاپریو باعث شد فیلم تنها چند روز پس از اکران به سودآوری برسد.[۶۰][۶۱] دیوید تامسون از گاردین با مرور آثار اولیهٔ دی‌کاپریو، او را «یک مکاشفه» در چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد، «بسیار تأثیرگذار» در زندگی این پسر، «بسیار از جان گذشته» در خاطرات بسکتبال و «یک جرقهٔ حیاتی» در رومئو + ژولیت نامید.[۶۲] رومئو + ژولیت برای دی‌کاپریو خرس نقره‌ای برای بهترین بازیگر مرد در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۱۹۹۷ را به ارمغان آورد.[۶۳] او سپس در اتاق ماروین (۱۹۹۶) نقش مرد جوانی را بازی کرد که به آسایشگاه روانی فرستاده می‌شود؛ این درام خانوادگی دربارهٔ دو خواهر جدا شده با بازی مریل استریپ و دایان کیتن است که در خلال تراژدی دوباره به هم می‌پیوندند. او نقش هنک، پسر نابسامان شخصیت استریپ را بازی کرد.[۶۴] لیزا شوارتزبام از انترتینمنت ویکلی «دی‌کاپریوی عمیقاً با استعداد» را بابت ایستادگی در شرایط سخت مقابل بازیگران زن سابقه‌دار یعنی کیتن و استریپ ستایش کرد.[۶۵]

۱۹۹۷–۲۰۰۱: تایتانیک و شهرت جهانی

[ویرایش]

دی‌کاپریو پیشنهاد بازی در بوگی نایتز (۱۹۹۷) را نپذیرفت و در تایتانیک (۱۹۹۷) ساختهٔ جیمز کامرون نقش‌آفرینی‌آفرینی کرد. او و کیت وینسلت نقش افرادی از طبقات اجتماعی متضاد را بازی کردند که در عرشهٔ آرام‌اس تایتانیک طی نخستین سفر بدفرجام آن عاشق یکدیگر می‌شوند.[۶۶] دی‌کاپریو ابتدا در این مورد تردید داشت، اما سرانجام کامرون به او دلگرمی داد تا این نقش را عهده‌دار شود.[۶۷] این فیلم که بودجهٔ تولید آن بیش از ۲۰۰ میلیون دلار بود، پرهزینه‌ترین ساختهٔ آن زمان محسوب می‌شد و فیلم‌برداری در روساریتو بیچ که در آن‌جا ماکت کشتی ساخته شده بود، صورت گرفت.[۶۸][۶۹][۷۰] تایتانیک پرفروش‌ترین فیلم آن زمان شد، و در نهایت بیش از ۲٫۱ میلیارد دلار در جهان فروش داشت.[۷۱][۷۲] نقش جک داوسون، دی‌کاپریو را به یک اَبَرستاره تبدیل کرد و منجر به عشق‌ورزی شدیدی از سوی دختران نوجوان و زنان جوان شد و به «لئو-مانیا» (Leo-mania) معروف گردید.[۷۳][۷۴] این فیلم ۱۱ جایزهٔ اسکار—بیش از هر فیلم دیگری— شامل بهترین فیلم برنده شد، اما ناکامی دی‌کاپریو در کسب نامزدی منجر به اعتراض بیش از ۲۰۰ طرفدار به آکادمی علوم و هنرهای سینما شد.[۷۵][۷۶] او نامزد دریافت جوایز مطرح دیگری از جمله گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد شد.[۷۷]

A photograph of Leonardo DiCaprio attending a press conference for The Beach.
دی‌کاپریو در نشست مطبوعاتی ساحل در ۲۰۰۰

دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۰ گفت: «در زمان پدیدهٔ تایتانیک [...] هیچ‌گونه رابطه‌ای با خود نتوانستم برقرار کنم [...] دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم [...] چیزی نیست که حالا دیگر به دنبالش باشم.»[۷۸] در مقالهٔ سال ۲۰۱۵ رولینگ استون، بیلگه ابیری نقش دی‌کاپریو را بهترین عنوان کرد و نوشت که او و وینسلت «کش و قوس صمیمانه خودشان را با هیجان بسیار خالصانه‌ای القا می‌کنند که سخت است شیفتهٔ رابطه عاشقانه محکوم به فنای آن‌ها نشویم.»[۴۱] به‌طور مشابه نویسنده‌ای از ونتی فر در سال ۲۰۰۸ آن‌ها را «ماندگارترین ذوج سینمایی هالیوود» از زمان هامفری بوگارت و اینگرید برگمن نامید.[۷۹] آلیسا ویلکینسون در وبگاه واکس که دربارهٔ نخستین فیلم مشاهده‌شده‌اش در سال ۲۰۱۷ مقاله می‌نوشت، به «دلبری پسرمانند» دی‌کاپریو توجه داشت و نقش‌آفرینی او را «طبیعی و بی‌ریا» توصیف کرد.[۸۰] موفقیت تایتانیک باعث تشدید جایگاه دی‌کاپریو به‌عنوان آیدل نوجوان و بازیگر عاشقانه شد. او در صدد آن بود که از این وجهه فاصله بگیرد.[۷۴] او حجم کار خود را کاهش داد و به‌دنبال نقش‌هایی بود که خودش به آن‌ها علاقه داشته باشد.[۸۱]

دی‌کاپریو نقش برجستهٔ کوتاهی در طنز شهرت سال ۱۹۹۸ وودی آلن، یعنی ستاره مشهور داشت. ابیری او را «بهترین چیز در این فیلم» نامید.[۴۱][۸۲] او در همان سال نقش دوگانه‌ای از لوئی چهاردهمِ شرور و برادر دوقلوی مخفی و دلسوزش را در مردی با نقاب آهنین از رندل والاس به عهده گرفت.[۸۳] منتقدان به این فیلم نقدهای متفاوت تا منفی دادند، اما ۱۸۰ میلیون دلار در مقابل بودجه ۳۵ میلیون دلاری فروش داشت.[۸۴][۸۵][۸۶] اووِن گلیبرمن، منتقد انترتینمنت ویکلی نوشت دی‌کاپریو برای بازی در این نقش به اندازهٔ کافی مسن به نظر نمی‌رسید، اما او را به‌عنوان «بازیگری دگرگون‌پذیر و ناخودآگاه، با چهره یک فرشته خبیث» تحسین کرد.[۸۷] الکس فون تونزلمان در گاردین نیز به همین ترتیب تحت تأثیر اجرای این بازیگر قرار گرفت اما استعداد او در فیلم را هدر رفته دانست.[۸۸]

همچنین در سال ۱۹۹۸، دی‌کاپریو برای بازی در فیلم روانی آمریکایی (۲۰۰۰) با دستمزد ۲۰ میلیون دلاری برگزیده شد. پس از اختلاف نظر با الیور استون بر سر کارگردانی فیلم، دی‌کاپریو از پروژه بیرون رفت و به جای آن نقش اصلی ساحل را بر عهده گرفت.[۸۹] او در این فیلم اقتباسی، نقش یک گردشگر کوله‌گَرد آمریکایی را بازی کرد که در یک جزیره مخفی در خلیج تایلند سر درمی‌آورد.[۹۰] این فیلم با بودجهٔ ۵۰ میلیون دلاری ساخته شد و تقریباً سه برابر بیشتر از بودجهٔ ساخت در گیشه به دست آورد، اما از سوی منتقدان مورد نقد منفی قرار گرفت و نامزدی جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر مرد را برای او به ارمغان آورد.[۹۱][۹۲][۹۳] تاد مک‌کارتی در ورایتی فکر می‌کرد که دی‌کاپریو اجرای قانع‌کننده‌ای داشت، اما شخصیت او فاقد صفات تعیین‌کننده بود.[۹۴] این فیلم به دلیل آسیب رساندن به مکان فیلم‌برداری در تایلند مورد انتقاد قرار گرفت. پس از آن، دی‌کاپریو برای بازسازی این ناحیه تلاش کرد.[۹۵]

در میانهٔ دههٔ ۱۹۹۰، دی‌کاپریو موافقت کرد در فیلم کوتاه سیاه‌وسفید عمدتاً بالبداهه آلوی دان بازی کند.[۲۳] زمانی که کارگردان آن را به فیلم بلند گسترش داد، دی‌کاپریو و هم‌بازی توبی مگوایر اعلام کردند که هرگز قصد ساخت فیلم بلندی را نداشتند، و از اکران آن در ایالات متحده و کانادا با حکم دادگاه جلوگیری شد. این فیلم برای نخستین بار در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین سال ۲۰۰۱ به نمایش درآمد اما همچنان مبهم است.[۹۶]

۲۰۰۲–۲۰۰۹: اقدام به تولید فیلم

[ویرایش]
A photograph Leonardo DiCaprio with Martin Scorsese and Cameron Diaz (from left to right) surrounded by the paparazzi
دی‌کاپریو با مارتین اسکورسیزی و کامرون دیاز در رویداد دارودسته‌های نیویورکی در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۲

دی‌کاپریو پیشنهاد نقش آناکین اسکای‌واکر در جنگ ستارگان: قسمت دوم – حمله کلون‌ها (۲۰۰۲) را رد کرد و در آن زمان احساس می‌کرد برای آن آمادگی نداشت.[۹۷] نخستین فیلم او در آن سال، فیلم زندگی‌نامه‌ای اگه می‌تونی منو بگیر بود. این فیلم مبتنی بر سرگذشت فرانک ابگنیل بود که پیش از تولد ۱۹ سالگی‌اش، در دهه ۱۹۶۰ برای کسب درآمد میلیونی به کلاهبرداری پرداخت.[۹۸] این فیلم به کارگردانی استیون اسپیلبرگ در عرض ۵۲ روز در ۱۴۷ مکان مختلف فیلم‌برداری شد و آن را به «ماجراجویی‌ترین و پرمخاطره‌ترین» فیلمی تبدیل کرد که دی‌کاپریو تا به حال تجربه کرده است.[۹۹] این فیلم مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و ۳۵۵ میلیون دلار فروخت که پس از تایتانیک، دومین اکران پرفروش او شد.[۱۰۰][۱۰۱] راجر ایبرت جدایی او از شخصیت‌های تاریک و مشکل‌دارِ فیلم‌های پیشین را ستود[۹۸] و دو منتقد انترتینمنت ویکلی در سال ۲۰۱۸ آن را بهترین نقش دی‌کاپریو نامیدند و او را «بسیار متقاعد کننده، فریبنده، عشوه‌گر و گاهی غم‌انگیز» توصیف کردند.[۱۰۲] دی‌کاپریو برای این اجرا سومین نامزدی گلدن گلوب خود را به دست آورد.[۱۰۳]

همچنین در سال ۲۰۰۲، دی‌کاپریو در فیلم دارودسته‌های نیویورکیِ مارتین اسکورسیزی به ایفای نقش پرداخت. داستان این درام تاریخی در میانهٔ سدهٔ نوزدهم در منطقه فایو پوینتز شهر نیویورک اتفاق می‌افتد. اسکورسیزی در ابتدا با فروش ایده خود برای تحقق بخشیدن به این فیلم مشکل داشت تا اینکه دی‌کاپریو به بازی در این فیلم علاقه‌مند شد و به این ترتیب میرامکس تأمین مالی پروژه را به عهده گرفت. با این وجود در مراحل تولید، رقم بودجه از حد خارج شد و اختلافات تهیه‌کننده و کارگردان منجر به فیلم‌برداری هشت‌ماهه شد. این فیلم با بودجه ۱۰۳ میلیون دلاری، پرهزینه‌ترین فیلمی بود که اسکورسیزی تا به حال ساخته بود. دی‌کاپریو به ایفای نقش آمستردام والون، رهبر جوان یک باند خیابانی ایرلندی-آمریکایی، مجذوب شد، زیرا این نقش بر خلاف نقش‌های «پسرانه» در فیلم‌های قبلی، نشان‌دهندهٔ گرایش به نقش مردان بالغ بود.[۱۰۴] دارودسته‌های نیویورکی ۱۹۳ میلیون دلار در سرتاسر جهان فروش داشت و بازخورد مثبتی از منتقدان گرفت.[۱۰۵][۱۰۶] آن تامپسون در آبزرور به «اجرای بی‌تکلف و مصمم دی‌کاپریو» اشاره کرد، اما احساس کرد که همبازی‌اش دنیل دی-لوئیس، او را زیر سایهٔ خود قرار داده است.[۱۰۷]

در سال ۲۰۰۴، دی‌کاپریو شرکت تولیدی اپین وی پروداکشنز را بنیان نهاد.[۱۰۸] او در طول ایجاد شرکت، علاقه‌مند به یافتن منابع منحصر به فرد و حفظ ماهیت آن بود، و با استناد به تجربیات قبلی که در آن مشارکت افراد بیش از حد بر محصول نهایی تأثیر منفی داشت، اشاره کرد.[۱۰۹] دی‌کاپریو نخست تهیه‌کنندهٔ اجرایی فیلم ترور ریچارد نیکسون بود که شان پن در آن بازی کرد،[۴۰] و در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۴ به نمایش درآمد.[۱۱۰] دی‌کاپریو و اسکورسیزی با فیلم زندگی‌نامه‌ای هوانورد دوباره با یکدیگر کار کردند. این فیلم دربارهٔ هوارد هیوز، کارگردان آمریکایی و پیشگام هوانوردی، بود که از اختلال وسواسی-جبری رنج می‌برد. او در ابتدا پروژه را با مایکل مان توسعه داد که در اسکورسیزی جایگزین او شد.[۱۱۱][۱۱۲] هوانورد به موفقیت هنری و تجاری دست یافت.[۱۱۳][۱۱۴] سیموند براوند در امپایر فکر می‌کرد که دی‌کاپریو به طرز قانع‌کننده نقش پیچیده‌ای را بازی می‌کرد و به صحنه‌های نمایان‌گر بدگمانی و وسواس هیوز تأکید داشت.[۱۱۵] او برای نخستین بار برندهٔ جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد و به علاوه نامزد جوایز اسکار، بفتا و انجمن بازیگران فیلم شد.[۱۱۶]

در سال ۲۰۰۶، دی‌کاپریو در فیلم جنایی جدامانده و تریلر جنگی سیاسی الماس خونین بازی کرد. در رفتگان ساختهٔ اسکورسیزی، او نقش مأمور پلیسی را بازی کرد که مخفیانه در باند گانگستری ایرلندی در بوستون مشغول به کار بود. دی‌کاپریو به‌ویژه تجربه کار با هم‌بازی‌اش جک نیکلسون را دوست داشت و سکانسی با او را «یکی از به‌یادماندنی‌ترین لحظات» زندگی خود به عنوان بازیگر توصیف کرد.[۱۱۷] هنگام آماده‌سازی، او از بوستون بازدید کرد تا با افراد مرتبط با اوباش ایرلندی ارتباط برقرار کند و ۶٫۸ کیلوگرم عضله به دست آورد.[۱۱۸] این فیلم مورد تحسین قرار گرفت[۱۱۹] و با فروش ۲۹۱ میلیون دلار، تا آن زمان به پردرآمدترین همکاری دی‌کاپریو و اسکورسیزی تبدیل شد.[۱۲۰][۱۰۱] پیتر ترورز در رولینگ استون، با ستایش دی‌کاپریو و هم‌بازی‌اش مت دیمون، اجراهای آن‌ها را «انفجاری، از نظر احساسی پیچیده» نامید، اما احساس کرد که نیکلسون این دو را تحت‌الشعاع قرار داده است.[۱۲۱] علی‌رغم نقش اصلی دی‌کاپریو در جدامانده، توزیع‌کننده فیلم یعنی برادران وارنر پیکچرز، اجرای او را برای نامزدی بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در آکادمی علوم و هنرهای سینما ارسال کرد تا از تناقض با نقش او در الماس خونین جلوگیری کند.[۱۲۲] در عوض، هم‌بازی او مارک والبرگ نامزد شد؛ اگرچه دی‌کاپریو برای جدامانده جوایز دیگری از جمله جایزه ستلایت بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و نامزدی بهترین بازیگر مرد در گلدن گلوب و بفتا را به دست آورد.[۱۲۳]

A picture of Leonardo DiCaprio in a dark suit
دی‌کاپریو در جشنواره فیلم ترایبکا ۲۰۰۷

در الماس خونین، دی‌کاپریو نقش قاچاقچی الماس اهل رودزیا را بازی کرد که در جنگ داخلی سیرالئون شرکت دارد. در حین فیلم‌برداری، او با ۲۴ کودک یتیم از روستای کودکان اس‌اواس، در ماپوتو، موزامبیک کار کرد و گفت که از تعاملات خود با آن‌ها قدردان است.[۱۲۴] او برای آماده شدن، شش ماه را در آفریقا گذراند، استتار را از افراد شاغل در ارتش آفریقای جنوبی آموخت و با مردم این کشور در تعامل بود تا لهجهٔ خود را بهبود بخشد.[۱۲۵] این فیلم نقدهای عموماً مطلوبی داشت،[۱۲۶] و دی‌کاپریو به‌خاطر لهجهٔ آفریقای جنوبی‌اش که تقلید آن عموماً دشوار بود، مورد توجه قرار گرفت.[۱۲۷] کلودیا پویگ از یواس‌ای تودی به نشانهٔ تأیید، به تحول دی‌کاپریو از پسر به مرد در پردهٔ سینما تأکید داشت،[۱۲۸] و به‌طور مشابه، ان هورنادی در واشینگتن پست به رشد بازیگری او پس از رفتگان اشاره کرد.[۱۲۹] دی‌کاپریو برای الماس خونین نامزد جوایز اسکار و گلدن گلوب شد.[۱۲۳]

در سال ۲۰۰۷، دی‌کاپریو تهیه‌کنندهٔ درام کمدی باغبان عدن بود که به گفتهٔ فرنک شک در هالیوود ریپورتر، این فیلم درام و کمدی سیاه لازم برای ارتباط با مخاطبان را نداشت.[۱۳۰] بعداً در همان سال، او تهیه‌کنندگی، نویسندگی مشترک و گویندگی یازدهمین ساعت را به عهده داشت. این مستند دربارهٔ وضعیت محیط زیست بود که جایزه سینمایی مؤسسه دیده‌بان زمین را در سال ۲۰۰۸ دریافت کرد.[۱۳۱] شرکت تولیدی دی‌کاپریو مجموعهٔ گرینزبرگ (۲۰۰۸–۲۰۱۰) را تولید کرد که به مدت سه فصل پخش شد.[۱۳۲] همچنین در سال ۲۰۰۸، دی‌کاپریو در فیلم جاسوسی یک مشت دروغ ظاهر شد. او نقش یکی از سه مأموری را بازی کرد که با سازمان تروریستی در خاورمیانه مبارزه می‌کردند.[۱۳۳] به نظر دی‌کاپریو، این فیلم بازگشتی به فیلم‌های سیاسی دههٔ ۱۹۷۰ مانند نمای پارالاکس (۱۹۷۴) و سه روز کرکس (۱۹۷۵) بود. او موهای خود را به رنگ قهوه‌ای تغییر داد و برای این نقش از لباس‌های قهوه‌ای‌رنگ استفاده کرد.[۱۳۳] منتقدان نقدهای متفاوتی به این فیلم دادند،[۱۳۴] و بیش از ۱۱۸ میلیون دلار فروش داشت در حالی که بودجهٔ آن ۶۷٫۵ میلیون دلار بود.[۱۳۵]

بعدها در سال ۲۰۰۸، دی‌کاپریو و کیت وینسلت برای درام جادهٔ انقلابی (۲۰۰۸) که به‌دست همسر وقت وینسلت، سم مندس، کارگردانی شد، با یکدیگر همکاری کردند. از آنجایی که هر دو بازیگر تمایلی به ساخت فیلم‌های عاشقانهٔ مشابهٔ تایتانیک نداشتند، وینسلت بود که پیشنهاد داد دی‌کاپریو و مندس با او بر روی اقتباسی سینمایی از رمان چاپ ۱۹۶۱ به همین نام اثر ریچارد ییتس کار کنند. وینسلت پی برد که فیلم‌نامهٔ آن به نویسندگی جاستین هیث مقدار ناچیزی وجه اشتراک با فیلم پرفروش تایتانیک محصول ۱۹۹۷ داشت.[۱۳۶] برای بازی در نقش زن و شوهری در ازدواج در حال فروپاشی در دههٔ ۱۹۵۰، دی‌کاپریو و وینسلت حین آماده‌سازی مدتی را با هم سپری کردند و دی‌کاپریو در صحنهٔ فیلم‌برداری کوچکی که استفاده می‌کردند احساس تنگناهراسی داشت.[۷۹][۱۳۷] او شخصیت خود را «ناقهرمانانه»، «اندکی ضعیف‌النفس» و فردی «مایل به اینکه فقط محصول اطرافیان خود باشد» می‌دید.[۱۳۸] پیتر ترورز جفت شدن دی‌کاپریو با وینسلت و اجرای چندلایهٔ دی‌کاپریو از شخصیتی آشفته را پسندید،[۱۳۹] و مارشال سلا از جی‌کیو آن را «بالغانه‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین اجرای دوران زندگی‌اش» نامید.[۱۳۷] دی‌کاپریو برای هفتمین بار نامزد دریافت جایزهٔ گلدن گلوب شد.[۱۴۰] جادهٔ انقلابی بیش از ۷۵ میلیون دلار در مقابل بودجهٔ ۳۵ میلیون دلاری فروش داشت.[۱۴۱] او دههٔ ۲۰۰۰ را با تهیه‌کنندگی تریلر وحشت روان‌شناختی یتیم (۲۰۰۹) به کارگردانی ژاومه کویت-سرا و با بازی ورا فارمیگا، پیتر سارسگارد و ایزابل فورمن به اتمام رساند. اگرچه بازخورد این فیلم ضد و نقیض بود، اما با موفقیت تجاری همراه بود.[۱۴۲]

۲۰۱۰–۲۰۱۳: فیلم‌هایی با کارگردانان مطرح

[ویرایش]

دی‌کاپریو در فیلم مهیج روان‌شناختی سال ۲۰۱۰ جزیره شاتر به همکاری با اسکورسیزی ادامه داد. او در این فیلم نقش مارشال آمریکایی در حال تحقیق از تأسیسات روان‌پزشکی واقع در جزیره‌ای را بازی کرد که سلامت روانی خودش زیر سؤال می‌رود. دی‌کاپریو و اسکورسیزی در سال ۲۰۰۷ به این پروژه علاقه‌مند شدند. دی‌کاپریو این فیلم را مشترکاً زیر نظر اپین وی با فینیکس پیکچرز تولید کرد.[۱۴۳] به‌دلیل صحنه‌های آزاردهندهٔ فیلم، دی‌کاپریو طی مراحل تولید کابوس‌های کشتار جمعی دید و استراحت با دوستانش را نوعی روان‌درمانی می‌دانست.[۱۴۴] این فیلم هنگام انتشار با نقدهای متفاوتی روبه‌رو شد؛[۱۴۵] پیتر بردشاو در گاردین کارگردانی اسکورسیزی و بازیگری را ستود اما به پایان پیچیدهٔ فیلم انتقاد وارد کرد.[۱۴۶] پیتر ترورز آن را «فراموش‌نشدنی‌ترین و از لحاظ احساسی پیچیده‌ترین اجرای دی‌کاپریو تا به حال» نامید و به‌ویژه سکانس داخل غار او با هم‌بازی‌اش پاتریشا کلارکسون را پسندید.[۱۴۷] این فیلم موفقیتی تجاری بود و ۲۹۴ میلیون دلار به‌رغم بودجهٔ ۸۰ میلیون دلاری فروش جهانی داشت.[۱۴۸]

A photograph of seven people on stage; except for Leonardo DiCario on the right, they are all clapping cheerfully.
دی‌کاپریو (نخستین نفر از راست) با بازیگران تلقین در افتتاحیهٔ این فیلم در سال ۲۰۱۰

دومین نقش سالِ ۲۰۱۰ دی‌کاپریو در فیلم علمی تخیلی تلقین از کریستوفر نولان بود که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.[۱۴۹] او در این فیلم نقش یک «استخراج‌کننده» به‌نام دام کاب را ایفا می‌کند که با نفوذ به ضمیر ناخودآگاه افراد، اطلاعات غیرقابل دسترسی آن‌ها را می‌دزدد. به کاب پیشنهاد داده می‌شود که در ازای کاشت ایده‌ای در ذهن یک سرمایه‌دار شرکتی، فرصتی برای بازیافتن زندگی قدیمی خود پیدا کند.[۱۵۰] دی‌کاپریو مجذوب ایدهٔ «رویادزدی» و پتانسیل شخصیتش به‌منظور دست‌کاری عالم رؤیا و تأثیرگذاری بر زندگی واقعی خود بود.[۱۵۱] این فیلم که با بودجهٔ ۱۶۰ میلیون دلاری ساخته شد، ۸۳۶ میلیون دلار در سرتاسر جهان فروخت و دومین فیلم پرفروش دی‌کاپریو شد.[۱۰۱][۱۵۲] دی‌کاپریو برای بازی در این فیلم، با کاهش دستمزد از مزد ۲۰ میلیون دلاری خود موافقت کرد و در عوض سهمی از درآمد اکران را انتخاب کرد که به او درصدی از فروش بلیت سینما را می‌داد. این مخاطره برای او ثمربخش بود، زیرا دی‌کاپریو ۵۰ میلیون دلار از این فیلم به دست آورد و به بالاترین دستمزد او تبدیل شد.[۱۵۳]

دی‌کاپریو نقش جی. ادگار هوور را در فیلم جی. ادگار (۲۰۱۱) ساختهٔ کلینت ایستوود بازی کرد. این فیلم که زندگی هوور را شرح می‌دهد، بر کار او به‌عنوان مدیر اف‌بی‌آی و نیز زندگی خصوصی او به عنوان یک هم‌جنس‌گرای پنهان تمرکز دارد.[۱۵۴] منتقدان احساس کردند که فیلم در کل فاقد انسجام است، اما اجرای دی‌کاپریو را تحسین کردند.[۱۵۵][۱۵۶] راجر ایبرت توانایی دی‌کاپریو در ایجاد عمق و ظرافت به این شخصیت را ستود و گفت که نقش‌آفرینی او جنبه‌هایی از شخصیت هوور را بیان می‌کند که احتمالاً حتی برای خود این مرد نیز ناشناخته بود.[۱۵۷] همچنین در سال ۲۰۱۱، او تهیه‌کنندهٔ فیلم ترسناک عاشقانهٔ شنل‌قرمزی بود. اگرچه این فیلم از سوی مجله تایم به‌عنوان یکی از ده فیلم بد سال ۲۰۱۱ معرفی شد،[۱۵۸] اما بازدهٔ متوسطی در گیشه داشت.[۱۵۹] همچنین در آن سال، شرکت تولیدی دی‌کاپریو، درام سیاسی جرج کلونی، یعنی نیمه ماه مارس را تولید کرد.[۱۶۰]

دی‌کاپریو در سال ۲۰۱۲ نقش مالک مزرعه‌ای را در فیلم وسترن اسپاگتی کوئنتین تارانتینو، یعنی جنگوی زنجیرگسسته، بازی کرد. پس از خواندن فیلم‌نامه، دی‌کاپریو از میزان نژادپرستی که در فیلم به تصویر کشیده شده بود، احساس ناخشنودی داشت، اما هم‌بازی‌هایش و تارانتینو او را متقاعد کردند تا به کار خود ادامه دهد.[۱۶۱] هنگام فیلم‌برداری، دی‌کاپریو به‌طور تصادفی دست خود را به‌وسیلهٔ شیشه برید، اما فیلم‌برداری را ادامه داد و تارانتینو تصمیم گرفت از این برداشت در محصول نهایی استفاده کند.[۱۶۲] منتقدان این فیلم را تحسین کردند؛[۱۶۳] یکی از نویسندگان مجله وایرد او را بابت بازی در نقشی شرورانه ستایش کرد و متوجه بیمناکی اجرای او شد.[۱۶۴] این فیلم برای دی‌کاپریو نامزدی جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را به دنبال داشت.[۱۶۵] جنگوی زنجیرگسسته با بودجه ۱۰۰ میلیون دلاری ساخته شد، اما ۴۲۵ میلیون دلار در سراسر جهان فروش داشت.[۱۶۶]

دی‌کاپریو در ژانویهٔ ۲۰۱۳ گفت که جهتِ انجام اهداف مفید برای محیط زیست در سرتاسر جهان، مدت طولانی از بازیگری فاصله خواهد گرفت.[۱۶۷] او در آن سال چهار اکران به‌عنوان بازیگر و تهیه‌کننده داشت. نخستین کار او در نقش میلیونر جی گتسبی در گتسبی بزرگ ساختهٔ باز لورمن بود که اقتباسی از رمان سال ۱۹۲۵ به همین نام اثر اف. اسکات فیتزجرالد به‌شمار می‌رفت و در آن با کری مولیگان و توبی مگوایر هم‌بازی شد.[۱۶۸] این فیلم نقدهای متفاوتی از سوی منتقدان دریافت کرد، اما اجرای دی‌کاپریو مورد تحسین قرار گرفت و جایزه اکتا در رشتهٔ بهترین بازیگر مرد را برای او به ارمغان آورد.[۱۶۹][۱۷۰] رافر گوزمن، منتقد نیوزدی نوشت که دی‌کاپریو نه تنها «سرسخت [...] بلکه آسیب‌پذیر، احساس‌برانگیز، بامزه، فریب‌دهنده و انسانی بود. این یک عملکرد فوق‌العاده و سخت به دست آمده است.»[۱۷۱] مت زولر سیتز از وبگاه راجر ایبرت، اجرای او را «بزرگ‌ترین و ساده‌ترین جلوه ویژه فیلم» و «نمادین— شاید بهترین کار خود» توصیف کرد.[۱۷۲] این فیلم ۳۵۳ میلیون دلار در سرتاسر جهان فروخت که فروش آن بیش از سه برابر بودجهٔ آن بود.[۱۷۳] سه فیلم به‌دست دی‌کاپریو در سال ۲۰۱۳ تهیه‌کنندگی شد: فیلم مهیج رانر رانر، که زان بروکس در گاردین آن را «فیلمی سست و مزخرف که از سر اجبار کاری را پیش می‌برد» توصیف کرد؛[۱۷۴] فیلم مهیج از لحاظ تجاری شکست‌خوردهٔ خارج از کوره؛ و کمدی-درام گرگ وال استریت.[۱۷۵][۱۷۶]

دی‌کاپریو در گرگ وال استریت برای پنجمین بار با اسکورسیزی کار کرد. این فیلم بر پایهٔ زندگی کارگزار بورس جردن بلفورت (با بازی دی‌کاپریو) است که در اواخر دههٔ ۱۹۹۰ به دلیل کلاهبرداری از اوراق بهادار و پولشویی دستگیر شد.[۱۷۷][۱۷۸] دی‌کاپریو از زمانی که زندگی‌نامهٔ بلفورت را خوانده بود و به‌همراه برادران وارنر در جنگ پیشنهاد خرید مقابل برد پیت و پارامونت پیکچرز برای حقوق کتاب خاطرات بلفورت پیروز شد، می‌خواست نقش بلفورت بازی کند.[۱۷۹][۱۸۰] او دوست‌دار نمایش صادقانه و بی‌رودربایستی بلفورت از تجربیات واقعی خود در کتاب بود و از بحران مالی ۲۰۰۸–۲۰۰۷ برای ساختن فیلم الهام گرفت.[۱۰۹] گرگ وال استریت بابت کار مشترک اسکورسیزی و دی‌کاپریو نقدهای مثبتی دریافت کرد.[۱۸۱] تاد مک‌کارتی از هالیوود ریپورتر، دی‌کاپریو را بابت درک کامل پتانسیل شخصیتش با اجرایی بدون کوچک‌ترین نگرانی تحسین کرد.[۱۸۲] جاناتان رامنی از فیلم کامنت نوشت که دی‌کاپریو مقدار زیادی استعداد کمدی‌وار در اجرای خود به نمایش می‌گذارد.[۱۸۳] این فیلم برای او جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد – فیلم موزیکال یا کمدی و نامزدی جایزه بفتای بهترین بازیگر مرد و همچنین نامزدی‌های جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد و بهترین فیلم را به ارمغان آورد.[۱۸۴][۱۸۵]

۲۰۱۴–اکنون: مستندهای زیست‌محیطی و کسب جایزه‌ها

[ویرایش]

دی‌کاپریو در سال ۲۰۱۵ با فیلم بازگشته آلخاندرو گونزالز اینیاریتو بار دیگر به عنوان یک بازیگر قدرتمند مورد توجه قرار گرفت و در ابتدا جایزه گلدن گلوب، جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو، جایزه بفتا و جایزه ستلایت را از آن خود کرد. او در ادامه برای ششمین بار نامزد جایزه اسکار شد و توانست این بار برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. پیام تبریک به او در توییتر رکورد بیشترین پیام اختصاصی را شکست و به مرز دو میلیون رسید و همچنین در اکثر نقاط کشورهای مختلف پس از دریافت اسکار وی دست به خوشحالی و شادی زدند. در سال ۲۰۱۶ فعل Leo به معنی «به‌دست آوردن چیزی پس از سال‌ها تلاش» به گنجینهٔ دیکشنری آکسفورد اضافه گردید که این فعل برگرفته از نام لئوناردو دی‌کاپریوست که توانست پس از سال‌ها تلاش در این سال برندهٔ جایزهٔ اسکار شود.[۱۸۶]

دی‌کاپریو، مارگو رابی و برد پیت پس از اکران فیلم روزی روزگاری در هالیوود

پس از تهیه‌کنندگی و گویندگی مستند گرمایش جهانی یخ در آتش (۲۰۱۹)،[۱۸۷] دی‌کاپریو در پی وقفه‌ای چهارساله به بازیگری بازگشت. او در کمدی-درام روزی روزگاری در هالیوود ساختهٔ کوئنتین تارانتینو، نقش بازیگر تلویزیونی رو به افول به‌نام ریک دالتون را ایفا می‌کند که رابطه‌اش با بدلکارش، کلیف بوث (برد پیت) را به تصویر می‌کشد.[۱۸۸] او و پیت برای کمک به تأمین بودجهٔ فیلم، با کاهش دستمزدشان موافقت کردند و هر کدام ۱۰ میلیون دلار دریافت کردند.[۱۸۹] دی‌کاپریو علاقه داشت با پیت کار کند و تارانتینو آن را هیجان‌انگیزترین زوج پس از رابرت ردفورد و پل نیومن توصیف کرد.[۱۹۰][۱۹۱] دی‌کاپریو مجذوب ادای دین این فیلم به هالیوود و تمرکز بر دوستی بین شخصیت‌های خود و پیت بود. او برای این نقش از تجربیات زندگی واقعی از مبارزات و طرد دوستان بازیگرش در این صنعت استفاده کرد.[۱۹۱] این فیلم در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹ به نمایش درآمد که در آن منتقدان نقش‌آفرینی او و پیت را تحسین کردند.[۱۹۲] نویسنده‌ای در بیزنس اینسایدر آن را یکی از بهترین اجراهای دوران فعالیت دی‌کاپریو نامید.[۱۹۳] ایان سندول از دیجیتال اسپای به طرزِ خاصی شیمی این دو بازیگر را دوست داشت، که به گفته او به اصالت ارتباط شخصیت‌هایشان کمک می‌کند.[۱۹۴] دی‌کاپریو نامزد دریافت جوایز اسکار، گلدن گلوب و بفتای بهترین بازیگر مرد شد.[۱۹۵] این فیلم بیش از ۳۷۰ میلیون دلار فروش داشت.[۱۹۶]

دی‌کاپریو در ادامه نقش اصلی درام جنایی اسکورسیزی، یعنی قاتلان ماه گل، را بازی کرد.[۱۹۷] این فیلم مبتنی بر کتاب به همین نام اثر دیوید گرن بود و او برای بازی در این فیلم ۳۰ میلیون دلار دستمزد گرفت.[۱۹۸] دی‌کاپریو در ابتدا برای نقش قهرمانانهٔ مأمور اف‌بی‌آی تامس بروس وایت سینیور قرارداد بسته بود اما بر نقش به لحاظ اخلاقی پیچیدهٔ ارنست برکهارت (خواهرزادهٔ قاتل ویلیام کینگ هیل) پافشاری کرد که منجر به بازنویسی‌های گستردهٔ فیلم‌نامه شد.[۱۹۹][۲۰۰] دیوید ارلیش در ایندی‌وایر آن را بهترین اجرا در دوران کاری دی‌کاپریو اعلام کرد.[۲۰۱] او برای اجرای خود نامزد گلدن گلوب شد.[۲۰۲]

بازخورد و سبک بازیگری

[ویرایش]

در اوایل حرفهٔ دی‌کاپریو، او بابت رفتار بی‌پروایانه و برگزاری دورهمی‌های نفس‌گیر با گروهی از سلبریتی‌های مرد در دههٔ ۱۹۹۰ شهرت یافت.[۳۷][۲۰۳] در جستار رسواکننده‌ای که در سال ۱۹۹۸ توسط نیویورک مگزین منتشر شد، روزنامه‌نگار نانسی جو سلز به این گروه به‌عنوان مردانی که پیشهٔ آن‌ها به‌منظور «سراغ‌گیری دختران، دعوا راه انداختن و انعام ندادن به پیشخدمتان زن» بود انتقاد وارد کرد.[۲۰۴] در جریان فعالیتی نامشخص، دی‌کاپریو به دلیل باز نشدن چتر نجات خود و دوستش جاستین هرویک نزدیک بود که کشته شوند. در پاسخ به این رخداد، دی‌کاپریو گفت به انجام کارهایی که او را می‌ترساند علاقه دارد. جان مک‌کین که سناتور ایالات متحده در آریزونا بود، او را «آدمک دوجنسه» نامید.[۲۰۳] دی‌کاپریو برداشت مردم از خود را اغراق‌آمیز یافت و افزود: «آن‌ها تو را فلک‌زده می‌خواهند، درست مثل خودشان. آن‌ها قهرمان نمی‌خواهند؛ آنچه که می‌خواهند دیدن سقوط شماست.»[۱۰] استیون اسپیلبرگ که کارگردان اگه می‌تونی منو بگیر با بازی دی‌کاپریو بود، از وجهه و شهرتش به‌عنوان «پسر مهمانی‌رو» دفاع کرد و بر این باور بود که اقدامات دی‌کاپریو نوعی رفتار پیش‌پاافتاده در میان جوانان است و او را شخصی خانواده‌گرا در طول ساخت فیلم توصیف کرد.[۲۰۵] به‌نظر کارین جیمز در نیویورک تایمز، دی‌کاپریو از آوازه عمومی خود آگاه بود و او را یکی از معدود بازیگرانی نامید که از شهرت خود برای پیشبرد مسائل اجتماعی استفاده کرد.[۵۰] به گفتهٔ کارول کادوالدر در گاردین، دی‌کاپریو «مؤدب، جذاب، جوک می‌گوید، ارتباط چشمی برقرار می‌کند. و به‌علاوه تقریباً از پس ندادن اشاره‌ای تحت هیچ عنوان به شخصیت حقیقی خود بر می‌آید.»[۲۰۶]

دی‌کاپریو یکی از بهترین بازیگران نسل خود دانسته می‌شود.[الف] در نظرسنجی سال ۲۰۲۲ مجلهٔ امپایر، او از سوی خوانندگانِ این مجله به‌عنوان یکی از ۵۰ بازیگر بزرگ تاریخ انتخاب شد. این مجله پشتکار او برای «از هیچ کاری دریغ نکردن (اغلب به معنای واقعی کلمه) به‌منظور به ستوه آوردن شخصیت‌هایش» را ستایش کرد.[۲۱۱] کالین کاورت در سیاتل تایمز به‌طور مشابه بر این باور بود دی‌کاپریو به‌واسطهٔ ارادهٔ خود برای به عهده گرفتن نقش‌های چالش‌برانگیز که تعداد کمی از معاصرانش قادر به ایفای آن هستند، «ستار شدن در سینما را بازتعریف می‌کند».[۲۱۲]

سفیر صلح سازمان ملل و فعالیت‌ها

[ویرایش]
دی‌کاپریو و جان کری دیپلمات آمریکایی

او فعالیت‌های وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگه‌داری گوریلها انجام می‌دهد و نیز تقبل بخشی از کمک‌های بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی‌است را به عهده دارد. وی در سپتامبر ۲۰۱۴ به سمت سفیر صلح سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان در امور تغییرات جوی برگزیده شد. وی از سال ۱۹۹۸ تاکنون همواره برای حفظ محیط زیست تلاش کرده است و در بنیادی که با نام او راه‌اندازی شده، فعالیت می‌کند. او در اکتبر ۲۰۱۴ برای ایجاد و گسترش مناطق حفاظت شده دریایی و همچنین متوقف کردن صید غیرقانونی در دریاها و ۵ اقیانوس زمین، ۲ میلیون دلار کمک کرد، مجموع کمک‌های مالی وی در این زمینه به بیش از ۳ میلیون دلار می‌رسد.[۲۱۳] دی‌کاپریو در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶ در واتیکان با پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیان جهان، به صورت خصوصی دیدار کرد. این دو نفر در مورد نگرانی‌ها در زمینه محیط زیست سخن گفتند و لئوناردو دی‌کاپریو از طرف مؤسسه خیریه‌اش چکی را به پاپ اهدا کرد. او همچنین کتاب هیرونیموس بوش، نقاش قرن پانزدهم میلادی را به پاپ هدیه داد. در عوض پاپ هم نسخه‌ای جلد چرمی از لوداتو سی، بخشنامه‌ای که در خصوص محیط زیست نوشته، و کتاب پیشینش «لذت تعالیم مسیح» را به لئوناردو دی‌کاپریو تقدیم کرد.[۲۱۴]
فعالیت‌های وی منتقدانی نیز دارد که او را به دورویی و ریاکاری متهم کرده‌اند و بیان داشتند که: «دی‌کاپریو از حفظ محیط زیست و گرمایش زمین سخن می‌گوید در حالی که خودش در یاتهای عظیم مهمانی می‌گیرد و با جتهای خصوصی‌اش مسافرت می‌کند که مصرف سوخت بالایی داشته و برای محیط زیست مضرند.»[۲۱۵][۲۱۶][۲۱۷][۲۱۸][۲۱۹]

زندگی شخصی

[ویرایش]
DiCaprio at the London premiere of 'Body of Lies' in 2008
دی‌کاپریو در سال ۲۰۰۸

زندگی شخصی دی‌کاپریو مورد پوشش گسترده رسانه‌ها قرار گرفته است. او به ندرت مصاحبه می‌کند و نسبت به زندگی خصوصی خود کم صحبت می‌کند، اما موضوع اصلی چندین مقاله بوده است که جزئیات کامل رابطه‌هایش با زنان ۲۵ ساله یا کمتر را پرداخته‌اند.[۵۰][۲۲۰] دی‌کاپریو در سال ۱۹۹۹ با ژیزلی بینچنی، مدل برزیلی، آشنا شد و تا سال ۲۰۰۵ با او قرار می‌گذاشت.[۲۲۱] او از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ با بار رافائلی، مدل اسرائیلی، رابطه عاشقانه داشت. در این مدت او با شیمون پرز، رئیس‌جمهور اسرائیل ملاقات کرد و از شهر زادگاه رافائلی، هود هشارون دیدن کرد.[۲۲۲][۲۲۳] در سال ۲۰۰۵، صورت دی‌کاپریو هنگامی که مدلی به نام آرتا ویلسون در یک مهمانی هالیوود با یک بطری شکسته به سرش ضربه زد، به شدت آسیب دید. ویلسون مجرم شناخته شد و در سال ۲۰۱۰ به دو سال زندان محکوم شد.[۲۲۴] او از ژوئیه ۲۰۱۳ تا دسامبر ۲۰۱۴ و سپس در سال ۲۰۱۷ با تونی گارن، مدل آلمانی، قرار می‌گذاشت.[۲۲۵] دی‌کاپریو از سال ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ با کامیلا مورون، مدل و بازیگر آرژانتینی-آمریکایی در رابطه بوده است.[۲۲۶][۲۲۷][۲۲۸]

دی‌کاپریو صاحب یک خانه در لس آنجلس و یک آپارتمان در بتری پارک سیتی است.[۲۲۹] او در سال ۲۰۰۹ جزیره‌ای به نام بلکادور کی را در قطعهٔ بلیز خریداری کرد—که قرار است در آن یک اقامتگاه زیست‌محیطی افتتاح کند.[۲۳۰][۲۳۱] او در سال ۲۰۱۴ محل اقامت اصلی داینا شور در پام اسپرینگز، کالیفرنیا که توسط دونالد وکسلر طراحی شده است را خریداری کرد.[۲۳۲]

فیلم‌شناسی و افتخارات

[ویرایش]
مقاله‌های اصلی: فیلم‌شناسی لئوناردو دی‌کاپریو و فهرست جایزه‌ها و نامزدی‌های لئوناردو دی‌کاپریو

موفق‌ترین و تحسین‌شده‌ترین آثار دی‌کاپریو بنا به گفتهٔ پورتال آنلاین باکس آفیس موجو و نظر منتقدان وبگاه راتن تومیتوز، فیلم‌های چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد (۱۹۹۳)، رومئو + ژولیت (۱۹۹۶)، تایتانیک (۱۹۹۷)، اگه می‌تونی منو بگیر (۲۰۰۲)، دارودسته‌های نیویورکی (۲۰۰۲)، هوانورد (۲۰۰۴)، جدامانده (۲۰۰۶)، الماس خونین (۲۰۰۶)، جزیره شاتر (۲۰۱۰)، سرآغاز (۲۰۱۰)، جنگوی زنجیرگسسته (۲۰۱۲)، گتسبی بزرگ (۲۰۱۳)، گرگ وال استریت (۲۰۱۳)، بازگشته (۲۰۱۵)، روزی روزگاری در هالیوود (۲۰۱۹) و قاتلان ماه گل (۲۰۲۳) هستند. فروش فیلم‌های او تا سال ۲۰۱۹ بیش از ۷٫۲ میلیارد دلار بوده است.[۱۰۱][۲۳۳]

دی‌کاپریو از سوی آکادمی علوم و هنرهای سینما برای نقش‌آفرینی در آثار زیر به رسمیت شناخته شده است.[۲۳۴][۲۳۵]

دی‌کاپریو سه جایزهٔ گلدن گلوب برنده شده است: بهترین بازیگر مرد — فیلم درام برای هوانورد و بازگشته و بهترین بازیگر مرد — فیلم موزیکال یا کمدی برای گرگ وال استریت.[۲۳۶] او همچنین برای بازگشته برندهٔ یک جایزهٔ بفتا و یک جایزهٔ انجمن بازیگران فیلم شده است.[۲۳۷]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. ↑ شامل چند منبع[۲۰۷][۲۰۸][۲۰۹][۲۱۰]

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ "Happy Birthday, Leonardo DiCaprio: Must-watch Movies of the Oscar-winning Actor". News18. November 11, 2021. Archived from the original on August 2, 2023. Retrieved August 2, 2023.
  2. ↑ Wight 2012, p. 11.
  3. ↑ Letran, Vivan (August 19, 2000). "DiCaprio Boosts Artist's Show". Los Angeles Times. Archived from the original on October 13, 2015. Retrieved July 29, 2015.
  4. ↑ Michalski, Jennifer (October 24, 2013). "14 Celebrities Who Speak Multiple Languages". Business Insider. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved January 10, 2022.
  5. ↑ Wight 2012, pp. 10, 16.
  6. ↑ Wight 2012, p. 10.
  7. ↑ Saad, Nardine (January 28, 2016). "Leonardo DiCaprio and Pope Francis Meet to Discuss Climate Change Goals". Los Angeles Times. Archived from the original on November 8, 2020. Retrieved November 12, 2020.
  8. ↑ Dale, Daniel (March 12, 2022). "Fact Check: How a False Story About Leonardo DiCaprio Donating $10 Million to Ukraine Spread Around the World". CNN. Archived from the original on August 30, 2022. Retrieved August 30, 2022. DiCaprio [...] does not have a family member from Odessa or anywhere else in Ukraine, a source close to the actor told CNN on Wednesday.
  9. ↑ Wight 2012, p. 15.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ Green, Jesse (February 12, 1995). "Fresh Blood; Leonardo DiCaprio". The New York Times. Archived from the original on August 9, 2016. Retrieved June 14, 2016.
  11. ↑ Chilton, Charlotte (November 11, 2019). "50 Photos That Display the Eternal Cool of Leonardo DiCaprio". Esquire. Archived from the original on July 13, 2023. Retrieved July 30, 2023.
  12. ↑ Wight 2012, p. 13.
  13. ↑ Wight 2012, pp. 16–17, 29–30.
  14. ↑ Wight 2012, p. 28.
  15. ↑ Lindig, Sarah (February 7, 2016). "Leonardo DiCaprio Opens Up About His Very 'Bohemian' Upbringing". Harper's Bazaar. Archived from the original on July 13, 2023. Retrieved July 29, 2023.
  16. ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Molloy, Antonia (February 2, 2014). "Leonardo DiCaprio Reveals His Childhood Surrounded by Drugs as He Defends The Wolf of Wall Street Role". The Independent. Archived from the original on October 11, 2019. Retrieved October 11, 2019.
  17. ↑ "Los Angeles Center For Enriched Studies: Facts about LACES". Los Angeles Center for Enriched Studies. Archived from the original on January 15, 2014. Retrieved May 15, 2013.
  18. ↑ Wight 2012, p. 13, 23.
  19. ↑ Mathieson, Craig (November 11, 2014). "40 for 40: Leonardo DiCaprio Edition". Special Broadcasting Service. Archived from the original on July 30, 2023. Retrieved July 29, 2023.
  20. ↑ Rader, Dotson (January 8, 2016). "Leonardo DiCaprio: Man of the World". Parade. Archived from the original on September 19, 2016. Retrieved October 12, 2019.
  21. ↑ Wight 2012, p. 14.
  22. ↑ Wight 2012, pp. 17–18.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ ۲۳٫۲ ۲۳٫۳ O'Neill, Anne-Marie (January 26, 2001). "Riding the Wave". People. Archived from the original on January 9, 2011. Retrieved February 27, 2020.
  24. ↑ Cronin, Brian (February 19, 2019). "Did Leonardo DiCaprio Get Kicked Off the Set of Romper Room as a Kid?". Comic Book Resources. Archived from the original on October 11, 2019. Retrieved October 11, 2019.
  25. ↑ Borge, Jonathan (February 25, 2016). "An Adorable Look Back at 8 of Leonardo DiCaprio's Early TV Commercials". InStyle. Archived from the original on July 23, 2018. Retrieved July 23, 2018.
  26. ↑ Booth, Jessica (October 30, 2018). "Leonardo DiCaprio's Look Has Evolved Since His Days on Growing Pains". Harper's Bazaar. Yahoo!. Archived from the original on March 2, 2023. Retrieved March 2, 2023.
  27. ↑ Wight 2012, pp. 28–29.
  28. ↑ Wight 2012, pp. 21–22.
  29. ↑ Wight 2012, p. 23.
  30. ↑ Wight 2012, pp. 23–24.
  31. ↑ "12th Annual Awards". Young Artist Awards. Archived from the original on July 16, 2015. Retrieved October 11, 2019.
  32. ↑ Schwartz, Ryan & Wostbrock 1999, p. 80.
  33. ↑ Boone, John (June 14, 2013). "Flashback Friday: Leonardo DiCaprio Competes on Game Show at 15". E!. Archived from the original on October 11, 2019. Retrieved October 11, 2019.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ Harmetz, Aljean (December 12, 1993). "The Actor is Boyishly Handsome, and That's a Liability". The New York Times. Archived from the original on July 17, 2010. Retrieved August 2, 2010.
  35. ↑ Wight 2012, p. 26.
  36. ↑ Wight 2012, p. 24.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ ۳۷٫۲ ۳۷٫۳ Yahr, Emily (February 23, 2016). "How Leonardo DiCaprio Went From Being a Dorky Teenage Actor to a Superstar". The Independent. Archived from the original on October 9, 2019. Retrieved October 9, 2019.
  38. ↑ Wight 2012, pp. 24–25.
  39. ↑ "13th Annual Awards". Young Artist Awards. Archived from the original on June 13, 2000. Retrieved October 9, 2019.
  40. ↑ ۴۰٫۰ ۴۰٫۱ Wight 2012, p. 255.
  41. ↑ ۴۱٫۰ ۴۱٫۱ ۴۱٫۲ ۴۱٫۳ Ebiri, Bilge (November 30, 2015). "Leonardo DiCaprio's Movies, Ranked Worst to Best". Rolling Stone. Archived from the original on October 9, 2019. Retrieved October 9, 2019.
  42. ↑ Ebert, Roger (April 23, 1993). "This Boy's Life Movie Review & Film Summary (1993)". RogerEbert.com. Archived from the original on November 17, 2019. Retrieved November 17, 2019.
  43. ↑ Wight 2012, p. 38.
  44. ↑ Pomerance 2012, pp. 104–105.
  45. ↑ Wight 2012, p. 36.
  46. ↑ "What's Eating Gilbert Grape (1993)". Rotten Tomatoes. December 25, 1993. Archived from the original on June 3, 2019. Retrieved October 9, 2019.
  47. ↑ Pomerance 2012, pp. 106–107.
  48. ↑ Evry, Max (February 9, 2011). "The 25 Youngest Oscar Nominees of All Time". MTV News. Archived from the original on April 20, 2021. Retrieved April 17, 2021.
  49. ↑ Maslin, Janet (December 17, 1993). "Movie Review: What's Eating Gilbert Grape". The New York Times. Archived from the original on January 3, 2014. Retrieved March 2, 2022.
  50. ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ ۵۰٫۲ James, Caryn (October 29, 2006). "The Baby-Faced Kid Has Developed Quite a Stare". The New York Times. Archived from the original on October 12, 2019. Retrieved October 12, 2019.
  51. ↑ Muir 2004, pp. 171–179.
  52. ↑ "The Quick and the Dead (1995)". The Numbers. Archived from the original on September 2, 2014. Retrieved August 2, 2010.
  53. ↑ "The Quick and the Dead (1995)". Rotten Tomatoes. February 10, 1995. Archived from the original on April 21, 2016. Retrieved April 11, 2022.
  54. ↑ Travers, Peter (April 21, 1995). "The Basketball Diaries". Rolling Stone. Archived from the original on August 27, 2015. Retrieved August 26, 2015.
  55. ↑ Pomerance 2012, pp. 111, 113.
  56. ↑ Wight 2012, p. 62.
  57. ↑ "Total Eclipse (1995)". Warner Archive Collection. Archived from the original on November 19, 2019. Retrieved November 19, 2019.
  58. ↑ Pomerance 2012, p. 115.
  59. ↑ Wight 2012, pp. 67–68.
  60. ↑ Wight 2012, p. 67.
  61. ↑ Pomerance 2012, p. 117.
  62. ↑ Thomson, David (January 16, 2009). "David Thomson on Leonardo DiCaprio". The Guardian. Archived from the original on October 26, 2019. Retrieved October 26, 2019.
  63. ↑ Müller 2001, p. 400.
  64. ↑ Wight 2012, pp. 65–67.
  65. ↑ Schwarzbaum, Lisa (December 20, 1996). "Marvin's Room (1996)". Entertainment Weekly. Archived from the original on July 16, 2015. Retrieved August 2, 2010.
  66. ↑ Wight 2012, p. 8.
  67. ↑ "Titanic". Entertainment Weekly. November 7, 1997. p. 3. Archived from the original on March 28, 2010. Retrieved January 24, 2010.
  68. ↑ Block & Wilson 2010, p. 714.
  69. ↑ Thompson, Eliza (January 2, 2024). "Here's How Leo's 'Titanic' Payday Stacked Up to Kate's". Parade (به انگلیسی). Retrieved January 8, 2024.
  70. ↑ Torres, Gaby (May 4, 2012). "The Town That Built the Titanic is Sinking". Vice. Archived from the original on October 9, 2019. Retrieved March 2, 2022.
  71. ↑ "Titanic (1997)". Box Office Mojo. Archived from the original on October 27, 2019. Retrieved April 11, 2022.
    Click on the drop-down menu to see the gross at the time of its original release and 3D re-release.
  72. ↑ Klady, Leonard (March 3, 1998). "Titanic Sails to All-Time Box Office Record". Variety. Archived from the original on February 16, 2016. Retrieved April 11, 2022.
  73. ↑ Hiscock, John (December 4, 2004). "Leonardo DiCaprio's Magnificent Obsessive". The Daily Telegraph. Archived from the original on December 23, 2010. Retrieved August 3, 2010.
  74. ↑ ۷۴٫۰ ۷۴٫۱ Nash & Lahti 1999, pp. 74–83.
  75. ↑ Davis, Jason (March 24, 1998). "Love Story That Won the Heart of the Academy". BBC News. Archived from the original on March 8, 2008. Retrieved October 8, 2019.
  76. ↑ Busch, Anita M. (March 6, 1998). "Leonardo DiCaprio: Robbed of a Titanic Nomination?". Entertainment Weekly. Archived from the original on July 15, 2015. Retrieved November 23, 2013.
  77. ↑ "Golden Globe Awards: Titanic". Hollywood Foreign Press Association. Archived from the original on December 1, 2020. Retrieved July 30, 2023.
  78. ↑ "What's Eating Leonardo DiCaprio". Time. February 14, 2000. Archived from the original on January 22, 2014. Retrieved January 13, 2009.
  79. ↑ ۷۹٫۰ ۷۹٫۱ Smith, Krista (November 3, 2008). "Isn't she Deneuvely?". Vanity Fair. Archived from the original on January 3, 2017. Retrieved August 23, 2021.
  80. ↑ Wilkinson, Alissa (December 19, 2017). "'Titanic is turning 20, and I just saw it for the first time. It blew my mind.'". Vox. Archived from the original on February 2, 2022. Retrieved February 2, 2022.
  81. ↑ Rose, Tiffany (January 5, 2003). "Leonardo DiCaprio: The Q Interview". The Independent. Archived from the original on January 8, 2022. Retrieved January 8, 2022.
  82. ↑ Ebert, Roger (November 20, 1998). "Celebrity Movie Review & Film Summary". RogerEbert.com. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved October 8, 2019.
  83. ↑ "The Man in the Iron Mask". The Independent. February 28, 2008. Archived from the original on April 11, 2022. Retrieved April 11, 2022.
  84. ↑ "The Man in the Iron Mask". Rotten Tomatoes. March 13, 1998. Archived from the original on July 26, 2010. Retrieved May 8, 2010.
  85. ↑ "The Man in the Iron Mask (1998)". Box Office Mojo. Archived from the original on April 11, 2022. Retrieved April 11, 2022.
  86. ↑ "The Man in the Iron Mask (1998)". The Numbers. Archived from the original on November 29, 2014. Retrieved July 13, 2010.
  87. ↑ Gleiberman, Owen (March 12, 1998). "The Man in the Iron Mask (1998)". Entertainment Weekly. Archived from the original on October 3, 2015. Retrieved July 13, 2010.
  88. ↑ von Tunzelmann, Alex (October 21, 2010). "The Man in the Iron Mask: Uncovered". The Guardian. Archived from the original on February 2, 2022. Retrieved February 2, 2022.
  89. ↑ Gopalan, Nisha (March 24, 2000). "American Psycho: the Story Behind the Film". The Guardian. Archived from the original on March 27, 2019. Retrieved October 8, 2019.
  90. ↑ Niven, John (July 2, 2016). "Alex Garland's cult novel The Beach 20 Years On". The Guardian. Archived from the original on April 11, 2022. Retrieved April 11, 2022.
  91. ↑ "The Beach (2000)". The Numbers. Archived from the original on March 14, 2014. Retrieved August 3, 2010.
  92. ↑ "The Beach (2000)". Rotten Tomatoes. February 11, 2000. Archived from the original on August 31, 2008. Retrieved August 27, 2008.
  93. ↑ Wilson, John (February 12, 2001). "Nominations Press Release". Golden Raspberry Awards. Archived from the original on March 4, 2016. Retrieved October 8, 2019.
  94. ↑ McCarthy, Todd (February 7, 2000). "The Beach Review". Variety. Archived from the original on September 6, 2014. Retrieved August 3, 2010.
  95. ↑ Erdős 2019, p. 218.
  96. ↑ Lee, Chris (December 12, 2016). "Leonardo DiCaprio, Tobey Maguire, and the Making and Epic Unmaking of Don's Plum". Vanity Fair. Archived from the original on December 15, 2016. Retrieved April 11, 2022.
  97. ↑ "Leonardo DiCaprio: 'I Turned Down the Chance to Play Anakin Skywalker in Star Wars'". NME. December 30, 2015. Archived from the original on November 8, 2019. Retrieved November 9, 2019.
  98. ↑ ۹۸٫۰ ۹۸٫۱ Ebert, Roger (September 25, 2002). "Catch Me If You Can (2002) Review". RogerEbert.com. Archived from the original on August 29, 2014. Retrieved August 3, 2010.
  99. ↑ "Catch Me If You Can". Extra. December 12, 2002. Archived from the original on December 8, 2008. Retrieved July 3, 2008.
  100. ↑ "Catch Me If You Can (2002)". The Numbers. Archived from the original on November 22, 2013. Retrieved August 3, 2010.
  101. ↑ ۱۰۱٫۰ ۱۰۱٫۱ ۱۰۱٫۲ ۱۰۱٫۳ "Leonardo DiCaprio Movie Box Office Results". Box Office Mojo. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  102. ↑ Lawrence, Derek (March 13, 2018). "Every Leonardo DiCaprio Film Performance, Ranked". Entertainment Weekly. Archived from the original on November 15, 2019. Retrieved October 26, 2019.
  103. ↑ "Chicago Grabs 8 Golden Globe Nominations". CNN. January 18, 2003. Archived from the original on July 10, 2015. Retrieved July 8, 2015.
  104. ↑ "Scorsese's Gang of Acting Heavyweights". The Age. February 10, 2003. Archived from the original on August 6, 2010. Retrieved August 3, 2010.
  105. ↑ "Gangs of New York (2002)". The Numbers. Archived from the original on November 25, 2013. Retrieved August 3, 2010.
  106. ↑ "Gangs of New York (2002)". Rotten Tomatoes. December 20, 2002. Archived from the original on May 17, 2019. Retrieved October 8, 2019.
  107. ↑ Thompson, Anne (December 22, 2002). "How Do You Like Your Leonardo DiCaprio? Butch Or Boyish? The Choice Is Yours". The Guardian. Archived from the original on November 4, 2013. Retrieved August 3, 2010.
  108. ↑ Wight 2012, p. 142.
  109. ↑ ۱۰۹٫۰ ۱۰۹٫۱ Fleming, Mike Jr. (December 30, 2013). "Wolf of Wall Street's Leonardo DiCaprio on Creating Fact-Based Black Comedy Without Glorifying Crooks". Deadline Hollywood. Archived from the original on August 11, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  110. ↑ "The Assassination of Richard Nixon". Cannes Film Festival. Archived from the original on November 10, 2013. Retrieved December 20, 2015.
  111. ↑ Fleming, Michael (February 25, 2000). "New Line Spruced up". Variety. Archived from the original on March 6, 2023. Retrieved March 6, 2023.
  112. ↑ Saney, Daniel (December 8, 2004). "Scorsese Overspends on The Aviator". Digital Spy. Archived from the original on February 10, 2023. Retrieved March 6, 2023.
  113. ↑ "The Aviator (2004)". Rotten Tomatoes. December 25, 2004. Archived from the original on September 28, 2009. Retrieved November 17, 2009.
  114. ↑ "The Aviator (2004)". Box Office Mojo. Archived from the original on December 21, 2015. Retrieved April 11, 2022.
  115. ↑ Braund, Simond. "The Aviator". Empire. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved October 8, 2019.
  116. ↑ "2004 Golden Globe Awards Nominees". USA Today. December 13, 2004. Archived from the original on March 4, 2016. Retrieved July 8, 2015.
    "Nominees & Winners for the 77th Academy Awards". Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Archived from the original on January 1, 2016. Retrieved July 12, 2015.
    "The Aviator Set to Shine at BAFTAs". The Guardian. January 17, 2005. Archived from the original on March 6, 2023. Retrieved March 6, 2023.
    "The 11th Annual Screen Actors Guild Awards". Screen Actors Guild Awards. Archived from the original on January 22, 2021. Retrieved March 6, 2023.
  117. ↑ Neibaur 2016, p. 159.
  118. ↑ Bell, David (August 6, 2019). "Ranking the Craziest Things Actors Have Done for Famous Roles". Collider. Archived from the original on December 11, 2019. Retrieved December 11, 2019.
  119. ↑ "The Departed (2006)". Rotten Tomatoes. October 6, 2006. Archived from the original on November 18, 2009. Retrieved October 17, 2009.
  120. ↑ "The Departed". Box Office Mojo. Archived from the original on April 10, 2022. Retrieved April 10, 2022.
  121. ↑ Travers, Peter (September 28, 2006). "The Departed". Rolling Stone. Archived from the original on June 24, 2019. Retrieved October 8, 2019.
  122. ↑ Tapley, Kristopher (October 4, 2016). "10 Years Later: The Departed, the Oscars, and the Non-Campaign Campaign". Variety. Archived from the original on December 27, 2021. Retrieved January 8, 2022.
  123. ↑ ۱۲۳٫۰ ۱۲۳٫۱ "The 13th Annual Screen Actors Guild Awards". Screen Actors Guild Awards. Archived from the original on December 4, 2012. Retrieved July 8, 2015.
    "64th Golden Globe Awards Facts and Figures". Hollywood Foreign Press Association. December 14, 2006. Archived from the original on July 9, 2015. Retrieved July 8, 2015.
    Cashin, Rory (June 18, 2013). "Opinion: Why Has Leonardo DiCaprio Never Won an Oscar?". Entertainment.ie. Archived from the original on July 7, 2015. Retrieved July 8, 2015.
    "2006 Winners". International Press Academy. Archived from the original on June 28, 2015. Retrieved August 3, 2015.
  124. ↑ "Leonardo DiCaprio". SOS Children's Villages – USA. Archived from the original on January 6, 2009. Retrieved January 13, 2009.
  125. ↑ Ressner, Jeffrey (November 22, 2006). "Q&A with Leonardo DiCaprio". Time. Archived from the original on October 8, 2019. Retrieved October 8, 2019.
  126. ↑ "Blood Diamond". Metacritic. Archived from the original on August 19, 2010. Retrieved June 29, 2010.
  127. ↑ Sancton, Julian (December 16, 2009). "Matt Damon vs. Leonardo DiCaprio: Whose South African (and Southie) Accent is Better?". Vanity Fair. Archived from the original on July 13, 2015. Retrieved August 11, 2015.
  128. ↑ Puig, Claudia (December 7, 2006). "Blood Diamond Shines Forth". USA Today. Archived from the original on July 15, 2009. Retrieved October 8, 2019.
  129. ↑ Hornaday, Ann (December 8, 2006). "The Many Facets of 'Diamond' Gripping Thriller Packs a Wallop Amid a Landscape of Chaos and Civil War". The Washington Post. Archived from the original on March 5, 2022. Retrieved October 8, 2019.
  130. ↑ Scheck, Frank (April 26, 2007). "The Gardener of Eden". The Hollywood Reporter. Associated Press. Archived from the original on December 22, 2015. Retrieved December 20, 2015.
  131. ↑ "Earthwatch Film Awards". Earthwatch Institute. Archived from the original on January 28, 2019. Retrieved October 13, 2019.
  132. ↑ "Greensburg Season 3 to Air on Planet Green". Greensburgks.org. Archived from the original on December 22, 2015. Retrieved October 7, 2019.
  133. ↑ ۱۳۳٫۰ ۱۳۳٫۱ Carroll, Larry (August 15, 2007). "Leonardo DiCaprio and Russell Crowe Will Be a Good 'Fit' in CIA Flick, Ridley Scott Hopes". MTV News. Archived from the original on March 12, 2009. Retrieved November 30, 2007.
  134. ↑ "Body of Lies (2008)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on February 15, 2008. Retrieved February 20, 2008.
  135. ↑ "Body of Lies (2008)". The Numbers. Archived from the original on December 8, 2013. Retrieved July 20, 2010.
  136. ↑ Wong, Grace (January 23, 2009). "DiCaprio Reveals Joys of Fighting With Winslet". CNN. Archived from the original on November 5, 2012. Retrieved January 23, 2009.
  137. ↑ ۱۳۷٫۰ ۱۳۷٫۱ Sella, Marshall (October 31, 2008). "Leading Man: Leonardo DiCaprio". GQ. Archived from the original on March 20, 2018. Retrieved October 15, 2019.
  138. ↑ Guzmán, Rafer (December 18, 2008). "Leonardo DiCaprio, Kate Winslet in Revolutionary Road". Newsday. Archived from the original on March 6, 2016. Retrieved August 11, 2015.
  139. ↑ Travers, Peter (December 25, 2008). "Revolutionary Road". Rolling Stone. Archived from the original on February 3, 2022. Retrieved February 3, 2022.
  140. ↑ "Complete List of Nominations for 2009 Golden Globes". E!. December 11, 2008. Archived from the original on July 25, 2015. Retrieved July 8, 2015.
  141. ↑ "Revolutionary Road". Box Office Mojo. Archived from the original on September 19, 2020. Retrieved April 4, 2022.
  142. ↑ Ochoa 2011, p. 75.
  143. ↑ Fleming, Michael (October 23, 2007). "Scorsese, DiCaprio Team for Island". Variety. Archived from the original on January 1, 2016. Retrieved October 7, 2019.
  144. ↑ McGarvey, Shannon (February 17, 2010). "DiCaprio: 'Shutter Island Was Traumatic'". Digital Spy. Archived from the original on October 7, 2019. Retrieved October 7, 2019.
  145. ↑ "Shutter Island (2010)". Rotten Tomatoes. February 19, 2010. Archived from the original on December 20, 2016. Retrieved April 19, 2023.
  146. ↑ Bradshaw, Peter (March 11, 2010). "Shutter Island". The Guardian. Archived from the original on December 22, 2015. Retrieved December 20, 2015.
  147. ↑ Travers, Peter (February 19, 2010). "Shutter Island". Rolling Stone. Archived from the original on October 7, 2019. Retrieved October 7, 2019.
  148. ↑ "Shutter Island (2010)". Box Office Mojo. Archived from the original on January 14, 2016. Retrieved March 2, 2022.
  149. ↑ Child, Ben (July 8, 2010). "Christopher Nolan's Inception: Too Good to be True?". The Guardian. Archived from the original on October 7, 2019. Retrieved October 7, 2019.
  150. ↑ Honeycutt, Kirk (October 14, 2010). "Inception – Film Review". The Hollywood Reporter. Archived from the original on July 8, 2015. Retrieved August 11, 2015.
  151. ↑ "Inception". Empire. No. 253. July 2010. pp. 93–94.
  152. ↑ "Inception (2010)". Box Office Mojo. Archived from the original on January 24, 2022. Retrieved April 11, 2022.
  153. ↑ Bacardi, Francesca (January 22, 2014). "Jonah Hill Was Paid $60,000 for Wolf of Wall Street". Variety. Archived from the original on July 11, 2015. Retrieved July 30, 2015.
  154. ↑ Wight 2012, p. 217.
  155. ↑ "J. Edgar (2011)". Rotten Tomatoes. Archived from the original on November 11, 2011. Retrieved November 10, 2011.
  156. ↑ Judge, Michael (January 29, 2011). "A Hollywood Icon Lays Down the Law". The Wall Street Journal. Archived from the original on January 25, 2015. Retrieved February 18, 2011. (نیازمند آبونمان)
  157. ↑ Ebert, Roger (November 8, 2011). "J. Edgar". RogerEbert.com. Archived from the original on May 1, 2013. Retrieved November 9, 2011.
  158. ↑ Pols, Mary (December 7, 2011). "The Top 10 Everything of 2011 – Red Riding Hood". Time. Archived from the original on December 20, 2011. Retrieved October 7, 2019.
  159. ↑ "Red Riding Hood". Box Office Mojo. Archived from the original on December 16, 2015. Retrieved March 2, 2022.
  160. ↑ Blake, Meredith (February 12, 2013). "Beau Willimon's Political Work is Foundation for House of Cards". Los Angeles Times. Archived from the original on April 19, 2023. Retrieved April 19, 2023.
  161. ↑ Flynn, Fiona (December 18, 2012). "Leonardo DiCaprio Talks Django Unchained: It Was Disturbing". Entertainment.ie. Archived from the original on October 7, 2019. Retrieved October 7, 2019.
  162. ↑ Appelo, Tim (December 20, 2012). "Quentin Tarantino's Django Unchained: How Panic Attacks and DiCaprio's Real Blood Made a Slavery Epic Better". The Hollywood Reporter. Archived from the original on March 9, 2016. Retrieved February 28, 2016.
  163. ↑ "Django Unchained (2012)". Rotten Tomatoes. December 25, 2012. Archived from the original on December 30, 2012. Retrieved December 31, 2012.
  164. ↑ Watercutter, Angela (December 22, 2012). "Review: Django Unchained is a Love Story That Ranks Among Tarantino's Best". Wired. Archived from the original on December 22, 2016. Retrieved October 7, 2019.
  165. ↑ Reynolds, Simon (December 13, 2012). "Golden Globes nominations 2013: Movies list in full". Digital Spy. Archived from the original on October 6, 2014. Retrieved March 2, 2022.
  166. ↑ "Django Unchained (2012)". Box Office Mojo. Archived from the original on June 27, 2013. Retrieved March 2, 2022.
  167. ↑ "Leonardo DiCaprio Plans to Take Break from Acting". CBS News. January 22, 2013. Archived from the original on April 2, 2015. Retrieved August 11, 2015.
  168. ↑ "The Great Gatsby". Metacritic. Archived from the original on November 22, 2011. Retrieved July 6, 2013.
  169. ↑ Dibdin, Emma (May 17, 2013). "Leonardo DiCaprio: 5 Best Movie Roles". Digital Spy. Archived from the original on May 14, 2021. Retrieved April 11, 2022.
  170. ↑ "Australian Academy Announces 3rd AACTA Awards Nominees, renewed partnerships with Destination NSW and The Star, and new partners Foxtel and Audi" (PDF). Australian Academy of Cinema and Television Arts. Archived from the original (PDF) on December 14, 2013. Retrieved October 13, 2019.
  171. ↑ Guzman, Rafer (May 10, 2013). "The Great Gatsby Review: A Good 'Gatsby,' But a Great Leonardo DiCaprio". Newsday. Archived from the original on July 30, 2013. Retrieved July 6, 2013.
  172. ↑ Seitz, Matt Zoller (May 8, 2013). "The Great Gatsby Review". RogerEbert.com. Archived from the original on July 23, 2013. Retrieved July 7, 2013.
  173. ↑ "The Great Gatsby (2013)". Box Office Mojo. Archived from the original on July 3, 2013. Retrieved March 2, 2022.
  174. ↑ Brooks, Xan (September 26, 2013). "Runner Runner – Review". The Guardian. Archived from the original on December 22, 2015. Retrieved October 6, 2019.
  175. ↑ Kaufman, Amy (December 8, 2013). "Frozen Tops Catching Fire, But Furnace Generates no Heat". Los Angeles Times. Archived from the original on May 4, 2014. Retrieved October 6, 2019.
  176. ↑ "Leonardo DiCaprio". Metacritic. Archived from the original on April 11, 2022. Retrieved April 11, 2022.
  177. ↑ Fleming, Mike Jr. (April 19, 2012). "TOLDJA! Martin Scorsese, Leonardo DiCaprio Commit to The Wolf of Wall Street". Deadline Hollywood. Archived from the original on August 30, 2014. Retrieved April 19, 2012.
  178. ↑ Seitz, Matt Zoller (December 25, 2013). "The Wolf of Wall Street Movie Review (2013)". RogerEbert.com. Archived from the original on April 11, 2022. Retrieved April 11, 2022.
  179. ↑ Pamela McClintock (March 25, 2007). "Scorsese, DiCaprio Cry 'Wolf'". Variety. Archived from the original on October 26, 2017. Retrieved February 12, 2014.
  180. ↑ Lee, Ashley (December 17, 2013). "Leonardo DiCaprio Talks 'Flopping Around' in Wolf of Wall Street Sex Scenes (Video)". The Hollywood Reporter. Archived from the original on October 6, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  181. ↑ "The Wolf of Wall Street (2013)". Rotten Tomatoes. December 25, 2013. Archived from the original on August 23, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  182. ↑ McCarthy, Todd (December 17, 2013). "The Wolf of Wall Street: Film Review". The Hollywood Reporter. Archived from the original on October 6, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  183. ↑ Romney 2014, p. 26.
  184. ↑ Murray-Morris, Sophie (January 13, 2014). "Golden Globes 2014: Leonardo DiCaprio wins Best Actor for The Wolf of Wall Street". The Independent. Archived from the original on March 6, 2018. Retrieved March 5, 2018.
  185. ↑ "The 87th Academy Awards (2015) Nominees and Winners". Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Archived from the original on March 10, 2015. Retrieved October 6, 2019.
  186. ↑ http://www.oxfordtimes.co.uk/news/14397572._Social_fleedia__and_to__Leo__among_new_words_added_to_Oxford_Dictionaries/
  187. ↑ Weissberg, Jay (June 11, 2019). "Film Review: 'Ice on Fire'". Variety. Retrieved April 4, 2022.
  188. ↑ Fleming, Mike Jr. (December 19, 2019). "Leonardo DiCaprio On 'Once Upon A Time In Hollywood' And Looking For Positives In Disruption That Has Turned The Movie Business On Its Ear – The Deadline Q&A". Deadline Hollywood. Retrieved April 11, 2022.
  189. ↑ Kroll, Justin (April 30, 2019). "Leonardo DiCaprio, Margot Robbie and More 2019 Star Salaries Revealed". Variety. Archived from the original on May 1, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  190. ↑ "Quentin Tarantino says Brad Pitt-Leo DiCaprio have 'most exciting star dynamic' since Robert Redford-Paul Newman". Firstpost. April 24, 2018. Archived from the original on October 6, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  191. ↑ ۱۹۱٫۰ ۱۹۱٫۱ Lubomirski, Alexi (May 21, 2019). "Three Kings: Quentin, Brad, and Leo Take You Inside 'Once Upon a Time...In Hollywood'". Esquire. Archived from the original on October 4, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  192. ↑ "'Once Upon a Time in Hollywood': Could Brad Pitt finally win the elusive Oscar he so deserves?". The National. August 14, 2019. Retrieved April 11, 2022.
  193. ↑ Guerrasio, Jason (July 26, 2019). "Leonardo DiCaprio gives one of the best performances of his career in Quentin Tarantino's 'Once Upon a Time in Hollywood'". Business Insider. Archived from the original on February 6, 2020. Retrieved October 6, 2019.
  194. ↑ S, Ian (August 14, 2019). "Does Once Upon a Time in Hollywood succeed?". Digital Spy. Archived from the original on October 11, 2019. Retrieved October 6, 2019.
  195. ↑ "Oscar Nominations 2020: The Complete List". Variety. January 13, 2020. Archived from the original on January 13, 2020. Retrieved January 13, 2020.
    "Golden Globes 2020: The Complete Nominations List". Variety. December 9, 2019. Archived from the original on December 9, 2019. Retrieved December 9, 2019.
    "Bafta Film Awards 2020: The nominations in full". BBC News. January 7, 2020. Archived from the original on January 9, 2020. Retrieved January 8, 2020.
  196. ↑ "Once Upon a Time in Hollywood (2019)". Box Office Mojo. Archived from the original on August 30, 2019. Retrieved March 2, 2022.
  197. ↑ Kroll, Justin (October 24, 2018). "Leonardo DiCaprio and Martin Scorsese to Reteam on Killers of the Flower Moon". Variety. Archived from the original on October 25, 2018. Retrieved October 25, 2018 – via MSN.
  198. ↑ Lang, Brent (July 20, 2022). "Inside Movie Stars' Salaries: Joaquin Phoenix Nabs $20M for Joker 2, Tom Cruise Heads to Over $100M and More". Variety. Archived from the original on July 20, 2022. Retrieved July 21, 2022.
  199. ↑ Sharf, Zack (February 18, 2021). "Jesse Plemons Takes Over DiCaprio's Original Role in Scorsese's 'Flower Moon' After Script Changes". IndieWire. Archived from the original on February 28, 2021. Retrieved February 23, 2021.
  200. ↑ Fleming, Mike Jr. (May 16, 2023). "Martin Scorsese, Leonardo DiCaprio & Robert De Niro On How They Found The Emotional Handle For Their Cannes Epic 'Killers Of The Flower Moon'". Deadline Hollywood. Archived from the original on May 20, 2023. Retrieved May 21, 2023.
  201. ↑ Ehrlich, David (May 20, 2023). "'Killers of the Flower Moon' Review: DiCaprio Gives His Best Performance for Scorsese's Bitterest Crime Epic". IndieWire. Archived from the original on May 21, 2023. Retrieved May 21, 2023.
  202. ↑ Hipes, Patrick (December 11, 2023). "Golden Globe Nominations: 'Barbie', 'Oppenheimer' Top Movie List; 'Succession' Leads Way In TV". Deadline Hollywood. Retrieved December 11, 2023.
  203. ↑ ۲۰۳٫۰ ۲۰۳٫۱ Sales, Nancy Jo (June 22, 1998). "Leo, Prince of the City". New York Magazine. Archived from the original on January 1, 2022. Retrieved January 11, 2022.
  204. ↑ Lyne, Charlie (January 23, 2016). "Don's Plum: the Film Leonardo DiCaprio Would Rather Forget". The Guardian. Archived from the original on April 30, 2021. Retrieved January 11, 2022.
  205. ↑ Wight 2012, p. 138.
  206. ↑ Cadwalladr, Carole (January 28, 2007). "The Interview: Leonardo DiCaprio". The Guardian. Archived from the original on October 12, 2019. Retrieved October 12, 2019.
  207. ↑ "Leonardo DiCaprio: His Career in Pictures". Marie Claire. January 10, 2013. Archived from the original on October 12, 2019. Retrieved October 12, 2019.
  208. ↑ Stolworthy, Jacob (May 11, 2021). "Leonardo DiCaprio: 10 Best Films, From Inception to The Wolf of Wall Street". The Independent. Archived from the original on April 25, 2019. Retrieved October 13, 2019.
  209. ↑ "Leonardo DiCaprio Turned Down a Role in One of the Best Films to Star in One of His Worst Jobs". Marca. November 21, 2022. Archived from the original on February 1, 2023. Retrieved February 1, 2023.
  210. ↑ Davis, Clayton (May 22, 2023). "Leonardo DiCaprio's 17 Best Film Performances: From Titanic to The Departed". Variety. Archived from the original on February 1, 2023. Retrieved February 1, 2023.
  211. ↑ Travis, Ben; Butcher, Sophie; De Semlyen, Nick; Dyer, James; Nugent, John; Godfrey, Alex; O'Hara, Helen (December 20, 2022). "Empire's 50 Greatest Actors of All Time List, Revealed". Empire. Archived from the original on December 29, 2022. Retrieved February 1, 2023.
  212. ↑ Covert, Colin (January 7, 2016). "Q&A: Leonardo DiCaprio Talks About Grueling Revenant Shoot". The Seattle Times. Archived from the original on May 30, 2019. Retrieved October 13, 2019.
  213. ↑ Leonardo DiCaprio Donates $2 Million to Create Marine Reserves and Stop Illegal Fishing The Hollywood Reporter
  214. ↑ دیدار خصوصی دی‌کاپریو با پاپ
  215. ↑ http://www.dailymail.co.uk/news/article-3177965/Leonardo-DiCaprio-picks-award-environmental-work-spending-WEEK-sailing-round-Mediterranean-luxury-yacht.html#comments
  216. ↑ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3605779/Eco-warrior-hypocrite-Leonardo-DiCaprio-jets-world-partying-preaching-global-warming-Title-goes-here.html#comments
  217. ↑ http://www.dailymail.co.uk/news/article-3602023/Leonardo-DiCaprio-takes-private-jet-TWICE-pick-environmental-award-New-York-flying-party-France.html#comments
  218. ↑ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3044176/Leonardo-DiCaprio-eco-warrior-flew-private-jet-NY-LA-SIX-times-SIX-weeks-Sony-hack-documents-reveal.html#comments
  219. ↑ http://www.huffingtonpost.ca/cody-battershill/leonardo-dicaprio-activism_b_9025188.html
  220. ↑ Dowd, Vincent (February 27, 2016). "The enigmatic Mr DiCaprio". BBC News. Archived from the original on May 12, 2018. Retrieved October 12, 2019.
  221. ↑ Wallace, Francesca (September 27, 2018). "Gisele Bündchen Finally Opened Up About Why She and Leonardo DiCaprio Broke Up in 2005". Vogue Australia. Archived from the original on August 5, 2019. Retrieved August 5, 2019.
  222. ↑ Melamed, Edva; Cohen, Ziv (July 18, 2006). "Leo and Bar. What's Going On?". Ynetnews. Archived from the original on October 8, 2008. Retrieved August 15, 2008.
  223. ↑ Norman, Pete (March 19, 2007). "Israeli Leader Asks Leonardo DiCaprio for Help". People. Archived from the original on January 9, 2011. Retrieved January 7, 2011.
  224. ↑ Green 2015, p. 12.
  225. ↑ Saad, Nardine (December 11, 2014). "Leonardo DiCaprio, model Toni Garrn reportedly split". Los Angeles Times. Archived from the original on July 23, 2019. Retrieved July 23, 2019.
  226. ↑ Walsh, Savannah; Bailey, Alyssa (June 2, 2021). "All About Camila Morrone, Leonardo DiCaprio's Girlfriend of Over 3 Years". ELLE (به انگلیسی). Archived from the original on June 3, 2021. Retrieved June 15, 2021.
  227. ↑ Sanchez, Chelsey (January 3, 2021). "Leonardo DiCaprio & Camila Morrone Surprised Shoppers on New Year's Eve". Harper's BAZAAR (به انگلیسی). Archived from the original on June 16, 2021. Retrieved June 15, 2021.
  228. ↑ "Leonardo DiCaprio and Camila Morrone Break Up After More Than 4 Years Together: Sources". People.com (به انگلیسی). Retrieved 2022-08-30.
  229. ↑ Brennan, Morgan. "Leonardo DiCaprio: Celebrity 100 Homes". Forbes. Archived from the original on June 29, 2013. Retrieved July 13, 2013.
  230. ↑ Satow, Julie (April 3, 2015). "Leonardo DiCaprio Builds an Eco-Resort". The New York Times. Archived from the original on July 5, 2017. Retrieved October 22, 2016.
  231. ↑ Bown, Jessica (May 31, 2019). "The sea-cooled eco-resort that's nearly mosquito-free". BBC News. Archived from the original on October 2, 2019. Retrieved October 29, 2019.
  232. ↑ Beale, Lauren (March 7, 2014). "Leonardo DiCaprio buys Dinah Shore's onetime desert home". Los Angeles Times. Archived from the original on July 6, 2015. Retrieved August 11, 2015.
  233. ↑ "Leonardo DiCaprio" (به انگلیسی). Rotten Tomatoes. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  234. ↑ Dove, Steve (January 14, 2016). "Leonardo DiCaprio Gets Best Actor Nomination for 2016 Oscars". Academy of Motion Picture Arts and Sciences. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  235. ↑ "DiCaprio finally wins first Oscar". BBC News. February 29, 2016. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  236. ↑ "Leonardo DiCaprio". Hollywood Foreign Press Association. Retrieved October 10, 2019.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  237. ↑ Lodderhose, Diana (February 15, 2016). "'The Revenant,' Leonardo DiCaprio Dominate BAFTA Awards". Variety. Retrieved October 10, 2019.{{cite news}}: نگهداری CS1: url-status (link)

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لئوناردو_دی‌کاپریو&oldid=40592832»