کوین اسپیسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کوین اسپیسی
Governor Tours the House of Cards Set (8769358329) (cropped).jpg
اسپیسی در ۲۰۱۳
نام در زمان تولدکوین اسپیسی فاولِر
زادهٔ۲۶ ژوئیهٔ ۱۹۵۹ ‏(۶۲ سال)[۱]
اورنج جنوبی، نیوجرسی، ایالات متحده
تحصیلاتمدرسه جولیارد
پیشه
  • بازیگر
  • تهیه‌کننده
  • خواننده
سال‌های فعالیت۱۹۸۱–اکنون
آثارفهرست کامل
جایزه(ها)فهرست کامل
وبگاه

کِوین اِسپِیسی فاولِر (انگلیسی: Kevin Spacey Fowler؛ زادهٔ ۲۶ ژوئیهٔ ۱۹۵۹) بازیگر، تهیه‌کننده و خوانندهٔ آمریکایی است. او کار خود را به عنوان بازیگر تئاتر در دههٔ ۱۹۸۰ آغاز کرد و سپس نقش‌های مکمل در سینما و تلویزیون را به دست آورد. اولین نقش‌های اسپیسی در فیلم دل‌سوختگی (۱۹۸۶) و دختر شاغل (۱۹۸۸) بود. او در دههٔ ۱۹۹۰ با دریافت جایزهٔ اسکار برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم نئو-نوآر جنایی مظنونین همیشگی (۱۹۹۵) و جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد برای درام زیبایی آمریکایی (۱۹۹۹) با مضمون بحران میانسالی، مورد تحسین منتقدان قرار گرفت. از دیگر نقش‌های اصلی او می‌توان به گلن‌گری گلن راس (۱۹۹۲)، فیلم کمدی درام شنا با کوسه‌ها (۱۹۹۴)، تریلر روان‌شناختی هفت (۱۹۹۵)، فیلم جنایی نئو نوآر محرمانه لس آنجلس (۱۹۹۷)، درام به دیگری نیکی کن (۲۰۰۰)، فیلم علمی تخیلی-معمایی کی-پکس (۲۰۰۱)، فیلم زندگینامه ای موزیکال فراسوی دریا (۲۰۰۴)، فیلم ابرقهرمانی بازگشت سوپرمن (۲۰۰۶)، و فیلم اکشن بیبی راننده (۲۰۱۷) اشاره کرد.

در زمینهٔ برادوی، اسپیسی در سال ۱۹۸۶ در کنار جک لمون در سفر دراز روز در شب حضور یافت. در سال ۱۹۹۱ او برای نقش‌آفرینی در گمشده در یانکرز برندهٔ یک جایزهٔ تونی شد. او با دریافت دومین جایزهٔ تونی در سال ۱۹۹۹ برای مرد یخین می‌آید به بازی در تئاتر ادامه داد. او از سال ۲۰۰۴ تا زمان کناره‌گیری در اواسط سال ۲۰۱۵ مدیر هنری اولد ویک سینما در لندن بود. در سال ۲۰۱۷ او میزبان ۷۱ امین جوایز تونی بود. اسپیسی از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ در نقش فرانک آندروود در سریال درام سیاسی خانه پوشالی از شبکهٔ نتفلیکس بازی کرد که او را برندهٔ جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول مرد در سریال و دو جایزه متوالی از انجمن بازیگران فیلم[۲] و همچنین نامزد پنج جایزهٔ امی برای بهترین بازیگر نقش اول مرد در یک سریال درام شد.[۳]

در اکتبر ۲۰۱۷، بازیگر آنتونی رپ، اسپیسی را متهم کرد که در سال ۱۹۸۶، زمانی که ۱۴ ساله بود، اسپیسی نسبت به او نزدیکی جنسی کرده‌است. سایر افراد ادعا کردند که اسپیسی تلاش‌های برای برقراری ارتباط جنسی با آن‌ها داشته و همچنین آن‌ها را مورد آزار و اذیت و تعرض جنسی قرار داده‌است. نتفلیکس روابط خود را با اسپیسی قطع کرد و یکی از فیلم‌های او با نام گور را کنار گذاشته و او را از آخرین فصل سریال خانه پوشالی برکنار کرد. کریستوفر پلامر جایگزین او در نقش جی. پال گتی در فیلم تمام پول‌های جهان (۲۰۱۷) ساختهٔ ریدلی اسکات شد.[۴][۵] اسپیسی در سال ۲۰۱۸ در فیلم باشگاه پسران بیلیونر ظاهر شد که نقش او بدون هیچ تغییر منتشر شد.[۶] اسپیسی قرار است در فیلم مردی که خدا را ترسیم کرد به کارگردانی فرانکو نرو ظاهر شود که در تاریخ نامشخصی منتشر خواهد شد.

اوایل زندگی و تحصیل[ویرایش]

کوین اسپیسی فاولر در اورنج جنوبی، نیوجرسی، از کاتلین آن (با نام خانوادگی کناتسون)، منشی، و توماس جفری فاولر، نویسنده فنی و مشاور داده به دنیا آمد.[۷][۸] اسپیسی یک برادر بزرگتر به نام رندی فاولر دارد که یک راننده لیموزین و شبیه‌ساز راد استوارت در بویز، آیداهو است و یک خواهر به نام جولی آن فاولر کایر، که یک کارمند اداری است.[۹][۱۰] خانواده او در چهار سالگی به کالیفرنیای جنوبی نقل مکان کردند.[۱] رندی فاولر (که اسپیسی از او جدا شده‌است)[۱۱] اظهار کرده‌است که پدرشان، که او را یک نژادپرست و «حامی نازیسم» توصیف کرده بود، مورد آزار جنسی و جسمی قرار داشت و اسپیسی از نظر عاطفی خاموش شده و برای جلوگیری از کتک خوردن «بسیار حیله‌گر و باهوش» شده بود.[۱۲]

اسپیسی در کلاس‌های دهم و یازدهم در آکادمی نظامی نورتریج، دبیرستان کانوگا پارک تحصیل کرد. او در سال ۱۹۷۷ از دبیرستان چتس‌ورث، لس آنجلس ، کالیفرنیا فارغ‌التحصیل شد.[۱۳][۱۴][۱۵] در چتس‌ورث، اسپیسی در تولید ارشد مدرسه، صدای موسیقی، ایفای نقش کرد و نقش کاپیتان گئورگ فون تراپ را همراه با وینینگهام در نقش ماریا فون تراپ بازی کرد. او شروع به استفاده از نام میانی خود «اسپیسی» کرد که نام مادربزرگ پدری او نیز هست.[۸][۱۶]

اسپیسی قبل از حضور در مدرسه جولیارد در شهر نیویورک، به عنوان عضوی از گروه ۱۲، چندین سال تلاش کرده بود که به عنوان کمدین موفق شود، جایی که بین سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۱ با معلم ماریان سلدس[۱۷] درام را مطالعه کرد. در این دوره زمانی در مسابقات استعدادیابی سالن بولینگ به اجرای استندآپ کمدی پرداخت.[۱۸]

زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

تئاتر[ویرایش]

۱۹۸۱–۱۹۸۶: شروع کار در تئاتر[ویرایش]

اولین حضور حرفه‌ای اسپیسی روی صحنه به عنوان یک نیزه‌دار در اجرای قسمت اول هنری ششم در جشنواره شکسپیر نیویورک در سال ۱۹۸۱ بود.[۱۹] سال بعد، او اولین حضور خود را در برادوی، در نقش اسوالد در اشباح اثری از هنریک ایبسن، با بازی لیو اولمان و کارگردان جان نویل که در تئاتر آیزنهاور در مرکز کندی واشینگتن افتتاح شده بود، انجام داد.[۲۰][۲۱] سپس او فیلینته را در فیلم مردم‌گریز اثر مولیر به تصویر کشید. در سال ۱۹۸۴، اسپیسی در تولید فیلم هرلی برلی دیوید راب ظاهر شد، که در آن او در هر یک از قسمت‌های مردانه چرخید (او بعداً در نسخه سینمایی نقش میکی را بازی کرد). پس از آن در مرغ دریایی از آنتون چخوف در کنار دیوید استراثیرن و کالین دیوهورست ظاهر شد. در سال ۱۹۸۶، اسپیسی در یک نمایش از اسلویت در یک تئاتر شام در نیوجرسی ظاهر شد.[۲۲]

۱۹۸۶–۱۹۹۱: موفقیت در برادوی و برنده شدن تونی[ویرایش]

شهرت اسپیسی به عنوان یک بازیگر صحنه در سال ۱۹۸۶ آغاز شد، زمانی که او در مقابل جک لمون، پیتر گالاگر و بتل لزلی در نقش جیمی، پسر ارشد تایرون، در تولید تحسین‌برانگیز جاناتان میلر از یوجین اونیل در سفر دراز روز در شب انتخاب شد. لمون به‌طور خاص مربی اسپیسی[۲۳] شد و به همراه معلم درام دبیرستان اسپیسی دعوت شد تا زمانی که اسپیسی ستاره خود را در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود در سال ۱۹۹۹ دریافت کرد، حضور داشته باشد.[۲۴]

اسپیسی همچنان فعالانه در جامعه تئاتر زنده مشارکت داشت. در سال ۱۹۹۱، او جایزه تونی را برای بازی در نقش عمو لویی در فیلم آهنگ برادوی گمشده در یانکرز نیل سایمون دریافت کرد. پدر اسپیسی متقاعد نشده بود که اسپیسی می‌تواند برای خود به عنوان یک بازیگر حرفه ای بسازد و تا زمانی که اسپیسی به خوبی شناخته شد نظر خود را تغییر نداد.[۱۸] در سال ۱۹۹۹، اسپیسی برنده جایزه لارنس اولیویه برای بهترین بازیگر مرد شد و نامزد دیگری برای جایزه تونی در سال ۱۹۹۹ برای مرد یخین می‌آید کسب کرد.[۲۵]

۲۰۰۳–۲۰۱۵: مدیر هنری اولد ویک[ویرایش]

در فوریه ۲۰۰۳، اسپیسی اعلام کرد که به لندن بازمی‌گردد تا مدیر هنری اولد ویک، یکی از قدیمی‌ترین تئاترهای شهر شود.[۲۶] اسپیسی با حضور در یک کنفرانس مطبوعاتی با جودی دنچ و التون جان، قول داد هم روی صحنه حاضر شود و هم استعدادهای بزرگی را وارد صحنه کند.[۲۷] او متعهد شد که ده سال کامل در این سمت بماند. گروه تئاتر اولد ویک هشت ماه از سال نمایش‌هایی را روی صحنه می‌برد. اولین فصل اسپیسی در سپتامبر ۲۰۰۴ آغاز شد و با نمایشنامه کلوآکا اثر ماریا گوس به کارگردانی اسپیسی در بریتانیا آغاز شد که با نظرات متفاوتی روبرو شد.[۲۸] در فصل ۲۰۰۵، اسپیسی اولین بازی شکسپیر خود را در بریتانیا، در نقش اصلی ریچارد دوم، به کارگردانی ترور نون، انجام داد.[۲۸]

در سپتامبر ۲۰۰۶، اسپیسی گفت که قصد دارد تابعیت بریتانیا را زمانی که به او پیشنهاد شود، دریافت کند.[۲۹] هنگامی که در سال ۲۰۱۶ در مورد همه‌پرسی عضویت بریتانیا در اتحادیه اروپا از او پرسیده شد، اسپیسی پاسخ داد: «از اینکه این سؤال را از من پرسیدید متشکرم، اما من شهروند بریتانیا نیستم، من ساکن بریتانیا هستم. من در دوازده سال زندگی خود هرگز درگیر سیاست در بریتانیای کبیر نشدم. فکر می‌کنم برای من به عنوان یک مهمان در بریتانیای کبیر نامناسب است، بنابراین آن را به مردم بریتانیا واگذار می‌کنم.»[۳۰] در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶، اسپیسی به دلیل خدماتش به تئاتر نشان افتخاری شوالیه را دریافت کرد. نشان افتخار، شوالیه فرمانده امپراتوری بریتانیا، در خانه کلارنس توسط شاهزاده چارلز به او اعطا شد. در حالی که اسپیسی مجاز است حروف پس اسمی KBE را به نام خود اضافه کند، به عنوان یک شهروند غیر مشترک المنافع، این جایزه افتخاری است و او نمی‌تواند خود را به عنوان «سر کوین» بسازد.[۳۱] اسپیسی قبلاً به دلیل خدمات به نمایشنامه در سال ۲۰۱۰ درجه کمتر فرمانده افتخاری نشان امپراتوری بریتانیا را دریافت کرده بود.[۳۲]

اسپیسی حامی جشنواره مدارس شکسپیر بود، یک مؤسسه خیریه که به کودکان مدرسه ای در سراسر بریتانیا امکان می‌دهد تا شکسپیر را در تئاترهای حرفه ای اجرا کنند. او همچنین در هیئت مدیره صندوق فیلم و تلویزیون حضور دارد.[۳۳]

در اواسط سال ۲۰۰۶، اسپیسی گفت که در حال گذراندن لحظات زندگی خود در اولد ویک است. او گفت که در آن مقطع از زندگی حرفه ای خود، «در حال حاضر سعی می‌کرد کارهایی را انجام دهد که بسیار بزرگتر و خارج از [من] هستند».[۳۴] اسپیسی در تولید سرودهای ملی توسط دنیس مک اینتایر و داستان فیلادلفیا اثر فیلیپ بری اجرا کرد که در آن نقش سی‌کی دکستر هیون، نقش کری گرانت را در نسخه سینمایی بازی کرد. منتقدان اسپیسی را برای مدیریت یک تئاتر تحسین کردند، اما خاطرنشان کردند که اگرچه بازیگری او چشمگیر بود، اما مهارت‌ها و قضاوت او به عنوان تهیه‌کننده/مدیر هنوز پیشرفت نکرده بود.[۳۵]

در فصل ۲۰۰۶، اسپیسی با ساخت فیلم رستاخیز بلوز اثر آرتور میلر به کارگردانی رابرت آلتمن دچار شکست بزرگی شد.[۳۶] علیرغم حضور بازیگران تمام ستاره (از جمله متیو مودین و نو کمبل، همبازی آینده در خانه پوشالی) و شجره نامه فیلمنامه میلر، تصمیم اسپیسی برای جذب آلتمن به صحنه فاجعه آمیز بود: پس از یک دوره تمرین پرتنش، نمایشنامه به روی صحنه رفت و تنها پس از چند هفته بسته شد.[۳۷] بعداً در همان سال، اسپیسی در فیلم ماه برای بدزادگان اثر یوجین اونیل به همراه کالم مینی و ایو بست بازی کرد. این نمایشنامه نقدهای بسیار خوبی برای اسپیسی و بست دریافت کرد و در سال ۲۰۰۷ به برادوی منتقل شد. در قسمت بهار فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۷، جف گلدبلوم و لورا میشل کلی به عنوان سه شخصیت در نمایشنامه سرعت شخم زدن اثر دیوید مامت در سال ۱۹۸۸ به اسپیسی پیوستند.[۳۸]

در سال ۲۰۰۹، او اولین نمایش فیلم همدست از جو ساتن را با ریچارد درایفس، دیوید سوشی و الیزابت مک‌گاورن کارگردانی کرد.[۳۹] بعداً در همان سال، تروور نون کارگردانی اسپیسی در احیای فیلم وارث باد را بر عهده گرفت. اسپیسی نقش وکیل مدافع هنری دراموند را بازی کرد، نقشی که توسط اسپنسر تریسی در فیلمی به همین نام در سال ۱۹۶۰ به شهرت رسید.[۳۹] سم مندس اسپیسی را در ریچارد سوم از شکسپیر کارگردانی کرد. اسپیسی نقش ریچارد سوم را بازی کرد. این نمایش در ژوئن ۲۰۱۱ آغاز شد و یک تور جهانی را آغاز کرد که در اوایل سال ۲۰۱۲ در نیویورک به اوج خود رسید.[۴۰] در مارس ۲۰۱۴، اعلام شد که اسپیسی در یک نمایش انفرادی در اولد ویک بازی خواهد کرد تا ده سالگی خود را به عنوان مدیر هنری جشن بگیرد. او در این نمایشنامه نقش کلارنس دارو را بر عهده گرفت.[۴۱]

فیلم[ویرایش]

۱۹۸۶–۱۹۹۴: نقش‌های اولیه و پیشرفت[ویرایش]

در سال ۱۹۸۶، اسپیسی اولین حضور سینمایی خود را در فیلم دل‌سوختگی از مایک نیکولز با بازی مریل استریپ و جک نیکلسون انجام داد. اسپیسی نقش کوچکی را ایفا می‌کند که به عنوان یک دزد مترو شناخته می‌شود. در سال ۱۹۸۸ اسپیسی همچنین برای مدت کوتاهی در یکی دیگر از فیلم‌های نیکولز به نام دختر شاغل، در نقش تاجری بدجنس به نام باب اسپک ظاهر شد. از برخی دیگر نقش‌های اولیه اسپیسی می‌توان به نقش میلیونر بیوه و عجیب و غریب در قانون لس آنجلس، در مینی سریال تلویزیونی قتل مری فاگان (۱۹۸۸)، در مقابل لمون و کمدی شر نبین، شر نشنو (۱۹۸۹) اشاره کرد. اسپیسی به سرعت به عنوان یک بازیگر شخصیت شهرت پیدا کرد و برای نقش‌های بزرگ‌تری، از جمله در مجموعه فیلم گلن‌گری گلن راس (۱۹۹۲) در نقش مدیر دفتر بدخواه در اقتباسی از دیوید ممت، با بازی آل پاچینو و همچنین در فیلم کمدی سیاه کریسمس رف (۱۹۹۴) در کنار جودی دیویس، و در فیلم طنز شنا با کوسه‌ها (۱۹۹۵) در نقش یک رئیس استودیوی بدخواه هالیوود در کنار جودی دیویس و در نقش یک زوج مشاجره کننده کنتیکت انتخاب شد که مورد توجه منتقدان قرار گرفت.

۱۹۹۰–۱۹۹۹: ستاره‌شدن و موفقیت در جوایز[ویرایش]

بازی اسپیسی در نقش وربال کینت جنایتکار مرموز در فیلم نئو نوآر مظنونین همیشگی از برایان سینگر در سال ۱۹۹۵ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای به ارمغان آورد.[۴۲]

در سال ۱۹۹۵، اسپیسی همچنین در فیلم تریلر پلیسی هفت از دیوید فینچر ظاهر شد و در اواخر فیلم در نقش قاتل زنجیره ای جان دو پس از بی‌اعتبار ماندن و نام بردن از آن در تبلیغات و تیتراژ ابتدایی فیلم، وارد فیلم شد. کار او در فیلم هفت, مظنونین همیشگی و شیوع افتخارات بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را در جوایز انجمن منتقدان فیلم تگزاس در سال ۱۹۹۵ به ارمغان آورد.[۴۳][۴۴] اسپیسی در زمانی برای کشتن (۱۹۹۶) نقش یک دادستان ناحیه‌ای خودشیدایی را بازی کرد و در سال ۱۹۹۷ شرکت تریگر استریت پروداکشنز را با هدف تولید و توسعه سرگرمی در رسانه‌های مختلف تأسیس کرد. اسپیسی اولین کارگردانی خود را با فیلم تمساح آلبینو (۱۹۹۶) انجام داد. این فیلم یک بمب باکس آفیس بود و با بودجه ۶ میلیون دلاری فقط حدود ۳۴۰ هزار دلار فروخت، اما منتقدان کارگردانی اسپیسی را تحسین کردند. او همچنین در انیمیشن زندگی یک حشره (۱۹۹۸) صداپیشگی هاپر را بر عهده داشت.[۴۵]

اسپیسی در طول دوران حرفه‌ای خود به خاطر بازی در نقش شخصیت‌های شرور به خوبی شناخته شده‌است. او در سال ۲۰۱۳ اظهار داشت: «من فکر می‌کنم مردم به دلایلی من را دوست دارند. آنها همیشه می‌خواهند که من فرد شرور و عوضی در فیلم باشم.»[۴۶]

در سال ۱۹۹۹، اسپیسی در کنار آنت بنینگ در فیلم زیبای آمریکایی از سام مندز ظاهر کرد. او در این فیلم نقش لستر برنهام، پدر افسرده حومه شهر و مدیر تبلیغاتی را بازی کرد که به دنبال بهترین دوست دختر نوجوانش است. برای این نقش، اسپیسی دومین جایزه اسکار خود را این بار برای بهترین بازیگر نقش اول مرددریافت کرد. او در سخنرانی پذیرش خود، اسکار خود را به جک لمون تقدیم کرد و از او به عنوان تأثیرگذار، مربی و شخصیت پدری تمجید کرد. او همچنین اظهار داشت: «اجرای [لمون] در فیلم آپارتمان یکی از بهترین اجراهایی است که تا به حال داشته‌ایم.»[۴۷][۴۸] در همان سال، او با یک ستاره در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود مفتخر شد.

۲۰۰۰–۲۰۰۹: ادامه کار[ویرایش]

اسپیسی در فیلم به دیگری نیکی کن (۲۰۰۰) در نقش یک معلم مدرسه که از نظر جسمی و عاطفی زخمی شده بود، در کی-پکس (۲۰۰۱) در نقش یک بیمار در یک مؤسسه روانی و در نقش خواننده بابی دارین در فراسوی دریا (۲۰۰۴) ظاهر شد. دومی یک پروژه رؤیایی مادام‌العمر اسپیسی بود که نویسندگی، کارگردانی، تهیه‌کنندگی و بازیگری را در بیوگرافی/موزیکال دربارهٔ زندگی، حرفه و رابطه دارین با بازیگر ساندرا دی به عهده گرفت. اسپیسی که با علاقه کمی برای حمایت در ایالات متحده مواجه بود، برای تأمین مالی به بریتانیا و آلمان رفت. تقریباً تمام فیلم در برلین ساخته شده‌است.[۴۹] اسپیسی آواز خود را در موسیقی متن فیلم تهیه کرد و در چندین کنسرت بزرگداشت در زمان اکران آن ظاهر شد. اسپیسی بیشتر نقدهای مثبتی را برای آواز خود دریافت کرد و همچنین برای اجرای خود نامزد دریافت گلدن گلوب شد. با این حال، منتقدان اختلاف سنی بین اسپیسی و دارین را مورد بحث قرار دادند و خاطرنشان کردند که اسپیسی برای به تصویر کشیدن قانع کننده دارین، به ویژه در مراحل اولیه زندگی خواننده که در فیلم به تصویر کشیده شده‌است، پیرتر از آن بود.[۵۰]

در سال ۲۰۰۶، اسپیسی در فیلم ابرقهرمانی برایان سینگر، بازگشت سوپرمن با بازی برندان روث، نقش لکس لوتر را بازی کرد. او قرار بود برای دنباله آن در سال ۲۰۰۹ بازگردد، اما سری فیلم در عوض با فیلم مرد پولادین در سال ۲۰۱۳ راه اندازی مجدد شد.[۵۱] اسپیسی همچنین در ادیسون ظاهر شد که در سال ۲۰۰۶ به صورت فیلم ویدئویی منتشر شد.

در سال ۲۰۰۸، اسپیسی در فیلم ۲۱ نقش یک مدرس دانشگاه MIT را بازی کرد. این فیلم بر اساس کتاب پرفروش بن مزریچ به نام پایین آوردن خانه: داستان درونی شش دانش‌آموز MIT که میلیون‌ها دلار در وگاس بردند ساخته شده‌است. در اوایل سال ۲۰۱۰، اسپیسی برای بازی در فیلم کمدی سیاه جدا نشدنی به کارگردانی دایان انگ به چین رفت و اولین بازیگر هالیوودی شد که در یک فیلم کاملاً با بودجه چین بازی کرده‌است.[۵۲]

۲۰۱۱–۲۰۱۶: فیلم‌های مستقل و کمدی[ویرایش]

اسپیسی در جشنواره بین‌المللی فیلم برلین ۲۰۱۱

در سال ۲۰۱۱، اسپیسی در فیلم هیجان انگیز مالی جی. سی. چاندور در کنار پل بتانی ، جرمی آیرونز، زکری کینتو، دمی مور و استنلی توچی بازی کرد. داستان به‌طور کلی در یک دوره ۲۴ ساعته در یک بانک سرمایه‌گذاری بزرگ وال استریت در مراحل اولیه بحران مالی ۲۰۰۸–۲۰۰۷ رخ می‌دهد. این فیلم که بر اقدامات گروهی از کارمندان در خلال سقوط مالی متعاقب آن تمرکز دارد، اولین نمایش خود را در جشنواره فیلم ساندنس با تحسین منتقدان انجام داد. اسپیسی به همراه بازیگران جایزه ایندیپندنت اسپیریت رابرت آلتمن را دریافت کرد. در همان سال، اسپیسی در فیلم کمدی سیاه رئیس‌های وحشتناک همبازی شد که بیش از ۲۰۹٫۶ میلیون دلار در گیشه فروخت.[۵۳] در سال ۲۰۱۳ او فیلم مهیج زندگینامه ای کاپیتان فیلیپس را تولید کرد که نامزد جایزه اسکار بهترین فیلم شد.[۵۴][۵۵]

او در نقش رئیس‌جمهور ریچارد نیکسون در کمدی-درام الویس و نیکسون (۲۰۱۶) بازی کرد، که بر اساس ملاقاتی است که بین نیکسون و الویس پرسلی خواننده (مایکل شنون) در دسامبر ۱۹۷۰ اتفاق افتاد که در آن پریسلی از نیکسون درخواست کرد که او را به عنوان مأمور مخفی در اداره مواد مخدر خطرناک سوگند دهد.[۵۶] او سپس در فیلم کمدی نه جان در نقش مردی که در بدن یک گربه گیر افتاده بود، بازی کرد.[۵۷] این فیلم در ۵ اوت منتشر شد.[۵۸]

در ژانویه ۲۰۱۶ اعلام شد که رلتیویتی مدیا، که به تازگی از ورشکستگی فصل ۱۱ بیرون آمده بود،[۵۹] شرکت تریگر استریت پروداکشنز را تصاحب کرده بود و اسپیسی رئیس هیئت مدیره استودیو رلتیویتی و دانا برونتی رئیس آن استودیو خواهد شد.[۶۰] اسپیسی این حرکت را «فرصتی باورنکردنی برای ایجاد سرگرمی‌های عالی» خواند و گفت که آن را «تحول بعدی در حرفه او» خواهد بود.[۶۱] با این حال، زمانی که مدارک استودیو برای دادگاه ثبت شد، مشخص شد که اسپیسی از ریاست استودیو منصرف شده بود،[۶۲] و در پایان سال ۲۰۱۶ برونتی نیز رلتیویتی را ترک کرد، در حالی که هر دو به عنوان تهیه‌کننده اجرایی خانه پوشالی و تعقیب باقی ماندند.[۶۳]

۲۰۱۷–اکنون: جنجال شغلی[ویرایش]

در مارس ۲۰۱۷، اعلام شد که اسپیسی نقش جی. پال گتی را در فیلم تمام پول‌های جهان ساخته ریدلی اسکات بازی خواهد کرد.[۶۴] او نقش خود را در این فیلم در ده روز در تابستان ۲۰۱۷ فیلمبرداری کرد. با این حال، به دلیل اتهامات تعرض جنسی علیه اسپیسی، در ۸ نوامبر ۲۰۱۷ اعلام شد که تمام فیلم‌های او برداشته می‌شود،[۶۵] و کریستوفر پلامر جایگزین اسپیسی در نقش گتی در فیلم‌برداری‌های مجدد خواهد شد.[۶۶][۶۷] با وجود برنامه بسیار فشرده، ترای‌استار پیکچرز نسخه جدید فیلم را به موقع برای اکران در ۲۵ دسامبر تکمیل کرد.[۶۸][۶۹]

اسپیسی در فیلم باشگاه پسران بیلیونر ظاهر شد که در ۱۷ اوت ۲۰۱۸ اکران محدودی داشت.[۷۰][۷۱] ورتیکال انترتینمنت اعلام کرد که هیچ اقدامی برای حذف اسپیسی از فیلم انجام نخواهد داد، زیرا این فیلم در اواخر سال ۲۰۱۶ و قبل از ادعاهای مطرح شده در اکتبر ۲۰۱۷ تکمیل شده بود.

در ماه مه ۲۰۲۱، اعلام شد که اسپیسی برای نقش مکمل به عنوان کارآگاه پلیس در فیلم جنایی مردی که خدا را ترسیم کرد، به کارگردانی و با بازی فرانکو نرو ، انتخاب شده‌است که دربارهٔ یک هنرمند نابینا است که به اشتباه به اتهام جنسی و سوء استفاده از کودک متهم شده‌است.[۷۲][۷۳] اسپیسی در مورد این نقش اظهار نظری نکرده‌است.[۷۲] در اوت ۲۰۲۱، گزارش شد که اسپیسی در حال فیلمبرداری در کالیفرنیا برای تولید کوچکی با عنوان پیتر فایو ایت به کارگردانی مایکل زایکو هال است.[۷۴][۷۵]

فیلم‌شناسی[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: فیلم‌شناسی کوین اسپیسی

زندگی حرفه ای اسپیسی سی سال در سینما، تلویزیون، بازی‌های ویدیویی و تئاتر را دربرگرفته است. او فعالیت سینمایی خود را در اواخر دهه ۱۹۸۰ پس از نقش‌های کوچکی در فیلم‌های دل‌سوختگی (۱۹۸۶) و دختر شاغل (۱۹۸۸) ساخته مایک نیکولز آغاز کرد. در دهه ۹۰ او نقش‌های فرعی در فیلم‌هایی مانند گلن‌گری گلن راس (۱۹۹۲) در مقابل جک لمون و آل پاچینو و فیلم کمدی سیاه رف داشت، قبل از اینکه در سال ۱۹۹۵ در فیلم مظنونین همیشگی برای نقش راجر «واربال» کینت انتخاب شود که جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را برای او به ارمغان آورد. در همان سال او نقش یک قاتل زنجیره‌ای را در فیلم هفت در کنار برد پیت و مورگان فریمن بازی کرد. او در درام جنایی نوآر محرمانه لس آنجلس (۱۹۹۷) در کنار راسل کرو و گای پیرس، نیمه‌شب در باغ خوب و بد از کلینت ایستوود (۱۹۹۷) و زیبایی آمریکایی (۱۹۹۹) بازی کرد که دومین جایزه اسکار خود را این بار برای بهترین بازیگر مرد به دست آورد.

در دهه ۲۰۰۰ او در فیلم‌های به دیگری نیکی کن با هلن هانت (۲۰۰۰)، بازگشت سوپرمن در نقش لکس لوتر (۲۰۰۶) و ۲۱ با جیم استرجس (۲۰۰۸) ظاهر شد که در آخرین نیز تهیه‌کننده آن بود. در سال ۲۰۰۴ او فیلم بیوگرافی موزیکال فراسوی دریا (۲۰۰۴) را نوشت، کارگردانی و بازی کرد. در سال ۲۰۱۱ او با پل بتانی و جرمی آیرونز در فیلم درام مارجین کال همبازی شد. در همان سال او نقش آنتاگونیست دیو هارکن را در کمدی رئیس‌های وحشتناک با جیسون بیتمن ایفا کرد، نقشی که او در سال ۲۰۱۴ در ادامه فیلم رئیس‌های وحشتناک ۲ تکرار کرد. او در سال ۲۰۱۷ در فیلم بیبی راننده با انسل الگورت نقش داک را بازی کرد.

از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ او نقش فرانسیس «فرانک» آندروود را در سریال خانه پوشالی نتفلیکس در کنار رابین رایت بازی کرد. اسپیسی همچنین در فیلم تلویزیونی بازشماری (۲۰۰۸) از اچ‌بی‌او بازی کرد و در سال ۲۰۰۶ فیلم برنارد و دوریس را تهیه کرد. اسپیسی قرار است در فیلم مردی که خدا را ترسیم کرد به کارگردانی فرانکو نرو ظاهر شود که در تاریخ نامشخصی در اواخر ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۳ منتشر خواهد شد.

آلبوم‌شناسی[ویرایش]

آلبوم[ویرایش]

تک‌آهنگ[ویرایش]

جوایز و نامزدی‌ها[ویرایش]

مقالهٔ اصلی: فهرست جوایز و نامزدی‌های دریافتی کوین اسپیسی
ستاره اسپیسی در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود، در سال ۱۹۹۹ گذاشته شد.

اسپیسی برنده دو جایزه اسکار، یک جایزه تونی، یک جایزه گلدن گلوب، چهار جایزه انجمن بازیگران سینما و یک جایزه فیلم آکادمی بریتانیا شده‌است. او همچنین نامزد یک جایزه گرمی و ۱۲ جوایز امی ساعات پربیننده شده‌است. اسپیسی در سال ۱۹۹۹ در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود یک ستاره دریافت کرد و به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۵ به عنوان فرمانده افتخاری و شوالیه فرماندهی نشان امپراتوری بریتانیا انتخاب شد.[۷۶][۷۷][۷۸]

زندگی شخصی[ویرایش]

در مقاله‌ای در مجله ساندی تایمز در سال ۱۹۹۹ نوشت شد که «عشق اسپیسی به بازیگری و عدم وجود شریک ظاهری در زندگی یک مرد جذاب ۴۰ ساله، باعث شده‌است که مجله اسکوایر دو سال پیش ادعا کند که او احتمالاً همجنسگرا است.[۷۹] اسپیسی در پاسخ به این شایعات به پلی‌بوی و سایر مصاحبه‌کنندگان گفت که همجنس‌گرا نیست[۸۰] و با گفتن به لسلی وایت از ساندی تایمز:

من برای مدت طولانی به دلیل نحوه پرسیدن این سؤالات تصمیم گرفتم به آنها پاسخ ندهم و به دلیل اینکه هرگز با هیچ فرد مورد اعتمادی در مورد آن صحبت نکردم، پس چرا باید الان صحبت کنم؟ اخیراً تصمیم گرفتم شرکت کنم زیرا برای افرادی که دوستشان دارم کمی سخت است. ر

— [۸۱]

در سال ۱۹۹۹، گزارش‌ها حاکی از آن بود که اسپیسی با یک منشی صحنه به نام دایان درایر قرار می‌گذاشت که احتمالاً رابطه آنها به سال ۱۹۹۲ بازمی‌گردد.[۸۲][۸۳][۸۴] در سال ۲۰۰۰، اسپیسی درایر را به جوایز اسکار آورد.[۸۲] در هنگام سخنرانی برای دریافت جایزه بهترین بازیگر مرد، اسپیسی اظهار داشت: «دایان، از اینکه به من یاد دادی که به چیزهای درست اهمیت بدهم، متشکرم و من تو را دوست دارم.»[۸۵]

در سال ۲۰۰۷، مجله گاتهام به نقل از اسپیسی گفت:

من هرگز اعتقاد نداشتم که زندگی شخصی ام را برای تبلیغات تبلیغ کنم. اگرچه ممکن است علاقه‌مند به انجام آن باشم، هرگز آن را انجام نخواهم داد. مردم می‌توانند هر چه می‌خواهند غیبت کنند. آنها می‌توانند هر چه می‌خواهند حدس و گمان کنند. من اتفاقاً معتقدم که بین زندگی عمومی و زندگی خصوصی جدایی وجود دارد. هرکسی بدون توجه به شغلش حق زندگی خصوصی دارد.

— [۸۶]

دیدگاه‌های سیاسی و کنشگری[ویرایش]

دیدگاه‌های سیاسی اسپیسی به‌عنوان گرایش به چپ توصیف شده‌است و منعکس‌کننده برخی از دیدگاه‌هایی است که توسط شخصیت داستانی او در سریال خانه پوشالی اظهار شده‌است.[۸۷] او یک دموکرات و از دوستان رئیس‌جمهور بیل کلینتون است که قبل از شروع ریاست جمهوری کلینتون با او ملاقات کرده بود.[۸۸] اسپیسی زمانی کلینتون را «یکی از نورهای درخشان» در روند سیاسی توصیف کرده بود.[۱۸] او به‌علاوه در فیلم کوتاه پرزیدنت کلینتون: روزهای آخر، یک طنز سیاسی که توسط دولت کلینتون برای شام خبرنگاران کاخ سفید در سال ۲۰۰۰ تهیه شده بود، ظاهر شد.[۸۹]

اسپیسی در سپتامبر ۲۰۰۷ با هوگو چاوز رئیس‌جمهور ونزوئلا ملاقات کرد اما هرگز در مورد ملاقات آنها با مطبوعات صحبت نکرد. در طول این سفر، او به استودیوی فیلم ونزوئلای «ویلا دل سینه» کمک مالی کرد.[۹۰] در مارس ۲۰۱۱، پس از سرکوب جنبش دموکراسی بلاروس توسط الکساندر لوکاشنکو، رئیس‌جمهور بلاروس، اسپیسی در تظاهرات خیابانی در لندن علیه رژیم لوکاشنکو به جود لا پیوست.[۹۱]

اسپیسی فعالیت‌هایی را در حوزه ایدز انجام داده‌است. در سال ۲۰۰۲، او و کریس تاکر، بازیگر دیگر، بیل کلینتون را در سفری به چندین کشور آفریقایی همراهی کردند تا آگاهی در مورد ایدز را در این قاره ارتقا دهند.[۹۲] او همچنین در چندین گردآوری کمک مالی برای مراقبت‌های بهداشتی ایدز، از جمله سینمای آمفار علیه ایدز در سال 2016[۹۳] و بیست و پنجمین جشن سالانه «جایزه اسکار بنیاد ایدز التون جان» در سال ۲۰۱۷، شرکت کرد[۹۴]

در اکتبر ۲۰۰۸، اسپیسی بنیاد کوین اسپیسی را در بریتانیا برای تشویق مشارکت جوانان در هنر راه اندازی کرد.[۹۵] مقر اصلی آن در انگلستان و ولز بود، هدف آن ارائه کمک‌های مالی به افراد و سازمان‌ها برای کمک به جوانان برای مطالعه هنر، به ویژه تئاتر بود.[۹۶] این مؤسسه خیریه در فوریه ۲۰۱۸ به دنبال اتهامات سوء رفتار جنسی علیه اسپیسی تعطیل شد.[۹۷]

اتهامات سوءرفتار جنسی[ویرایش]

در اکتبر ۲۰۱۷، آنتونی رپ ادعا کرد کوین اسپیسی در سال ۱۹۸۶ هنگامی که رپ ۱۴ سال داشت، در حالت مستی قصد نزدیکی جنسی به او را داشته‌است.[۹۸][۹۹][۱۰۰] در پاسخ به این اتهامات، اسپیسی عنوان کرد که چنین اتفاقی را به‌خاطر نمی‌آورد و اگر اتفاقی که رپ می‌گوید رخ داده، صادقانه از او عذرخواهی می‌کند.[۹۸][۱۰۱] اتهامات مشابهی نیز توسط گوینده اخبار، هیثر اونرو[۱۰۲] و روبرت کاوازوس بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۳ مطرح شد.[۱۰۳]

با توجه به اتهامات مطرح شده، شبکه نت‌فلیکس ساخت ادامه مجموعهٔ تلویزیونی خانه پوشالی را متوقف کرد. فصل ششم به‌عنوان آخرین فصل این مجموعه اعلام و پخش آن در سال ۲۰۱۸ پایان یافت. هرچند که در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۹ از اتهامات وارده تبرئه شد[۱۰۴][۱۰۵] اما هشت تن از دست‌اندرکاران این مجموعه نیز اسپیسی را به سوءرفتار جنسی متهم کردند. در نوامبر سال ۲۰۲۱ در جریان یک میانجی‌گری میان او و استودیو تهیه سریال خانه پوشالی، مقرر شد این بازیگر مبلغ ۳۱ میلیون دلار غرامت به استودیو تهیه‌کننده مجموعه خانه پوشالی، تولید نتفلیکس، به عنوان ضرر و زیان پرداخت کند؛ زیرا پس از علنی شدن اتهامات آزارجنسی او در محیط کار، از این پروژه اخراج شد.[۱۰۶]

جنجال‌های آشکارسازی[ویرایش]

در همان روزی که آنتونی رپ اتهاماتی را علیه او مطرح کرده بود، اسپیسی هنگام عذرخواهی از وی به عنوان همجنسگرا ظاهر شد. او گفت: «من با زن و مرد رابطه داشته‌ام. من در طول زندگیم عاشق مردان بوده‌ام و با آنها برخوردهای عاشقانه داشته‌ام، و اکنون انتخاب می‌کنم که به عنوان یک همجنس‌گرا زندگی کنم.»[۱۰۷][۱۰۸] تصمیم او برای آشکارسازی از طریق بیانیه‌اش توسط همجنس‌بازان برجسته، از جمله بیلی ایکنر، جرج تاکی، لنس بس و واندا سایکس، به عنوان تلاشی برای تغییر موضوع و تغییر تمرکز از اتهامات رپ، به دلیل استفاده از مستی خود به عنوان بهانه‌ای مورد انتقاد قرار گرفت.[۱۰۹][۱۱۰][۱۱۱]

واکنش و پیامدها[ویرایش]

در میان این اتهامات، فیلمبرداری ششمین و آخرین فصل سریال خانه پوشالی به حالت تعلیق درآمد. شرکت سازنده سریال «خط تلفن ناشناس برای شکایت، مشاوران بحران، و مشاوران حقوقی آزار جنسی برای خدمه» را اجرا کرده بود و اظهار داشت که در سال ۲۰۱۲، «شخصی از خدمه سریال شکایتی دربارهٔ اظهارات و ژست خاصی از کوین اسپیسی به اشتراک گذاشت. پس از بررسی از وضعیت، اقدامی فوری انجام شد و ما مطمئن هستیم که این موضوع به سرعت حل شد تا همه دست‌اندرکاران راضی یوده باشند.»[۱۱۲] به گفته شرکت سازنده، اسپیسی «با کمال میل در یک فرایند آموزشی شرکت کرد و از آن زمان تا کنون هیچ شکایت دیگری در مورد او مطلع نشده‌است.»[۱۱۳] این نمایش قرار بود در سال ۲۰۱۸ به پایان برسد.[۱۱۴] این فصل از ۱۳ قسمت به ۸ قسمت کاهش یافت و اسپیسی از بازیگران و نقش او به عنوان تهیه‌کننده اجرایی حذف شد.[۱۱۵]

یک فیلم بیوگرافی با نام گور در مورد گور ویدال با بازی اسپیسی، که قرار بود توسط نتفلیکس توزیع شود، لغو شد،[۱۱۶][۱۱۷] و نتفلیکس تمام روابط خود را با او قطع کرد.[۱۱۸] او قرار بود در فیلم تمام پولهای دنیا در نقش صنعتگر جی. پال گتی ظاهر شود. با این حال، صحنه‌های او قطع شد و کریستوفر پلامر جایگزین او به عنوان گتی در فیلمبرداری مجدد شد.[۶۶] پلامر در مصاحبه ای با ورایتی گفت: «این واقعاً جایگزینی با [اسپیسی] نیست. همه چیز از نو شروع می‌شود.» پلامر توضیح داد: «فکر می‌کنم اتفاقی که برای او افتاد بسیار ناراحت‌کننده است… کوین بازیگر با استعداد و فوق‌العاده‌ای است و این بسیار غم‌انگیز است. خیلی شرم آور است و این تنها چیزی است که می‌توانم در این مورد بگویم.»[۱۱۹]

آکادمی بین‌المللی علوم و هنرهای تلویزیونی تصمیم خود مبنی بر تقدیر از اسپیسی را با جایزه بین‌المللی مؤسس امی در سال ۲۰۱۷ لغو کرد.[۱۲۰] در ۲ نوامبر ۲۰۱۷، ورایتی گزارش داد که استیسی وولف و آژانس هنرمندان خلاق در حال پایان دادن به روابط خود با او هستند.[۱۲۱][۱۲۲]

ویدیوهای یوتیوب شب کریسمس[ویرایش]

ویدئوهای بیرونی
"Let Me Be Frank"، در ۲۰۱۸
"KTWK"، در ۲۰۱۹
"1-800 XMAS"، در ۲۰۲۰

از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰، اسپیسی یک ویدیوی سالانه را در کانال یوتیوب خود در شب کریسمس ارسال می‌کرد.[۱۲۳]

در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۸، اسپیسی ویدیویی با عنوان «بگذار فرانک باشم» را بارگذاری کرد که در آن او - در حالی که شخصیت فرانک آندروود از خانه پوشالی را داشت - به نظر می‌رسید اتهامات واقعی علیه خود را رد می‌کند. این ویدئو به عنوان «عجیب و غریب» توصیف شده‌است.[۱۲۴][۱۲۵] از اوت ۲۰۲۰، این ویدیو بیش از ۱۳ میلیون بازدید داشته‌است.[۱۲۶][۱۲۷]

یک سال بعد، در ۲۴ دسامبر ۲۰۱۹، اسپیسی ویدئوی دیگری را با عنوان «KTWK» (مخفف «با مهربانی آنها را بکش») در کانال یوتیوب خود منتشر کرد که بار دیگر در نقش آندروود ظاهر شد.[۱۲۸] در سال ۲۰۲۰، اسپیسی سومین ویدیوی شب کریسمس را با عنوان «1-800 XMAS» منتشر کرد که در آن قبل از شکستن شخصیت و صحبت با صدای طبیعی خود با لهجه آندروود صحبت کرد. او سپس با مردمی که در میان دنیاگیری کووید-۱۹ دست و پنجه نرم می‌کنند ابراز همدردی کرد و دو خط تلفن خودکشی و سوء مصرف مواد را تبلیغ کرد. ویدئوهای سالانه با توجه به اتهامات علیه او به عنوان «ناشنوا» توصیف شده‌است.[۱۲۹]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ "Kevin Spacey Biography". biography.com. بیوگرافی (برنامه تلویزیونی). Retrieved November 15, 2015.
  2. ↑ Stone, Natalie (January 30, 2016). "SAG Awards: Kevin Spacey Makes Cryptic Relativity Reference After Win". Los Angeles, California: رسانه رایتس کاپیتال. Retrieved May 21, 2020.
  3. ↑ "Kevin Spacey - Emmy Awards, Nominations, and Wins". Emmys.com. Retrieved May 21, 2020.
  4. ↑ Guardina, Carolyn (December 18, 2017). "Ridley Scott Reveals How Kevin Spacey Was Erased From 'All the Money in the World'". Los Angeles, California: رسانه رایتس کاپیتال. Retrieved May 21, 2020.
  5. ↑ Rubin, Rebecca (November 13, 2018). "Christopher Plummer on Replacing Kevin Spacey in 'All the Money in the World': 'It's a Shame'". ورایتی. Los Angeles, Califotnia: Penske Media Corporation. Retrieved May 21, 2020.
  6. ↑ McClintock, Pamela (August 18, 2018). "Box Office: Kevin Spacey's 'Billionaire Boys Club' Earns Abysmal $126 on Opening Day". هالیوود ریپورتر. Los Angeles, California: رسانه رایتس کاپیتال. Retrieved May 21, 2020.
  7. ↑ Fischer, Paul (October 20, 2001). "The Alien World of Kevin Spacey". FilmMonthly. Chicago, Illinois: تریبون پابلیشینگ. Archived from the original on January 24, 2007. Retrieved June 2, 2008.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ (1990), Fowler, Kevin Spacey", in Marquis Who's Who, ed. (1990). Who's who in the world, 1991–1992 (Volume 10). Wilmette, Illinois: Marquis Who's Who. p. 348. ISBN 978-0-8379-1110-6.
  9. ↑ Feinberg, Ashley (April 9, 2015). "Kevin Spacey's Brother Is a Limo-Driving Rod Stewart Impersonator in Boise". گاکر. Los Angeles, California: Gawker Media. Retrieved October 30, 2017.
  10. ↑ Zach, Kyle (September 27, 2015). "Meet Randy Fowler, Boise's Rod Stewart-impersonating, limo-driving brother of Kevin Spacey". Idaho Statesman. Boise, Idaho: شرکت مکلچی. Retrieved November 3, 2017.
  11. ↑ Blanchard, Nicole; Oland, Dana (October 30, 2017). "Sex allegation against Spacey revives his Boise brother's story of their abusive dad". Idaho Statesman. Boise, Idaho: شرکت مکلچی. Retrieved October 31, 2017.
  12. ↑ Oppenheim, Maya (October 31, 2017). "Kevin Spacey's brother claims 'Nazi' father sexually abused him". ایندیپندنت. London, England: Independent Print Ltd. Retrieved October 31, 2017.
  13. ↑ Whitney, Barbara (2008). "Kevin Spacey". دانشنامه بریتانیکا. Retrieved June 2, 2008.
  14. ↑ "13 Famous Valedictorians". دانشنامه انکارتا. 2008. Archived from the original on October 25, 2009. Retrieved June 2, 2008.
  15. ↑ "A Conversation with Kevin Spacey". cinequest.org. San Jose, California: Cinequest. Retrieved October 30, 2017.
  16. ↑ Soroff, Jonathan (January 2004). "Soroff/On Kevin Spacey". The Improper Bostonian. Boston, Massachusetts: Improper Publications, Inc. Archived from the original on April 20, 2008. Retrieved June 2, 2008.
  17. ↑ Spacey, Kevin (October 10, 2014). "Kevin Spacey pays tribute to the Juilliard teacher who gave him 'wings'". نیویورک پست. New York City: نوز کورپوریشن. Retrieved March 19, 2018.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ ۱۸٫۲ "Kevin Spacey". Enough rope (Interview: video). Interviewed by Andrew Denton. شرکت پخش رسانه‌ای آمریکا. July 10, 2006. Archived from the original on April 30, 2008. Retrieved June 2, 2008.
  19. ↑ Spacey, Kevin. "Henry IV Part One". www.kevinspacey.com. Archived from the original on November 3, 2017. Retrieved October 30, 2017.
  20. ↑ Richards, David (July 20, 1982). "'Ghosts' in a New Age". Washington Post. Retrieved 19 October 2021.[پیوند مرده]
  21. ↑ "Ghosts". Internet Broadway Database. IBDB. Retrieved 19 October 2021.
  22. ↑ Cerasaro, Pat (May 2, 2014). "Flash Friday: A Kevin Spacey Cornucopia — Stage, Big Screen, Small Screen & Now". Broadway World. New York City: Wisdom Digital Media. Retrieved November 15, 2015.
  23. ↑ Brady, James (December 5, 2004). "In Step With: Kevin Spacey". Parade. Nashville, Tennessee: Athlon Media Group. Archived from the original on November 3, 2017. Retrieved February 26, 2018.
  24. ↑ Buckley, Michael (July 27, 2009). "Stage to Screens: Kevin Spacey Talks About His New Film, and His Idols". Playbill. New York City: Playbill Inc. Retrieved October 30, 2017.
  25. ↑ "1999 Tony Nominee: Kevin Spacey (Leading Actor, Play, The Iceman Cometh)". Playbill.com. Retrieved May 21, 2020.
  26. ↑ "Spacey 'to run Old Vic'". بی‌بی‌سی نیوز. February 3, 2003. Retrieved June 2, 2008.
  27. ↑ "Spacey becomes London theatre boss". بی‌بی‌سی نیوز. February 6, 2003. Retrieved June 2, 2008.
  28. ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ "A Brief History of the Old Vic". Old Vic Theatre. 2008. Archived from the original on May 16, 2008. Retrieved June 2, 2008.
  29. ↑ Hastings, Chris (September 10, 2006). "Spacey sets the stage for nine years at the Old Vic". دیلی تلگراف. London. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved June 2, 2008.
  30. ↑ Press Association (February 23, 2016). "Expect the political unpredictable, says House of Cards' Kevin Spacey". ایرلند مستقل. Independent News & Media. Retrieved October 31, 2017.
  31. ↑ Puente, Maria (June 12, 2015). "Kevin Spacey gets honorary knighthood". یواس‌ای تودی. Mclean, Virginia: گانیت. Retrieved October 10, 2018.
  32. ↑ Nattrass, JJ (June 12, 2015). "Kevin Spacey: The UK's 'adopted son'". بی‌بی‌سی نیوز. London, England.
  33. ↑ "Foundation Board of Directors". mptvfund.org. Motion Picture & Television Fund. Archived from the original on April 16, 2009. Retrieved May 4, 2009.
  34. ↑ Lyall, Sarah (May 29, 2006). "Beyond a Sea of Criticism, All's Well for Kevin Spacey at Old Vic". نیویورک تایمز. The New York Times Media Company. Archived from the original on 2009-03-18. Retrieved June 2, 2008.
  35. ↑ Emami, Gazelle (October 1, 2012). "Kevin Spacey As Richard III: BAM Production Of Sam Mendes Play Begins Its Run". هاف‌پست. New York City. Retrieved November 15, 2015.
  36. ↑ "Spacey defends Old Vic management". بی‌بی‌سی نیوز. April 13, 2006. Retrieved June 2, 2008.
  37. ↑ Lyall, Sarah (May 29, 2006). "Beyond a Sea of Criticism, All's Well for Kevin Spacey at Old Vic". نیویورک تایمز. The New York Times Media Company. Archived from the original on 2009-03-18. Retrieved June 2, 2008.
  38. ↑ Page, Alistair (December 10, 2007). "Goldblum to join Spacey in the Old Vic's Speed-the-Plow". The Stage. London, England: The Stage Media Company Limited. Retrieved June 2, 2008.
  39. ↑ ۳۹٫۰ ۳۹٫۱ Emami, Gazelle (October 1, 2012). "Kevin Spacey As Richard III: BAM Production Of Sam Mendes Play Begins Its Run". هاف‌پست. New York City. Retrieved November 15, 2015.
  40. ↑ "The Old Vic". Oldvictheatre.com. July 22, 2002. Archived from the original on October 17, 2011. Retrieved October 24, 2011.
  41. ↑ Groves, Nancy (March 18, 2014). "Kevin Spacey to star in one-man play at Old Vic". گاردین. London, England. Retrieved March 18, 2014.
  42. ↑ Lipton, James (host) (July 2, 2000). "Kevin Spacey". Inside the Actors Studio. Season 6. Episode 10. Bravo. https://www.youtube.com/watch?v=26GE33raQNQ.
  43. ↑ Levy, Abraham (December 30, 1995). "Texas film critics give 'Suspects' top honors". Austin American-Statesman. Austin, Texas: Cox Media Group. Retrieved December 17, 2010.
  44. ↑ "The Society of Texas Film Critics 1995 Awards". Austin Chronicle. Austin, Texas: Austin Chronicle Corp. January 5, 1996. Retrieved February 26, 2018.
  45. ↑ Cerasaro, Pat (May 2, 2014). "Flash Friday: A Kevin Spacey Cornucopia — Stage, Big Screen, Small Screen & Now". Broadway World. New York City: Wisdom Digital Media. Retrieved November 15, 2015.
  46. ↑ Nashawaty, Chris (February 8, 2013). "Kevin Spacey: Good 'n' Evil". انترتینمنت ویکلی. New York City: Meredith Corporation.
  47. ↑ "Kevin Spacey Wins Best Actor: 2000 Oscars". YouTube. Retrieved May 21, 2020.
  48. ↑ "Kevin Spacey Academy Awards Acceptance Speech". Oscars.org. May 21, 2020.
  49. ↑ Brady, James (December 5, 2004). "In Step With: Kevin Spacey". Parade. Nashville, Tennessee: Athlon Media Group. Archived from the original on November 3, 2017. Retrieved February 26, 2018.
  50. ↑ Boyar, Jay (December 29, 2004). "A bit of Darin lives in Spacey". Orlando Sentinel. Orlando, Florida: Orlando Sentinel Media Group. Archived from the original on November 17, 2015. Retrieved November 15, 2015.
  51. ↑ Plumb, Ali (February 27, 2014). "Kevin Spacey on Jesse Eisenberg Playing Lex Luthor". امپایر (مجله). London, England: گروه رسانه‌ای بائر. Retrieved November 15, 2015.
  52. ↑ Vanairsdale, S.T. (May 5, 2012). "Kevin Spacey's Chinese Buddy-Superhero Movie Inseparable Looks... Interesting". movieline.com. Movieline. Retrieved November 15, 2015.
  53. ↑ "Horrible Bosses". boxofficemojo.com. باکس آفیس موجو. Retrieved January 17, 2016.
  54. ↑ "Nominees for the 86th Academy Awards". آکادمی علوم و هنرهای سینما. Retrieved January 16, 2016.
  55. ↑ Nordyke, Kimberly (March 2, 2014). "Oscars 2014 Winners: The Complete List". هالیوود ریپورتر. Los Angeles, California: رسانه رایتس کاپیتال. Retrieved January 16, 2016.
  56. ↑ Yamato, Jen (November 5, 2014). "'Elvis & Nixon' Sets Kevin Spacey & Michael Shannon in Tale of Historic White House Hangout – AFM". ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved June 20, 2016.
  57. ↑ Hayden, Eric; Siegel, Tatiana (January 28, 2015). "Kevin Spacey to Star in Comedy 'Nine Lives' From 'Men in Black' Director". هالیوود ریپورتر. Los Angeles, California: صنایع الدریج. Retrieved June 20, 2016.
  58. ↑ Pederson, Erik (April 15, 2016). "'Nine Lives' Trailer: Here Kevin Spacey Spacey Spacey..." ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved June 20, 2016.
  59. ↑ Patten, Dominic; Fleming, Mike Jr. (July 30, 2015). "Ryan Kavanaugh's Relativity Media finally files Chapter 11 bankruptcy". ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 4, 2017.
  60. ↑ Fleming, Mike Jr. (January 6, 2016). "Relativity Media acquires Trigger Street; sets Kevin Spacey and Dana Brunetti to run studio as it emerges From Chapter 11". ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 4, 2017.
  61. ↑ Rainey, James (January 6, 2016). "Kevin Spacey, Dana Brunetti set to run Relativity for Ryan Kavanaugh". ورایتی. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 4, 2017.
  62. ↑ Lang, Brent; Littleton, Cynthia (March 13, 2016). "Relativity Relaunch: Kevin Spacey nixes chairman role, Dana Brunetti sets deal". ورایتی. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 4, 2017.
  63. ↑ D'Alessandro, Anthony (December 20, 2016). "Dana Brunetti leaving Relativity; will continue producing". ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 4, 2017.
  64. ↑ Fleming, Mike Jr. (March 31, 2017). "Michelle Williams, Kevin Spacey, Mark Wahlberg Circling Ridley Scott's Getty Kidnap Film". ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved June 14, 2017.
  65. ↑ One shot with Spacey was retained because of time and money constraints, given the film's close deadline. It features the character of J. Paul Getty departing from a train in a wide shot and Spacey's face is not visible.
  66. ↑ ۶۶٫۰ ۶۶٫۱ Fleming, Mike Jr. (November 8, 2017). "Shocker: Kevin Spacey dropped from 'All The Money In The World;' J Paul Getty role recast with Christopher Plummer". ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 8, 2017.
  67. ↑ Howell, Peter (November 9, 2017). "If any actor can quickly replace Kevin Spacey, it's Christopher Plummer". تورنتو استار. Toronto, Ontario, Canada: Star Media Group. Retrieved November 15, 2017.
  68. ↑ Fleming, Mike Jr. (November 9, 2017). "Shocker: Kevin Spacey Dropped From 'All The Money In The World;' J Paul Getty Role Recast With Christopher Plummer". ددلاین هالیوود. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 9, 2017.
  69. ↑ Mandell, Andrea (November 9, 2017). "Kevin Spacey to be cut out of 'All the Money in the World' following assault allegations". سی‌ان‌بی‌سی. New York City: NBCUniversal News Group. Archived from the original on November 10, 2017. Retrieved November 15, 2017.
  70. ↑ Patten, Dominic (September 4, 2018). "Kevin Spacey Film 'Billionaire Boys Club' to Hit Select Theaters in August". هالیوود ریپورتر. Los Angeles, California: صنایع الدریج. Retrieved September 12, 2018.
  71. ↑ Donelly, Matt (June 18, 2018). "Return From Exile: Kevin Spacey's 'Billionaire Boys Club' to Hit Theaters in August (Exclusive)". درپ. Los Angeles, California: TheWrap, Inc. Retrieved June 18, 2018.
  72. ↑ ۷۲٫۰ ۷۲٫۱ Escobedo, Monica; Deliso, Meredith (May 23, 2021). "Kevin Spacey books 1st film role following sexual assault allegations". ای‌بی‌سی نیوز. Retrieved May 23, 2021.
  73. ↑ Shoard, Catherine (May 24, 2021). "Kevin Spacey set for return to movies with paedophilia drama". گاردین. Retrieved May 25, 2021.
  74. ↑ Hudson, David (August 30, 2021). "Kevin Spacey pictured on set of new movie project being shot in the US". کوییرتی (مجله). Retrieved September 4, 2021.
  75. ↑ "Kevin Spacey dreht wieder in den USA". n-tv (به آلمانی). August 29, 2021. Retrieved September 4, 2021. Unknown parameter |trans_title= ignored (help)
  76. ↑ "Hollywood Walk of Fame: Kevin Spacey". Hollywood Walk of Fame. Retrieved May 6, 2017.
  77. ↑ "Kevin Spacey honored in UK for services to drama". واشینگتن پست. November 3, 2010. Retrieved May 6, 2017.
  78. ↑ "Birthday Honours 2015: Van Morrison and Kevin Spacey head list". BBC News. June 13, 2015. Retrieved May 6, 2017.
  79. ↑ White, Lesley (December 19, 1999). "Spacey's Odyssey". The Sunday Times Magazine. London, England: نیوز بریتانیا. Archived from the original on November 7, 2017.
  80. ↑ "Playboy interview". October 1999. Archived from the original on January 22, 2009.
  81. ↑ White, Lesley (December 19, 1999). "Spacey's Odyssey". The Sunday Times Magazine. London, England: نیوز بریتانیا. Archived from the original on November 7, 2017.
  82. ↑ ۸۲٫۰ ۸۲٫۱ Bliss, Sara (May 2007). "The Drama King". Gotham Magazine. New York City: Niche Media LLC. Retrieved November 17, 2008.[پیوند مرده]
  83. ↑ Wolk, Josh (April 7, 2000). "The Parties". انترتینمنت ویکلی. New York City: شرکت تایم. Retrieved January 31, 2009.
  84. ↑ "The days before the Oscars". انترتینمنت ویکلی. New York City: شرکت تایم. April 7, 2000. Retrieved January 31, 2009.
  85. ↑ Empty citation (help)
  86. ↑ White, Lesley (December 19, 1999). "Spacey's Odyssey". The Sunday Times Magazine. London, England: نیوز بریتانیا. Archived from the original on November 7, 2017.
  87. ↑ Rubenoff, Sarah (February 29, 2016). "Is Kevin Spacey A Democrat Or Republican? The 'House of Cards' Star Is Super Passionate About Politics". Romper. Retrieved October 30, 2017.
  88. ↑ Chozick, Amy (February 20, 2015). "Kevin Spacey, Star of 'House of Cards' and a Bromance With Bill Clinton". New York City. Archived from the original on 2022-01-03. Retrieved October 30, 2017.
  89. ↑ Gilliam, Richard (2007). "President Clinton: Final Days (2000)". Movies & TV Dept. نیویورک تایمز. New York City. Archived from the original on October 12, 2007. Retrieved June 2, 2008.
  90. ↑ Thomson, Katherine (September 25, 2007). "Kevin Spacey Meets With Hugo Chavez". هاف‌پست. New York City. Retrieved June 2, 2008.
  91. ↑ "Kevin Spacey and Jude Law march against Belarus regime". بی‌بی‌سی نیوز. March 30, 2011. Retrieved October 29, 2017.
  92. ↑ "Former President Clinton, Nelson Mandela Discuss AIDS Awareness with Young People in South Africa". Kaiser Health News. September 30, 2002. Retrieved August 19, 2020.
  93. ↑ "Kevin Spacey mocks Donald Trump at AIDS fundraiser". سی‌بی‌اس نیوز. May 20, 2016. Retrieved August 19, 2020.
  94. ↑ "EJAF's 25th Annual Academy Awards Viewing Party: Sunday, February 26, 2017". Elton John AIDS Foundation. Archived from the original on November 29, 2018. Retrieved January 18, 2017.
  95. ↑ Ahmed, Afshan (January 7, 2015). "Kevin Spacey Foundation's way to pay it forward". The National. Abu Dhabi, United Arab Emirates: International Media Investments. Retrieved July 25, 2018.
  96. ↑ "Charity Details: The Kevin Spacey Foundation". charitycommission.gov.uk. Retrieved July 25, 2018.
  97. ↑ Clarke, Stewart (February 27, 2018). "Kevin Spacey Foundation to Shut Down in U.K." ورایتی. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved July 25, 2018.
  98. ↑ ۹۸٫۰ ۹۸٫۱ کوین اسپیسی بعد از اتهام آزار جنسی عذرخواهی کرد، بی‌بی‌سی فارسی
  99. ↑ Nordyke, Kimberly (October 29, 2017). "'Star Trek' Star Claims Kevin Spacey Made a Pass at Him at Age 14; Spacey Apologizes, Comes Out as Gay". The Hollywood Reporter. Retrieved October 30, 2017.
  100. ↑ Felman, Kate (October 29, 2017). "Anthony Rapp accuses Kevin Spacey of trying to seduce him when he was 14". New York Daily News. Retrieved October 29, 2017.
  101. ↑ Kanetkar, Riddhima (October 29, 2017). "Kevin Spacey: Sexual Advances On Teenaged Anthony Rapp Was 'Inappropriate Drunken Behavior'". International Business Times. Retrieved October 29, 2017.
  102. ↑ Shanahan, Mark (October 30, 2017). "Heather Unruh tweeted two weeks ago that Kevin Spacey assaulted someone she knew". The Boston Globe. Retrieved October 31, 2017.
  103. ↑ Lockett, Dee. "Kevin Spacey Accused of Groping Filmmaker Tony Montana, Harassing Young Actors". Vulture. Retrieved 2017-11-01.
  104. ↑ Melas, Chloe. "'House of Cards' employees allege sexual harassment, assault by Kevin Spacey". CNNMoney. Retrieved 2017-11-03.
  105. ↑ Shamman, John (30 October 2017). "House of Cards CANCELLED by Netflix amid Kevin Spacey allegations with show to end after season six in 2018". The Sun. Retrieved 3 November 2017.
  106. ↑ Miller, Mike (November 2, 2017). "Kevin Spacey Accused of Sexual Misconduct by Eight House of Cards Employees: Report". پیپل. Retrieved November 3, 2017.
  107. ↑ @kevinspacey (October 29, 2017). "[Image of note.]" (Tweet). Archived from the original on October 30, 2017 – via Twitter.
  108. ↑ Convery, Stephanie (October 30, 2017). "Kevin Spacey apologises after being accused of sexual advance on 14-year-old actor". گاردین. London, England. Archived from the original on November 1, 2017. Retrieved October 30, 2017.
  109. ↑ Respers France, Lisa (October 30, 2017). "Kevin Spacey criticized for how he came out". سی‌ان‌ان. Atlanta, Georgia: ترنر برادکستینگ سیستم. Retrieved November 2, 2017.
  110. ↑ Kennedy, Mark (October 30, 2017). "'House of Cards' canceled as fallout continues for Spacey". St. Paul Pioneer Press. St. Paul, Minnesota: MediaNews Group. Archived from the original on November 2, 2017. Retrieved October 31, 2017.
  111. ↑ Victor, Daniel (October 30, 2017). "Kevin Spacey criticized for using apology to Anthony Rapp to come out". نیویورک تایمز. New York City. Archived from the original on November 3, 2017. Retrieved November 2, 2017.
  112. ↑ "'House of Cards' Producer to Investigate New Kevin Spacey On-Set Harassment Claims". هالیوود ریپورتر. Retrieved May 20, 2021.
  113. ↑ Melas, Chloe (November 3, 2017). "'House of Cards' employees allege sexual harassment, assault by Kevin Spacey". سی‌ان‌ان مانی.کام. Atlanta, Georgia: ترنر برادکستینگ سیستم. Retrieved November 3, 2017.
  114. ↑ Vincent, Alice (October 31, 2017). "Netflix to cancel House of Cards in wake of Kevin Spacey allegations". دیلی تلگراف. London, England. Archived from the original on January 10, 2022. Retrieved November 3, 2017.
  115. ↑ Adalian, Josef (December 4, 2017). "House of Cards Will Return for a Final 8-Episode Season Without Kevin Spacey". نیویورک (مجله). New York City: New York Media. Retrieved December 4, 2017.
  116. ↑ Stanhope, Kate; McClintock, Pamela (November 3, 2017). "Netflix severs ties with Kevin Spacey, drops 'Gore' movie". هالیوود ریپورتر. Los Angeles, California: صنایع الدریج. Retrieved November 4, 2017.
  117. ↑ Oldham, Stuart (November 3, 2017). "Kevin Spacey Suspended From 'House of Cards'". ورایتی. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 4, 2017.
  118. ↑ "Kevin Spacey: Netflix severs ties amid sex assault allegations". بی‌بی‌سی نیوز. London, England: بی‌بی‌سی. November 4, 2017. Retrieved November 4, 2017.
  119. ↑ Rubin, Rebecca (November 13, 2017). "Christopher Plummer on Replacing Kevin Spacey in 'All the Money in the World': 'It's a Shame'". ورایتی. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved May 21, 2020.
  120. ↑ Madani, Doha (October 31, 2017). "Kevin Spacey's Emmy Honor Rescinded After Sexual Harassment Allegation". هاف‌پست. New York City. Archived from the original on November 12, 2017. Retrieved November 12, 2017.
  121. ↑ Nyren, Erin (November 2, 2017). "CAA, publicist Staci Wolfe part ways with Kevin Spacey". ورایتی. Los Angeles, California: Penske Media Corporation. Retrieved November 4, 2017.
  122. ↑ Melas, Chloe (November 3, 2017). "'House of Cards' employees allege sexual harassment, assault by Kevin Spacey". سی‌ان‌ان مانی.کام. Atlanta, Georgia: ترنر برادکستینگ سیستم. Retrieved November 3, 2017.
  123. ↑ Countryman, Eli (December 24, 2020). "Kevin Spacey Shares Christmas Eve Video Dedicated to People Suffering in 2020: 'It Gets Better'". Variety. Retrieved February 6, 2022.
  124. ↑ Politi, Daniel (December 25, 2018). "Kevin Spacey Releases Bizarre, Stomach-Churning Video as Authorities Unveil Sexual Assault Charge". اسلیت (مجله). San Francisco, California. Retrieved December 26, 2018.
  125. ↑ Henderson, Cydney (December 25, 2018). "Alyssa Milano, Ellen Barkin, more react to Kevin Spacey's 'creepy' Frank Underwood video". یواس‌ای تودی. Mclean, Virginia: گانیت. Retrieved January 4, 2019.
  126. ↑ "Let Me Be Frank". YouTube. Retrieved November 6, 2019.
  127. ↑ Kornhaber, Spencer (December 27, 2018). "The Disturbing Truth About Kevin Spacey's 'Let Me Be Frank' Video". آتلانتیک (مجله). Boston, Massachusetts: Emerson Collective.
  128. ↑ Mitovich, Matt Webb (December 24, 2019). "Kevin Spacey Revives House of Cards' Frank Underwood to Share His 2020 'Vote,' Plus a 'Dead Serious' Message". TVLine. Retrieved December 25, 2019.
  129. ↑ Hegedus, Eric (December 24, 2020). "Kevin Spacey Continues Bizarre Christmas Tradition of Tone-Deaf Videos". نیویورک پست. Retrieved December 25, 2020.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=کوین_اسپیسی&oldid=34680106»