دولت فلسطین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از کشور فلسطین)
دولت فلسطین

دَولة فلسطین
سرود: فدائی
موقعیت
وضعیتکشور ناظر سازمان ملل تحت اشغال اسرائیل که توسط ۱۳۹ کشور عضو سازمان ملل به رسمیت شناخته شده‌است.
  • پایتخت اعلامی

  • مرکز اداری
بزرگترین شهررفح
زبان(های) رسمیعربی
حکومتجمهوری نیمه‌ریاستی یکپارچه[۳]
محمود عباس
خالی
عزیز دویک
قوه مقننهمجلس ملی
روند تأسیس
۱۵ نوامبر ۱۹۸۸
• پذیرش به عنوان کشور ناظر در مجمع عمومی سازمان ملل
۲۹ نوامبر ۲۰۱۲
• تغییر وضعیت از دولت خودگردان
۳ ژانویه ۲۰۱۳
• دعوای حاکمیتی با اسرائیل
در جریانپ[iii][۴][۵]
مساحت
• کل
۶٬۲۲۰ کیلومتر مربع (۲٬۴۰۰ مایل مربع)
جمعیت
• برآورد سال ۲۰۱۴
۴٬۷۸۰٬۹۷۸[۷] (۱۲۳امین)
• تراکم
۷۳۱ بر کیلومتر مربع (۱٬۸۹۳٫۳ بر مایل مربع)
تولید ناخالص داخلی (GDP)  برابری قدرت خرید (PPP)برآورد ۲۰۰۸الف 
• کل
۱۱٫۹۵ میلیارد دلارالف ()
• سرانه
۲٬۹۰۰ دلارالف ()
شاخص جینی (۲۰۰۹)۳۵٫۵[۸]
شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۳)بی‌تغییر ۰٫۶۸۶[۹]
۱۰۷امین
منطقه زمانییوتی‌سی (​)
• تابستان (ساعت تابستانی)
یوتی‌سی
جهت رانندگیراست
پیش‌شماره تلفنی+۹۷۰
کد ایزو ۳۱۶۶PS
دامنه سطح‌بالا.ps
وبگاه رسمی
الف آمارهای جمعیتی و اقتصادی و رده‌بندی‌ها بر پایهٔ داده‌های ادارهٔ مرکزی آمار فلسطین است

ب و نیز رهبر دولت ایالتی[iv]

پ سرزمین‌های مورد ادعا در اشغال اسرائیل قرار دارد.

فلسطین با نام رسمی دولت فلسطین (به عربی: دَولة فلسطين) دولتی دوژور در منطقه فلسطین، واقع در غرب آسیا است که ادعای حاکمیت بر مناطق کرانه باختری و نوار غزه را دارد و اورشلیم شرقی را که بخشی از شهر اورشلیم است، پایتخت خود می‌داند، اما در حال حاضر، منطقه الف کرانه باختری، تنها تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین، منطقه ب تحت کنترل مشترک تشکیلات خودگردان و اسرائیل و منطقه ج، اورشلیم شرقی و نوار غزه، تحت اشغال اسرائیل است. مرکز اداری دولت فلسطین نیز در رام‌الله قرار دارد.[۱۱][۱۲]

فلسطین در شرق دریای مدیترانه قرار دارد و از شرق با اردن، از شمال و غرب با اسرائیل و همچنین از طریق شهر غزه با مصر مرز زمینی دارد.

تاریخ[ویرایش]

طرح تقسیم فلسطین[ویرایش]

در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ میلادی، سازمان ملل، طرح تقسیم سرزمین فلسطین به دو کشور اسرائیل و فلسطین را تصویب، و اداره شهر بیت‌المقدس («اورشلیم» نزد اسرائیل و «قدس» نزد فلسطین) را تحت اداره بین‌المللی خود تعیین کرد. از تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷ تا ۱۴ مه ۱۹۴۸ میان شبه‌نظامیان یهودی و فلسطینی، نبردهای خونینی درگرفت. نهایتاً در ۱۴ مه ۱۹۴۸، اندکی پیش از پایان قیمومت بریتانیا بر فلسطین، اسرائیل با صدور منشور استقلال، اعلام موجودیت کرد. یک روز پس از اعلام استقلال، کشورهای همسایهٔ عربی، برای دفاع از مردم فلسطین به‌طور هم‌زمان به اسرائیل حمله کردند، نتیجهٔ این جنگ شکست کشورهای عربی بود که موجب شد این سرزمین میان کشورهای اسرائیل، مصر و اردن تقسیم شود و تا سال ۱۹۶۷، نوار غزه تحت کنترل مصر، کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی تحت کنترل اردن و مابقی سرزمین‌ها تحت تصرف اسرائیل قرار گرفت. از آن پس، مجموعه‌ای از درگیری‌های نظامی میان نیروهای اسرائیلی و کشورهای عربی رخ داد که جنگ ۱۹۵۶، جنگ شش‌روزه ۱۹۶۷ و جنگ یوم کیپور ۱۹۷۳ مهم‌ترین آن‌ها بوده‌اند.

رسمیت فلسطین به عنوان یک کشور[ویرایش]

طرح رسمیت دولت فلسطین برای اولین بار توسط سازمان آزادی‌بخش فلسطین در ۱۵ نوامبر ۱۹۸۸ در الجزایر تشکیل شد. کشورهای عضو سازمان ملل در زمان حکمرانی محمود عباس به درخواست فلسطینی‌ها رای موافق دادند و فلسطین از نهاد ناظر (سازمان آزادی‌بخش فلسطین) به کشور ناظر غیرعضو ارتقاء پیدا کرد. در رأی‌گیری شب ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ در مجمع عمومی سازمان ملل، ۱۳۸ کشور رای موافق و ۹ کشور رای مخالف، که عبارتند از آمریکا، کانادا، اسرائیل، جمهوری چک، پاناما و چهار کشور جزیره‌ای کوچک واقع در میکرونزی اقیانوس آرام، و ۴۱ کشور هم رای ممتنع دادند.[۱۳] به این ترتیب موقعیت فلسطین در سازمان ملل مشابه موقعیت واتیکان است.

کشور فلسطین در سال ۲۰۱۴ درخواست عضویت به ده نهاد بین‌المللی را ارائه داد و در ماه آوریل به عضویت کنوانسیون ژنو درآمد.[۱۴]

تقسیمات[ویرایش]

نام مساحت[۱۵] جمعیت تراکم جمعیت muhfaza یا مرکز استان
استان جنین ۵۸۳ ۳۱۱٬۲۳۱ ۵۳۳٫۸۴ جنین
استان طوباس ۴۰۲ ۶۴٬۷۱۹ ۱۶۰٫۹۹ طوباس
استان طولکرم ۲۴۶ ۱۸۲٬۰۵۳ ۷۴۰٫۰۵ طولکرم
استان نابلس ۶۰۵ ۳۸۰٬۹۶۱ ۶۲۹٫۶۸ نابلس
استان قلقیلیه ۱۶۶ ۱۱۰٬۸۰۰ ۶۶۷٫۴۶ قلقیلیه
استان سلفیت ۲۰۴ ۷۰٬۷۲۷ ۳۴۶٫۷ سلفیت
استان رام‌الله و البیره ۸۵۵ ۳۴۸٬۱۱۰ ۴۰۷٫۱۴ رام‌الله
استان اریحا ۵۹۳ ۵۲٬۱۵۴ ۸۷٫۹۴ اریحا
استان قدس ۳۴۵ ۴۱۹٬۱۰۸a ۱۲۱۴٫۸a قدس
استان بیت‌لحم ۶۵۹ ۲۱۶٬۱۱۴ ۹۲۷٫۹۴ بیت‌لحم
استان الخلیل ۹۹۷ ۷۰۶٬۵۰۸ ۷۰۸٫۶۳ الخلیل
استان شمال غزه ۶۱ ۳۶۲٬۷۷۲ ۵۹۴۷٫۰۸ جبالیا
استان غزه ۷۴ ۶۲۵٬۸۲۴ ۸۴۵۷٫۰۸ غزه
استان دیرالبلح ۵۸ ۲۶۴٬۴۵۵ ۴۵۵۹٫۵۶ دیر البلح
استان خان‌یونس ۱۰۸ ۳۴۱٬۳۹۳ ۳۱۶۱٫۰۴ خان‌یونس
استان رفح ۶۴ ۲۲۵٬۵۳۸ ۳۵۲۴٫۰۳ رفح

آب و هوا[ویرایش]

دمای هوا در فلسطین بسیار متفاوت است. آب و هوا در کرانه باختری عمدتاً مدیترانه‌ای است، و در مناطق مرتفع در مقایسه با خط ساحلی که در غرب این منطقه قرار دارد، خنک‌تر است. در شرق، کرانه باختری شامل بخش زیادی از بیابان یهودیه از جمله خط ساحلی غربی دریای مرده‌است که دارای آب و هوای خشک و گرم است. غزه دارای آب و هوای گرم و نیمه خشک با زمستانهای معتدل و تابستانهای گرم و خشک است.[۱۶]

بهار تقریباً در ماه‌های مارس-آوریل فرا می‌رسد و گرمترین ماه‌ها ژوئیه و اوت هستند و میانگین حداکثر دما ۳۳ درجه سانتیگراد است. سردترین ماه ژانویه است و دمای هوا معمولاً ۷ درجه سانتیگراد است. باران به ندرت و عموماً بین ماه‌های نوامبر و مارس می‌بارد و میزان بارندگی سالانه تقریباً ۴٫۵۷ اینچ (۱۱۶ میلیمتر) است.[۱۷]

جستارهای وابسته[ویرایش]

نگارخانه[ویرایش]

روابط دیپلماتیک با دو دولت اسرائیل و فلسطین:
  به رسمیت شناختن هر دو دولت
  تنها اسرائیل را به رسمیت می‌شناسد
  به رسمیت شناختن اسرائیل، به همراه روابطی با فلسطین
  تنها فلسطین را به رسمیت می‌شناسد
  به رسمیت شناختن فلسطین، به همراه روابطی با اسرائیل
  اسرائیل و فلسطین
  نامعلوم

منابع[ویرایش]

  1. Bissio, Robert Remo, ed. (1995). The World: A Third World Guide 1995–96. Montevideo: Instituto del Tercer Mundo. p. 443. ISBN 978-0-85598-291-1.
  2. Lapidoth, Ruth (2011). "Jerusalem: Some Legal Issues" (PDF). The Jerusalem Institute for Israel Studies. p. 26. Archived from the original (PDF) on 5 June 2014. Retrieved 5 June 2014. The attitude of the Palestinians was expressed inter alia in 1988 and 2002. When the Palestine National Council proclaimed in November 1988 the establishment of a Palestinian State, it asserted that Jerusalem was its capital. In October 2002 the Palestinian Legislative Council adopted the Law on the Capital, which stipulates that Jerusalem is the capital of the Palestinian State, the main seat of its three branches of government. The State of Palestine is the sovereign of Jerusalem and of its holy places. Any statute or agreement that diminishes the rights of the Palestinian State in Jerusalem is invalid. This statute can be amended only with the consent of two-thirds of the members of the Legislative Council. The 2003 Basic Law also asserts that Jerusalem is the capital of the State of Palestine. Reprinted from: Wolfrum, Rüdiger (ed.) (online 2008-, print 2011). The Max Planck Encyclopedia of Public International Law. Oxford University Press.
  3. "Declaration of Independence (1988) (UN Doc)". State of Palestine Permanent Observer Mission to the United Nations. United Nations. 18 November 1988. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  4. Miskin, Maayana (5 December 2012). "PA Weighs 'State of Palestine' Passport". israelnationalnews.com. Arutz Sheva. Archived from the original on 7 December 2012. Retrieved 8 June 2014. A senior PA official revealed the plans in an interview with Al-Quds newspaper. The change to 'state' status is important because it shows that 'the state of Palestine is occupied,' he said.
  5. "State of Palestine name change shows limitations". AP. 2013-01-17. Israel remains in charge of territories the world says should one day make up that state. {{cite news}}: |archive-url= requires |archive-date= (help)
  6. "The World Factbook: Middle East: Gaza Strip". cia.gov. Central Intelligence Agency. 12 May 2014. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  7. "Estimated Population in the Palestinian Territory Mid-Year by Governorate,1997-2016". Palestinian Central Bureau of Statistics. State of Palestine. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  8. "GINI Index: West Bank and Gaza". The World Bank: Data. Archived from the original on 8 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  9. "2014 Human Development Report Summary" (PDF). United Nations Development Programme. 2014. pp. 21–25. Retrieved 27 July 2014.
  10. "PCBS: On the Eve of the International Day of Refugees (20/06/2013). …". Palestinian Central Bureau of Statistics. State of Palestine. 20 June 2013. Retrieved 8 June 2014.
  11. Charbonneau, Louis (29 November 2012). "Palestinians win implicit U.N. recognition of sovereign state". Reuters. Thomson Reuters. Archived from the original on 5 June 2014. Retrieved 8 June 2014.
  12. Lederer, Edith M (30 November 2012). "Live Stream: Palestine asks United Nations for a 'birth certificate' ahead of vote". www.3news.com. New Zealand: MediaWorks TV. Archived from the original on 16 January 2013. Retrieved 8 June 2014.
  13. «سازمان ملل به دولت فلسطینی رأی مثبت داد‬». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۱۵.
  14. «'کشور فلسطین' به کنوانسیون ژنو پیوست». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۰۱۴-۰۴-۱۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۹-۱۵.
  15. "Palestine". GEOCHIVE. GEOCHIVE. Archived from the original on 24 October 2012. Retrieved 3 October 2015.
  16. «Gaza». www.globalsecurity.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۳۰.
  17. «Monthly Averages for». web.archive.org. ۲۰۰۹-۰۲-۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ فوریه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۳۰.

پیوند به بیرون[ویرایش]