مانیل

مانیلا Lungsod ng Maynila
شهر مانیل
پرونده:Malacañang Palace (local img).jpg نمایی از شهر مانیل
پرچم مهر
لقب(ها):  مروارید شرق ملکه مشرق زمین شهر پر برکتمان شهر کنار خلیج شهر برجسته و همیشه وفادار
شعار(ها):  Linisin at Ikarangal ang Maynila
مکان شهر مانیل روی نقشه مترومانیل
مختصات: ۱۴°۳۵′ شمالی ۱۲۰°۵۸′ شرقی
کشور	فیلیپین
منطقه	مترو مانیل
ناحیه	ناحیه اول از شش ناحیه
نواحی شهر	۱۰۰
دهکده‌ها	۸۹۷
تاریخ تأسیس	۱۰ ژوئن ۱۵۷۴
مدیریت
• شهردار	جوزف استرادا
مساحت
• شهر مانیل	۳۸٫۵۵ کیلومتر مربع (۱۴٫۸۸ مایل مربع)
• کلان‌شهری	۶۳۸٫۵۵ کیلومتر مربع (۲۴۶٫۵۵ مایل مربع)
بلندی	۱۶٫۰ متر (۵۲٫۵ پا)
جمعیت  (۲۰۰۷)
• شهر مانیل	۱۶۶۰۷۱۴
• تراکم	۴۳۰۷۹/کیلومتر مربع (۱۱۱۵۷۰/مایل مربع)
• شهری	۲۰۷۹۵۰۰۰
• تراکم شهری	۱۴۱۰۰/کیلومتر مربع (۳۷۰۰۰/مایل مربع)
• کلان‌شهری	۱۱۵۵۳۴۲۷
• تراکم کلان‌شهری	۱۸۰۹۳/کیلومتر مربع (۴۶۸۶۰/مایل مربع)
نام اهلیت(ها)	مانیلیایی/Manilans/Manileños
منطقه زمانی	یوتی‌سی +۸ (گرینویچ)
کد پستی	۰۹۰۰ الی ۱۰۹۶
پیش‌شماره(های) تلفن	۲
وبگاه	www.manila.gov.ph

مانیل (به فیلیپینی: Lungsod ng Maynila) پایتخت کشور فیلیپین است. مونچه دیگر شهری است که در نزدیکی گریک در جنوب ایت فلوور قرار دارد که به مارس زمین شهرت دارد. این شهر با ۱۰۷۵۲۰ نفر جمعیت در هر کیلومتر مربع، رکورد متراکم‌ترین شهر کره زمین را در اختیار دارد. شهر مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در لبه غربی لوزون و ۱٬۳۰۰ کیلومتر (۸۱۰ مایل) سرزمین اصلی آسیا واقع شده‌است.

ویژگی‌ها

مانیل در ساحل شرقی خلیج مانیل و در مصب رودخانه پاسیگ واقع شده‌است. این شهر یکی از شانزده شهرستان ناحیه مترو مانیل است. مانیل با جمعیتی برابر ۱٫۶۶۰٫۷۱۴ دومین شهر پرجمعیت فیلیپین و از پرجمعیت‌ترین شهرهای جهان است. مانیل در زبان بومی به صورت تحت‌اللفظی به معنای وجود نیلاد است. نیلاد، بوته یا درختچهٔ گل‌دار ستاره شکلی‌است که به وفور در رودخانهٔ پاسیگ و خلیج مانیل رشد می‌کند. مانیل شهری مملو از گروه‌های متنوع قومی و نژادی چینی، اسپانیایی، آمریکایی، ژاپنی، مالایی و هندی است که تاثیرش را می‌توان در فرهنگ و مد و آشپزی و مذهب شانزده منطقهٔ تشکیل دهندهٔ شهر به آشکاری مشاهده نمود.

مترو

متروی مانیل در سال ۱۹۹۹ تأسیس شده و هم‌اکنون دارای ۱ خط و ۱۳ ایستگاه می‌باشد، همچنین قطار سبک شهری مانیل نیز به عنوان یک سیستم ترابری در سال ۱۹۸۴ با ۲ خط و ۳۱ ایستگاه به بهره‌برداری رسیده‌است.

شهرهای خواهر

	بین‌المللی
	آکاپالکو، مکزیک
	آستانه، قزاقستان
	بانکوک، تایلند(۱۹۹۷)
	پکن، چین (۲۰۰۲)
	بخارست، رومانی(۱۹۸۶)
	کارتاگنا، کلمبیا
	گوانگژو، چین (۱۹۸۲)
	حیفا، اسراییل(۱۹۷۱)
	هاوانا، کوبا
	هوشی‌مین، ویتنام
	هونولولو، آمریکا
	اینچون، کره جنوبی
	جاکارتا، اندونزی
	نیوجرسی، آمریکا
	یاگی، ژاپن
	لیما، پرو
	مادرید، اسپانیا (۱۹۸۷)
	مالاگا، اسپانیا
	مائوئی، آمریکا
	مونترال، کانادا (۲۰۰۵)

	مسکو، روسیه
	دهلی نو، هند
	نیس، فرانسه
	ساکرامنتو، آمریکا
	سان‌فرانسیسکو، آمریکا
	سانتیاگو، شیلی
	سبرنگ پرای، مالزی
	سیدنی، استرالیا
	تایچونگ، تایوان
	تایپه، تایوان (۱۹۶۶)
	تاکاتسوکی، ژاپن
	تهران، ایران
	اصفهان، ایران
	وینیپگ، کانادا (۱۹۷۹)
	سئول، کره جنوبی
	یوکوهاما، ژاپن
	یاران
	بوسان، کره جنوبی
	توکیو، ژاپن
	سیدنی، استرالیا
	شانگهای، چین (۱۹۸۳)
	شیان، چین
	محلی
	سیبو، فیلیپین
	داوائو، فیلیپین

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی، دسترسی ۱۱ مارس ۲۰۱۱
• راهنمای سفر به مانیلا، وبگاه a4trip