قانون‌گرایی (فلسفه چینی)
| لگالیسم | |||||||||||||||||||||||||||||
 مجسمه مصلح اعضم شانگ یانگ | |||||||||||||||||||||||||||||
| زبان‌های چینی | 法家 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| معنای تحت‌اللفظی | «فا» روش انجام دادن و استاندارد، «جیا» مدرسه، فکر، و متخصص است، که در چینی مدرن استفاده میشود.الگو:Sfnb[۱]خطای یادکرد: برچسب <ref> غیرمجاز؛ نام‌های غیرمجاز یا بیش از اندازه (). : 59 | ||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
قانون‌گرایی که در فلسفه چینی فاجیا[۲] نامیده میشود، یکی از شش مکتب فکری کلاسیک در فلسفه چینی است. با معنای لغوی «روش ها/استانداردها» (فا؛ 法) و «خانه» یا «مدرسه» (جیا)،[۳][۴] : ۹۳ مکتب فا نشان‌دهنده چندین شاخه از آنچه فنگ یولان آن را «مردان روش» می‌نامید که نقش‌های اساسی در ساخت امپراتوری بوروکراتیک چین ایفا کردند،[۵] و در غرب نیز «دولت‌مردان واقع گرا» نامیده می‌شوند.[۶]
ژاک گرنت چین‌شناس، آن‌ها را («کسانی که بعدتر «قانون‌گرایان» (فاجیا) نامیده شدند») را مهم‌ترین سنت فکری قرن چهارم و سوم پیش از میلاد می‌دانست و «نظریه‌پردازان دولت» می‌خواند.[۷] پس از تسلط سلسله هان بر نهادهای دولتی و سلسله کین که تقریباً بدون تغییر،[۸][۹] : ۱۰۵ سلسله شین تا تانگ را می‌توان به‌عنوان «گرایش‌های دولت‌گرایانه و متمرکز» سنت «قانون‌گرا» مشخص کرد.[۱۰]
پانویس[ویرایش]
- ↑ Pines، یوری، "/entries/chinese-legalism/ Legalism in Chinese Philosophy, The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2014 Edition), Edward N. Zalta (ed.), 1. Defining Legalism.
- ↑ Tao Jiang 2021. p234-237. Origins of Moral-Political Philosophy in Early China
- Pines, Yuri, "Legalism in Chinese Philosophy", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Summer 2023 Edition), Edward N. Zalta & Uri Nodelman (eds.), https://plato.stanford.edu/entries/chinese-legalism/#DefiFaTrad* Mou, Bo 2009.
- Hansen, Chad. Philosophy East & West. Jul94, Vol. 44 Issue 3, p435. 54p. Fa (standards: laws) and meaning changes in Chinese philosophy
- Hansen, Chad 1992/2000. p346. A Daoist Theory of Chinese Thought
- Creel, Herrlee Glessner.1970,1982. p93,119-120. What Is Taoism?: And Other Studies in Chinese Cultural History
- ↑ Goldin (2011).
- ↑ Creel, Herrlee Glessner (September 15, 1982). What Is Taoism?: And Other Studies in Chinese Cultural History. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-12047-8 – via Google Books.
- ↑ Feng Youlan 1948. p.37. A short history of Chinese philosophy
- Chen, Jianfu (1999). Chinese Law: Towards an Understanding of Chinese Law, Its Nature and Development. The Hague: Kluwer Law International. p. 12. ISBN 9041111867.
- ↑ Chen+Pines=Realist, Peng foundational.
- Chen, Jianfu. p17.2015 Chinese Law: Context and Transformation: Revised and Expanded Edition. BRILL. ISBN 9789004228894 – via Google Books.Peng He 2011. p646. The Difference of Chinese Legalism and Western Legalism.
- Pines, Yuri, "Legalism in Chinese Philosophy", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Summer 2023 Edition), Edward N. Zalta & Uri Nodelman (eds.), https://plato.stanford.edu/entries/chinese-legalism/#DefiFaTrad
- ↑ Jacques Gernet 1982. p. 90. A History of Chinese Civilization. https://books.google.com/books?id=jqb7L-pKCV8C&pg=PA90
- ↑ Jay L. Garfield, William Edelglass 2011, p. 60 The Oxford Handbook of World Philosophy https://books.google.com/books?id=I0iMBtaSlHYC&pg=PA60
- ↑ Creel, Herrlee Glessner (September 15, 1982). What Is Taoism?: And Other Studies in Chinese Cultural History. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-12047-8 – via Google Books.
- ↑ Hengy Chye Kiang 1999. p. 44. Cities of Aristocrats and Bureaucrats. https://books.google.com/books?id=BIgS4p8NykYC&pg=PA44
منابع[ویرایش]
- Pines, Yuri (2023), Zalta, Edward N. (ed.), "Legalism in Chinese Philosophy", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Winter 2018 ed.), Metaphysics Research Lab, Stanford University, retrieved 2022-01-28
- Garfield, Jay L. ; Edelglass, William. The Oxford Handbook of World Philosophy. 2011
- Creel, Herrlee Glessner. What Is Taoism?: And Other Studies in Chinese Cultural History (1982)
- Creel, Herrlee Glessner. Shen Pu-hai: A Chinese Political Philosopher of the Fourth Century B.C. (1974)
- Creel, Herrlee G. (1953), Chinese Thought from Confucius to Mao Tsê-tung, University of Chicago Press, ISBN 978-0-226-12030-0.
- Creel, Herrlee Glessner, 1974 Shen Pu-Hai: A Secular Philosopher of Administration, Journal of Chinese Philosophy Volume 1.
- Schwartz, Benjamin I. (1985), The World of Thought in Ancient China, Cambridge, MA: Harvard University Press, ISBN 978-0-674-96191-3.
- Graham, A.C. , Disputers of the TAO: Philosophical Argument in Ancient China (Open Court 1993). شابک ۰−۸۱۲۶−۹۰۸۷−۷ISBN ۰-۸۱۲۶-۹۰۸۷-۷
- Hansen, Chad. A Daoist Theory of Chinese Thought: A Philosophical Interpretation (1992/2000)
- Hansen, Chad. Philosophy East & West. Jul94, Vol. 44 Issue 3. Fa (standards: laws) and meaning changes in Chinese philosophy
- Bodde, Derk (1986). The Cambridge History of China Volume I: Ch'in and Han Empires, 221 B.C. -- A.D. 220. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-24327-8.
- Barbieri-Low, Anthony, trans. The Standard Measure of Shang Yang (344 B.C.) (2006)
- Eno, Robert (2010), Legalism and Huang-Lao Thought (PDF), Indiana University, Early Chinese Thought Course Readings
- Goldin, Paul R. (2011), "Persistent misconceptions about Chinese 'Legalism'" (PDF), Journal of Chinese Philosophy, 38 (1): 88–104, doi:10.1111/j.1540-6253.2010.01629.x See also
- Goldin, Paul R. (2011), "Response to editor", Journal of Chinese Philosophy, 38 (2): 328–329, doi:10.1111/j.1540-6253.2011.01654.x.
- Cheng, Chung-ying (2011), "Editor's discussion", Journal of Chinese Philosophy, 38 (2): 330, doi:10.1111/j.1540-6253.2011.01655.x.
- Harris, Eirik Lang, Legalism (Oxford Bibliographies Online) (Oxford University Press, 2018).
- Lai, Karyn L. (2008), An Introduction to Chinese Philosophy, Cambridge University Press, ISBN 978-1-139-47171-8.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Legalism (Chinese philosophy)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۲۰.
