شک‌گرایی اخلاقی

شک‌گرایی اخلاقی (به انگلیسی:Moral skepticism یا moral scepticism در انگلیسی بریتانیایی) طبقه‌ای از نظریه‌های فرااخلاقی است که همه زیرمجموعه‌های آن این نتیجه اخلاقی را دارند «که هیچ‌کس دانش اخلاقی ندارد». بسیاری از شک‌گرایان اخلاقی نیز ادعای قوی‌تر و منطق موجهاتی دارند که در آن دانش اخلاقی غیرممکن است. شک‌گرایان اخلاقی به ویژه با واقع‌گرایی اخلاقی (این دیدگاه که حقایق اخلاقی قابل شناخت و عینی وجود دارند) مخالف هستند.

برخی از مدافعان شک‌گرایی اخلاقی عبارتند از: انیسیدموس ، سکستوس امپریکوس، دیوید هیوم، جی. ال. مکی (۱۹۷۷)، ماکس اشتیرنر، فردریش نیچه، ریچارد جویس (۲۰۰۱)، مایکل روس، جاشوا گرین، ریچارد گارنر، والتر سینوت-آرمسترانگ (۲۰۰۰۶) و جیمز فلین.

گیلبرت هارمن (۱۹۷۵) به نفع نوعی نسبی‌گرایی اخلاقی استدلال می‌کند، نه شک‌گرایی اخلاقی. با این حال، او بر برخی از شکاکان اخلاقی معاصر تأثیر گذاشته‌است.

انواع شک‌گرایی اخلاقی

شک‌گرایی اخلاقی به سه زیرطبقه تقسیم می‌شود: نظریه خطای اخلاقی (یا هیچ‌انگاری اخلاقی)، شک‌گرایی اخلاقی معرفت‌شناختانه و ناشناخت‌گرایی. هر سه این نظریه‌ها به نتایج یکسانی می‌رسند که عبارتند از:

(الف) ما هرگز توجیه نمی‌شویم که ادعاهای اخلاقی (ادعاهایی مانند: «وضعیت x (از نظر اخلاقی) خوب است» «عمل y از نظر اخلاقی واجب است» و غیره) درست هستند، و علاوه بر این،

(ب) ما هرگز نمی‌دانیم که هر ادعای اخلاقی درست است.

با این حال، هر روش با یک مسیر متفاوت به (الف) و (ب) می‌رسد.

نظریه خطای اخلاقی معتقد است که ما نمی‌دانیم که هر ادعای اخلاقی درست است زیرا

(i) همه ادعاهای اخلاقی نادرست هستند،

(ii) دلیلی داریم که باور کنیم همه ادعاهای اخلاقی نادرست هستند، و

(iii) از آنجایی که ما در باور هر ادعایی که دلیلی برای انکار آن داریم موجه نیستیم، در باور هیچ ادعای اخلاقی موجه نیستیم.

شک‌گرایی اخلاقی معرفت‌شناختانه، زیرمجموعه‌ای از نظریه‌ای است که اعضای آن شامل شک‌گرایی اخلاقی مکتب پیرهونی و شک‌گرایی اخلاقی جزمی است. همه اعضای شک‌گرایی اخلاقی معرفت‌شناختانه در دو چیز مشترک هستند: ۱-آنها تصدیق می‌کنند که ما در باور هر ادعای اخلاقی موجه نیستیم، ۲- و آنها نسبت به درست بودن (i) ندانم‌گرا هستند. (یعنی در مورد اینکه آیا همه ادعاهای اخلاقی نادرست هستند یا خیر)

جستارهای وابسته

• چشم‌انداز باوری

برای مطالعه بیشتر

• Butchvarov, Panayot (1989). Skepticism in Ethics, Indiana University Press.
• Gibbard, Allan (1990). Wise Choices, Apt Feelings. Cambridge: Harvard University Press.
• Harman, Gilbert (1975). "Moral Relativism Defended," Philosophical Review, pp. 3–22.
• Harman, Gilbert (1977). The Nature of Morality. New York: Oxford University Press.
• Joyce, Richard (2001). The Myth of Morality, Cambridge University Press.
• Joyce, Richard (2006). The Evolution of Morality, MIT Press. (link)
• Lillehammer, Halvard (2007). Companions in Guilt: arguments for ethical objectivity, Palgrave MacMillan.
• Mackie, J. L. (1977). Ethics: Inventing Right and Wrong, Penguin.
• Sinnott-Armstrong, Walter (2006a). "Moral Skepticism", The Stanford Encyclopedia of Philosophy, Edward N. Zalta (ed.). (link)
• Sinnott-Armstrong, Walter (2006b). Moral Skepticisms, Oxford University Press.
• Olson, Jonas (2014) Moral Error Theory: History, Critique, Defence, Oxford University Press.
• Kalf, Wouter (2018) Moral Error Theory, Palgrave MacMillan.

پیوند به بیرون

• moral-skepticism at PhilPapers
• Zalta, Edward N. (ed.). "Moral Skepticism". Stanford Encyclopedia of Philosophy.
• Zalta, Edward N. (ed.). "Moral Epistemology". Stanford Encyclopedia of Philosophy.
• Zalta, Edward N. (ed.). "Moral Reasoning". Stanford Encyclopedia of Philosophy.
• This topic at the Indiana Philosophy Ontology Project