عربی میانرودانی
| عربی عراقی | |
|---|---|
| عربی بین‌النهرین | |
| اللهجة العراقیة | |
| زبان بومی در | عراق (بین‌النهرین), سوریه، عرب‌های ترکیه، ایران (عمدتاً عرب‌های خوزستان)، کویت، اردن، بخش‌هایی از شمال و شرق شبه‌جزیره عربستان |
| منطقه | بین‌النهرین، سرزمین کوهستانی ارمنستان، کیلیکیه |
شمار گویشوران | ۲۵٫۷ میلیون (۲۰۱۴–۲۰۱۶)[۱] |
آفروآسیایی
| |
| گویش‌ها | |
| الفبای عربی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | یکی از:acm – عربی عراقیayp – عربی موصلی |
| گلاتولوگ | meso1252[۲] |
 | |
عربی عراقی یا عربی بین‌النهرینی یکی از گویش‌های زبان عربی بومی بین‌النهرین در عراق است که تا خوزستان ایران، بخش‌هایی از سوریه و جنوب شرق ترکیه نیز گسترده شده‌است.
این گویش دارای بستری سریانی-آرامی است و زبان‌های اکدی، سومری، بابلی، فارسی، ترکی استانبولی، کردی و یونانی از دیگر زبان‌های تأثیرگذار بر آن هستند. گفته می‌شود عربی عراقی تاثیرپذیرفته‌ترین گویش از سریانی-آرامی است و دلیل آن رایج بودن این زبان پیش از رواج اسلام در این منطقه است.
گویش‌ها
گویش‌های عربی عراقی به دو گروه گِلِت (در جنوب) و قِلتُ (در شمال) تقسیم می‌شوند. این نامگذاری برپایه تلفظ عبارت «قُلتُ» (به معنای گفتم) در گویش‌هاست.
گروه گلت در جنوب شامل شاخهٔ گویشی جنوب دجله (که شناخته‌شده‌ترین آن‌ها عربی بغدادی است) و شاخهٔ فرات است. عربی خوزستانی رایج در ایران نیز بخشی از این گروه است. گروه قلت در شمال که به نام عربی موصلی نیز شناخته می‌شود، شاخهٔ گویشی شمال دجله را در بر می‌گیرد. عربی قبرسی نیز بخشی از این گویش است.[۳]
پراکندگی
عربی عراقی علاوه بر عراق در شرق حلب در سوریه، کویت، قطر، بحرین، استان شرقی عربستان، استان خوزستان ایران و در جنوب شرق ترکیه تکلم می‌شود.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ "Arabic, Mesopotamian Spoken - Ethnologue". Ethnologue. Simons, Gary F. and Charles D. Fennig (eds.). 2017. Ethnologue: Languages of the World, Twentieth edition. Retrieved 21 March 2017.
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Gilit Mesopotamian Arabic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ Owens, Jonathan (2006). A Linguistic History of Arabic. Oxford University Press. p. 274. ISBN 0-19-929082-2.
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با زبان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |