زبانهای سامی شمال‌غربی
| سامی شمال‌غربی | |
|---|---|
| شامی | |
| پراکنش: | متمرکزشده در خاورمیانه |
| تبار: | آفروآسیایی
|
| زیرگروه‌ها: | |
| گلاتولوگ | nort3165[۱] |
زبانهای سامی شمال غربی شاخه‌ای از زبانهای سامی مرکزی هستند که در منطقه خاور نزدیک باستان رواج داشتند. این گروه زبانی شامل زبانهای مهم تاریخی و معاصر می‌شود.
رده‌بندی
[ویرایش]زبانهای سامی شمال غربی به سه شاخه اصلی تقسیم می‌شوند:
زبانهای کنعانی
[ویرایش]زبانهای آرامی
[ویرایش]زبانهای دیگر
[ویرایش]ویژگی‌های زبانی
[ویرایش]این زبان‌ها دارای ویژگی‌های مشترک زیر هستند:
- سیستم فعل دوحالته (کامل و ناکامل)
- استفاده از پیشوند «ه» برای صیغه causative
- تغییرات آوایی مشابه در حروف ساکن
تاریخچه
[ویرایش]قدیمی‌ترین اسناد مربوط به این گروه به هزاره دوم پیش از میلاد بازمی‌گردد. کتیبه‌های اوگاریتی (قرن ۱۴ پ.م) از کهن‌ترین مدارک این گروه هستند.[۲]
زبانهای امروزی
[ویرایش]تنها زبانهای زنده این گروه عبارتند از:
- زبان عربی نوین (با تأثیرات شدید)
- برخی گویشهای زبان آرامی جدید
جستارهای وابسته
[ویرایش]
پیوند به بیرون
[ویرایش]- Northwest Semitic languages در دانشنامه بریتانیکا
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ زبانهای سامی شمال‌غربی موجود است.
منابع
[ویرایش]- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "سامی شمال‌غربی". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
{{cite book}}: Invalid|display-editors=4(help) - ↑ Huehnergard, John (2012). An Introduction to Ugaritic. Hendrickson.
- Northwest Semitic languages، ویکی‌پدیای انگلیسی.