ه حرف سی‌ویکم در الفبای زبان فارسی، حرف بیست‌وششم در الفبای عربی و پنجمین حرف از حروف الفبای عبری (ה) است. نام این حرف «هـِ» یا اصطلاحاً «هـِ یِ دوچشم» است.
این حرف گاهی جزء اصلی کلمه است و صدای « ِ» /e/ می‌دهد:
و گاهی با توجه به دستور زبان به کلمه اضافه می‌شود:
اسم مفعول
آمده، رفته، خورده
اسم فاعل
آینده، زده
ماضی بعید
رفته‌بود
ماضی نقلی
رفته‌ام
ساخت اسم
ترقه، آتش‌زنه،
ساخت صفت
«استادانه پرتاب کن»، «یک مغازهٔ دودهنه خرید»،
ساخت قید
مردانه مُرد
در محاوره به جای «است» به‌کار می‌رود:
«بی مایه خمیره»
بدون مایه خمیر است
«رنگت چرا زرده؟»
رنگ‌ات چرا زرد است؟
برای معرفه کردن اسم‌ها در محاوره نیز به‌کار می‌رود:
«اون آقاهه رو دیدی؟»
«آقاهه رو ولش کن، اون پسره چه خوبه»
حرف ه در این موارد به کار نمی‌رود
نقش
درست
غلط
به جای کسرهٔ اضافی
کتابِ علی حسینی
کتابه علی حسینی
نمیتونم پیگیریِ چندانی بکنم
نمیتونم پیگیریه چندانی بکنم
نظرت در موردِ رنگِ پس‌زمینه چیه؟
نظرت در مورده رنگه پس زمینه چیه؟
ه در آخر اسامی، آن‌ها را به مونث تبدیل می کند. مانند: راهب (مرد دینی) به راهبه (زن دینی)، مهدی به مهدیه، سعید به سعیده و...
جستارهای وابسته [ ویرایش ]
