تأسیسات هسته‌ای ایران
| بخشی از نوشتارهای پیرامون |
| انرژی هسته‌ای در ایران |
|---|
 |
| سال‌شمار |
| تأسیسات |
| سازمان‌ها |
| توافق‌نامه‌های بین‌المللی |
| شخصیت‌ها |
| مرتبط |
 درگاه ایران درگاه فناوری هسته‌ای |
برنامه هسته‌ای ایران، از چند تأسیسات فرآوری و غنی‌سازی اورانیوم، رآکتور هسته‌ای تحقیقاتی و نیروگاه هسته‌ای تشکیل شده‌است.
مراکز اصلی[ویرایش]
مراکز غنی‌سازی اورانیوم[ویرایش]
رآکتورهای تحقیقاتی[ویرایش]
نیروگاه‌های هسته‌ای[ویرایش]
مراکز فرآوری اورانیوم[ویرایش]
مراکز تولید قطعات سانتریفیوژ[ویرایش]
- مجتمع تسا (کرج)
مراکز پژوهشی سازمان انرژی اتمی[ویرایش]
- مجتمع پژوهشی شمال‌غرب کشور (بناب - از ۱۳۷۲)
- مجتمع پژوهشی ایران مرکزی (یزد - از ۱۳۷۶)
مراکز ادعا شده[ویرایش]
ادعاهای سازمان مجاهدین خلق[ویرایش]
روز جمعه ۲۵ مهرماه ۱۳۹۹، شورای ملی مقاومت ایران، وابسته به سازمان مجاهدین خلق، در یک کنفرانس مطبوعاتی در واشینگتن از فعالیت دو سایت هسته‌ای ایران در شرق تهران و شهر آباده فارس برای «تولید سلاح اتمی» خبر داد.[۱]
علیرضا جعفرزاده، از اعضای شورای ملی مقاومت، با نشان دادن چند تصویر ماهواره‌ای ادعا کرد که ساخت تأسیسات سرخه‌حصار در شرق تهران از سال ۲۰۱۲ آغاز شده و بخشی از فعالیت‌های سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی (سپند) از سال ۲۰۱۷ به آن منتقل شده‌است. وی اضافه کرد که تأسیسات سرخه‌حصار تهران در اختیار سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی است و محسن فخری زاده مهابادی مسئولیت این سازمان را به عهده دارد. او همچنین به تأسیسات دیگری به نام مریوان در نزدیکی شهر آباده در استان فارس اشاره کرده که به گفته او در سال گذشته میلادی به دلیل نگرانی از تأیید آثار آزمایش‌های مرتبط با تولید جنگ‌افزار هسته‌ای تخریب شده‌است. براساس این گزارش، این تأسیسات و منطقه اطراف آن در اختیار سپاه پاسداران قرار دارد.[۱]
سازمان مجاهدین خلق، پیشتر در مهرماه سال ۱۳۹۳ در خصوص «سازمان پژوهش‌های نوین دفاعی» گفته بود که «سپند، وابسته به وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران است و بر کلیه بخش‌های طراحی و عملیاتی کردن وجوه نظامی اتمی حکومت ایران نظارت دارد.».[۱]
مشارکت‌کنندگان[ویرایش]
- دانشگاه صنعتی امیرکبیر
- دانشگاه تهران
- دانشگاه صنعتی شریف
- سازمان پژوهش های نوین دفاعی
- شرکت ملی فولاد ایران
- شرکت کالای الکتریک
- مرکز تحقیقات کاربردی ایران
- دانشگاه آزاد اسلامی
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ «گزارش شورای ملی مقاومت از فعالیت‌های دو سایت هسته‌ای ایران در تهران و فارس». رادیو فردا. ۲۵ مهر ۱۳۹۹. دریافت‌شده در ۲۶ مهر ۱۳۹۹.
- Alvi, Hayat; Gvosdev, Nikolas K. (2010). "Bigger Carrots, Bigger Sticks: U.S. Policy toward Iran" (PDF) (به انگلیسی) (Twelfth ed.). Naval War College. p. 98. Archived from the original (PDF) on 18 اكتبر 2012. Retrieved 20 September 2012.
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help) - "Iran's Nuclear Facilities: a Profile" (PDF) (به انگلیسی). Center for Nonproliferation Studies. 1998. Archived from the original (PDF) on 9 March 2013. Retrieved 20 September 2012.
{{cite web}}:|نام=missing|نام=(help)
