شرکت ملی نفت‌کش ایران

شرکت ملی نفتکش ایران
National Iranian Tanker Company

نوع	شرکت دولتی
صنعت	ترابری دریایی
بنا نهاده	۱۳۳۴
دفتر مرکزی	تهران، ایران
محدودهٔ فعالیت	خلیج فارس، دریای مدیترانه، اقیانوس هند، دریای زرد
مدیر عامل	سیروس کیان ارثی
درآمد	▲ ۱.۵ میلیارد$ (۲۰۰۹)
سود ناخالص	▲ ۶۲۵ میلیون$ (۲۰۰۹)

شرکت ملی نفت‌کش ایران (به انگلیسی: National Iranian Tanker Company) از شرکت‌های فرعی شرکت ملی نفت ایران می‌باشد که در سال ۱۳۳۴ تأسیس و در سال ۱۳۸۸ به بخش خصوصی واگذار شده است. این شرکت با در اختیار داشتن ۴۲ سوپرتانکر در حال حاضر بزرگترین شرکت نفت‌کش در جهان می‌باشد. این شرکت نفت خام ایران را به بازارهای صادراتی انتقال می‌دهد و همچنین در تجارت متقابل محموله‌های نفتی را برای برخی از ۱۵۰ رشته نفت در سراسر جهان، از جمله رویال داچ شل، توتال، آرامکو سعودی و شرکت‌های تولیدی نفت دولتی کویت و ابوظبی حمل می‌کند.

تاریخچه

• ۱۹۵۵: شرکت ملی نفت‌کش ایران درحالی تأسیس شد که صادرات نفت به بیرون توسط کشتی‌های نفت‌کش خارجی ممنوع اعلام شده بود.
• ۱۹۷۰: شرکت ملی نفت‌کش با شرکت ملی نفت ایران ادغام شدند.
• ۱۹۷۵: طبق ماده جدید انجمن، شرکت ملی نفت‌کش ایران به عنوان یک شرکت حمل و نقل مستقل به ثبت رسید و این درحالی انجام گرفت که تمامی سهام آن متعلق به شرکت ملی نفت ایران بود.
• ۱۹۸۰: با آغاز جنگ ایران و عراق این شرکت عملکرد خوبی داشته و توانسته ۲٫۵ میلیون بشکه نفت خام در روز را در خطرناکترین مناطق عملیاتی جنگی انتقال دهد. ۱۵۰ دریانورد در جریان نزدیک به ۲۰۰ حمله هوایی به شهادت رسیدند.
• ۱۹۸۹: آغاز پروژه ساخت ۳۰ نفت‌کش با ظرفیت ۶٫۰۰۰٫۰۰۰ تن با بهره‌گیری از اعتبار بیش از ۱/۸ میلیارد دلار از منابع مالی بین‌المللی.
• ۲۰۰۰: خصوصی سازی این شرکت در انطباق با قانون سوم پنج ساله طرح توسعه تجارت است.
• ۲۰۰۵: ۵۰ امین سالگرد تأسیس

فعالیت‌ها

درآمد شرکت ملی نفت‌کش ایران تا پایان ۲۰ مارس ۲۰۰۹، ۱٫۵ میلیارد دلار می‌باشد که از این میان سهم درآمد از اروپا ۵۱ درصد، آسیا ۲۶ درصد، آفریقا ۱۵ درصد و ۸ درصد از سایر نقاط جهان، از جمله کانادا، ونزوئلا و آمریکای لاتین بوده است.

در سال ۲۰۰۸ این شرکت ۱۰۳ میلیون تن از فراورده‌های نفتی به خارج از ایران صادر کرده است.

تحریم

ایالات متحده آمریکا، اولین کشوری بود که این شرکت را به بهانه کمک‌رسانی به برنامه هسته‌ای ایران، تحریم کرد. مدتی بعد، اتحادیه اروپا نیز به همین بهانه، این شرکت را تحریم و از ارائه بیمه‌نامه و پذیرش کشتی‌های این شرکت در بنادر کشورهای عضو این اتحادیه، امتناع کرد. در پی این تحریم، ایران، دادخواستی را نزد دادگاه عمومی اروپا تسلیم و خواستار لغو این حکم شد و این دادگاه نیز در ۱۲ تیر ۱۳۹۳، شکواییه ایران را پذیرفت و خواستار لغو این تحریم و برخی تحریم‌های یکسویه دیگر شد. با اینحال، مقامات سیاسی اتحادیه اروپایی، از نگه داشتن این شرکت در لیست تحریم‌های اتحادیه اروپا علیه ایران خبر دادند و در نهایت، در بهمن ۱۳۹۳، مجدداً این حکم را تصویب کردند. دادگاه عالی لندن نیز یک هفته بعد از این اقدام، این شرکت را تحریم کرد. سال ۲۰۱۴ یک دادگاه اروپایی تحریم شرکت ملی نفتکش ایران را غیرقانونی و غیرمعقول اعلام کرده بود.

گواهی‌نامه‌ها و افتخارات

• گواهینامه بین‌المللی ایزو ۹۰۰۷
• گواهینامه بین‌المللی مدیریت ایمنی (ISM)
• گواهینامه بین‌المللی سازمان محیط زیست (ISO ۱۴۰۰۱)
• گواهینامه برنامه ریزی سیستم نگهداری (PMS)
• گواهینامه شرایطی نظارت پایه (CBM)
• گواهینامه شرایطی نظارت پایه (CBM)
• کشتی و امنیت بین‌المللی بندر (ISPS)
• گواهی جایزه سبز (GAC)
• شخصیت سال ۲۰۰۴ غرب و آسیای مرکزی (Seatrade Award)
• آموزش و پرورش (Seatrade Award)
• متصدی سال نفت‌کش ۲۰۰۵

جستارهای وابسته

• شرکت ملی نفت ایران

پیوند به بیرون

• وبگاه رسمی