چلگرد
| چلگرد سورأو | |
|---|---|
.jpg) | |
| کشور |  ایران |
| استان | چهارمحال و بختیاری |
| شهرستان | کوهرنگ |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) پیشین | شوراب |
| مردم | |
| جمعیت | ۳۹۸۹نفر (۱۳۹۵) |
| رشد جمعیت | ۲٫۴- |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۴۸۰‘۲ |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۶/۷ |
| میانگین بارش سالانه | ۱۴۱۶میلیمتر |
| روزهای یخبندان سالانه | ۱۲۵ روز |
| اطلاعات شهری | |
| ره‌آورد | قالیچه بختیاری، منسوجات سنتی اهورامهر عسل، کرفس کوهی، تره کوهی، لبنیات، نان تیری، قیسی |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۳۸۲ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۸۱ ص |
  چلگرد | |
چلگرد مرکز شهرستان کوهرنگ در استان چهارمحال و بختیاری است. این شهر به پایتخت برفی ایران شهرت دارد و سرچشمه رودخانه‌های کارون و زاینده‌رود از ارتفاعات زردکوه می‌باشد.[۱] مردم چلگرد از ایل بختیاری و دورکی باب و بابادی باب هستند و به زبان لری بختیاری سخن می گویند.[۲]
موقعیت جغرافیایی[ویرایش]
چلگرد در ۸۵ کیلومتری غرب شهرکرد واقع می‌باشد. این شهر در ارتفاع حدود ۴۸۰‘۲ متری و در بین رشته‌کوه‌های زاگرس و در کنار تونل اول و دوم کوهرنگ قرار گرفته‌است.
جمعیت[ویرایش]
بر پایه سرشماری نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهر چلگرد ۳۹۸۹ نفر بوده‌است.[۳]
آب و هوا[ویرایش]
آب و هوای این شهر، به سبب قرار گرفتن در دامنه‌های زردکوه، سرد و کوهستانی است.
پیست اسکی چلگرد[ویرایش]
چلگرد آب و هوایی سرد و کوهستانی دارد. پیست اسکی چلگرد، دومین پیست اسکی ساخته شده در ایران می‌باشد که از دیر باز پذیرای اسکی بازان زیادی بوده‌است، این پیست مجهز به سیستم‌های بالابرنده است.[نیازمند منبع] پیست اسکی چلگرد در سال ۱۳۵۴ در مجاورت تونل اول کوهرنگ و بخش شرقی کوه کارکنان تأسیس شد و با بارش برف در آذر ماه پذیرای بسیاری از علاقه مندان قرار می‌گیرد طول این پیست ۸۰۰متر و شیب آن به ۲۰ درصد می رسد. از ویژگی‌های پیست چلگرد دستگاه‌های بالابر ویژه آقایان و بانوان همچنین یک دستگاه بالابر آموزشی به طول ۲۰۰متراست. از خصوصیات دیگر آن سه محوطه مجزا است که برای آقایان و بانوان و خانواده‌ها در نظر گرفته شده‌است و به همین دلیل ورزشکاران به راحتی در این مکان مشغول اسکی بازی می‌شوند.[۴] در صورت بارش برف به ارتفاع یک متر، این پیست در روزهای پنجشنبه و جمعه مورد استقبال حدود ده هزار نفر عموماً از استان چهارمحال وبختیاری و اصفهان قرار می‌گیرد.
مناطق گردشگری[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ راولینسون، هنری لرزیک. سفرنامه راولینسون: گذر از ذهاب به خوزستان. ترجمهٔ سکندر امان‌اللهی بهاروند. تهران: ترجم، ۱۳۶۲. ۱۵۲.
- ↑ امان‌اللهی بهاروند، سکندر (1370): قومُ لر پژوهشی دربارهٔ پیوستگی قومی و پراکندگی جغرافیاییُ لرها در ایران، تهران، آگاه.
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
- ↑ https://lalinews.ir/?p=5049
پیوند به بیرون[ویرایش]
| مرکز |    | |
|---|---|---|
| شهرستان‌ها | ||
| شهرها | ||
| نقاط دیدنی |
| |