هندسه تحلیلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هندسه تحلیلی شاخه‌ای از ریاضیات است که از ترکیب هندسه و جبر مقدماتی به وجود آمده‌است. در این رشته اشکال هندسی و روابط بین آن‌ها را با مقادیر و معادلات عددی و جبری بیان می‌کنند.

عمر خیام با به کار بردن معادلات جبری در هندسه، اولین کسی است که در قرن ۱۱ میلادی هندسه تحلیلی را ابداع کرد.[۱]

حل هندسی معادله x3 + 2x = 2x2 + 2 توسط عمرخیام در قرن یازدهم میلادی

بنیانگذاران این مبحث در اروپا دکارت و فرما در قرن ۱۷ میلادی بوده‌اند.

در هندسهٔ تحلیلی ابتدا با تعریف صفحهٔ ۱-بعدی و ۲-بعدی () آشنا می‌شویم و نقاط را به وسیلهٔ مختصات عددی نمایش می‌دهیم.

این رشته در مورد اندازه، فاصله و زاویه، فرمول‌های مربوط به خود را دارد.

پانویس[ویرایش]

  1. Cooper, G. (2003). Journal of the American Oriental Society, 123(1), 248–249.

منابع[ویرایش]