پاره‌خط

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پاره‌خط در علم هندسه به قسمتی از خط گفته می‌شود که به دو نقطه انتهایی محدود شده، و تمامی نقاط بین آن دو را در بر بگیرد.

در چندضلعی‌ها، پاره‌خط را ضلع می‌نامند، هرگاه دو نقطهٔ انتهایی آن در حکم دو رأس مجاور چندضلعی باشد؛ در غیر این صورت، به آن قطر گفته می‌شود.

اگر AوB دو نقطه انتهایی پاره خطی باشند این پاره خط را با نماد AB نشان می‌دهیم.

منبع[ویرایش]

تعریف هندسی پاره‌خط

جستارهای وابسته[ویرایش]