مارش استقلال

مارش استقلال

به انگلیسی: İstiklal Marşı
نسخه‌ای از متن اصلی، چاپ و منتشرشده در ۲۱ مارس ۱۹۲۱
سرود ملی ترکیه و قبرس شمالی
ترانه‌سرا	محمد عاکف ارسوی، ۱۹۲۱
آهنگساز	عثمان زکی اونغور (ترانه‌سرا) ادگار ماناس (رهبر اکستر)
تاریخ رسمیت	۱۹۲۱ – ترکیه ۱۹۳۸ – دولت ختای ۱۹۳۸ – قبرس شمالی
سرود پیشین	مارش محمودیه (واپسین سرود امپراتوری عثمانی)
نمونهٔ صوتی
ضبطِ رسمی در سال ۲۰۱۳ (بخش‌های از کُلِّ متنِ سرودِ استقلال که به عنوان سرود ملی ترکیه استفاده می‌شود) پرونده راهنما

مارش استقلال (ترکی استانبولی: İstiklal Marşı)، سرود ملی ترکیه و قبرس شمالی است. این سرود را مجلس ملی کبیر ترکیه رسماً در تاریخ ۱۲ مارس ۱۹۲۱ (یعنی دو سال پیش از استقرارِ جمهوری ترکیه) در ۲۹ اکتبر ۱۹۲۳ و در حین جنگ استقلال ترکیه انتخاب کرد. هدف از انتخاب این سرود، داشتن یک سرود و موزیکِ تهییج‌کننده برای مبارزان و همچنین سرود ملی برای جمهوری‌ای بود که بعد از پیروزی بر پا می‌شد.

سرود با مضامینی همچون سرزمینِ مادری، آزادی، ایمان و ارزش‌گذاری بر امید، آزادی‌خواهی، فداکاری و مهر به پرچم و خاک میهن ابتدا توسط محمد عاکف ارسوی (۱۰ بیت از اشعار او به انتخاب مجلس ملی کبیر ترکیه از میان ۷۲۴ شعری که در مسابقه‌ای بدین جهت شرکت کرده بودند) و در نهایت توسط عثمان زکی اونغور نوشته شده است. ارسوی در نسخهٔ اولیه، سرود را با عنوان «برای ارتش قهرمانمان» (Kahraman Ordumuza) به قوای ملیه تقدیم کرده بود که در نهایت جنگ استقلالِ ترکیه را پیروز شدند.

این سرود در مناسبات گوناگون نظامی و سیاسی و ملی و استانی، مراسم‌های ورزشی، مدارس، بایرام‌ها و… ٫گاهی با تصاویری در پس‌زمینه پخش می‌شود.

تاریخچه

دیوار یک کلاس درس در ترکیه با متن مارش استقلال در سمت راست تصویرِ آتاترک

سرود کنونی حاصل مجموعهٔ تلاش‌های چندین شاعر و موسیقی‌دانِ مطرح است که فرایند انشایش به دلیل پرآشوبی زمانِ وقت طول کشید.

حتی پیش از نابودی کامل امپراتوری عثمانی یک رقابتِ ملی در سال ۱۹۲۱ توسط نهضت ملی ترکیه (گروهک نظامی مستقلی به رهبری آتاترک) با هدف انشای سرودی القاکنندهٔ احساس افتخار و پیروزی برگزار شد. ۷۲۴ شعر نامزد شدند. محمد عاکف ارسوی ابتدا به دلیل مشکلی که با جایزهٔ رقابت داشت مشارکت نکرد اما سرانجام توسط دولت ملی مجلس بزرگ قانع شد و شعر پیشنهادی خودش را در مسابقه شرکت داد. شعر او در نخستین روز مارس ۱۹۲۱ توسط حمدالله صوفی، نماینده مجلس ملی کبیر ترکیه در مجلس قرائت شد و مورد ارزیابی قرار گرفت.

به زودی میان ۲۴ نوازنده نیز رقابتی شکل گرفت تا موسیقی مناسبِ متن منتخب تألیف شود. شورا که تنها پس از جنگ استقلال ترکیه و در سال ۱۹۲۱ توانست برپا شود، آهنگِ علی ریفات جغتای (Ali Rıfat Çağatay) را برگزید که تنها شش سال مورد استفاده قرار گرفت. در ۱۹۳۰ عثمان زکی اینغور (Osman Zeki Üngör)، آهنگ‌سازی خوش‌قریحه و نخستین رهبر ارکسترسمفونیِ ریاست‌جمهوری ترکیه، به اذن پارلمان آهنگی دیگر ساخت. اندکی بعد ادگار ماناس، آهنگ‌سازِ برجستهٔ ارمنی‌الاصلِ ترکیه‌ای توسط دولت ترکیه برای اصلاح و بهبود آهنگ اینغور و استخراج نسخهٔ نهایی از آن، فرا خوانده شد.

متن

شعرِ کامل مارش استقلال شامل ۴۱ خط مضرع است که در کل در ده بخش تقسیم شده‌اند. فقط دو قسمت اول (به صورت پررنگ نشان داده شده است) در مراسم‌های رسمی به عنوان سرود ملی اجرا می‌شود.

ترکی عثمانی	ترکی استانبولی	آوانویسی	ترجمه فارسی
قورقمه، سونمز بو شفقلرده یوزن آل سانجاق سونمدن یوردمڭ اوستنده توتن اڭ صوڭ اوجاق. او بنم ملتمڭ یلدزدر پارلایاجاق؛ او بنمدر. او بنم ملتمڭدر آنجاق. چاتمه قربان اولایم چهرڭی، ای نازلی هلال! قهرمان عرقمه بر گل، نه بو شدت، بو جلال ساڭا اولماز دوکولن قانلریمز صوڭرا حلال؛ حقدر، حقه طاپان ملتمڭ، استقلال! بن ازلدن بریدر حر یاشادم، حر یاشارم. هانگی چیلغین بڭا زنجیر اوره‌جقمش، شاشارم! کوکره‌مش سیل گبی‌یم، بندیمی چیکنه‌ر آشارم؛ ییرتارم داغلری، انگینلره صیغمام، طاشارم. غربڭ آفاقنی صارمشسه چلیک زرهلی دیوار بنم ایمان دولو گوکوسم گبی سرحدم وار. اولوسن، قورقما، ناصل بویله بر ایمانی بوغار، «مدنیت» دیدیگڭ تک دیشی قالمش جانوار؟ آرقاداش! یوردیمه آلچاقلری اوغراتما، صاقین سپر ایت گوگده‌ڭی، طورسون بو حیاسزجه آقین؛ طوغه‌اجقدر سڭا وعد ایتدیکی گونلر حقڭ؛ کیم بیلیر بلکه یارین، بلکه یاریندن ده یاقین باصدیغڭ یرلری "طوپراق!" دییه‌رک گچمه طانی دوشون آلتنده‌کی بیڭلرجه کفنسز یاتانی! سن شهید اوغلیسڭ، اینجیتمه یازیقدر آتاڭی ویرمه، دنیالری آلسه‌ڭ ده بو جنت وطنی. کیم بو جنت وطنڭ اوغرینه اولماز که فدا، شهدا فیشقیراجق طوپراغی صیقسه‌ڭ، شهدا! جانی، جانانی، بوتون واریمی آلسین ده خدا ایتمه‌سین تک وطنمدن بنی دنیاده جدا. روحمڭ سندن، الهی، شودر آنجاق املی: ده‌گمه‌سین معبدمڭ گوکسنه نامحرم الی. بو اذانلر – که شهادتلری دینڭ تملی – ابدی، یوردیمڭ اوستنده بنم ایڭله‌مه‌لی. او زمان وجد ایله بیڭ سجده ایده‌ر – وارسه – طاشم. هر جریحه‌مدن، الهی، بوشانوب قانلی یاشم، فیشقیریر روح مجرد گبی یردن نعشم؛ او زمان یوکسه‌له‌ره‌ڭ عرشه دگه‌ر بلکه باشم! دالغالان سن ده شفقلر گبی ای شانلی هلال! اولسڭ آرتق دکولن قانلریمڭ هپسی حلال! ابدیا سڭا یوق، عرقمه یوق اضمحلال! حقیدر حر یاشامش بایراغمڭ حریت؛ حقیدر حقه طاپان ملتمڭ استقلال!	Korkma! Sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak, Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; O benimdir, o benim milletimindir ancak. Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal! Kahraman ırkıma bir gül; ne bu şiddet, bu celal? Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal... Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal! Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım, Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım! Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım, Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım. Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar, Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var. Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar, “Medeniyet” dediğin tek dişi kalmış canavar? Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın, Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın. Doğacaktır sana vadettiği günler Hakk’ın, Kim bilir, belki yarın belki yarından da yakın. Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, tanı, Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı. Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı, Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı. Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda? Şüheda fışkıracak, toprağı sıksan şüheda! Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüda, Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda. Ruhumun senden İlahî, şudur ancak emeli: Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli. Bu ezanlar, ki şehadetleri dinin temeli, Ebedî, yurdumun üstünde benim inlemeli. O zaman vecd ile bin secde eder, varsa taşım, Her cerihamdan, İlahî, boşanıp kanlı yaşım, Fışkırır ruhumücerret gibi yerden naaşım, O zaman yükselerek arşa değer belki başım. Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal! Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal. Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal. Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet; Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal!	[ˈkʰo̞ɾk.mä ‖ s̪ø̞n̪.ˈmæz̪ bu ʃä.fäk.ɫ̪äɾ.ˈd̪ä jy.ˈz̪æn̪ ˈäɫ̪‿s̪än̪.ˌd͡ʒäk |] [ˈs̪ø̞n̪.me̞.d̪æn̪ juɾ.d̪u.ˈmʊn̪ ys̪.t̪ʰyn̪.ˈd̪e̞ t̪ʰy.ˈt̪ʰæn̪ ˈe̞n̪‿s̪o̞n̪‿o̞.ˌd͡ʒäk ‖] [o̞ be.ˈn̪ɪm mil̠.l̠e.t̪ʰi.ˈmɪn̪ jɯɫ̪.d̪ɯ.ˈz̪ɯ.d̪ɯɾ̞̊ | pʰäɾ.ɫ̪ä.jä.ˈd͡ʒäk |] [o̞ be.ˈn̪im.d̪ɪɾ̞̊ | o̞ be.ˈn̪ɪm mil̠.l̠e.t̪ʰi.ˈmin̪.d̪ɪɾ‿än̪.ˈd͡ʒäk ‖] [ˈt͡ʃät̪ʰ.mä | kʰuɾ.ˈbän̪ o̞.ɫ̪ä.ˈjɯm | t͡ʃe̞h.ɾe̞.ˈn̪ɪ e̞j n̪äz̪.ˈɫ̪ɯ hi.ˈläl ‖] [kʰäh.ɾä.ˈmän̪ ɯɾ̞̊.ˈkʰɯ.mä biɾ‿ɟyl̠ | n̪e̞ bu ʃid̪.ˈd̪e̞t̪ | bu d͡ʒe̞.ˈläl ‖] [s̪ä.ˈn̪ä o̞ɫ̪.ˈmäz̪ d̪ø̞.cʰy.ˈl̠æn̪ kʰän̪.ɫ̪ä.ɾɯ.ˈmɯz̪ ˈs̪o̞n̪.ɾä he̞.ˈläl ‖] [häk.ˈkʰɯ.d̪ɯɾ̞̊ | häk.ˈkʰä t̪ʰä.ˈpʰän̪ mil̠.l̠e̞.t̪ʰi.ˈmɪn̪ is̪.t̪ʰic.ˈläl ‖] [bæn̪ e̞.zæl.ˈd̪æn̪ be.ˈɾi.dɪɾ̞̊ hyɾ‿jä.ʃä.ˈd̪ɯm | hyɾ‿jä.ʃä.ˈɾɯm |] [ˈhäɲ.ɟɪ t͡ʃɯɫ̪.ˈgɯn̪ bä.ˈn̪ä zin.ˈd͡ʒɪɾ‿vu.ɾä.d͡ʒäk.ˈmɯʃ ‖ ʃä.ˈʃä.ɾɯm ‖] [cʰyc.ɾe.ˈmɪʃ s̪æl̠ ɟi.bi.ˈjɪm | ˈbæn̪.d̪i.mɪ t͡ʃiː.ˈn̪æɾ | ä.ʃä.ˈɾɯm |] [jɯɾ.ˈt̪ʰä.ɾɯm d̪äː.ɫ̪ä.ˈɾɯ | e̞ɲ.ɟin̪.l̠e̞.ˈɾe̞ s̪ɯː.ˈmäm | t̪ʰä.ˈʃä.ɾɯm ‖] [gäɾ.ˈbɯn̪ äː.fäː.kʰɯ.ˈn̪ɯ s̪äɾ.ˈmɯʃ.s̪ä t͡ʃe.ˈl̠ɪc z̪ɯɾh.ˈɫ̪ɯ d̪u.ˈväɾ̞̊ |] [be.ˈn̪ɪm iː.ˈmän̪ d̪o̞.ˈɫ̪ʊ gø̞ː.ˈs̪ʏm ɟi.ˈbɪ s̪æɾ.häd̪.ˈd̪im väɾ̞̊ ‖] [u.ɫ̪u.ˈs̪ʊn̪ | ˈkʰo̞ɾk.mä ‖ ˈn̪ä.s̪ɯɫ̪ ˈbø̞j.l̠e biɾ‿iː.mä.ˈn̪ɯ bo̞.ˈäɾ̞̊ |] [me.d̪e.ni.ˈje̞t̪ d̪e.d̪i.ˈɪn̪ t̪ʰe̞c d̪i.ˈʃɪ kʰäɫ̪.ˈmɯʃ d͡ʒä.n̪ä.ˈväɾ̞̊ ‖] [äɾ.kʰä.ˈd̪äʃ ‖ juɾ.ˈd̪u.mä äɫ̪.t͡ʃäk.ɫ̪ä.ˈɾɯ uː.ˈɾät̪.mä s̪ä.ˈkʰɯn̪ |] [s̪i.ˈpʰæɾ‿æt̪ gø̞v.d̪e.ˈn̪ɪ | d̪uɾ.ˈs̪ʊn̪ bu hä.jäː.ˈs̪ɯz̪.d͡ʒä ä.ˈkʰɯn̪ ‖] [d̪o̞.ä.ˈd͡ʒäk.t̪ʰɯɾ̞̊ s̪ä.ˈn̪ä vä.d̪e̞t̪.t̪ʰi.ˈɪ ɟyn̪.ˈl̠æɾ̞̊ häk.ˈkʰɯn̪ |] [cʰim bi.ˈl̠ɪɾ̞̊ | ˈbæl̠.cʰɪ jä.ˈɾɯn̪ ˈbæl̠.cʰɪ jä.ɾɯn̪.ˈd̪än̪ d̪ä jä.ˈkʰɯn̪ ‖] [bäs̪.t̪ʰɯ.ˈɯn̪ jæɾ.l̠e̞.ˈɾɪ t̪ʰo̞p.ˈɾäk d̪i.je̞.ˈɾe̞c ˈɟe̞t͡ʃ.me̞ | t̪ʰä.ˈn̪ɯ |] [d̪y.ˈʃʏn̪ äɫ̪.t̪ʰɯn̪.ˈd̪ä.cʰɪ bin̪.ˈl̠æɾ.d͡ʒe̞ cʰe̞.fæn̪.ˈs̪ɪz̪ jä.t̪ʰä.ˈn̪ɯ ‖] [s̪æn̪ ʃe.ˈhit̪ o̞ː.ɫ̪u.ˈs̪ʊn̪ | in.ˈd͡ʒit̪.me̞ | jä.ˈz̪ɯk.tʰɯɾ‿ä.t̪ʰä.ˈn̪ɯ | [ˈvæɾ.me̞ | d̪yn.jä.ɫ̪ä.ˈɾɯ äɫ̪.ˈs̪än̪ d̪ä bu d͡ʒe̞n̪.ˈn̪e̞t̪ vä.t̪ʰä.ˈnɯ ‖] [cʰim bu d͡ʒe̞n̪.ˈn̪e̞t̪ vä.t̪ʰä.ˈn̪ɯn̪ uː.ɾu.ˈn̪ä o̞ɫ̪.ˈmäz̪ cʰi fe̞.ˈd̪ä ‖] [ʃy.he̞.ˈd̪ä fɯʃ.kʰɯ.ɾä.ˈd͡ʒäk | t̪ʰo̞p.ɾä.ˈɯ s̪ɯk.ˈs̪än̪ ʃy.he̞.ˈd̪ä ‖] [d͡ʒäː.ˈn̪ɯ | d͡ʒäː.n̪äː.ˈn̪ɯ | by.ˈt̪ʰʏn̪ vä.ɾɯ.ˈmɯ äɫ̪.ˈs̪ɯn̪ d̪ä hy.ˈd̪ä |] [ˈe̞t̪.me̞.s̪ɪn̪ t̪ʰe̞c vä.t̪ʰä.n̪ɯm.ˈd̪än̪ be.ˈn̪ɪ d̪yn̪.jä.ˈd̪ä d͡ʒy.ˈd̪ä ‖] [ɾ̞u.hu.ˈmʊn̪ s̪æn̪.ˈd̪æn̪ i.läː.ˈhɪː | ˈʃu.d̪ʊɾ‿än̪.ˈd͡ʒäk e.me.ˈl̠ɪ ‖] [ˈd̪e(j).e.me.s̪ɪn̪ mä.be.d̪i.ˈmɪn̪ gø̞ː.s̪y.ˈn̪e̞ n̪äː.mäh.ˈɾe̞m e.ˈl̠ɪ ‖] [bu e̞.z̪än̪.ˈɫ̪äɾ̞̊ | cʰi ʃe.hä.d̪et̪.l̠e.ˈɾɪ d̪i.ˈn̪ɪn̪ t̪ʰe.me.ˈl̠ɪ |] [e.be.ˈd̪ɪː | juɾ.d̪u.ˈmʊn̪ ys̪.t̪ʰyn̪.ˈd̪e̞ be.ˈn̪ɪm in̪.l̠e.me.ˈl̠ɪ ‖] [o̞ z̪ä.ˈmän̪ ve̞d͡ʒd i.ˈl̠e̞ bin̪ s̪e̞d͡ʒ.ˈd̪e̞ e.ˈd̪æɾ | ˈväɾ.s̪ä t̪ʰä.ˈʃɯm |] [hæɾ‿d͡ʒe.ɾiː.häm.ˈd̪än̪ | i.läː.ˈhɪː | bo̞.ʃä.ˈn̪ɯp kʰän̪.ˈɫ̪ɯ jä.ˈʃɯm |] [fɯʃ.kʰɯ.ˈɾɯɾ ɾu.hu.my.d͡ʒe̞ɾ̞.ˈɾ̞e̞t̪ ɟi.ˈbɪ jæɾ.ˈd̪æn̪ nä.ä.ˈʃɯm |] [o̞ z̪ä.ˈmän̪ jyc.s̪e̞.ˈl̠e̞.ɾe̞c äɾ.ˈʃä d̪æ.ˈæɾ‿ˈbæl̠.cʰɪ bä.ˈʃɯm ‖] [d̪äɫ̪.gä.ˈɫ̪än̪ s̪æn̪ d̪e ʃä.fäk.ˈɫ̪äɾ ɟi.ˈbɪ e̞j ʃän̪.ˈɫ̪ɯ hi.ˈläl ‖] [o̞ɫ̪.ˈs̪ʊn̪ äɾ.ˈt̪ʰɯk dø̞.cʰy.ˈl̠æn̪ kʰän̪.ɫ̪ä.ɾɯ.ˈmɯn̪ ˈhe̞p.s̪ɪ he̞.ˈläl ‖] [e.be.ˈd̪i.jæn̪ s̪ä.ˈn̪ä jo̞k | ɯɾ.ˈkʰɯ.mä jo̞k iz̪.mih.ˈläl ‖] [häk.ˈkʰɯ.d̪ɯɾ̞̊ | hyɾ‿jä.ˈʃä.mɯʃ bäj.ɾä.ɯ.ˈmɯn̪ hyɾ̞.ɾ̞i.ˈje̞t̪ ‖] [häk.ˈkʰɯ.d̪ɯɾ̞̊ | häk.ˈkʰä t̪ʰä.ˈpʰän̪ mil̠.l̠e̞.t̪ʰi.ˈmin̪ is̪.t̪ʰic.ˈläl ‖]	مترس! این پرچمِ مُهتَزِز در شفق‌ها سقوط نخواهد کرد تا زمانی که آخرین اجاقِ سرزمینم روشن است. او ستارهٔ ملت من است و خواهد درخشید او تنها از آنِ من و ملتِ من است. روی برنگردان به قربان چهره‌ات از هلالِ نازنین! بر تبار قهرمانم لَختی بخند این چه جِدّیَّ است؟ ممکن نیست که خونمان جز برای ریخته شود و حلال باشد. استقلال حق ملت حق‌طلبِ من است.! I have been free since eternity, and free shall I be. What fool dares to shackle me? I defy the temerity! I am like a roaring flood; I overflow trampling down my banks, I tear apart mountains, surge into depths, and surpass. Western horizons may be encircled by walls armoured in steel But I have my chest brimful of faith as my homeland’s frontier. Let it howl, fear not! How can it smother such solid faith That single-fanged monster, “Civilisation!” as you call it? My friend! Never ever let the dastards into my land! Render your body a shield; bring this heinous raid to an end. For soon shall break the blissful days God promised, for sure; Perhaps tomorrow, who knows, perhaps even sooner than that. Do not assume what you tread on is mere “earth”, recognise it! Think of the thousands, without shrouds, lying beneath. You’re the son of a martyr, take shame, hurt not your ancestor; Cede not this heavenly homeland, even if it’s the worlds you’re granted. Who would not offer his life for this homeland of paradise? Martyrs would pour forth, all martyrs, should one simply clutch the earth! If God will, He may take my life, my beloved, and my wealth, But may He not, for the world, just deprive me of my homeland. The sole wish of my soul, oh glorious God, from You is that, No heathen would ever, on the bosom of my temple, lay hand! These calls to prayer, whose testimonies are the ground of religion, Should resound far and wide over my eternal homeland. Then, my tombstone, if any, prostrates in rapture a thousand-fold, Of my every wound, oh glorious God, tears of blood gush forth, And out spurts my corpse, in pure spirit, from the ground, Perhaps then, shall ascend and to the heavens touch my crown! So ripple and wave, like dawning skies, oh glorious crescent, So that every drop of my blood finally be blessed and worthy! Neither you nor my race shall ever be annihilated, For my flag, who has lived ever freely, has the right to liberty; For my nation, who worships God, has the right to independence!

سرود ملی جمهوری ترکیه

سرود ملی فعلی جمهوری ترکیه شامل بخشی از متن کلی مارش استقلال است.

ترکی عثمانی	ترکی استانبولی	ترجمه فارسی
قورقما سونمز بو شفقلرده یوزن آل سنجاق، سونمه‌دن یوردمڭ اوستنده توتن اڭ صوڭ اوجاق، اوبنم ملتمڭ ییلدیزیدر پارلایاجق. اوبنمدر اوبنم ملتمڭدر آنجاق. چاتما قربان اولایم چهرهڭی ای نازلی هلال، قهرمان عرقمه بر گول نه بو شدت بو جلال، سڭا الماز دوکولن قانلرمز صوڭره حلال، حقیدر حقه طاپان ملتمڭ استقلال؛	Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; O benimdir, o benim milletimindir ancak. Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal! Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celâl? Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl... Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl!	هراس به دل راه مده! این پرچم سرخ که در شفق‌ها در اهتزاز است هرگز خاموش نمی‌شود، تا زمانیکه آخرین اجاق آتشین بر فراز کشورم روشن است. آن، ستارهٔ ملت من است که خواهد درخشید؛ او تنها و تنها متعلق به ملت من است. صورتت را برنگردان، قربانت گردم ای هلال نازنین. این چه قدرت و جلال است، بر ملت قهرمانم خنده‌ای کن. اگر خون ما بدون رضایت تو بر زمین ریخته شود حلال نیست. این استقلال، حق ملت حق‌پرست من است.