سقوط قسطنطنیه
| سقوط قسطنطنیه | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخشی از جنگ‌های عثمانی در اروپا و جنگ‌های عثمانی و بیزانس | |||||||
 سلطان محمد فاتح پس از فتح قسطنطنیه | |||||||
| |||||||
| جنگندگان | |||||||
 امپراتوری عثمانی
|
 امپراتوری روم شرقی جمهوری جنوا جمهوری ونیز پادشاهی سیسیل ایالات پاپیفراریان عثمانی
| ||||||
| فرماندهان | |||||||
| سلطان محمد فاتح
|
کنستانتین یازدهم †لوکاس نوتاراس  جیووانی جوستینیانی لانگو (جانباز)[الف] اورهان چلبی
| ||||||
| نیروها | |||||||
| ۸۰٬۰۰۰ نفر (بر پایه تخمین‌های جدید و آمار امپراتوری عثمانی)، ۷۰ توپ جنگی (۱۴ توپ بزرگ و ۵۶ توپ کوچک)، ۷۰ کشتی و ۲۰ گالی جنگی | ۷٬۰۰۰–۱۰٬۰۰۰ نفر، ۶۰۰ فراری عثمانی، ۲۶ کشتی | ||||||
| تلفات | |||||||
| نامعلوم اما سنگین | ۴٬۰۰۰ نفر کشته شدند. (شامل مبارزان و شهروندان) ۳۰٬۰۰۰ نفر به بردگی گرفته شدند یا تبعید شدند. | ||||||
سقوط قسطنطنیه( به انگلیسی : Fall of Constantinople به یونانی : Ἅλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Halōsis tēs Kōnstantinoupoleōs به ترکی İstanbul'un Fethi Conquest of Istanbul به عربی : فتح القسطنطينية )به سقوط شهر قسطنطنیه توسط ترکان مسلمان عثمانی به دست محمد دوم در روز 29 مه سال1453 بود که منجر به سقوط امپراتوری روم شرقی شد. فرماندهی سپاه عثمانی با سلطان محمد فاتح و امپراتور کنستانتین یازدهم پالایولوگوس فرمانده سپاه امپراتوری روم شرقی بود. محاصره از جمعه ۶ آوریل ۱۴۵۳ تا سه‌شنبه ۲۹ مه همان سال (طبق گاه‌شماری یولیانی) به طول انجامید.
سقوط قسطنطنیه، پایان امپراتوری بیزانس را بعد از ۱۱۰۰ سال رقم زد و ضربهٔ بزرگی برای جامعه مسیحیت بود. بعد از پیروزی، سلطان محمد فاتح قسطنطنیه را پایتخت جدید امپراتوری عثمانی قرار داد. چندین روشنفکر و دانشمند یونانی و غیر یونانی این شهر را قبل و بعد از محاصره به مقصد ایتالیا ترک کردند. این دانشمندان که کتابهای زیادی از دوران باستان با خود داشتند، به ایتالیا مهاجرت کردند و ضمن اشاعه کتب باستان، علوم و ادبیات یونان باستان را با خود به آن سرزمین منتقل ساختند و همچنین با تکمیل صنعت چاپ در سال ۱۴۵۷ میلادی کمک بزرگی به انتشار این آثار صورت گرفت و در نتیجه نهضت ادبی بزرگی در دنیای آن زمان ایجاد شد که به نهضت انسان‌گرایی معروف است. استدلال شده‌است که این واقعه به رشد رنسانس کمک کرد. برخی سقوط استانبول را نقطه عطفی در پایان قرون وسطی و آغاز رنسانس می‌دانند.[۲]
نکات[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Pertusi, Agostino, ed. (1976). La Caduta di Costantinopoli, I: Le testimonianze dei contemporanei scrittori greci e latini [The Fall of Constantinople, I: The Testimony of the Contemporary Greek and Latin Writers] (in ایتالیایی). I. Verona: Fondazione Lorenzo Valla.
- ↑ Crowley, Roger (۲۰۰۶). Constantinople: The Last Great Siege, 1453. Faber. ISBN ۰-۵۷۱-۲۲۱۸۵-۸ Check
|isbn=value: invalid character (کمک). (reviewed by Foster, Charles (September 22, 2006). "The fall of Constantinople and the end of empire". Contemporary Review.Some say the Middle Ages ended then
)
غفاری‌فرد، عباسقلی. «سوم». در تاریخ اروپا از آغاز تا قرن بیستم. تهران: انتشارات اطلاعات، ۱۳۸۷. ۲۳۱. شابک ۹۸۷-۹۶۴-۴۲۳-۷۰۶-۵.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Fall of Constantinople». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
این یک مقالهٔ خرد نظامی پیرامون جنگ است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
