داروهای ضدروان‌پریشی

اطلاعات بیشتر: داروهای روان‌پزشکی

داروهای ضدروان‌پریشی یا آنتی‌سایکوتیک‌ها(به انگلیسی: Antipsychotic) برای مدیریت و درمان رفتارهای جنون (مانند هذیان و توهم)، به خصوص در بیماری‌های اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ساخته شده‌اند. تأثیر اصلی این‌گونه داروها کاهش یا حذف نشانه‌های روان‌پریشی از جمله توهم، هذیان است. برخی از این داروها تأثیر آرام‌کننده یا آرام‌بخشی هم دارند.

کلروپرومازین، فنوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، فلوپنتیکسول، اُلانزاپین، کلوزاپین ،ریسپریدون، آریپیپرازول، پرفنازین، تیوتکسین و تری فلوئوپرازین از جمله داروهای ضد روان‌پریشی هستند. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده‌های دوپامینی در مغز است. داروهای آنتی سایکوتیک جدیدتر اغلب عوارض پارکینسون کمتری دارند.

طبقه‌بندی

• نسل اول آنتی سایکوتیک‌ها

1. بوتیروفنون‌ها مانند هالوپریدول و دروپردیول
2. فنوتیازین‌ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین
3. تیوگزانتین‌ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول

• نسل دوم آنتی سایکوتیک‌ها (آتیپیک)

مانند الانزاپین، کلوزاپین، ریسپریدون، آریپیپرازول، کلوزاپین

منابع

روان‌شناسی عمومی (از نظریه تا کاربرد) (ویراست جلد دوم)، شابک ۹۶۴-۶۳۸۹-۰۱-۵