اصل تعاون
اصل همکاری در علوم اجتماعی و زبان‌شناسی، توصیف می‌کند که چگونه افراد در موقعیت‌های اجتماعی رایج به ارتباط محاوره‌ای مؤثر دست می‌یابند؛ یعنی چگونه شنوندگان و سخن‌رانان به‌طور مشارکتی عمل می‌کنند و متقابلاً یکدیگر را می‌پذیرند تا درک شوند.
فیلسوف زبان پل گریس این مفهوم را در نظریه پراگماتیک خود مطرح کرده و چنین استدلال کرد:
در مرحله‌ای که هستید، با هدف یا جهت پذیرفته‌شده تبادل گفتگو، مشارکت خود را همان‌طور که لازم است انجام دهید.[۱]: 45
به عبارت دیگر: آنچه را که باید بگویید، زمانی که باید بگویید و این‌که چگونه باید بگویید، بیان کنید. بر این اساس، اصل تعاون به چهار اصل مکالمه گریس، به نام اصول گریس - کمیت، کیفیت، رابطه و نحوه تقسیم می‌شود. این چهار اصل، اصول عقلانی خاصی را توصیف می‌کنند که توسط افرادی که از اصل تعاون، از ارتباط مؤثری پیروی می‌کنند، مشاهده می‌شوند.[۲] به‌کارگیری اصول گریس راهی برای توضیح پیوند بین گفته‌ها و آنچه از آن‌ها فهمیده می‌شود است.
اگرچه این اصل به‌عنوان یک دستور تجویزی بیان می‌شود، اما توصیفی از نحوه رفتار عادی افراد در مکالمه در نظر گرفته شده‌است. لسلی جفریس و دانیل مک اینتایر (۲۰۱۰) اصول گریس را این‌گونه توصیف می‌کنند که «فرض‌هایی را که ما به‌طور نمونه اولیه در هنگام مکالمه داریم را در بر می‌گیرد.»[۳] این فرض که از اصول پیروی می‌شود، به تفسیر جملاتی که به‌نظر می‌رسد آن‌ها را در به‌صورت سطحی نادیده می‌گیرند، کمک می‌کند. چنین نادیده‌انگاری اغلب نشانه‌های دلالت‌های ناگفته‌ای است که به معنای گفته می‌افزاید.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ Grice, Paul (1975). "Logic and conversation". In Cole, P.; Morgan, J. (eds.). Syntax and semantics. Vol. 3: Speech acts. New York: Academic Press. pp. 41–58.
- ↑ Kordić, Snježana (1991). "Konverzacijske implikature" [Conversational implicatures] (PDF). Suvremena Lingvistika (به صرب و کرواتی). 17 (31–32): 89. ISSN 0586-0296. OCLC 440780341. SSRN 3442421. الگو:CROSBI. ZDB-ID 429609-6. Archived from the original (PDF) on 2 September 2012. Retrieved 9 February 2019.
- ↑ Jeffries, Lesley; McIntyre, Daniel (2010). Stylistics. Cambridge University Press. p. 106.
منابع[ویرایش]
- Cameron, D. (2001). Working with Spoken Discourse. London: Sage Publications. ISBN 978-0-7619-5773-7.
- Grice, Paul (1975). "Logic and Conversation." Pp. 41–58 in Syntax and Semantics 3: Speech Acts, edited by P. Cole and J. J. Morgan. New York, NY: Academic Press.
- Mey, Jacob (2001). Pragmatics: An Introduction. Blackwell. pp. 76–77. ISBN 978-0-631-21132-7.
- Wardhaugh, Ronald (2006). An Introduction to Sociolinguistics. Blackwell. ISBN 978-1-118-73229-8.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- Davis, Wayne. "Implicature". Stanford Encyclopedia of Philosophy. Stanford University.
- Frederking, Robert E. "Grice's Maxims: "Do the Right Thing"" (PDF). Argues that the Gricean maxims are too vague to be useful for natural language processing.