نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Fatranslator(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۳۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
مهندسی محیط زیست عبارت از کاربرد مجموعه‌ای از علوم و فنون مهندسی در رابطه با مطالعه و ارزیابی شرایط و بهبود و بهسازی محیط زیست می‌باشد. این علوم و فنون در امور اجرائی و ساختمانی در زمینه طرحهای عمرانی زیر بنائی، شهری، صنعتی و مسکونی کاربرد دارند.
تخریب محیط‌های طبیعی و افزایش درصد آلودگیهای مختلف ناشی از اجرای طرحهای زیر بنائی و صنعتی به‌خصوص در نواحی شهری و روستائی و به مخاطره انداختن منابع طبیعی و انسانی از مواردی است که در کاربرد مهندسی محیط زیست در هر طرح عمرانی مورد توجه قرار می‌گیرد.[۱]
مهم‌ترین وظیفه متخصصین این رشته نظارت بر اجرای پروژه‌های زیست‌محیطی است. ازجمله این پروژه‌ها می‌توان به شناخت و کنترل آلودگی آب، خاک و هوا، طراحی تأسیسات آب و فاضلاب شهری و روستایی،کنترل آلودگیهای حاصل از مواد زائد جامد و برنامه‌ریزی و مدیریت طرحهای زیست‌محیطی اشاره کرد.[۲]
تاریخچه
تمدن‌های باستانی
مهندسی محیط زیست نامی است که از ابتدای تمدن بشری کاربرد داشته‌است، زیرا مردم یادگرفتند که تأمین نیازهای خود را با آن کنترل و اصلاح کنند.[۳][۴] از آنجا که مردم تشخیص دادند که سلامتی آنها به کیفیت محیط زندگی آنها وابسته است، سیستم‌های زیست محیطی را برای بهبود آن ایجاد کردند.[۵] در تمدن باستان دره سند (۳۳۰۰ قبل از میلاد تا ۱۳۰۰ پیش از میلاد)، کنترل پیشرفته ای بر منابع آبی آنها وجود داشته‌است.[۶] وجود ساختارهای عمومی مانند چاه، حمام عمومی، مخازن ذخیره آب، سیستم آب آشامیدنی و سیستم جمع‌آوری فاضلاب که در مکان‌های مختلفی دراین منطقه یافت می‌شود، موید این امرمیباشد.[۷][۸] آنها همچنین دارای یک سیستم آبیاریکانال اولیه بودند که امکان کشاورزی گسترده را برای آنها فراهم می‌کرد.[۹]
↑Angelakis, Andreas N.; Rose, Joan B. (2014). "Chapter 2: "Sanitation and wastewater technologies in Harappa/Indus valley civilization (ca. 2600-1900 BC)". Evolution of Sanitation and Wastewater Technologies through the Centuries. IWA Publishing. pp. 25–40. ISBN978-1-78040-485-1.
