آتش‌نشانی
- برای «سازمان آتش‌نشانی» به سازمان آتش‌نشانی مراجعه کنید و برای دیگر کاربردها آتش‌نشانی (ابهام‌زدایی) را ببینید.
آتش‌نشانی یا اطفاء حریق مجموعه اقداماتی است که برای مقابله با آتش بوسیله خاموش کردن، کنترل و یا هدایت آتش‌های ناخواسته انجام می‌گیرد. اهداف آتش‌نشانی حفاظت از سلامت افراد، جلوگیری از آسیب به اموال و حفاظت از محیط زیست است.[۱]
آتش نشانی مهارتی بسیار فنی است که احتیاج به دوره‌های طولانی چه در زمینه‌های عمومی مانند مقابله با آتش و چه در زمینه‌های تخصصی مانند عملیات امداد و نجات دارد. به شخصی که به صورت تخصصی به مهارت‌های اطفا حریق آشناست آتش‌نشان می گویند.
محتویات
انواع آتش نشانی[ویرایش]
اطفا حریق بصورت کلی به دو نوع عامل (به انگلیسی: Active) و غیرعامل (به انگلیسی: Passive) تقسیم می‌شود. استفاده از مواد نسوز یا کندسوز در تجهیزات، استفاده از دیوارهای جداکننده در ساختمان‌ها و یا بکاربردن مواد دیرذوب در بدنه مخازن از روش‌های غیرعامل اطفا حریق است.[۲][۳]
سیستم‌های آتش نشانی[ویرایش]
اطفاحریق به صورت خودکار و غیرخودکار انجام می‌گیرد.
-
نمونه‌ای از یک کپسول آتش‌نشانی دستی
-
کپسول‌های خاموش کننده استفاده شده در یک سیستم اطفای حریق خودکار
-
یک کپسول آتش‌نشانی در بریتانیا با تابلوی راهنمای استفاده، تلفن داخلی، و تابلوی راهنمای آتش
-
آتش‌نشانی در فنلاند
روش‌های آتش نشانی[ویرایش]
روش‌های اطفا حریق بستگی به نوع آتش دارد. برای مقابله با آتش باید یکی یا بیشتر از عوامل اصلی مثلث آتش یعنی هوا، ماده سوختنی و یا حرارت را کنترل کرد. همچنین می توان آتش نشانی و یا اطفاء حریق را به دو گروه دستی و اتوماتیک تقسیم کرد. که در نوع اول یعنی دستی، عملیات اطفاء حریق به صورت دستی و توسط افراد و یا آتش نشانان صورت می پذیرد و در نوع دوم یعنی اطفاء حریق اتوماتیک، این عملیات به صورت خودکار و بدون حضور عوامل انسانی صورت می پذیرد.[۴]
آتش‌نشانی هوایی[ویرایش]
آتش‌نشانی هوایی گونه‌ای از عملیات مقابله با آتش است که در آن از مسیر هوا و هواگرد به منظور عملیات اطفاء آتش استفاده می‌شود. این گونه عملیات بیشتر در آتش‌سوزیهای گسترده جنگل‌ها، آتش سرکش (به انگلیسی: wildfire) و مهار آتش‌سوزیهایی که در مناطقی که از راه‌های زمینی غیر قابل دسترسی هستند، انجام می‌شود. در این گونه عملیات از اقسام مختلف هواگرد که توانایی حمل مواد ضر آتش را دارند استفاده می‌شود ولی هواپیما و بالگرد دو گونه پر کاربرد در این گونه ماموریت‌ها به حساب می‌آیند.
ایده هواپیماهای آتش نشان نیز به مانند ایده هواپیمای آب‌نشین به منظور کمک رسانی و اطفاء حریق در مناطقی مطرح شد که به شکل‌های گوناگون دسترسی به آنها مشکل است. ایالات متحده آمریکا نخستین پیشگام در این زمینه بود و با بهره گیری از الگوی بمب‌های ناپالم که برای اولین بار در جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفته بود، به طراحی و ساخت بمب‌های آبی روی آوردند که بر روی محوطه دچار حریق شده پرتاب شود و باعث خاموش شدن آتش شود. ولی به دلیل عدم موفقیت این روش، گزینه دیگری مطرح شد که همانا استفاده از مخازن آب است که پس از پر شدن از آب و یا مایعات ضد آتش، با استفاده از هواگرد بر روی محل آتش سوزی پاشیده می‌شود؛ که این روش موفقیت آمیز بوده و تا به امروز به عنوان روشی استاندارد برای اطفاء حریق هوایی به کار می‌رود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
سازمان آتش‌نشانی گروهان مبارزه با حریق عمدی
منابع[ویرایش]
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Firefighting»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Passive fire protection»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد.
- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Active fire protection»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد.
- ↑ مرجع سیستم های اعلام و اطفاء حریق ایران
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آتش‌نشانی موجود است. |
