لوراتادین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لوراتادین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاریClaritin
AHFS/Drugs.commonograph
مدلاین پلاسa697038
رده‌بندی داروهای
بارداری
روش مصرف داروoral
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمیalmost 100%
پیوند پروتئینی۹۷–۹۹٪
متابولیسمHepatic (CYP2D6- and 3A4-mediated)
نیمه‌عمر حذف8 hours, active metabolite desloratadine 28 hours
دفع40% as conjugated metabolites into urine
Similar amount into the feces
شناسه‌ها
  • Ethyl 4-(8-chloro-5,6-dihydro-11H-benzo[5,6]cyclohepta[1,2-b]pyridin-11-ylidene)-1-piperidinecarboxylate
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
دراگ‌بنک
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
ChEMBL
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.120.122 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC۲۲H۲۳Cl۱N۲O۲
جرم مولی382.88 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • O=C(OCC)N4CC/C(=C2/c1ccc(Cl)cc1CCc3cccnc23)CC4
  • InChI=1S/C22H23ClN2O2/c1-2-27-22(26)25-12-9-15(10-13-25)20-19-8-7-18(23)14-17(19)6-5-16-4-3-11-24-21(16)20/h3-4,7-8,11,14H,2,5-6,9-10,12-13H2,1H3 ✔Y
  • Key:JCCNYMKQOSZNPW-UHFFFAOYSA-N ✔Y
 N✔Y (این چیست؟)  (صحت‌سنجی)

لوراتادین (به انگلیسی: Loratadine) که با نام تجاری کلاریتین (Claritin) نیز به فروش می‌رسد، دارویی است که برای درمان آلرژی استفاده می‌شود.[۲] این شامل رینیت آلرژیک (تب یونجه) و کهیر است.[۲] همچنین در ترکیب با سودوافدرین، یک داروی ضد احتقان، معروف به لوراتادین/سئودوافدرین موجود است.[۲] لوراتادین به صورت خوراکی مصرف می‌شود.[۲] عوارض جانبی رایج آن شامل خواب آلودگی، خشکی دهان و سردرد است.[۲] عوارض جانبی جدی نادراست و شامل واکنش‌های آلرژیک، تشنج و مشکلات کبدی می‌شود.[۳] استفاده در دوران بارداری بی‌خطر به‌نظر می‌رسد، اما همچنان به‌خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته‌است.[۴] مصرف آن در کودکان کمتر از دو سال توصیه نمی‌شود.[۳] این دارو در خانواده داروهای آنتی هیستامین نسل دوم قرار دارد.[۲]

لوراتادین در سال ۱۹۸۰ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۸۸ به بازار آمد.[۵] این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی قرار دارد.[۶] لوراتادین در ایران به عنوان یک داروی عمومی در دسترس است.[۷] در سال ۲۰۱۹، این دارو با بیش از ۱۱ میلیون نسخه، شصت و ششمین داروی رایج تجویز شده در ایالات متحده بود.[۸][۹]

رده درمانی: آنتی‌هیستامین‌ها

اشکال دارویی: قرص، شربت

موارد مصرف[ویرایش]

هیستامین ماده‌ای است که باعث بروز آبریزش بینی، عطسه، قرمزی چشم‌ها و اشک ریزش می‌شود. این علایم در بیماری رینیت (التهاب مخاط بینی) آلرژیک فصلی یا دائمی، آسم آلرژیک و تب یونجه دیده می‌شوند. لوراتادین در درمان و تسکین علائم بیماران دچار حساسیت بینی (التهاب مخاط بینی)، قرمزی، خارش پوست و کهیر مزمن ایدیوپاتیک (Chronic Idiopathic Urticaria CIU) و سایر آلرژی‌های پوستی نیز استفاده می‌شود.[۱۰][۱۱] برای رینیت آلرژیک، لوراتادین برای هر دو علائم بینی و چشم، عطسه، آبریزش بینی، و خارش یا سوزش چشم استفاده می‌شود.[۱۲] مشابه ستیریزین، لوراتادین خارش مرتبط با بیماری کیمورا را کاهش می‌دهد.[۱۳]

موارد منع مصرف[ویرایش]

بیماران مبتلا به اختلالات شدید کبدی ممکن است نیاز داشته باشند با دوز کمتری شروع کنند. هیچ انطباق دوزی برای بیماران مسن یا مبتلا به نارسایی کلیه لازم نیست.[۱۱][۱۴]

لوراتادین معمولاً با شیردهی سازگار است (طبقه‌بندی L-2، احتمالاً سازگار است).[۱۵] در ایالات متحده، آن را به عنوان دسته B در بارداری طبقه‌بندی می‌کنند، به این معنی که مطالعات تولید مثل حیوانات در نشان دادن خطر برای جنین شکست خورده‌است، اما هیچ مطالعه کافی و کنترل شده‌ای در زنان باردار انجام نشده‌است.[۱۶]

مکانیسم اثر[ویرایش]

آنتی‌هیستامین‌ها اثرات هیستامین را در بدن (گیرنده H-1) مهار می‌کنند. بلوک رقابتی گیرنده‌های نوع یک هیستامین در بافتها. این بلوک تقریباً اختصاصی است.

موادی که به عنوان مهار کننده آنزیم CYP3A4 عمل می‌کنند مانند کتوکونازول، اریترومایسین، سایمتیدین و مشتقات فورانوکومارین (موجود در گریپ فروت) منجر به افزایش سطح پلاسمایی لوراتادین می‌شود؛ یعنی مقدار بیشتری از دارو در جریان خون، نسبت به یک دوز معمولی وجود خواهد داشت. این موضوع، تأثیرات بالینی قابل توجهی در کارآزمایی‌های کنترل‌شده برای درمان با ۱۰ میلی‌گرم لوراتادین دارد.[۱۷] آنتی هیستامین‌ها باید ۴۸ ساعت قبل از آزمایش‌های حساسیت پوستی قطع شوند، زیرا ممکن است از واکنش‌های مثبت به شاخص‌های فعالیت پوستی جلوگیری کرده یا آنها را کاهش دهند.[۱۱]

عوارض جانبی[ویرایش]

این دارو از نسل جدید آنتی هیستامینها بوده به دلیل اختصاصی بودن و عبور کمتر از سدخونی مغزی برخلاف اغلب آنتی هیستامینها، دارای اثرات سداتیو (آرام بخشی) و آنتی کولینرژیک نیست. ولی سردرد، سرگیجه، اختلال بینایی، ضعف عضلانی یا خستگی غیرمعمول، تپش یا تندی ضربان قلب، احساس گرفتگی در سینه و اشکال در دفع ادرار در برخی بیماران دیده می‌شود. گاه خواب‌آور و همچنین در صورت استفاده مداوم موجب کم شنوایی نیز می‌شود.

فارماکولوژی[ویرایش]

فارماکودینامیک[ویرایش]

لوراتادین یک آنتی هیستامین سه حلقه ای است که به عنوان آگونیست معکوس انتخابی گیرنده‌های هیستامین محیطی H1 عمل می‌کند.[۱۴][۱۸] قدرت آنتاگونیست‌های هیستامین نسل دوم عبارت است از: (از قوی‌ترین تا ضعیف‌ترین) دسلوراتادین (Ki 0.4 نانومولار) > لووستریزین (Ki 3 نانومولار) > ستیریزین (Ki 6 نانومولار) > فکسوفنادین (Ki 10 نانومولار) > ترفنادین > لوراتادین.

با این حال، شروع اثر به‌طور قابل توجهی متفاوت است و اثربخشی بالینی همیشه به‌طور مستقیم فقط با قدرت گیرنده H1 مرتبط نیست، زیرا غلظت داروی آزاد در گیرنده نیز باید در نظر گرفته شود.[۱۹][۱۸] لوراتادین همچنین خواص ضد التهابی مستقل از گیرنده‌های H1 نشان می‌دهد.[۲۰][۲۱] این اثر از طریق سرکوب مسیر NF-kB، و با تنظیم آزادسازی سیتوکین‌ها و کموکاین‌ها، و در نتیجه تنظیم جذب سلول‌های التهابی نشان داده می‌شود.[۲۲][۲۳]

فارماکوکینتیک[ویرایش]

لوراتادین به صورت خوراکی تجویز می‌شود، به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود و متابولیسم کبدی گذر اول سریع دارد. توسط ایزوآنزیم‌های سیستم سیتوکروم P450، از جمله CYP3A4، CYP2D6، و به میزان کمتر، چندین مورد دیگر متابولیزه می‌شود.[۲۴][۲۵] لوراتادین تقریباً به‌طور کامل (۹۹–۹۷٪) به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود. متابولیت آن، دسلوراتادین، که تا حد زیادی مسئول اثرات آنتی هیستامینرژیک است، به میزان ۷۳–۷۶ درصد به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود.[۱۱]

اوج اثر لوراتادین پس از ۱ تا ۲ ساعت رخ می‌دهد و نیمه عمر بیولوژیکی آن به‌طور متوسط ۸ ساعت (محدوده ۳ تا ۲۰ ساعت) است و نیمه عمر دسلوراتادین ۲۷ ساعت (محدوده ۹ تا ۹۲ ساعت) است که دلیل اثر طولانی مدت آن است.[۲۶] حدود ۴۰ درصد به صورت متابولیت‌های کونژوگه در ادرار و مقدار مشابهی نیز از طریق مدفوع دفع می‌شود. آثاری از لوراتادین متابولیزه نشده را می‌توان در ادرار یافت.[۱۱]

لوراتادین از نظر ساختار، ارتباط نزدیکی با داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند ایمی پرامین، و ارتباط دور با کوتیاپین آنتی سایکوتیک آتیپیک دارد.[۲۷]

تاریخچه[ویرایش]

شرینگ-پلاو لوراتادین را به عنوان بخشی از تلاش برای یک داروی پرفروش بالقوه تولید کرد: یک آنتی هیستامین غیر آرامبخش. در زمانی که شرینگ-پلاو دارو را برای تأیید به سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) ارسال کرد، آژانس قبلاً آنتی هیستامین غیر آرام بخش یک رقیب، ترفنادین را تأیید کرده بود و بنابراین، لوراتادین را در اولویت پایین‌تری قرار داد. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) در سال ۱۹۹۳ لوراتادین را تأیید کرد. شرکت محصولات مراقبت‌های بهداشتی بایر (Bayer Healthcare) اولین شرکت سازندهٔ این دارو است. با این حال، پس از گزارش‌هایی مبنی بر آریتمی‌های بطنی جدی در میان مصرف‌کنندگان این دارو ترفنادین باید توسط سازنده در اواخر سال ۱۹۹۷ از بازار ایالات متحده حذف می‌شد. این دارو تنها با نسخه در ایالات متحده در دسترس بود تا اینکه در سال ۲۰۰۲ ثبت اختراع شد. سپس متعاقباً برای فروش بدون نسخه مورد تأیید قرار گرفت. هنگامی که این دارو به یک داروی بدون نسخه تبدیل شد، قیمت آن به میزان قابل توجهی کاهش یافت.

شرینگ-پلاو همچنین دسلوراتادین را که یک متابولیت فعال لوراتادین است، تولید کرد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ «Loratadine Pregnancy and Breastfeeding Warnings». Drugs.com. سپتامبر ۲۰۲۱.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ "Loratadine". The American Society of Health-System Pharmacists. Archived from the original on 21 December 2016. Retrieved 8 December 2016.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "Clarityn Allergy 10mg Tablets (P) - Summary of Product Characteristics (SmPC) - (eMC)". www.medicines.org.uk. 7 October 2015. Archived from the original on 20 December 2016. Retrieved 13 December 2016.
  4. ↑ "Loratadine Use During Pregnancy". www.drugs.com. Archived from the original on 21 December 2016. Retrieved 13 December 2016.
  5. ↑ Fischer, Jnos; Ganellin, C. Robin (2006). Analogue-based Drug Discovery. John Wiley & Sons. p. 549. ISBN 978-3-527-60749-5.
  6. ↑ World Health Organization (2019). World Health Organization model list of essential medicines: 21st list 2019. Geneva: World Health Organization. hdl:10665/325771. WHO/MVP/EMP/IAU/2019.06. License: CC BY-NC-SA 3.0 IGO.
  7. ↑ «فهرست رسمی داروهای ایران». سازمان غذا و دارو. خرداد ۱۴۰۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ اوت ۲۰۲۲.
  8. ↑ "The Top 300 of 2019". ClinCalc. Retrieved 16 October 2021.
  9. ↑ "Loratadine - Drug Usage Statistics". ClinCalc. Retrieved 16 October 2021.
  10. ↑ Pons-Guiraud A, Nekam K, Lahovsky J, Costa A, Piacentini A (2006). "Emedastine difumarate versus loratadine in chronic idiopathic urticaria: a randomized, double-blind, controlled European multicentre clinical trial". European Journal of Dermatology. 16 (6): 649–54. PMID 17229605.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ Jasek, W, ed. (2007). Austria-Codex (به آلمانی). Vol. 1 (2007/2008 ed.). Vienna: Österreichischer Apothekerverlag. pp. 1768–71. ISBN 978-3-85200-181-4.
  12. ↑ "Claritin- loratadine tablet". DailyMed. 10 February 2020. Retrieved 10 April 2020.
  13. ↑ Ueda T, Arai S, Amoh Y, Katsuoka K (2011). "Kimura's disease treated with suplatast tosilate and loratadine". European Journal of Dermatology. 21 (6): 1020–1. doi:10.1684/ejd.2011.1539. PMID 21914581.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ Mutschler, Ernst; Geisslinger, Gerd; Kroemer, Heyo K.; Schäfer-Korting, Monika (2001). Arzneimittelwirkungen (به آلمانی) (8 ed.). Stuttgart: Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft. pp. 456–461. ISBN 978-3-8047-1763-3.
  15. ↑ Committee on Drugs (September 2001). "Transfer of drugs and other chemicals into human milk". Pediatrics. 108 (3): 776–89. doi:10.1542/peds.108.3.776. PMID 11533352.
  16. ↑ See S (November 2003). "Desloratadine for allergic rhinitis". American Family Physician. 68 (10): 2015–6. PMID 14655812. Archived from the original on 24 July 2005.
  17. ↑ Kosoglou T, Salfi M, Lim JM, Batra VK, Cayen MN, Affrime MB (December 2000). "Evaluation of the pharmacokinetics and electrocardiographic pharmacodynamics of loratadine with concomitant administration of ketoconazole or cimetidine". British Journal of Clinical Pharmacology. 50 (6): 581–9. doi:10.1046/j.1365-2125.2000.00290.x. PMC 2015013. PMID 11136297.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ Devillier P, Roche N, Faisy C (2008). "Clinical pharmacokinetics and pharmacodynamics of desloratadine, fexofenadine and levocetirizine: a comparative review". Clinical Pharmacokinetics. 47 (4): 217–30. doi:10.2165/00003088-200847040-00001. PMID 18336052. S2CID 9189476.
  19. ↑ Church MK, Church DS (May 2013). "Pharmacology of antihistamines". Indian Journal of Dermatology. 58 (3): 219–24. doi:10.4103/0019-5154.110832. PMC 3667286. PMID 23723474.
  20. ↑ Bielory L, Lien KW, Bigelsen S (2005). "Efficacy and tolerability of newer antihistamines in the treatment of allergic conjunctivitis". Drugs. 65 (2): 215–28. doi:10.2165/00003495-200565020-00004. PMID 15631542. S2CID 46791611.
  21. ↑ Canonica GW, Blaiss M (February 2011). "Antihistaminic, anti-inflammatory, and antiallergic properties of the nonsedating second-generation antihistamine desloratadine: a review of the evidence". The World Allergy Organization Journal. 4 (2): 47–53. doi:10.1097/WOX.0b013e3182093e19. PMC 3500039. PMID 23268457.
  22. ↑ Hunto ST, Kim HG, Baek KS, Jeong D, Kim E, Kim JH, Cho JY (July 2020). "Loratadine, an antihistamine drug, exhibits anti-inflammatory activity through suppression of the NF-kB pathway". Biochemical Pharmacology. 177: 113949. doi:10.1016/j.bcp.2020.113949. PMID 32251678. S2CID 215408324.
  23. ↑ Fumagalli F, Baiardini I, Pasquali M, Compalati E, Guerra L, Massacane P, Canonica GW (August 2004). "Antihistamines: do they work? Further well-controlled trials involving larger samples are needed". Allergy. 59 Suppl 78: 74–7. doi:10.1111/j.1398-9995.2004.00573.x. PMID 15245363. S2CID 39936983.
  24. ↑ Nelson WL (2002). "Antihistamines and related antiallergic and antiulcer agents". In Williams DH, Foye WO, Lemke TL (eds.). Foye's principles of medicinal chemistry. Hagerstown, MD: Lippincott Williams & Wilkins. p. 805. ISBN 978-0-683-30737-5.
  25. ↑ Ghosal A, Gupta S, Ramanathan R, Yuan Y, Lu X, Su AD, et al. (August 2009). "Metabolism of loratadine and further characterization of its in vitro metabolites". Drug Metabolism Letters. 3 (3): 162–70. doi:10.2174/187231209789352067. PMID 19702548.
  26. ↑ Affrime M, Gupta S, Banfield C, Cohen A (2002). "A pharmacokinetic profile of desloratadine in healthy adults, including elderly". Clinical Pharmacokinetics. 41 Suppl 1: 13–9. doi:10.2165/00003088-200241001-00003. PMID 12169042. S2CID 25555379.
  27. ↑ Kay GG, Harris AG (July 1999). "Loratadine: a non-sedating antihistamine. Review of its effects on cognition, psychomotor performance, mood and sedation". Clinical and Experimental Allergy. 29 Suppl 3: 147–50. doi:10.1046/j.1365-2222.1999.0290s3147.x. PMID 10444229. S2CID 26012715.
  • فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی، ۱۳۸۷
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=لوراتادین&oldid=39123229»