لریسترون

لریسترون
داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	F-0930-RS
کد ATC	None;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 1-Benzyl-2-piperazin-1-yl-1H-benzimidazole;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	143257-98-1 ;
پاب‌کم CID	65997;
کم‌اسپایدر	59389 ;
UNII	Q36R82SXRG;
ChEMBL	ChEMBL56900 ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID90162368 ;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C18H20N4
جرم مولی	۲۹۲٫۳۸۶ g·mol−1
	InChI InChI=1S/C18H20N4/c1-2-6-15(7-3-1)14-22-17-9-5-4-8-16(17)20-18(22)21-12-10-19-11-13-21/h1-9,19H,10-14H2 ; Key:PWWDCRQZITYKDV-UHFFFAOYSA-N ;
	(این چیست؟) (صحت‌سنجی)

لریسترون (انگلیسی: Lerisetron) دارویی است که به عنوان یک آنتاگونیست در گیرنده 5-HT3 عمل میکند.^[۱] این دارو یک ضد تهوع قوی است^[۲]^[۳] و در آزمایش های بالینی برای درمان تهوع مرتبط با شیمی درمانی سرطان قرار داشت.^[۴]

منابع[ویرایش]

↑ Orjales A, Mosquera R, Labeaga L, Rodes R (February 1997). "New 2-piperazinylbenzimidazole derivatives as 5-HT3 antagonists. Synthesis and pharmacological evaluation". Journal of Medicinal Chemistry. 40 (4): 586–93. doi:10.1021/jm960442e. PMID 9046349.
↑ Gomez-de-Segura IA, Grande AG, De Miguel E (1998). "Antiemetic effects of Lerisetron in radiation-induced emesis in the dog". Acta Oncologica. 37 (7–8): 759–63. doi:10.1080/028418698430160. PMID 10050999.
↑ Cooper M, Sologuren A, Valiente R, Smith J (2002). "Effects of lerisetron, a new 5-HT3 receptor antagonist, on ipecacuanha-induced emesis in healthy volunteers". Arzneimittel-Forschung. 52 (9): 689–94. doi:10.1055/s-0031-1299952. PMID 12404884. S2CID 24423582.
↑ Huckle R (July 2003). "Lerisetron. FAES". Current Opinion in Investigational Drugs. 4 (7): 874–7. PMID 14619411.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lerisetron». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ ژانویه ۲۰۲۴.

پیوند به بیرون[ویرایش]

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Orjales A, Mosquera R, Labeaga L, Rodes R (February 1997). "New 2-piperazinylbenzimidazole derivatives as 5-HT3 antagonists. Synthesis and pharmacological evaluation". Journal of Medicinal Chemistry. 40 (4): 586–93. doi:10.1021/jm960442e. PMID 9046349.

[2] Gomez-de-Segura IA, Grande AG, De Miguel E (1998). "Antiemetic effects of Lerisetron in radiation-induced emesis in the dog". Acta Oncologica. 37 (7–8): 759–63. doi:10.1080/028418698430160. PMID 10050999.

[3] Cooper M, Sologuren A, Valiente R, Smith J (2002). "Effects of lerisetron, a new 5-HT3 receptor antagonist, on ipecacuanha-induced emesis in healthy volunteers". Arzneimittel-Forschung. 52 (9): 689–94. doi:10.1055/s-0031-1299952. PMID 12404884. S2CID 24423582.

[4] Huckle R (July 2003). "Lerisetron. FAES". Current Opinion in Investigational Drugs. 4 (7): 874–7. PMID 14619411.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

ن ب و داروهای ضد تهوع (A04)
آنتاگونیست‌های کانالی یون‌های سروتونین 5-HT₃	آلوسترون آزاسترون بمسترون سیلانسترون کلوزاپین Dazopride دولاسترون گرانیسترون لریسترون متوکلوپرامید میانسرین میرتازاپین الانزاپین اندانسترون پالونوسترون (+netupitant) کوئتیاپین راموسترون ریکاسترون تروپیسترون زاتوسترون
آنتاگونیست‌های گیرنده G-پروتئین‌های 5-HT	کلوزاپین سیپروهپتادین هیدروکسی‌زین الانزاپین ریسپریدون زیپراسیدون
آگونیست های CB₁ (کانابینوئیدها)	Dronabinol نابیلون تتراهیدروکانابینول (ماری‌جوآنا)
آنتاگونیست‌های دوپامین	آلیزاپرید Bromopride کلرپرومازین کلبوپرید دومپریدون هالوپریدول هیدروکسی‌زین Itopride متوکلوپرامید Metopimazine پروکلرپرازین تی اتیل پرازین Trimethobenzamide
آنتاگونیست‌های H₁ (آنتی‌هیستامین)	سیکلیزین دیمن هیدرینات دیفن‌هیدرامین هیدروکسی‌زین مکلیزین پرومتازین
آنتاگونیست‌های گیرنده mACh (آنتی‌کولینرژیک‌ها)	آتروپین دیفن‌هیدرامین هیدروکسی‌زین (بسیار ملایم) هیوسیامین هیوسین
آنتاگونیست‌های NK₁	اپرپیتانت کاسوپیتانت ازلوپیتانت فوس‌آپرپیتانت ماروپیتانت نتوپیتانت رولاپیتانت وستی‌پیتانت
سایرین	سریم اکسالات دگزامتازون لورازپام میدازولام پروپوفول