گیرنده هیستامین
گیرنده‌های هیستامین دسته ای از گیرنده‌های جفت شده با پروتئین G هستند که به هیستامین، به عنوان لیگاند درون زاد اولیه خود متصل می‌شوند.[۱]
چهار گیرنده هیستامین شناخته شده وجود دارد:
مقایسه[ویرایش]
| گیرنده | سازوکار | عملکرد | آنتاگونیست‌ها |
|---|---|---|---|
| H۱ | Gq |
|
|
| H۲ | Gs ↑ cAMP2+ |
|
|
| H۳ | Gi |
|
|
| H۴ | Gi |
چندین پیرایش دگرسان از H۳ در گونه‌های مختلف وجود دارد. اگرچه همه گیرنده‌های ۷-تراغشائی جفت‌شده با پروتئین G هستند، اما H۱ و H۲ در فعالیت‌های خود کاملاً با H۳ و H۴ متفاوت هستند. H۱ باعث افزایش هیدرولیز PIP2 می‌شود، H۲ ترشح اسید معده را تحریک می‌کند و H۳ واسطه مهار بازخورد هیستامین است.
منابع[ویرایش]
- ↑ Hill SJ, Ganellin CR, Timmerman H, Schwartz JC, Shankley NP, Young JM, Schunack W, Levi R, Haas HL (1997). "International Union of Pharmacology. XIII. Classification of histamine receptors". Pharmacol. Rev. 49 (3): 253–78. PMID 9311023.
- ↑ Hofstra CL, Desai PJ, Thurmond RL, Fung-Leung WP (2003). "Histamine H4 receptor mediates chemotaxis and calcium mobilization of mast cells". J. Pharmacol. Exp. Ther. 305 (3): 1212–21. doi:10.1124/jpet.102.046581. PMID 12626656.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- "Histamine Receptors". IUPHAR Database of Receptors and Ion Channels. International Union of Basic and Clinical Pharmacology.
- Holger Stark: Histamine Receptors, BIOTREND Reviews No. 01, November 2007
- The Histamine Receptor
- Histamine Receptor در سرعنوان‌های موضوعی پزشکی (MeSH) در کتابخانهٔ ملی پزشکی ایالات متحدهٔ آمریکا