ولایت فَراه ولایتی در باختر افغانستان که از غرب با ایران، شمال با ولایت هرات، از جنوب با ولایت نیمروز، از جنوب شرق با هلمند و از شرق با ولایت غور همسایه است. مرکز این ولایت، شهر فراه است. جمعیت فراه براساس برآورد سال ۲۰۱۵ حدود ۵۷۶ هزار نفر بوده است که تنها نیمی از آن‌ها شهرنشین هستند.
ولایت فراه از جمله مناطق خشک و نیمه بیابانی افغانستان است.
که در فصل تابستان درجهٔ حرارت آن بالا می‌رود و بسیار گرم می‌شود.
اما در فصل زمستان هوای معتدل و در بعضی مواقع کمی سرد است.
یکی از بزرگترین محصولات این ولایت عُنّاب (یا عَناپ به لهجهٔ محلی) می‌باشد.
در ولایت فراه یک رود نسبتاً بزرگ وجود دارد که از آب آن برای کشاورزی استفاده می‌گردد.
ولایت فراه از حاصلخیزترین ولایات افغانستان به حساب می‌آید و از میوه‌های مشهور آن می‌توان
به هندوانه (تربوز)، انار، انگور و عناب نام برد. در سال ۲۰۰۹ در سطح افغانستان بهترین انار
بعد از انار قندهار شد.
پشتون‌هاو تاجیک‌ها اکثریت جمعیت این ولایت را تشکیل می‌دهند و زبان‌های فارسی دری و پشتو در آن رایج است. فراه رود و خاش رود دو رود مهم جاری در این ولایت هستند.
براساس برآوردها اکثر جمعیت ولایت فراه را پشتون‌ها تشکیل می‌دهند، اما زبان مادری بیشتر مردم ولایت فراه فارسی دری است. اقوامی که در فراه هستند عبارتند از پشتون‌ها، تاجیک ها، ایماق‌ها، قزلباش ها و بلوچ‌ها. براساس آخرین آمارها، پشتون‌ها ۵۵٪، فارسیوانان تاجیک و ایماق ۴۰٪، و بلوچ‌ها و دیگر اقوام ۵٪ از جمعیت کل ولایت فراه را تشکیل می‌دهند. پشتون‌های ولایت از پشتون‌های درانی: چهار قبیلهٔ مهم آن‌ها علیزی، بارکزی، نورزی، و سدوزی مشهور به (تیموری-نسل تیمورشاه پسر احمد شاه بابا ابدالی سدوزی) و یک شاخه از پشتون های غلجائی و سوری‌اند. 92 درصد مردم سنی و 8 درصد شیعه هستند. خشخاش، گندم، برنج، ذرت و جو کشت‌های رایج در این ولایت هستند. کمتر از ۱۰ درصد مردم به آب لوله‌کشی دسترسی دارند و برق ولایت هم عمدتاً از ایران وارد می‌شود. بیمارستان مرکزی در ولایت فراه موجود است اما از امکانات کمی برخوردار است و همچنان ۱۲ کلینیک درمانی در آن فعال می‌باشد. ۱۴۹ مدرسه ابتدایی و ۴۹ مدرسه ثانوی در این ولایت دایر است.[۳]
