اقتصاد بوم‌شناختی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هزینه‌های حاشیه‌ای یک اقتصاد در حال رشد ممکن است به تدریج از منافع حاشیه‌ای، هر چند اندازه‌گیری شود، فراتر رود.

اقتصاد بوم‌شناختی (به انگلیسی: Ecological economicsاقتصاد زیستی یا اقتصاد زیست‌محیطی، هم یک حوزۀ ترارشته‌ای و هم میان‌رشته‌ای از پژوهش‌های دانشگاهی است که به وابستگی متقابل و تکامل همزمان اقتصادهای انسانی و اکوسیستم‌های طبیعی، هم از دیدگاه زمانی و هم از دیدگاه فضایی می‌پردازد.[۱] با تلقی اقتصاد به عنوان زیرسیستم اکوسیستم بزرگتر زمین و با تأکید بر حفظ سرمایه طبیعی، حوزه اقتصاد بوم‌شناختی از اقتصاد محیطی که جریان اصلی تحلیل اقتصادی محیط زیست است، متمایز می‌شود.[۲] یک نظرسنجی از اقتصاددانان آلمانی نشان داد که اقتصاد بوم‌شناختی و محیطی مکاتب مختلف فکری اقتصادی هستند، با اقتصاددانان بوم‌شناس بر پایداری قوی تأکید می‌کنند و این پیشنهاد را رد می‌کنند که سرمایه فیزیکی (ساخت بشر) می‌تواند جایگزین سرمایه طبیعی شود.[۳]

EconomicSocialEnvironment
سه سیستم پایداری

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Anastasios Xepapadeas (2008). "Ecological economics". The New Palgrave Dictionary of Economics 2nd Edition. Palgrave MacMillan.
  2. Jeroen C.J.M. van den Bergh (2001). "Ecological Economics: Themes, Approaches, and Differences with Environmental Economics," Regional Environmental Change, 2(1), pp. 13-23 بایگانی‌شده در ۲۰۰۸-۱۰-۳۱ توسط Wayback Machine (press +).
  3. Illge L, Schwarze R. (2006). A Matter of Opinion: How Ecological and Neoclassical Environmental Economists Think about Sustainability and Economics بایگانی‌شده در ۲۰۰۶-۱۱-۳۰ توسط Wayback Machine. German Institute for Economic Research.