شاخص کیفیت هوا
شاخص کیفیت هوا (به انگلیسی: Air quality index) یا شاخص آلودگی هوا با نام اختصاری AQI، شاخصی عددی است که توسط سازمان‌های دولتی برای سنجش آلودگی هوای یک منطقه و پیش‌بینی آینده آن به کار می‌رود. با افزایش عدد این شاخص، احتمال در خطر قرار گرفتن سلامت عمومی بالاتر می‌رود. بعضی کشورها مانند کانادا، مالزی و سنگاپور شاخص‌های ملی خودشان را برای تعیین کیفیت هوا توسعه داده‌اند.
سطوح مختلف[ویرایش]
پاک: در این شرایط کیفیت هوا رضایت‌بخش و دارای خطر سلامتی ناچیز یا به کل فاقد ریسک سلامتی است.[۱]
سالم: کیفیت هوا در این شرایط قابل قبول است و برای تعداد بسیار کمی از افراد با ملاحظات بهداشتی خاص همراه است. در این شرایط افرادی که نسبت به ذرات معلق، دی‌اکسید نیتروژن و ازن حساسیت ویژه‌ای دارند ممکن است علائم تنفسی از خود بروز دهند.[۱]
ناسالم برای گروه‌های حساس: افراد بیشتری از گروه‌های حساس (مثل بیماران قلبی، سالمندان، کودکان و زنان باردار) در این شرایط ممکن است اثرات بهداشتی خاصی را تجربه نمایند، ولی اکثریت مردم تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند.[۲]
ناسالم: در این حالت هر فردی ممکن است اثرات سوء بهداشتی را تجربه کند و اعضای گروه‌های حساس نشانه‌های حادتری را بروز می‌دهند.[۱]
بسیار ناسالم: در این حالت هر فردی ممکن است تحت خطر اثرات جدی بهداشتی باشد.[۱]
خطرناک: این حالت اخطاری جدی برای سلامت همه افراد و بیانگر شرایط اضطراری است.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ «در مورد شاخص آلودگی هوا در ویکی تابناک بیشتر بخوانید». www.tabnak.ir. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۹.
- ↑ 2291 (۲۰۱۹-۱۱-۲۲). «هوای تهران برای گروه‌های حساس ناسالم است». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۲-۲۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Air quality index». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹.