پراکندگی آزاد بهینه

در بوم‌شناسی، پراکندگی آزاد بهینه (به انگلیسی: Ideal free distribution (IFD))، روشی نظری است که در آن افراد یک جمعیت، خود را بین چندین بخش از منابع در محیط خود پراکنده می‌کنند تا رقابت منابع را به حداقل برسانند و برازش اندام را به حداکثر برسانند.^[۱]^[۲] این تئوری بیان می‌کند که تعداد جانورانی که در تکه‌های مختلف جمع می‌شوند، متناسب با مقدار منابع موجود در هر کدام است. برای مثال، اگر لکه الف دو برابر لکه ب دارای منابع باشد، تعداد افراد در لکه الف دو برابر بیشتر از لکه ب خواهد بود.

منابع[ویرایش]

↑ Fretwell, S. D. 1972. Populations in a Seasonal Environment. Princeton, NJ: Princeton University Press.
↑ Fretwell, S. D. & Lucas, H. L. , Jr. 1970. On territorial behavior and other factors influencing habitat distribution in birds. I. Theoretical Development. Acta Biotheoretica 19: 16–36.

[fret-1] Fretwell, S. D. 1972. Populations in a Seasonal Environment. Princeton, NJ: Princeton University Press.

[fret2-2] Fretwell, S. D. & Lucas, H. L. , Jr. 1970. On territorial behavior and other factors influencing habitat distribution in birds. I. Theoretical Development. Acta Biotheoretica 19: 16–36.

[۱]

[۲]