خصوصی‌سازی آب
خصوصی‌سازی آب (به انگلیسی: Water privatization) مختص مشارکت بخش خصوصی در ارائه خدمات آب و فاضلاب است. خصوصی‌سازی آب دارای پیشینهٔ متغیری است که در آن محبوبیت و مطلوبیت آن در بازار و سیاست در نوسان بوده‌است. یکی از شکل‌های رایج خصوصی‌سازی، مشارکت عمومی-خصوصی (PPPs) است.[۱] مشارکت عمومی-خصوصی‌ها ترکیب بین مالکیت عمومی و خصوصی و/یا مدیریت منابع و زیرساخت‌های آب و فاضلاب را امکان‌پذیر می‌کند. خصوصی‌سازی، همان‌طور که طرفداران آن استدلال می‌کنند، ممکن است نه تنها کارایی و کیفیت خدمات را افزایش دهد، بلکه مزایای مالی را نیز افزایش دهد. شکل‌های مختلفی از مقررات برای سیستم‌های خصوصی‌سازی کنونی وجود دارد.
گزارش بانک جهانی نمونه‌های زیر از مشارکت‌های دولتی و خصوصی موفق در کشورهای در حال توسعه را فهرست می‌کند: خصوصی‌سازی کامل در شیلی. شرکت‌های ترکیبی در کلمبیا؛ امتیازات در گوایاکیل در اکوادور، برزیل، آرژانتین، مانیل شرقی در فیلیپین، مراکش و گابون؛ و قراردادهای اجاره در ساحل عاج، سنگال، و ایروان در ارمنستان.
شکل‌های مقررات
[ویرایش]| نوع نهاد مسئول مقررات تأمین‌کنندگان آب خصوصی | نمونه‌ها |
|---|---|
| شهرداری یا انجمنی از شهرداری‌های کوچک‌تر | فرانسه و اسپانیا |
| نهاد تخصصی در سطح شهر برای تنظیم یک قرارداد واحد تشکیل‌شده | گوایاکیل، اکوادور؛ سن پدرو سولا، هندوراس؛ جاکارتا، اندونزی (با مقداری کنترل توسط دولت ملی در مورد دوم)؛ مانیل، فیلیپین؛ در گذشته در بوئنوس آیرس، آرژانتین |
| آژانس نظارتی تخصصی در سطح فراشهری زیرملی | کمیسیون‌های خدمات عمومی در ایالت‌های ایالات متحده؛ برخی از ایالت‌های برزیل |
| آژانس نظارتی تخصصی که به‌طور دائم بر اساس قانون در سطح کشور ایجاد می‌شود | OFWAT در انگلستان؛ اداره آب SISS در شیلی. کمیسیون تنظیم مقررات آب در کلمبیا |
| واحد تخصصی در وزارتخانه‌ای که به‌طور موقت با حکمی ایجاد می‌شود | وزارت آب در اردن |
| بخش وزارتی | وزارت کشور در مراکش |
منابع
[ویرایش]- ↑ Marin, Philippe (2009-02-01). Public-Private Partnerships for Urban Water Utilities: A Review of Experiences in Developing Countries (Report). World Bank. hdl:10986/2703.
