هفت هات
هفت هاتِ یَسنا یا هَفتَن یَشتِ بزرگ (به اوستایی: هَپتَن هایتی/Haptanghaiti) نام دارد و شامل یسنا، هات‌های ۳۵ تا ۴۱ است. اکنون چند دهه‌ای‌ست که تعلق این مجموعه به زرتشت اثبات شده است.[۱]
کاربرد هفت هات
[ویرایش]هفت هات نه چون گاهان که منظوم و تک‌گویانه است، اثری منثور و سامان‌مند است که هدف زرتشت از نگارش آن، ایجاد دعاهایی ثابت و رسمی برای کاربرد و بهره‌بری در آیینهای نیایشی و دینی بوده است. نثر عالی و درخشان هفت هات که مناسب برای خوانش منظم در آیینهای دینی بوده، البته با نظم استادانه و ظریف گاهان تفاوت دارد اما فخامت کلامی و محتوایی هر دو اثر نشان دهندهٔ تصمیم و عمل شخص زرتشت در آماده‌سازی دعاهایی مناسب برای استفاده و تلاوت در مراسم و آیینهای دینی خود است.
کتاب‌نامه
[ویرایش]- ↑ بویس ۱۳۷۷، ص ۹۶، ۱۰۰و ۱۳۵ به بعد
- بویس، مری (۱۳۷۶): «تاریخ کیش زرتشت»، جلد یکم، ترجمهٔ همایون صنعتی‌زاده، انتشارت توس
- بویس، مری (۱۳۷۷): «چکیدهٔ تاریخ کیش زرتشت»، ترجمهٔ همایون صنعتی‌زاده، انتشارات صفیعلی‌شاه
متن برگرفته از کتاب نامبرده را می‌توانید در وبگاه آذرگشنسب بخوانید.
 | این یک مقالهٔ خرد مزدیسنا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
| کلیات |  | |
|---|---|---|
| خدایگان | ||
| آفریدگان مینوی | ||
| آفریدگان دنیوی | ||
| پادشاهان | ||
| پهلوانان | ||
| جای‌ها | ||
| نسک‌ها | اوستا • بندهشن • گزیده‌های زادسپرم • جاماسپی • روایت‌های پهلوی • دینکرد • هفت هات • وندیداد • یشت‌ها • ویرازگان • شایست نشایست • مینوی خرد | |