الگو:زبان‌های ایرانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرش به ناوبری پرش به جستجو

ن ب و زبان‌های ایرانی
شاخه	زبان‌های ایرانی غربی
شمال غربی	باستان: مادی میانه: زبان پارتی (پهلوی اشکانی) نو: آذری • گیلکی • مازندرانی • تالشی • تاتی • سمنانی • کردی‌تبار (کردی شمالی «کورمانجی» • کردی میانی «سورانی» • کردی جنوبی «کَلهری ◦ فَیلی» • زازا-گُورانی «زازاکی ◦ گُورانی ◦ هَورامی») • لکی • بهدینی • زبان‌های ایران مرکزی • بلوچی^∗ • سیوندی
جنوب غربی^∗	باستان: فارسی باستان میانه: پارسی میانه (پهلوی) نو: فارسی (دری • تاجیکی) • لری (گویش بختیاری) • اچمی • بشاکردی • کمزاری • تاتی اران •
شاخه	زبان‌های ایرانی شرقی
شمال شرقی	باستان: اوستایی^∗ • سکایی باستان میانه: سغدی • خوارزمی • سکایی میانه • بلخی نو: پشتو • پامیری • آسی • یغنابی • مُنجی • یدغه • شغنانی • اِشکاشِمی • وَخی • یزغلامی • سریکالی • روشنی
جنوب شرقی	میانه: نو: پراچی • اورمُری
^ بلوچی به‌خاطر مهاجرت گویشورانش، از نظر جغرافیایی به جنوب‌شرق فلات ایران منتقل شده‌است. ^ شاخهٔ جنوب‌غربی را شاخهٔ فارسی‌تبار نیز می‌گویند. ^ بیشتر زبان‌شناسان، اوستایی را در مرز شاخه‌های غربی و شرقی دسته‌بندی می‌کنند.

منابع[ویرایش]

اُرانسکی، یوسیف م. زبان‌های ایرانی، ترجمهٔ علی‌اشرف صادقی، تهران: انتشارات سخن، ۱۳۷۸.

Dalby، Andrew (۲۰۰۴). Dictionary of Languages: The Definitive Reference to More Than 400 Languages. Columbia University Press.

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=الگو:زبان‌های_ایرانی&oldid=26136519»